Categorie: Florida 2024

Vandaag voelt echt een beetje als een bonusdagje. Doordat we zo laat op het vliegveld hoeven zijn, en doordat we de weg hier inmiddels echt wel goed kennen, hebben we het gevoel dat we nog een hele vakantiedag hebben. En het is weer prachtig weer, heerlijk!

We eten onze yoghurtjes op en pakken de koffers in. Met het weegschaaltje kijken we wat we nog moeten herverdelen en rond 11:00 zijn we er dan echt klaar voor (al zijn we nu al bezweet door de inpakactie (en we zijn ook allebei niet helemaal fit (snotterig) dat helpt vast ook niet).

De koffers in de auto, en dan rijden we naar een outlet toe. We komen enorm in de file en denken even na over wat we dan zullen doen. We besluiten eerst ergens anders heen te rijden om een kopje koffie met een Cinnabon roll te halen. Linda zegt al de hele reis dat ze daar zin in heeft, omdat ze er in Hoog Catherijne regelmatig langsloopt, en dat ruikt zoooo lekker, maar het is wel 1000 KCal per stuk… dus ja… maar op vakantie mag het! Dat doen we uiteindelijk bij een andere outlet. Een heerlijke ijskoffie met de Cinnabon. Linda zou het en bankje zoeken en eerst was er alleen een in de zon vrij… nou, toen ik ging zitten schroeiden mijn benen meteen vast aan het bankje. Gelukkig kwam er niet veel later ook een bankje in de schaduw vrij en daar hebben we lekker zitten smikkelen van ons gedeelde koekje.

De rest van de middag besteden we door wat bij de outletwinkels rond te kijken, ook op een plek waar we nog niet eerder zijn geweest. Het is weer leuk, maar het is wel echt zinderend heet vandaag. Alle mensen om ons heen hebben er last van. En als we later nog even wat eten voordat we naar het vliegveld gaan verkiezen zelfs wij de tafeltjes binnen boven die van buiten. Zelfs de parasols helpen weinig, er is gewoon geen zuchtje wind.

We rijden via een creatieve route naar een benzinestation vlakbij het vliegveld, en niet veel later rijden we mooi op ons voorbedachte schema naar binnen bij de autoverhuur.

We hebben in het vliegtuig weer plekjes bij de nooduitgang dus we kunnen breeduit zitten. Alleen is het zo ruim dat we niet bij de muur zitten, dus daardoor lukt het bij Hugo niet echt lekker om een houding te vinden om te slapen (we hebben fijne kussentjes maar die zijn eigenlijk alleen fijn als je ergens tegenaan kunt liggen). Bij Linda lukt het slapen iets beter maar we hebben allebei behoorlijk last van een verstopte neus en een zere droge keel. En we krijgen echt weinig drinken dus aan het einde van de vlucht zijn we het allebei zat en is het hoofd van Linda weer aan het ontploffen. Snel 2 grote flessen water gekocht, aspirientje genomen en dat hielp gelukkig!

Op London Heathrow hebben we ongeveer 1,5 uur (zou iets korter zijn maar ons vliegtuig heeft een half uur vertraging). Het laastste stukje vlucht zitten we ver van elkaar, maar dat duurt natuurlijk maar 45 min dus dat gaf niet zo.

De auto opgepikt bij de Valet parking (dat is toch echt wel luxe hoor!) en door het mooie zonnige landschap rijden we naar ons fijne huis. Wat is de tuin alweer groen! En wat is het gras alweer hoog! En wat is het koud in Nederland! Hahaha.

We nemen allebei een lekker uitgebreid bad, zetten de eerste wassen aan en eten frietjes om het af te leren. We kijken de F1 race terug (het is soms moeilijk om wakker te blijven), en gaan het straks maar niet te laat maken. Weer lekker slapen in ons eigen fijne bed!

