Bericht

Geplaatst op

India dag 2: Werken en luieren

Tja, verschil moet er zijn he. Je hebt werkpaarden en je hebt… luie meisjes.

Hugo werd na ons korte slaapje om 13:00 opgehaald om naar kantoor te gaan. Tijd voor mij om het hotel een beetje te gaan verkennen. Ik dacht natuurlijk: ik start bij het zwembad. Bikini aan, handdoek mee, ebook mee. Wie doet mij wat.

Hmmm zonnebril vergeten. Mmm ebook is thuis niet goed opgeladen en doet niks. En helaas, ook geen laadkabeltje mee. Oke, dan maken we maar een puzzeltje en dan een lekkere duik. HHHHHMMMM het water is ijskoud!!

IJskoud kan natuurlijk niet als je in een omgeving zit waar het snachts niet kouder dan 20 graden wordt, maar pfoe! Het zwembad heeft duidelijk geen verwarming en het voelt dus wel als een Wim Hof ervaring. Maar… na een paar minuten ben ik zover dat ik tot mijn middel in het water sta, en na nog even hardop tot 10 tellen lukt het dan toch! En gelukkig heb ik mijn brilletje bij me dus ik kan mezelf goed warm borstcrawlen. Lekker verfrissend is het wel!

Maar goed, het is dus niet echt een bad om lekker in te liggen dobberen. De bedjes aan het zwembad zijn wat hard maar wel lekker stevig dus ik ga lekker genieten van de rust. Hmmm rust..? Wat een herrie is het hier eigenlijk, hahahaha. Het zwembad ligt op de derde verdieping van het hotel en voor het hotel langs loopt een drukke weg en een metrolijn die door de lucht (op gelijke hoogte als het zwembad dus) loopt. Wat een getoeter joh, het gaat echt letterlijk de hele dag door. De tuktuks, de motoren, de vrachtwagens en auto’s proberen allemaal een route te vinden door het chaotische verkeer. Echt waanzinnig.

Wel word ik (nadat ik eerst een klein buitje over me heen heb gekregen) getrakteerd op een klein glimpje zon, en met mijn puzzelboekje en ipad vermaak ik me prima. Voor deze reis had ik een Indiase simkaart aangeschaft, dat werkt super, maar is hier niet eens nodig. Ook bij het zwembad prima wifi.

Ik maak mezelf nog even nuttig door de e-learning van mijn stembureau-lidmaatschap te doen en niet veel later ben ik niet meer alleen een officieel benoemd teller, maar ben ik ook officieel gecertificeerd teller volgens de craftmethode. Joehoe!

De zon verdwijnt weer en ik besluit naar de kamer te gaan om een lekker kopje thee voor mezelf te zetten. Heerlijk! In een luie stoel speel ik nog een spelletje en kijk ik of ik hier ook Netflix kan kijken. Dus, daar zit ik dan, prinsheerlijk met een theetje, een nootje en mijn netflixserietje. Te wachten tot het werkpaard aangeeft dat ik naar huis komt.

Dat duurt even want op kantoor zijn ze druk bezig om alle wensen van iedereen (de baas is er dus die moet het naar zijn zin hebben) in een schema te stoppen. Rond 19:00 komt Hugo naar huis en kunnen we aan het avondprogramma beginnen. Daar staat niet veel op dus we beginnen met een lekker drankje met een mini loempiaatje op het dak van het hotel. Rond het hotel is er inmiddels veel (kerst) verlichting dus we hebben een leuk plaatje. Heerlijk om zo ‘s avonds weer zonder kou buiten te kunnen zitten in een jurkje!

Na onze mocktails gaan we naar beneden voor wat eten. Dat wordt een kleine selectie van allemaal lekkerklinkende items van de aziatische kaart. Al snel blijken het iets teveel gerechtjes, maar ze zijn wel bijna allemaal erg lekker. En nog best te doen qua spice-level. Al zijn er wel genoeg momenten waarop mijn mond wel even aardig in de fik stond, hahaha.

