Florida dag 7: Busch Gardens

Tjonge wat vliegt de tijd, dag 7 alweer! We staan vandaag een beetje op tijd op, maken weer een lekkere fruitvolle toetie en gaan op pad. Naar Tampa Bay! We maken eerst nog even een korte tussenstop bij een 7 eleven met een amazon prime locker (Hugo heeft een nieuw spelletje gekocht wat alleen in Amerika verkrijgbaar is, werkt superhandig dit!) en rijden dan door naar het westen. Onderweg maken we een stopje bij de Stabucks en we rijden lekker door het zonnige Flordia verder. Wat een prachtige dag weer!

Na zo’n anderhalf uur zijn we er. De achtbanen lachen ons alweer tegemoet. Het is een mooi groen park, en dat zonnetje maakt het helemaal af. We raken alleen wel continu verdwaald. Zelfs na een hele dag hebben we nog geen idee waar wat is en waar we zijn. Maar het mag de pret niet drukken. We doen vandaag rustigaan. We zien een achtbaan die de omstanders echt kleeeeetsnat maakt (maar dan ook echt KLETSnat), dus die willen we weleens proberen. Echt een gave achtbaan! Je zit met zijn achten naast elkaar dus dat is al bijzonder, en hij gaat letterlijk loodrecht naar beneden. Waanzinnig!

De achtbanen in dit park zijn sowieso wel bijzonder. Vooral bijzonder lang. En veel. We bekijken ze vooral vanaf de grond en wandelen er lekker omheen. We nemen een treintje het Afrika terrein in, daar kunnen we giraffen, zebra’s en andere dieren spotten. En we wandelen ook rond om de olifanten, de apen, het nijlpaard, de kangaroes en allerlei andere dieren te zien. En om even te verfrissen doen we ook een rondje in de boomstamachtbaan (daar ga je hier maar met zijn tweetjes in, ook wel leuk). Het is echt een combi van achtbanen en een dierentuin/safaripark. Aan het einde van de middag zijn we het lopen wel een beetje zat dus besluiten we nog even een ijsje te halen met onze all day dining pas. Dat blijkt (na weer een kilometer roerloos rond te lopen) niet te kunnen, dus met een fris colaatje druipen we af om weer terug te wandelen. Op naar de auto!

Eenmaal op de weg maakt Hugo ineens een draai een winkelcentrum in. We gaan een ijsje halen bij de supermarkt en die op ons kleedje in de achterbak opeten. Haha, hoe leuk! Bij de kassa blijkt het ijsje dat we hebben uitgekozen 1+1 gratis dus na eerst verstandig 1 smaak te hebben gekozen, gaan we nu toch overstag en nemen we er een tweede smaakje bij. Grappige ijsjes met allemaal verschillende laagjes. We eten ze maar niet helemaal op, en als we voldaan zijn rijden we door naar huis.

Nog even de buikspiertjes gedaan en daarna lekker gedoucht. En… zelf een bubbletea gemaakt! We hadden het allebei nog nooit gehad, nu dus thuis geprobeerd. Grappig en best lekker! Weer een ervaring rijker.

Nog even lekker luieren en dan op tijd gaan slapen, want morgen moeten we ons al om 8:00 melden voor de run. Zin in!

Florida dag 6: Seaworld!

Wat een prachtige dag vandaag! Hij start fris maar je merkt dat de zon al erg zijn best doet. En whaaa wat is de lucht mooi blauw! Een ideale dag voor een pretpark. Niet te warm, een verfrissend windje, en een prachtige zonnige wereld. Genieten!

Het wordt dus een dagje Seaworld. Daar mogen we met onze passen ook onbeperkt naartoe deze week. En ook hier kunnen we weer ‘gratis’ eten. We verbazen ons opnieuw over de prijzen (een minifrietje kost 10 dollar en een hamburger 19), en daardoor nog meer over hoe goedkoop we deze kaartjes eigenlijk hebben kunnen vinden. Aanbiedingen-speurneus Linda is lekker bezig geweest, haha.