Wat hebben we weer enorm genoten van deze reis! Zoveel indrukken! Het basketbal, de hardloopwedstrijd, de (voor ons) nieuwe pret- en waterparken, de fantastische plekken in de Caribbean en Latijns Amerika tijdens de cruise, de luiaarden, de gigaspinnen, het ziplinen, de zeesterren, het kanoen, het midgetgolfen, de superhoge zweefmolen… tjonge jonge… het lijkt wel een jaar! En hoewel het ook weer superfijn is om thuis te zijn, kijken we stiekem toch ook al wel weer uit naar een volgende keer…

Vandaag doen we dus een dagje Volcano Bay. Het is zo’n 20-25 min lopen vanaf het hotel en onderweg pikken we bij de walgreens nog even een yoghurtje met muesli en een banaan op en die eten we op een bankje langs de weg in het ochtendzonnetje op.

Het is echt waanzinnig weer. 33 graden, volle zon, bijna geen wind. Dus van luieren op het strandbedje met een boekje komt weinig. Veel te heet, haha. Van luieren op de lazy river en in de wildwaterbaan des te meer. Heerlijk! We drijven en glijden wat af.

We hebben vandaag onze laatste snackjes opgemaakt en verder niet gegeten (ook wel eens goed, haha), en daardoor beginnen we op de terugwandeling toch echt wel een beetje trek te krijgen. Eenmaal op de hotelkamer kleden we ons even om en het is uiteindelijk alweer 20:00 als we op pad gaan om wat te eten. Dat smaakt nu lekkerder dan ooit, we hebben heerlijk zitten smikkelen van onze spicy sizz’lin pan.

We halen nog even een kofferweegschaal (we willen even zeker zijn dat we niet teveel mee terugnemen en ineens moeten bijbetalen) en een ontbijtje voor morgen, en dan is het tijd voor de afsluitende excursie van de vakantie: de Starflyer! Een zweefmolen op 150 meter hoog. Whaaaa!

Hugo vond het vooraf al best spannend (heeel leuk dat we dit wel samen gaan doen), maar als ik eenmaal zit en we met de blote voetjes omhoog gaan en toch wel heel erg snel met heel veel wind echt heeeeel erg hoog rondvliegen ben ik ook niet zo’n held meer. Beide handjes klam van het zweet aan de stang, hahaha.

Maar het uitzicht is prachtig! En we hebben het overleefd! Echt weer een mooie, en spannende, ervaring!

We lopen nog even een rondje (het is nog steeds echt warm!) en dan is het inmiddels al weer morgen, dus we gaan het bedje maar opzoeken. Morgen hebben we nog een groot deel van de dag vrij te besteden (moeten om 17:00 op het vliegveld zijn) dus dan hebben we tijd zat om de koffers te pakken, nog even rond te wandelen in de outlet mall, en de auto in te leveren. Een lekker gevoel!

Het grote voordeel van je koffers de avond van tevoren inleveren is dat je ‘s ochtends niet veel meer hoeft te doen. we kunnen dus vlot opstaan en nadat we afscheid hebben genomen van onze fijne kamer lekker gaan ontbijten.

Na het ontbijt kan dan het grote wachten gaan beginnen. Om 9:00 beginnen ze met nummer 1 en het duurt maar en duurt maar. Uiteindelijk zijn wij (nr 23) pas rond 13:00 (!) aan de beurt. Pffff. Gelukkig mochten we in de tussentijd nog wel wat drinken, en konden we natuurlijk een spelletje doen, maar het voelde toch wel een beetje als zonde van onze tijd. Eerder deze vakantie hadden we nog het plan om deze dag misschien nog even naar de Keys te rijden voordat we maar Orlando terug zouden gaan. Dat was al een strakke planning als we om 9:00 van het schip hadden gemogen, dus we hadden al besloten dat niet te doen, maar nu zou het al helemaaaal geen optie meer geweest zijn.

Dat maakte dan ook dat we eigenlijk geen haast hadden en dan maak je er het beste van. Het is weer heerlijk weer en we zijn met elkaar. En eenmaal van het schip hebben we onze eerste ervaring met Uber om van de haven naar de autoverhuur op het vliegveld te gaan, en dat is echt top! Een taxi had niet soepeler kunnen gaan. Wij zijn fan!

Ook het ophalen van de huurauto gaat erg soepel, dus uiteindelijk rijden we rond half drie weg richting ons tweede thuis: Orlando!