Na het eten ga ik nog even met mijn ereader naar de receptie om te vragen of ze misschien een kabeltje hebben om hem te laden. Die hebben ze wel en ik mag de reader daar achterlaten. Hopelijk doet ie het morgenochtend weer…

We kijken samen nog een stukje Netflix en dan gaan we lekker slapen. Hopelijk lukt het om een goede nacht te maken en zitten we meteen in het goede ritme.

Geplaatst op

India dag 1: Daar gaan we dan!

Na een paar best wel heel drukke weken, met gisteren als laatste actie een dagje demo-en op de spellenbeurs, is het vandaag dan zover: we gaan naar India!

Het voelt als de minst voorbereide trip ooit, maar we hebben ons paspoort, creditcard en visum, dus wat kan er gebeuren?

We vliegen om 10:55 en vertrekken daarom zo rond 7:30 van huis. Hugo heeft valet parking geregeld dus we kunnen zo in 1x door naar de incheckbalies (best lekker!). Omdat we onze tickets apart geboekt hadden gaan we allebei naar een andere incheckbalie, en daarachter zien we elkaar weer bij de paspoortcontrole. Het loopt best goed door allemaal dus we hebben ruim de tijd voor een lekker kopje koffie en een bolletje.

Voor de zekerheid op het vliegveld nog wat pilletjes tegen diarree gehaald, waarvan we erg hopen dat we ze niet nodig hebben, maar als we ze nodig hebben dan is het toch wel fijn als we ze hebben…

Het vliegtuig in, leuk gesprekje met de stewardess (dat gebeurt altijd al snel als je bij de nooduitgang zit), en daarna een prima vlucht naar Bangalore. De kindjes aan boord vinden het niet altijd even leuk, zeker niet toen we eenmaal geland waren en ze de deuren niet in 1x goed open kregen. Maar we hoefden niet te slapen dus dat gaf verder ook niet.

Vooraf vonden we het een beetje jammer dat we op Bangalore ruim 4 uur zouden moeten wachten, maar achteraf waren we er heeel blij mee. Het duurde dus al een half uur voordat we het vliegtuig uit konden, en de immigration leek wel eindeloos te duren (ondanks dat het echt niet zo heel erg druk was). Daarna moesten we nog met de shuttlebus naar een andere terminal, en eenmaal daar werden we een beetje van het ene loketje naar het andere gestuurd om in te checken voor de volgende vlucht. Al met al hoefden we uiteindelijk dus helemaal niet zo lang meer te wachten. Les voor een volgende keer: plan ruim voldoende overstaptijd!

Op het vliegveld werden we allebei wel echt een beetje moe. En in het vliegtuig voor het laatste stukje zaten we niet naast elkaar. Ik heb toen ik ging zitten mijn ogen dicht gedaan en heb echt helemaal niks meer meegekregen. Zelfs niet dat ik een kadootje kreeg. Dus toen ik wakker werd toen de piloot omriep dat we er bijna waren werd ik verrast door een tasje wat voor mijn neus hing. Ik dacht natuurlijk meteen: dat heeft Hugo vast geregeld, maar dat bleek niet zo te zijn. Nu verdenken we KLM. Heel attent!

Na een kort vluchtje waren we dan eindelijk in Hyderabad! We werden opgepikt door iemand die ons door het vliegveld zou leiden en bij de chauffeur van het kantoor van Hugo’s collega’s zou brengen. Het duurde even voordat de koffer er was, maar daarna ging het lekker vlot door. Een ritje naar het hotel van een half uur, waarin het lekker chaos was op de weg, we misschien wel hondertallen flats hebben gezien die half af zijn, en waarbij echt iedereen op straat maar gewoon wat lijkt te doen in het verkeer. Maar de chauffeur loodst ons er goed doorheen en we komen rond 7:45 veilig in het hotel. Daar hebben we nog even een heel klein ontbijtje gedaan en toen was het tijd voor een dutje. Even een paar uurtjes slapen voordat Hugo rond lunchtijd weer wordt opgehaald om naar kantoor te gaan. Nou, dat slapen dat gaat wel lukken…

Geplaatst op

Spiel dag 4: Laatste dagje

Alweer de laatste dag vandaag. Gisterochtend stonden we in een rij voor een spel, maar die was voor onze neus uitverkocht, dus vandaag gaat Hugo een nieuwe poging doen. Dat betekent dat ik Hugo afzet bij het beursgebouw en daarna een parkeerplek ga zoeken. Helaas lukt het niet meer om in de buurt te parkeren, dus ik rij door naar P10 om vanaf daar met de shuttlebus weer terug naar het beursgebouw te gaan.