We starten de dag met een achtbaan waarbij als een surfer moet staan. En je gaat dus ook staand over de kop. Wat een coole ervaring! Nog nooit zoiets meegemaakt. Daarna gaan we naar de killerwhale show, en zo doen we eigenlijk de hele dag. Een ritje, een showtje, wat drinken, wat eten, en vooral genieten. Na de wildwaterbaan zijn mijn schoenen (en sokken) helemaal doorweekt, dus besluiten we even terug te lopen naar de auto, waar de slippers in liggen). Op slippers verder (dat had wel tot gevolg dat ik een paar achtbanen op bloten voeten moest doen, maar dat haf eigenlijk best een lekker vrij gevoel.

De manta achtbaan is een achtbaan waarbij je liggend met je buik naar beneden over de achtbaan gaat. Dat klonk geweldig, maar bij Linda kwam ineens wel heel erg het besef boven dat als het harnasje het zou begeven dat het dan meteen echt klaar is. Grappig, nog nooit gehad. Maar dat, gecombineerd met het feit dat je door de houding echt geen idee meer hebt wat links, rechts, boven en onder is, maakte dat ik even nodig had om te herstellen. Dat ging gelukkig vlug, in het zonnetje met een drankje, en zo hebben we nog een paar leuke rides kunnen doen.

We hadden smiddags alweer genoeg gegeten, dus het avondeten hebben we maar gelaten, en eenmaal in ‘onze’ straat hebben we een ijsje gegeten. Net als vorig jaar een ijsje vers voor ons gemaakt in het winkeltje dat helemaal vol hangt met post-its. Helaas hebben we onze eigen post-it van vorig jaar niet terug kunnen vinden…

Nog even lekker douchen en een kopje koffie/thee op de kamer. En dan zo weer lekker een dutje doen. Want morgen gaan we opnieuw op schoolreis! Een ritje van anderhalf uur naar Busch Gardens, ook weer een pretpark waar we in kunnen met onze kaart. Het wordt als het goed is weer zo’n lekkere dag, dus nu al zin in!

En gewoon omdat het leuk is:

(koekiemonster wilde zijn koekie niet afgeven… stom he)

En deze nog omdat we ons erg hebben verbaasd over waar je allemaal last van kunt krijgen in het park… er stonden meerdere van deze automaten met medicatie voor zo ongeveer alles wat je kunt verzinnen:

Florida dag 5: Shoppen en bib ophalen

Vandaag wordt het weer echt minder, dus we maken van vandaag een shopdagje. De outlets onveilig maken. Uiteraard starten we de dag weer met zo’n lekker ontbijtje vol vitaminen, en we werken onszelf nog even in het zweet (oke, dat valt mee, maar de buikspiertjes hebben het zwaar) met het buikspierkwartiertje. En dan spullen pakken om te gaan!

Los van shoppen gaan we vandaag ook de bib (het startnummer) ophalen voor de run die zaterdag is. Linda heeft bedacht om mee te gaan doen aan een hardloopwedstrijdje in Orlando, en daarvoor kunnen we vandaag het startnummer ophalen. Daarvoor moeten we een stukje rijden (het startpakketje is verder rijden dan de run zelf), maar dat geeft niks, rijden blijft een feestje. Dus na onze corndog-lunch (met extra kauwgomachtige kaasvulling, hihi) gingen we op pad om hem op te halen.

Op de terugweg van het startnummer komt de verwachte regen. Het was de hele dag al flink aan het waaien, maar nu komt het echt met baaaakkkkeen uit de lucht. We zien geen hand voor ogen en de straten stromen vol. Maar het blijft lekker warm en het is toch ook wel weer een leuk gezicht. Eenmaal op de parkeerplaats van de outlet is het gelukkig iets minder nat, maar het druppelt nog steeds dus we hoppen een beetje van winkel naar winkel. We verwennen onszelf met wat nieuwe aankopen (in tegenstelling tot de supermarktaankopen is kleding hier echt niet duur), en gaan na afloop lekker eten bij Denny’s. Inmiddels is het alweer na negenen dus tijd om lekker in de hotelkamer op bed te ploffen, met een lekker kopje koffie en thee.