We maken er weer een gezellige roadtrip van, met een hapje, een drankje en een plasje onderweg. Doordat we onderweg ook avondeten is het al donker als we Orlando aankomen. Dan is het stiekem best wel fijn dat je de weg al kent en weet waar je moet zijn. Dus we checken in, parkeren de auto, dumpen de koffers en gaan nog even gezellig naar buiten. Want… we gaan midgetgolfen tussen de alligators!

We sluiten de dag af met een handgemaakt ijsje bij het post-it winkeltje (dat duurde veel langer dan verwacht, ze waren qua personeel nogal onderbezet) en ronde middernacht zijn we weer op de kamer.

We hebben inmiddels dat we morgen nog een relaxdagje doen in Volcano Bay, dus daar kopen we nog even kaartjes voor en dan gaan we lekker slapen.

Hoewel we de wekker niet hebben gezet worden we mooi op tijd wakker voor de aerobics en Linda voelt zich fit dus… tijd voor actie! Het is weer een leuk lesje, met een grote groep.

Na het lesje tijd voor een lekker ontbijtje, een koffietje, en een dagje luieren! We zoeken weer een lekker plekje (ons ‘favoriete’ plekje heeft vandaag wat last van de rook uit de uitlaten, dus we zoeken een ander plekje) en we eindigen precies naast een van de bubbelbaden. Prachtig plekje zeg ik!

Begin van de middag geven we de lijven wat rust van de zon en doen we weer een nieuw spelletje, we maken een dino-pretpark met een roll and write. Daarna klimmen we weer 9 verdiepingen omhoog om via het buffet weer naar ons zonnebedje toe te gaan. Daar lezen we en bubbelen we nog wat, drinken een m/cocktail en voor we het weten is het alweer tijd voor de zonsondergang. Die beleven we weer vanaf ons balkonnetje. Heerlijk is dat.

Douchen en omkleden voor de Italiaanse avond (we hadden echt onze hele kledingkast wel kunnen meenemen, we hebben al een aantal gala avonden gehad, een witte avond, een 60-70-80s avond, nu een italiaanse avond… we proberen aan het personeel te vragen of we dat thuis al hadden kunnen weten, maar ze begrijpen de vraag niet goed en blijven maar antwoorden dat het niet elke keer in het krantje staat dat je de avond van tevoren op je bed krijgt. Ja, dat weten we, maar dan moet je maar net wat wits of italiaans in je koffer hebben zitten…

In ieder geval zijn de tafels mooi in het rood, groen en wit gedekt en we hebben weer een gezellig dinermoment. De tafelgenoten hebben een uitgebreid briefje gemaakt met al hun gegevens zodat we contact kunnen houden en ze in Breda op kunnen komen zoeken. De obers doen opnieuw een dansje (als we eerlijk zijn duurt dit wel wat te lang en de muziek bij het dansje staat zo hard dat we niet verder kunnen praten) en de obers komen nog weer een keer vragen of we ze echt wel een 10 willen geven. Want een slechte beoordeling leidt tot een week cursus of in wen slechter geval moeten ze dan afval gaan opruimen….

Na het eten moeten we de koffers in gaan pakken, want die moeten vanavond voor 23:00 buiten de kamer staan. Op ons bed ligt dan de sprei gevouwen in een hartje. Voor de kamerjongen geldt natuurlijk hetzelfde met die beoordelingen…

Het inpakken gaat best soepel dus we kunnen mooi op tijd naar de laatste show. Dat is weer een spektakel!

Na de show gaan we weer naar de sportsbar, want nu gaat het echt eindelijk gebeuren… we gaan bowlen!! Hahaha het stelt uiteindelijk weinig voor (we hebben allebei maar 4 of 5 beurten kunnen doen) maar het was toch echt even leuk! En zelfs een strike en een paar spares, knap he!

We kijken nog even op het dek (daar draait Indiana Jones vanavond) en pikken nog een havermoutkoekje mee, maar Linda vindt het al snel te winderig en ook een beetje fris, dus rond middernacht zoeken we lekker de hotelkamer weer op. Morgen moeten we een beetje op tijd op, want ondanks dat wij in de groep zitten die pas om 11:20 van boord gaan moeten we toch de kamer al om 8:30 verlaten en het ontbijtrestaurant is maar tot 9:00 geopend.