Hugo heeft ondertussen een leuk momentje met wat belgen en speelt zelfs nog een spelletje met hen voordat ze daadwerkelijk het gebouw in mogen. Zodra dat lukt loopt ie meteen naar de stand van het spel, en na een paar minuten in de rij is het gelukt! Joehoe, niet voor niets geweest!

Iets na tienen ben ik zelf ook weer terug bij het gebouw en mag ik de lange rij in van duizenden mensen die tegelijkertijd naar binnen willen. Het gaat gelukkig redelijk soepel, dus we vinden elkaar al snel weer.

Een dagje struinen over de beurs, vandaag doen we vooral de hallen die we gister niet gedaan hebben. En merken stiekem wel dat dat gewoon iets minder interessante hallen zijn. Dus het voelt wat vermoeiender dan gister (of zou het komen doordat we al 2 dagen geslenterd hebben, haha).

Onderweg pikken we een bijzonder ijsje op. Hugo heeft een zwarte (amandel-kokos) en ik een blauwe (cookie-cream). Hugo heeft de rest van de middag (oke, beetje overdreven) rondgelopen met een zwarte tong en zwarte lippen. Maar ze waren wel erg lekker!

Vandaag zijn we heel fanatiek met het plaatjesspel. Zo fanatiek dat het niet lang duurt voordat beide telefoons ongeveer leeg zijn. Oeps, we moeten straks nog wel naar het restaurant kunnen navigeren… maar het resultaat mag er zijn. Met hulp van google image recognition en gewoon ons eigen speurwerk vinden we er 4 van de 5!

Helaas is het niet genoeg, dus weer geen prijs voor ons vandaag… nou, dan gaan we lekker naar de auto toe en heel erg op het gemakje naar het restaurant waar we met de groep hebben afgesproken. De shuttlebus ging soepel, dus na een kwartiertje stonden we op de parkeerplaats. En… daar stonden we 2 uur later nog steeds. We zijn letterlijk alleen ons parkeervak uitgereden en vanaf dat moment stond het stil. Heel lang stil. Dus met het laatste beetje batterij de groep maar geïnformeerd dat we het eten niet zouden redden… balen zeg! Uiteindelijk reden we rond 21:15 de parkeerplaats af…

Maakte wel dat we nog een mooie tussenstop in Veldhoven konden maken waar de hapjes die voor ons waren voorbereid extra lekker smaakten. En dat we vervolgens best laat, maar veel minder laat thuis waren dan we vooraf hadden bedacht. Niet dat Linda het volhield tot het einde… bij Vianen viel ze in slaap en ging de reis voor haar ineens heel snel, hahaha.

Dus eenmaal thuis maar meteen het bedje opgezocht. Heerlijk weer in ons bedje!

Geplaatst op

Spiel dag 3: Samen over de beurs

Vandaag is er een wonder gebeurd. Hugo maakt me al voor de wekker wakker en zegt: he joh, je moet opstaan. Terwijl ik nog half slaperig probeer wakker te worden staat hij al te stuiteren naast het bed. Dat gebeurt anders nooit, haha.

Een douche hielp mij om lekker wakker te worden, en na weer een gezellig ontbijtje konden we er weer tegenaan. Pieter heeft ons vandaag een pers-parkeerkaart meegegeven, dus we kunnen superdeluxe voor de ingang van het gebouw parkeren. Ideaaal!! We besluiten dan ook om datgene wat we willen kopen (of afhalen) vandaag meteen maar te doen, want nu kunnen we heel makkelijk even wat in de auto leggen tussendoor.