Nog even nadenken over de dag van morgen (dat wordt een dagje Seaworld) terwijl het op de achtergrond rommelt van de onweer in de lucht. Laat het weer maar lekker zijn gang gaan, dan hebben we morgen als het goed is weer een stralende dag, minder warm dan de afgelopen dagen maar met 24 graden perfect voor een dagje pretpark. Zin in!

Florida dag 4: Roadtrip to Cocoa Beach

Vandaag gaan we op roadtrip! En wat zijn we daar toch goed in. Echt weer een feestje! We starten de dag (na weer zo’n lekker ontbijtje en een online begeleid buikspierkwartier) bij de supermarkt om wat te picknicken te halen. We hebben het idee om een kleedje te kopen zodat we in de bak van de auto kunnen zitten en daar kunnen picknicken. Dat wordt een soort missie want bij de dollar store hebben ze die niet. Op naar de volgende winkel, en uiteindelijk toch maar bij de supermarkt proberen. Daar vinden we iets geschikts, en we vinden ook een leuke gasbbq… tja… gaan we gek doen? Ja natuurlijk gaan we gek doen! Dus zo gingen we ineens met een kar vol met een kleedje, een bbq, een gasfles, een aansteker en bbq gereedschap de winkel uit. Straks in Cocoa Beach nog een hamburger scoren en dan kunnen we een broodje hamburger eten op het strand!

Bij de auto bleek dat de bbq nog in elkaar gezet moest worden, dus opnieuw langs een dollarstore gereden voor een schoevendraaier en wat aluminium folie, en nu zijn we er echt klaar voor. Denk ik.

Een heerlijke zonnige trip naar de kust, en een in de supermarkt mooie broodjes, hamburgers, wat salade en een flesje ketchup gescoord. Opnieuw gaat even door ons hoofd: met zulke supermarktprijzen is het echt best logisch dat zoveel mensen buiten de deur eten (en dus dat zoveel mensen zo fors zijn). Maar we hebben wat we willen hebben en het is nu al een feestje.

Op de parkeerplaats bij het strand zetten we de bbq in elkaar, en dan zijn we er echt klaar voor. Op naar het strand! We vinden een mooi plekje. Het waait wat hard dus het bbq-en is best een uitdaging en ons eten zandvrij houden al helemaal, maar los van hier en daar wat geknars tussen de kiezen was het echt een heerlijke burger op een prachtig plekje. Zo leuk!

Na het eten nog even de zee gevoeld (heerlijk warm), en daarna de auto weer opgezocht. Een stukje doorgereden naar de pier (die was helaas dicht), en daarna nog een detour gemaakt naar een bordspellenwinkel. Die was echt groot en met een leuk uitgebreid assortiment!

Vanaf de spellenwinkel is het nog een uurtje naar huis, dus we rijden weer lekker verder. Onderweg een koude koffie met havermelk gedronken (lekker!) en genoten van het ritje met onze eigen muziek.

Eenmaal terug in Orlando nog even gezorgd dat we morgen weer een lekker ontbijt kunnen maken en dat we de bbq enigszins schoon kunnen maken (want die mag zeker nog een keer in actie komen deze week), en toen was het al 22:00 toen we naar huis reden. Tijd voor nog een laat snackje (avondeten hebben we maar overgeslagen na die heerlijke ‘lunch’), een bbq-poetsbeurt en een kopje thee met een tompouce-paaseitje.

Wat een heerlijke dag weer. En wat is het weer ons goedgezind! Dat lijkt morgen wat minder te worden, dus we zijn benieuwd…

Florida dag 3: Orlando Magic – we won!

Vandaag gaan we weer lekker van het zonnetje genieten, en vanavond dus naar de basketbal wedstrijd. Zin in!