Vergeet ik helemaal te vertellen dat het schip vandaag een technisch probleem heeft waardoor we minder snel kunnen varen. Uiteindelijk heeft dat voor ons niet zoveel gevolgen: ze denken een uur later dan gepland in Miami aan te komen. Om 8:00 ipv 7:00. Nou, daar zullen wij niet veel van merken, haha.

Jaaaa vandaag gaan we snorkelen! We meren vroeg aan in Roatan en van een afstandje is al goed te zien dat het een mooi eiland met mooie stranden is. Komt mooi uit, want daar gaan wij naar toe!

Na het ontbijt (waarbij Hugo per ongeluk zoetstof op zijn eieren deed ipv zout, hahaha) gaan we rustigaan naar het theater en als het nummer van onze bus wordt omgeroepen gaan we naar beneden om de bus op te zoeken in de haven. We zien al snel onze bus, maar denken ook meteen: mmm daar gaan nooit alle mensen met ons busnummer in…

Er blijkt een tweede busje achter te staan, maar dan nog… eenmaal in het busje snappen we hoe het past. Het busje staat echt veeel te vol met stoelen. Je kunt er amper meer tussendoor lopen. En dan zitten er ook nog allemaal net iets te volle mensen op. Het is echt alsof we als sardientjes in de bus zitten. Tot overmaat van ramp zit de zitting van Hugo’s stoel los, zit ik bij de wielkuip en kan ik mijn benen niet kwijt, en is er amper iets van airco te voelen bij zo’n 33 graden….

Maar het mag de pret niet drukken! Na een niet heel comfortabele reis met een te lange shop-stop maar met toch wel weer een leuk uitzicht vanuit de bus komen we uit bij een strandtent waar vandaan we de boot gaan pakken om te gaan snorkelen. Wat een verademing! Zuurstof, mogelijkheid om even te plassen, en… wat is het hier prachtig!

Onder water worden we getrakteerd op heeeeel veel (en grote/dikke!) zeesterren en bij de tweede stop zien we een slang en een wrak. Het wrak was niet heel spectaculair, maar de visjes en het koraal eromheen, en de prachtige zon maakte het helemaal goed.

Na afloop bleven we nog even op het strand, mochten we nog een empanada ophalen, en konden we ons even opladen voordat we weer terug de bus in mochten (moesten). We hadden zelf wel het gevoel dat alles veel langer duurde dan verwacht, dus begonnen ondertussen wel te denken: mmm moeten we niet vertrekken om weer op tijd bij het schip te zijn voordat die vertrekt?

Uiteindelijk propten we ons met zijn allen weer in het busje en daar gingen we dan. Race tegen de klok, die we niet haalden. Uiteindelijk dus te laat bij het schip, gelukkig nog wel voor de officiele vertrektijd. We waren nu dan toch wel heel blij dat we met een vanuit het schip georganiseerde excursie weg waren. We mochten er nog in en konden weer lekker lunchen en de rest van de middag lekker luieren. Beetje boekje lezen, beetje sporten.

En ‘s avonds weer gezellig aan tafel met Marcel en Cecilia. De obers gaven een klein optreden en we kregen het vriendelijke verzoek om de ober een goede rating te geven (dat is erg belangrijk voor het verloop van zijn carriere). Nou daar was niets op aan te merken dus dat zullen we doen.

Na het eten spelen we samen in de sportsbar nog een potje Mario op de switch waarbij we worden toegelachen door de bediening. Helaas heeft Hugo glansrijk gewonnen. Haha.

De show van vanavond is een goochelaar die echt leuke dingen kon/deed met zijn vingers en een zaklamp. Van die schaduwen met je handen die je in een bios ook kunt maken. Met bijpassende muziek, erg leuk gedaan!

Linda gaat nog een keertje op tijd naar bed en Hugo doet nog een spelletje. Morgen nog een lekker dagje relaxen tijdens een zeedag!

Wat zijn we toch een bofkonten. Gisteravond zeiden we aan tafel nog tegen elkaar: maak je zoveel moois mee, en dan denk je toch: ah morgen weer een zeedagje is ook wel lekker. En dat is het ook! Lekker helemaal de tijd aan onszelf met prachtig weer.