We hebben best een relaxte dag. De wetenschap dat we (in tegenstelling tot voorgaande jaren) morgen nog een dag hebben maakt dat we de hele dag in 1 van de 6 hallen kunnen blijven. Dus we kijken op het gemakkie rond en spelen hier en daar een spelletje. En af en toe even naar buiten, want poeh het is ook wel warm en druk.

Vandaag doen we zelf mee met het zoek/raadspelletje, maar zijn er niet zo goed in. We hebben maar 1 van de vijf spellen gevonden… dus helaas voor ons geen prijs vandaag.

Na de prijsuitreiking is de beurs nog een uurtje open, maar wij gaan lekker even richting het hotel. Nog even op bed ploffen, met een kopje koffie en wat frisse lucht.

Rond 19:30 komen we weer in de benen om naar het restaurant te lopen dat vlakbij het hotel ligt. Een wok-buffetrestaurant, jum! Vooral veel sushi gegeten, het was heel leuk en gezellig!

Eenmaal terug in het hotel alle aanwinsten van gisteren (voor de vereniging) uitgestald voor een foto en daarna net als vele andere gasten een spelletje op tafel gelegd in de ontbijtruimte van het hotel. Het was er druk en vooral HEEET, maar we hebben ons erg goed vermaakt met twee party-achtige spelletjes.

Rond middernacht was het weer tijd om het bedje op te zoeken. Gelukkig was het op de kamer een heel stuk koeler. En na deze toch ook wel weer vermoeiende dag zijn we lekker snel in slaap gevallen.

Geplaatst op

Spiel dag 2: Shoppen en uitgever hoppen

De wekker gaat op tijd, want Hugo moet vroeg op pad. Hij heeft samen met de bordspelcommissie de missie om vandaag zo’n 50 spellen op te halen bij verschillende uitgevers, verspreid over de hele beurs.

Dus na een lekker (en gezellig) ontbijt vertrekt Hugo met de groep mee naar het beursgebouw. Linda blijft achter en zet even later een wandeling in naar Centro, een groot overdekt winkelcentrum vlakbij het hotel.

Lekker geshopt (zelfs nog met opdrachten vanuit de beursgangers), en ook Hugo is erg goed geslaagd. Allebei moe van een dag slenteren en een dag vol mensen, maar wel weer met een voldaan gevoel. Om 19:30 hebben we met de hele groep afgesproken bij een restaurant op een volkstuinencomplex. Een bijzonde locatie, maar echt perfect voor deze groep. Met heel lekker eten, goede bediening en veel plek. De kaart is niet uitgebreid maar helemaal prima: 20 verschillende soorten schnitzels.

De schnitzels zijn wel echt gigaaaantisch dus ik kom nog niet eens halverwege. Dat geldt uiteraard voor meer mensen, maar dat is alleen maar fijn voor Bart, want die lijkt echt wel een oneindig grote maag te hebben. Niet normaal!! Hij heeft gewoon letterlijk gezorgd dat uiteindelijk ieders bord leeg was. Bizar!

Hugo heeft vandaag alweer een mooie button gescoord, en zelfs nog een prijs gewonnen (de dames hebben een jaarlijks spel gespeeld waarbij je in een afbeelding op zoek moet naar 5 verborgen bordspellen, en hebben de namen van de heren van de bordspelcommissie op hun ingeleverde formulieren gezet, en Hugo en wordt er bij de prijsuitreiking uitgetrokken). Morgen gaan we dat spelletje ook samen eens proberen!

Na het eten hebben we samen met Bart en Pieter nog even de administratie van de bordspellen gedaan (alle spellen die ze hebben opgehaald hebben we voorzien van een Roll the Dice sticker en gezorgd dat ze in het computersysteem (uitleensysteem) van de vereniging staan. Een gezellig moment, maar aan het einde ook wel fijn dat we eindelijk onze beentjes kunnen gaan neerleggen.