Na een heeeerlijk ontbijt met yoghurt en veel fruit (net als ons ‘weekendtoetie’ thuis) gaan we op pad naar Aquatica voor nog een dagje zwempark. We zijn vroeg en het is veeeel rustiger dan gister. Heerlijk! Nieuwe glijbanen uitgeprobeerd en lekker in het zonnetje gelegen. Rond een uur of drie leek het ons wel slim om de zon te verruilen voor iets anders, dus besloten we ons te gaan omkleden en via een outletmall naar het basketbal stadion te rijden. In de mall hebben we wat gegeten en een paar winkels bekeken, en toen was het al heel snel tijd om naar het stadion toe te gaan. Linda had in Nederland al een parkeerplek geregeld onder het mom van ‘je weet het nooit’. Superhandig! Alleen… net voordat we er aankwamen las ik op het formulier ‘only for standard cars’ en dus niet voor onze grote pickup…. Neeee! Wat onhandig! We wisten ineens niet goed waar we naartoe moesten en het was er superdruk, snel googlend kwamen we ook tot de conclusie dat we te hoog waren voor de parkeergarages die we zagen, dus als een malle moesten we ineens wat anders zien te vinden. Al snel zagen we een grasveldje waar we met creditcard konden betalen dus daar zijn we maar heen gereden. Al snel kwamen we tot de conclusie dat dat prijstechnisch niet slim was, maar goed, we hadden een plekje vlakbij het stadion en we waren mooi op tijd. Dus omschakelen en genieten!

Wat maken die Amerikanen toch een show van elke wedstrijd. Het was echt wel weer een spectakel en ondanks dat we hoog op de tribune zaten hadden we erg goed zicht. En het spelletje is ook wel overzichtelijk dus we konden goed meeleven en supporten. En het was letterlijk tot de laatste seconde superspannend, maar het Orlando Magic team heeft gewonnen! Jeeeeej!

Lekker door de warme avondlucht naar huis en daar het bedje opgezocht. Het was een heerlijke dag, doe ons nog maar wat van dit soort warme dagen!

Florida dag 2: Aquatica!

We hadden vooraf al bedacht dat vandaag een relaxed dagje waterpark zou worden. En dat de dag zou eindigen met een basketbalwedstrijd. Dus dat was het plan. Alleen toen we de gegevens van de auto wilden invoeren voor de parkeerplek die we hadden gereserveerd, kwamen we erachter dat de wedstrijd niet vandaag maar morgen js. Hahahaha weer een lekkere Linda actie. Maar dat maakt het stiekem ook wel lekker relaxed, dan hebben we helemaal geen tijdsdruk. Dus we besluiten eerst even te gaan eten bij Denny’s en daarna wat grotere boodschapjes te doen (water, drinken, ontbijt voor de komende dagen) en daarna naar het waterpark te gaan.

Zo overdag is de wereld nog weer een stukje leuker en genieten we van een (best lange) wandeling naar ons ontbijt. We zijn vroeg dus de wereld is nog stil, en de lucht is nog bewolkt maar toch doet de zon al zijn best om door te komen. Bij Denny’s concluderen we opnieuw dat het heel lastig is om gezond te doen hier, maar het is pasen dus we nemen het er dan ook lekker van. Jumjumjum. Met volle buikjes weer teruggewandeld naar het hotel en daar de auto gepakt naar de Walmart. Dat blijft ook een uitje waar je gerust de hele dag mee kunt vullen (wat is alles toch enorm en wat is er ook een overdaad, we kijken onze ogen weer uit). Maar we willen ook weer niet al te lang blijven winkelen dus we beperken ons tot wat we nodig hebben. Bij de zelfscankassa verbazen we ons over het tempo waarmee alles gaat. Zijn wij zo gehaast? Of gaat alles hier gewoon echt oooonnntzzzeettteeeenddd traaaaaaag? Hahaha.

Na het ritje terug, heerlijk met de raampjes open en onze eigen top 40 aan (staan echt wel lekkere nummers in op het moment) pakken we de zwemtas en gaan we naar Aquatica!

We kunnen soepel naar binnen met onze aangeschafte passen, en kunnen op zoek naar een bedje. Die vinden we in het zand en nadat we ze met onze handdoeken hebben ‘geclaimd’ gaan we ons omkleden en eten we een hapje met onze all-day-dining pas.

Het is bewolkt maar zonnetje doet zijn best, en elke keer als ie even echt doorbreekt is het meteen heet (lekker hoor!). We lezen wat, zwemmen wat, glijden wat en drijven rond op de lazy- en de wild river. We houden het vol totdat het park dichtgaat en om goed gebruik te maken van onze pas eten we ook vanavond een hapje in het park. Lekker, maar veel, dus met volle buiken gaan we op pad naar de auto.