Linda’s hoofdpijn lijkt een beetje door te zetten dus we slapen echt lekker heel lang uit, en slaan de aerobics over. Kopje koffie, ontbijtje, en dan een lekker plekje zoeken om een boekje te lezen. Dat lukt, we liggen lekker bij het bubbelbad, en ineens is het wel fijn dat het bubbelbad niet zo heet is, hij is vandaag lekker verfrissend. Grappig hoe dat bubbelbad altijd weer een plek is voor een gesprekje met een vreemde. Het begint eigenlijk altijd met: where are you from? En dan Have you been on a cruise before? Bij die laatste vraag merk je dan dat wij echte newbees zijn en dat cruisen voor Amerikanen iets is als een weekendje weg of een stedentrip voor ons. Het gesprekje nu triggerde ook wel om eens te kijken naar een transatlantische cruise, dat lijkt ons toch ook wel een keer leuk.

Ook proberen we vandaag de glijbaan een keer uit. Hij gaat niet hard maar is eigenlijk best lang. Leuk dat ook dat kan. Er is alleen echt bijna niemand die er gebruik van maakt. Komt misschien ook wel doordat er weinig kinderen zijn. En als ze er al zijn zijn ze erg jong.

Bij het avondeten is het het feest van de bediening. Ze hebben een liedje en een dansje ingestudeerd en krijgen een luid applaus. En we gaan even op de foto. Met onze tafelgenoten en met onze vaste ober.

Na het eten doen we nog weer even een spelletje en na de avondshow (die weer spetterend was) gaat Linda weer lekker liggen en doet Hugo nog een spelletje bij de bowlingbaan. Het personeel mist me daar (hoe dan, we zijn daar 2x geweest, superknap). Lekker slapen en morgen op tijd op, want dan gaan we snorkelen!

Op tijd in actie vandaag, want de excursie staat voor ons klaar! Als we wakker worden glijden we net de haven binnen en gaan we op weg naar het ontbijt. We proppen onszelf weer iets te vol (wat is dat toch, dat buffet-effect, je schept toch altijd meer op dan je vooraf van plan was…), en zijn er klaar voor… we gaan ziplinen!

We moeten vandaag wat langer dan de voorgaande dagen wachten op onze bus, maar dan gaat het best vlot. We hebben de ruimte in de bus dus dat is lekker. Wel heeft de bus een beetje een gekke lay-out met ramen die horizontaal door midden zijn verdeeld in twee ramen, waardoor je, als je in de bus zit, precies tegen de rand tussen de ramen aankijkt. Een beetje suf, maar we kijken er maar een beetje langs.

We rijden door een prachtig landschap (Costa Rica is echt mooi!) met heeel veel groen, weer veel palmbomen en bananenplanten en prachtige bloemen waarvan ik de namen allemaal niet ken. De hutjes waar de mensen in wonen zijn weer bijzonder. Sober, vaak behoorlijk leeg, en erg rommelig. Maar daar geven ze duidelijk niet om. En wat een was hing er buiten joh, niet normaal!

Na ongeveer een uur rijden komen we bij de plek waar we gaan ziplinen. Onderweg naar het toilet komen we de eerste reuzespin tegen en toen we die kant eenmaal hadden gezien zagen we ze overal… IIIIEEEUUW! Dat maakt naar het toilet gaan toch een iets spannendere ervaring, hahaha.

Rond het hokje waar we onze spullen moesten ophalen zaten er nog veeel meer. Verstand op nul en gaan!

Toen we ons tuigje omhadden en de helm op, kregen we een korte uitleg van wat de bedoeling was. En van de spanning die Hugo voorafgaand aan vandaag een beetje had gevoeld was niets meer over. Volgens mij had ik uiteindelijk meer spanning dan hij. Maar wat was dit gaaaaaf!! Echt superleuk om te doen. En een prachtige omgeving. Via verschillende plateau’s (11?) gingen we steeds een stukje naar beneden door/over het regenwoud en uiteindelijk kwamen we weer uit bij een prachtige plek uit waar een hutje was en waar we ook foto’s en een filmpje van onze trip konden bekijken en kopen. We hadden vooraf al besloten om dat te doen om te zorgen dat we allebei echt konden genieten en niet met een camera zouden hoeven hannesen. Maar het is Hugo toch gelukt om onderweg wat vast te leggen dus we hebben alvast een preview bij dit verhaaltje.