Geplaatst op

Spiel dag 1: Op schoolreis!

De zelfgemaakte shirts zijn klaar… We zijn er klaar voor! Dus na het werk is het het zover: we gaan op pad naar Essen, naar de spellenbeurs! Een jaarlijks uitje waarbij we inmiddels ook een jaarlijkse traditie hebben gemaakt van het eten bij een truckersrestaurant vlakbij de Duitse grens. Rond 18:30 rijden we weg, dus toen we bij het restaurant waren hadden we goede trek gecreëerd. En dat was maar goed ook, want het dagmenu was weer een ouderwets ‘stevige’ maaltijd: een champignonsoepje, schnitzel met spinazie en aardappelkoekjes en als toetje een enorme bak vlaflip. Maar het was weer heerlijk en het blijft leuk om daar elke keer een klein inkijkje te krijgen in het leven van de trucker.

Doorgereden naar Oberhausen waar ons hotel staat. Daar vinden we meteen onze bordspelvrienden en nadat we onze spullen op de kamer hebben gezet kunnen we meteen aanschuiven bij een potje Keer op Keer 2. Heel leuk!

Rond middernacht het bedje opgezocht en lekker gaan slapen, want morgen is een goedgevulde dag!

Geplaatst op

Vliegles!

Het is alweer bijna twee jaar geleden dat ik Garansys verliet om bij de Belastingdienst aan de slag te gaan. Wat VLIEGT de tijd, haha.

Bij dat afscheid werd ik enorm verrast door alle lieverds bij mijn favoriete klant: Libris Blz. Om me te bedanken voor de vele jaren van fijne samenwerking, kreeg ik van hen een supermooi cadeau: een vliegles! Die had ik echt niet aan zien komen, en het was een cadeau die helemaal in mijn straatje past: spannend maar ook suuuuuuperleuk!

Het boeken van de les kende de nodige strubbelingen. De eerste boeking kon niet doorgaan vanwege slecht weer, daarna kon er geen nieuwe boeking meer gemaakt worden voordat de bon die ik had gekregen zou verlopen. Van de zomer ging het weer mis (op de dag van de boeking was het code oranje, hoe krijg ik het voor elkaar)… maar… deze week kon het bijna niet misgaan. Wat een prachtige zomerweek hebben we nog gekregen zo aan het einde van de zomer! En nadat ik vrijdag een heerlijke luierdag in de tuin heb gehad, starten we de zaterdag samen in luiermodus met in het achterhoofd dat het vanmiddag dan toch echt gaat gebeuren!

Na een heerlijk ontbijtje in het ochtendzonnetje, gevolgd door een spelletje in de tuin, zweten we zowat uit onze zwemkleding dus is het tijd voor een lekkere plons! Lekker rondgedobberd, totdat het tijd was voor een broodje. Ook die konden we lekker in het zonnetje oppeuzelen en de lucht bleef maar strak blauw en zonder wind. Wat een feestje!

Rond een uur of twee zijn we in de mini gestapt, dak open, en we hebben erg genoten van de rit naar Teuge. Onderweg bij Hoevelaken hard gezwaaid naar het EK gebouw (waar Libris Blz zit), en rond half vier waren we al bij het vliegveld. Daar was het verrassend druk (blijkbaar was er ook een Airfair), maar gelukkig konden we toch een mooi plekje voor de auto vinden, en bij binnenkomst in gebouw 55 (waar we moesten zijn), werden we meteen al hartelijk ontvangen door wat later onze piloot en instructeur bleek te zijn.

Nadat we onszelf hadden gewogen op de ‘vriendelijke’ weegschaal en wat formulieren hadden ingevuld waren we ‘ready to go’! De instructeur was duidelijk een heel ervaren piloot, die ook het laatste beetje spanning goed wist weg te halen. Hij heeft rustig uitgelegd welke metertjes er allemaal voor ons stonden en hoe het stijgen, landen en sturen in zijn werk ging. Nadat we straks de juiste hoogte hadden bereikt zou ik het stuur mogen overnemen. Whaaa! Echt wel gaaf!