Wat wordt het plan voor vanavond? Weet je wat, we gaan een rondje minigolf doen! Hugo weet nog wel een mooie baan van vroeger dus daar rijden we naartoe (echt waanzinnig dat ie na 20 jaar nog weet waar het dan ongeveer zit). We pakken een mooie zonsondergang mee en het is inmiddels pikkedonker dus het is een heerlijke rit tussen alle lichtjes door. De baan is mooi opgezet met veel hoogteverschillen, we wanen ons even in Jurassic Park.

Het rondje is echt heel leuk. We gaan ook best goed al zeg ik het zelf. We hebben een grotere groep voor ons dus dat betekent dat we meerdere holes een paar keer kunnen doen en dat voelt heel relaxed. Echt genoten!

En nu is het dan toch wel tijd om lekker naar de hotelkamer te gaan en een dutje te gaan doen. De jetlag is stiekem nog wel een beetje te voelen. Hugo kijkt nog wat tv terwijl Linda al snel ligt te snurken. Tot morgen!

Florida dag 1: Daar gaan we weer!

Nadat alles gisteren voorspoedig is gegaan met de terugreis van Hugo uit India (stiekem toch wel een lekker gevoel), hebben we vrijdag de laatste dingetjes ingepakt en gaat zaterdag de wekker om 5:00. Best vroeg. Maar, we hebben onszelf ‘verwend’ met valet-parking op Schiphol, dus we kunnen zo vanuit de auto de terminal in wandelen. Fijn!

De paspoort controle en security gaan soepel dus we hebben ruim de tijd voor een kopje koffie en een broodje kaas/ei. Lekkere volkoren bolletjes, dat zal voorlopig wel voor het laatst zijn, haha.

We hebben in het vliegtuig weer plekjes bij de nooduitgang dus we kunnen weer lekker languit zitten. En met ons nieuwe kussentje erbij duurt het niet lang voordat Hugo al even wegdommelt. En ook ikzelf zak even weg. Voor mij de eerste keer met een noose cancelling koptelefoon. Wat is dat lekker zeg! Heerlijk rustig.

Filmpjes gekeken, spelletjes gedaan, de tijd ging eigenlijk best snel. Een goede vlucht dus en mooi op tijd zijn we in Atlanta. Daar hebben we ongeveer 2 uur om over te stappen en ook dat blijkt ruim voldoende. Ik denk dat het helpt dat we hier vorig jaar ook waren want bij de douane hoeven we alleen even in de camera te kijken en kunnen we door. Het laatste vluchtje duurt maar een uurtje, en ook dan zitten we bij de nooduitgang, dus we hebben niks te klagen en komen redelijk fris in Orlando aan.

Het ophalen van de auto gaat net iets minder soepel: nadat de man achter de balie ons toch weer extra dingen heeft aangesmeerd, staat er een Jeep pickup voor ons klaar. Ons Jeep hart maakt een sprongetje. Totdat we instappen en een enorme barst in de voorruit zien. Wij dachten zelf dat we er nog wel mee zouden kunnen rijden, maar daar dacht het verhuurpersoneel duidelijk anders over, dus hop er werd een nieuwe pickup voor ons gehaald. En heel eerlijk, los van de kleur (rood is niet zo ons ding), is dit stiekem toch wel een leuk Amerikaans gevoel. Een enorme Dodge Ram, waarbij je jezelf echt de auto in moet ‘tillen’ en waarbij ik mijn arm gewoon echt moet uitstrekken om Hugo uberhaupt aan te kunnen raken. Zo heerlijk groots, dan ben je echt in Amerika. En het zou zomaar kunnen dat we de komende dagen die laadbak een keer gaan omtoveren tot picknickplek, hihi.

Eenmaal in het hotel begint (zeker bij Linda) het kaarsje uit te gaan. Dus we doen nog even snel wat boodschapjes bij de Walgreens om de hoek, en dan is het mooi geweest. Lekker slapen!

Kaprun dag 4: Nog meer skien

Wow, vandaag alweer de laatste dag. Dat betekent dus ook dat we vanochtend al de koffers moeten inpakken en in het bagagehok moeten zetten. Susan en ik waren ongeveer de eerste en dat leek heel fijn, heerlijk de ruimte (later zou blijken dat dat misschien toch niet zo heel handig was).

Weer lekker ontbeten met een yoghurtje met fruit en heel veel toevoegingen, en daarna verzameld om weer naar de skiverhuur te gaan. Wij hadden daar gisteren een kluisje genomen zodat we onze spullen achter konden laten toen we de berg opgingen voor de ‘wandeling’ en dat is nu stiekem wel lekker. Zonder het sjouwen van de skies en lekker lopen op normale schoenen.

Een van de jongens met gehuurde skies ging met ons mee want die had gisteravond bij de apresski (vlakbij de verhuur) de verkeerde skies meegenomen. Dit ging hij nu terugbrengen in de hoop dat iemand anders hetzelfde zou doen met zijn skies.

Onze outfits weer opgehaald en hup de lift in. Op weg naar een soort babypiste waar allemaal lessen werden gegeven. Een mooi redelijk vlak stukje met een sleepliftje om steeds weer omhoog te kunnen. En dat was echt ideaal. Voor ons drie beginnelingen dan. Precies goed. Nog genoeg om het wel af en toe een beetje spannend/moeilijk te maken (ook wel met al die snel skiende kindertjes tussendoor), maar met elke poging werd het steeds een stukje ontspannender. Superfijn! Hier had ik de hele dag wel kunnen blijven doorgaan denk ik.

Rond 11:30 had Hana wel zin in een drankje dus we besloten naar boven te gaan naar de lunchplek. Alles bij elkaar duurde dat zo lang dat we precies op tijd voor de lunch daar aankwamen. Lekker wat gegeten (kaisersmarrn!) en weer met een veel te volle buik vertrokken. We besloten het skien te laten voor wat het is en ons op het gemakkie voor te gaan bereiden op de reis. Maar niet voordat we nu een andere collega hebben geholpen bij het zoeken naar zijn skies. Want ook zijn skies zijn verwisseld en staan dus niet meer in het rek (tjonge ik dacht bij het regelen van de skies dat verzekeren voor diefstal niet zo nodig was maar daar heb ik inmiddels een ander gevoel bij). Gelukkig komt er tijdens het zoeken een berichtje binnen dat iemand anders zijn skies heeft ingeleverd bij de verhuur. Fjiew!

Met de twee collega’s zonder skies gaan we dus naar het dal en daar leveren we onze spullen in. De ene collega vindt zijn skies niet meer terug, maar hij had verstandig een verzekering afgesloten dus dat was al snel prima. Maar, de jongen waarbij de skies al door iemand anders waren ingeleverd bleek nu ook zijn eigen schoenen niet aan te hebben. Hoe dan?! Die moesten dan in het hotel verwisseld zijn met die van iemand anders… pfff. Op naar het hotel dus maar.

En ja hoor, gelukkig, daar staan ze. Hij is in zijn eentje teruggegaan naar de verhuur en wij zijn ons lekker gaan opfrissen in de wellness. Ik heb alleen gedoucht, maar sommige hebben ook even lekker gezwommen en in de sauna gezeten. Daarna op een bankje geploft om de koffer even opnieuw in te delen, en te genieten van een paar kopjes thee. Ik zat er heerlijk bij. Lekker kletsen, en er stroomden steeds meer collega’s het hotel binnen.

Om 18:00 mochten we gaan eten, en dat moesten we ook wel meteen doen, want om 19:00 moesten we verzamelen bij de bus. Voor de laatste apresskiers was het moeilijk om afscheid te nemen van de gezelligheid en de biertjes, maar uiteindelijk was iedereen netjes gedoucht en wel bij de bus. Op naar huis!

Deze bus is veel mooier en relaxter dan de bus op de heenreis. En whaa wat kunnen de stoelen ver naar achteren!

De organisatoren kregen allemaal nog een persoonlijke limerick en een doosje chocola, en toen konden we allemaal lekker gaan dutten. En dat lukte goed! Ik heb echt best goed geslapen en denk dat ik zowat een uur of zes en kleine stukjes heb liggen slapen. Boven verwachting!