Het was echt prachtig weer. Een strakblauwe lucht, nauwelijks wind. Een waanzinnig uitzicht. Omdat ik gezegd had dat ik een paar maanden in Apeldoorn had gewoond zijn we daar eerst overheen gevlogen. Het huis heb ik niet kunnen identificeren, maar de winkelstraat, het station en mijn werkgever waren duidelijk te herkennen. Echt een mooi gezicht!

Nadat we een rondje Apeldoorn hadden gedaan zijn we doorgevlogen naar de IJssel en hebben we ook Deventer even goed vanuit de lucht bekeken. Daarna was er ook nog tijd over om via de IJssel door te vliegen naar Zutphen. En dat alles terwijl ik het stuur beet had en de instructeur lekker aan het kletsen was en al mijn vragen beantwoordde. Na Zutphen zijn we weer teruggevlogen richting Apeldoorn en in de buurt van het vliegveld nam de instructeur het stokje weer over. Wat was dit leuk, en wat heb ik genoten! En niet alleen ik, ook Hugo heeft achterin zitten genieten van het uitzicht. Zowel van het uitzicht op de cockpit als het uitzicht op de grond. Echt een feestje en een ervaring om nooit meer te vergeten.

Ik zal het lijstje waar de bon in zat wel gaan missen, bijna twee jaar heeft ie boven/naast mijn bureau gehangen. Maar ik heb er een mooie herinnering voor terug.

Wat een geweldig cadeau en wat was het het wachten waard!

Geplaatst op

Vessem dag 3: En het fijne van op pad gaan is… thuiskomen!

Vandaag kunnen we echt rustigaan doen, want het enige wat we hoeven doen is het kamp opbreken en naar huis rijden. Dat doen we dus ook en nemen op het gemak een par kopjes koffie, een broodje met Hugo-ei, en wachten rustig tot de zon boven de bomen uitsteekt.

Toen de zon ons veld eenmaal goed had gevonden hebben we de tenten (incl de vouwwagen, haha) een stukje verplaatst zodat ze goed in de zon zouden staan en een beetje konden drogen (ze waren zowel van binnen als van buiten zeiknat). Dat lukte goed (onder het genot van een bakje koffie), en terwijl de kinderen nog een rondje midgetgolf gingen doen hebben we de rest opgeruimd. Uiteindelijk was het ongeveer 13:00 voordat we de camping afreden.

En toen we bijna thuis waren verraste Hugo me met een leuke detour en hadden we nog even een heel lekker en zonnig stopje bij Hudson (een erg leuke Amerikaanse tent in Zoetermeer). Een lekkere fingerfood lunch in de volle zon. Heeeerlijk!

We hebben de tussenstop niet al te lang gemaakt, want in de tuin staat het zwembad op ons te wachten…. Tijd voor een frisse duik!

En ja, we zeggen het elke keer als we thuiskomen, maar soms vergeten we het toch bijna weer even. Wat hebben we toch een heerlijk huis, en wat is het een paradijsje in de tuin. GENIETEN!

Geplaatst op

Vessem dag 2: Blubber, blubber en nog eens blubber!

We kunnen vandaag lekker rustigaan opstaan. Arjan heeft een rit voor ons geregeld van 80km dus dat is als het goed is goed te doen. Dus na een uitgebreid ontbijtje met natuurlijk een eitje van Hugo, hebben we de Jeeps gestart en zijn we naar het beginpunt gereden.

Wij hadden zelf natuurlijk geen bakkie, dus zijn een beetje in de volgstand gegaan, maar konden gelukkig goed meelezen met het roadbook. Dave en Esther hebben ons perfect genavigeerd door alle modderige bospaadjes. En wat een blubber en modder joh! Niet normaal! Het was een prachtige route, heeel veel offroad, en bijnaalle weggetjes waren grote modderpoelen. Dus de auto wist echt niet wat ie meemaakte. Glibberend en slingerend gingen we over de bospaadjes, met een grote modderfontein achter ons aan. HEERLIJK!