Bij Veldhoven moesten we overstappen naar een andere bus (dat ging heel soepel) en daarna konden we door voor het laatste stukje. Nog even de werktas ophalen op kantoor, en dan heeeeerlijk naar huis!

Kaprun dag 3: Skien!

Vandaag gaat het gebeuren…! We gaan skien!! Na een gezellig ontbijt met zijn allen gaat een deel van de groep rechtstreeks naar de piste, en gaat een ander deel naar de skiverhuur. Wij horen bij het laatste clubje en gaan daar een skipas en onze spullen regelen. We kiezen voor 2 dagen want we gaan er vanuit dat we het zo leuk vinden dat we morgen ook weer willen.

Als iedereen zijn spullen heeft kleden we ons aan en gaan we op pad (het voelt wel een beetje als een gedoetje met het materiaal net als bij duiken… ik hoop dat het straks op de piste hetzelfde voelt als wanneer je met een duikpak in het water ligt en denkt: ja, dit was het waard, haha).

Het plan was eigenlijk om een kinderweide op te zoeken om eerst weer een beetje wat gevoel te krijgen, maar halverwege de route omhoog ontstaat het idee om eerst even door te gaan naar de top van de gletcher om daar even van het uitzicht te genieten. Dat gaan we doen, en whaaa wat was dat het waard! In eerste instantie lag de top nog in een wolk, wat natuurlijk voor een hilarisch moment zorgde, we konden echt letterlijk niks zien. Maar na 5 minuten was de wolk weg en kwam de zon tevoorschijn. Echt een schitterend gezicht!

Nu we daar waren kregen we de tip om daar te blijven omdat er daar ook een soort minipiste was waar je met een sleepliftje steeds omhoog kon en wat kon oefenen. En dat hierboven de sneeuw beter was. Dus nou, doen we dat. Eenmaal uit het liftgebouw dachten we volgens mij allevier. Eehh en nu. Best steil. Dus ja, dan Linda maar eerst. En jahoor, ze vloog dwars over het eerste sukje naar de piste met de skies en stokken in een rare houding. Pfff nou ik ben op het vlakkere stuk.

Bij de rest ging het iets beter, al waren er meer die onderuit gingen. Maar goed, eenmaal door dat steile stukje heen konden we een beetje gaan oefenen. Dat ging wat onwennig, maar zonder vallen en ja dit was een prima stukje om even in te komen. Helaas had Sandra opnieuw last van haar astma en viel ze ook weer om de haverklap, dus uiteindelijk hebben we maar het besluit genomen om haar op te laten halen door zo’n ehbo-jetski. Best cool lijkt me (al kon ze er zelf natuurlijk niet echt van genieten).

Toen zij weg was ging het al richting lunchtijd en was het idee dat we via de blauwe piste naar de lunchplek zouden gaan. Iedereen dacht dat we dat prima zouden kunnen, maar pffff wat was dat intens! Heeeel hard werken en ik ben wel een keer of 5 gevallen. Toch steiler dan ik had gedacht en die bochtjes maken is dan toch echt wel lastiger. Maar ik had gelukkig Siham die me in de gaten hield en Hana en Susan waren in goede handen bij Bastiaan. Maar we waren alledrie heel blij toen we bij de skilift waren en vanaf daar weer met de lift verder konden. We waren het toen snel eens: vanmiddag gaan we wandelen!

Na de lunch hadden we best een groepje dar wilde wandelen. Susan had een mooie route gevonden tussen twee bergtoppen en daar gingen we naartoe. Al snel kwamen we erachter dat we de wandeling niet meer helemaal zouden redden omdat de laatste skilift om 16:30 naar beneden zou gaan, maar we besloten toch even te gaan en alleen al te kijken hoe het uitzicht was en of we misschien morgen terug zouden komen. Dat werd echt een superleuke trip met zijn zessen en de top waar we uitkwamen was echt waanzinnig mooi. Echt de reis waard. Heerlijk, met de prachtige blauwe lucht en het zonnetje erbij. En de twee mannen die mee waren hebben zelfs nog mooie buikglij-acties gedaan, een hilarisch gezicht.