Bij de eerste zonnestraal een lekker bakje koffie gedaan, en 30km verder een broodje gegeten bij ‘de melkkoe’ (voor ons jeepgroepje inmiddels een heel bekend punt in Brabant). Na een tankbeurt even een softijsje gescoord bij een snackbar in het dorp, en iets voor vijven waren we weer terug op de camping. Perfecte timing, want de zon brak nu echt goed door, dus we hebben nog lekker een paar uur met een biertje/wijntje/frisje kunnen zitten. De kids zijn nog even gaan midgetgolfen en wij hebben lekker gedoucht, en rond zeven uur arriveerde ook Margriet (die moest vandaag nog werken), met het BBQ vlees. Dus de BBQ kon aan, Esther heeft wat broodjes gebakken en een mooie salade gemaakt, en we hebben erg lekker gegeten.

Vanavond gelukkig een stuk minder muggen, en droog, alleen wat frisser, maar dat maakte met de heater niks uit. Lekker gezeten en uiteindelijk half weggedommeld bij de warmte. Tijd om her bedje op te zoeken voor weer een lekkere nacht in de buitenlucht!

Geplaatst op

Vessem dag 1: Team Stitch… zonder Stitch

We zijn er helemaal klaar voor! Stitch is ingepakt, alles voor de camping is klaar. Het team is voorzien van de eigen kledinglijn, dus we kunnen gaan!

Alleen… mmm… nadat we de scooters uit de garage hadden gereden zou Hugo Stitch starten om hem even naar buiten te rijden zodat we wat makkelijker de bikinitop erop konden doen. En toen was het klak. En dat was het. Mmm…

Nog een paar keer geprobeerd, daarna Stitch de garage uitgeduwd en de andere Jeep ernaast gezet. Startkabels gemonteerd. Maar helaas. Zou het de startmotor zijn? Helaas hielp ook dat niet. Dus tja… toen hebben we maar de keuze gemaakt om Stitch maar weer terug de garage in te duwen en de bagage over te laden naar de andere Jeep. Even schakelen (dit is toch echt niet hetzelfde)… maar we gaan er een leuk weekend van maken!

Uiteindelijk bijna 2 uur later dan gepland weggereden. Muziekje aan en onzelf verwend met een fra/cappucino en een koek, en een lekkere rit gemaakt. Maar toch voelt het niet hetzelfde…

Even een koffiestop gemaakt in Veldhoven, en daar kwam de zon goed door, en dus konden we de laatste 8km met het dak open rijden. Jaaaa, zo voelt het weer als jeepen. Op naar de camping!

We hebben een prachtige plek voor onze groep. Enorm grasveld, mooi in het zonnetje, met om de paar meter een stroompaal en ons eigen toiletgebouwtje. Fijn!

Het tentje opgezet, terwijl Dave en Esther de camper installeerden. En na een drankje met een chipje naar de receptie gelopen om een frietje te gaan eten.

Tijdens het eten kwam ook Sebas met de kinderen aan. Hij is vast begonnen met het opzetten van de vouwwagentent en na het eten zijn we meteen gaan kijken of we hem nog konden helpen. Eenmaal bij ons veld keek Sebas een beetje beteuterd. De voortent zat niet in het wagentje. Oeps. Daar zouden de jongens in slapen. Wat nu? Sebas wilde al naar huis gaan rijden, maar dat vonden wij allemaal onzin (3 uur rijden en dan midden in de nacht nog een voortent moeten monteren leek ons niet zo’n goed idee), dus direct ontstond er een plan. Arno had nog een klein tentje in de Jeep liggen, dus die hebben we direct met elkaar opgezet. De kinderen zijn wat geshuffeld over de tenten en campers, en dat ging prima.

Een lekker avondje gehad (behalve de veeeeele muggen dan), wel een flink stuk natter dan verwacht (wat zijn we blij met de partytent!) en daarna lekker het bedje opgezocht. Een lekker nachtje in de frisse, maar zeker niet koude lucht. Genieten.