Snel terug dus met ongeveer de laatste gondel, en op naar de apresski. De rest van de groep zat daar al even en was dus ook al ver heen. Voor mij de eerste apresski ervaring, en hoewel het best even leuk was om mee te maken is dit toch echt niet mijn ding. Te veel mensen en te veel bier, hahaha.

We hadden de laatste bus gemist dus samen met Marta als reisleider gefungeerd om de mensen die nog konden lopen naar het hotel te begeleiden (de rest ging met een taxi). In het hotel snel wat gegeten en toen nog even wat nagekletst. Een deel van de groep gaat nog even door naar een kroeg in het dorpje om de verjaardag van Sjors te vieren. Een deel gaat de wellness in en daarna naar bed, en een klein groepje speelt nog een spelletje.

Ik hoorde zelf tot het soort dat nog even bleef zitten maar daarna lekker is gaan douchen en naar bed is gegaan. Susan ging even naar de wellness en deed nog even mee met het spelletje, dus ik heb nog even met mijn lief gebeld om te vertellen hoe trots ik op hem ben dat hij in de tussentijd de deur naar de bios heeft omgedraaid. Ben nog steeds onder de indruk!

Toen ik wilde gaan slapen kwam Susan ook juist weer terug op de kamer dus nog even wat gekletst en daarna lekker de oogjes dichtgedaan.

Kaprun dag 2: Sneeuwschoenwandelen!

Na het ontbijt snel omkleden en door naar de VVV. Daar werden we, nadat we even in het zonnetje hadden gewacht, opgehaald door een busje dat ons naar 1100 meter hoogte zou brengen. Daar stond de rest van onze groep al klaar en konden we meteen de sneeuwschoenen onderbinden. En hop, daar gaan we!

Wandelen met die tennisrackets onder onze voeten en dan ook nog best steil de berg op voelde best wel als werken en een van de meisjes in ons groepje kreeg vrijwel direct last van haar astma. Dat ging ze echt geen 4 uur volhouden. Onze gids hield haar/ons niet zo lekker in de gaten, dus dat hebben Susan, Hana en ik maar gedaan. Maar goed dat ging gewoon echt niet, dus die man aan zijn jas getrokken om te vragen wat de opties waren. Uiteindelijk hebben we Sandra achtergelaten bij een apreski hut en zijn wij doorgewandeld. 3 uur later zouden we haar dan wel weer oppikken…

Het was een erg mooie tocht, maar ook wel erg vermoeiend. Hana vond het aan het einde echt niet zo leuk meer (inmiddels ook met blaren op haar voeten), maar we hebben het gered tot aan de top! En dat was echt een mooi plekje. Nog even met de Alpaca’s geknuffeld die daar waren en op het terras gezeten terwijl de rest van de groep wat ging eten (wij wilden liever wachten met eten totdat we weer met Sandra herenigd zouden zijn).

Na een half uurtje konden we de wandeling voortzetten en zijn we over de pistes teruggewandeld. Dat ging gelukkig een stuk makkelijker. En ook heel leuk om al die skiers te zien. Susan kreeg wel wat last van haar buik en een andere vrouw van haar knien, maar we hebben het gered! En Sandra verveelde zich ondertussen wel een beetje maar die was wel weer helemaal bijgekomen. Dus allemaal weer veilig bij het eindpunt!

Eenmaal terug in het dorpje heerlijk wat gegeten bij een bakkertje en daar knapte Susan gelukkig al best wel van op. Doorgewandeld naar het hotel en daar hebben we allemaal lekker gedoucht en toen voelden we ons als herboren. De rest van de groep was inmiddels aan het apresskien, maar wij vonden het wel prima zo. Tijdens het wandelen zijn we liters vocht verloren dus die hebben we er weer lekker bijgedronken in het hotel. Spelletje gespeeld en lekker gekletst.

Langzaamaan druppelde iedereen het hotel binnen en konden we wat gaan eten. Best lekker gegeten (het buffet is niet heel uitgebreid, maar prima), en na het eten droop al snel de een na de ander af om lekker te gaan slapen. Dat ga ik dus ook maar doen. Maar eerst nog even een kort belletje met mijn liefie thuis. Fijn!