Rond 14:00 waren we weer terug, we hebben in de haven nog even wat gewandeld en foto’s gemaakt, en zijn toen lekker terug naar het schip gegaan. Even wat eten en de rest van de dag lekker luieren!

Voor het eten kunnen we zien hoe we weer wegvaren van het eiland. Een mooi gezicht! Binnen no-time is het donker en maken we ons klaar voor het eten. Het thema is vandaag 60-70-80’s… dat wisten wij vooraf niet dus we hebben maar gewoon wat kleurrijks aan gedaan. Maar er waren overduidelijk mensen die het wel wisten, die hadden zich helemaal uitgeleefd. Leuk om te zien!

We hebben het weer gezellig aan tafel, en worden zelfs door Marcel en Carise (? Echt wel erg maar ik weer nog steeds niet goed hoe ze heet) uitgenodigd om na dit hele avontuur een keertje langs te komen in Breda. Mooie mensen die overduidelijk aan het genieten zijn van de ontdekkingsreis.

Linda voelt zich net niet helemaal fit (zere keel en druk op de holtes… er zal toch geen verkoudheid aankomen?), dus die gaat na een spelletje en de show lekker naar bed, terwijl Hugo in de wijnkelder nog een spelletje doet. Het was een prachtige dag op een mooi eiland!

We hebben vanochtend een gekke start, want ineens maakt Hugo me wakker en zegt: heb je je wekker niet gezet? Dat had ik wel, om 10:00 omdat mijn telefoon nog op de oude tijd stond. Maar blijkbaar was de tijd op de telefoon toch veranderd? Nou ja, hoe dan ook moesten we ineens even in de versnelling om de aerobicsles nog te halen. Dat is gelukt. Het is een erg warme les (het is hier in de ochtend al zo’n 30 graden, er staat weinig wind en de luchtvochtigheid is hoog). Maar dat mag de pret niet drukken!

Tijdens het lesje komen we aan in de haven en we realiseren ons al snel dat het toch wel heel fijn is dat we een excursie hebben geboekt. We komen aan in een industriele haven van Colombia met vooral veel containers, en dan voelt het (zeker na de verhalen van gisteravond) toch niet zo lekker om zelf op zoek te moeten naar een hop-on-hop-off bus.

Na het sporten doen we nog een drankje en gaan we lekker wat ontbijten. We melden ons keurig op tijd bij het theater (dat verliep een beetje rommelig omdat daar net een veiligheidsoefening plaatsvond) en konden in de stroom met mensen mee naar de bus. De hop-on-hop-off bus kwam zelfs helemaal naar het schip, dus we konden meteen aan onze rit beginnen. Bij de rit zat ook een begeleide stadswandeling door het oude deel van Cartagena, en uiteraard gingen we die meedoen. Na een paar minuten moesten we daarvoor al de bus uit en konden we (met sticker op de borst!) achter onze guide aan.

De guide had in de bus al gewaarschuwd voor alle verkopers, en hij had niet gelogen. We hebben zeker meer dan honderd keer ‘no thank you’ moeten zeggen tegen de sigaren, zonnebrillen en koelkastmagneten-verkopers. Toch voelde het niet echt opdringerig of onveilig. Na een nee liepen ze gewoon door naar de volgende toerist.

Het was een grappige wandeling met wat weetjes onderweg, en met een indruk van wat winkelstraatjes enzo. Onderweg gingen we ook langs bij een smaragdenwinkeltje waar we door een soort nagebouwde grot konden lopen en een 3D ervaring konden meedoen waarbij je met een VR-bril op steen moest uithakken. Het stelde niet zoveel voor, maar was wel grappig. Alleen, toen ik mijn bril afzette was Hugo nog bezig en keek ik om me heen en was de winkel leeg. Onze groep was zonder ons vertrokken! Nou ja zeg!

En zo waren we nog een keer blij dat we het gewoon zo geboekt hadden, want inmiddels kwam er al een volgende groep cruisers binnen en toen we tegen die guide zeiden dat we onze gids kwijt waren ging ze hem meteen bellen en werden we een paar minuten later alweer opgehaald. Joehoe!

In een winkelstraatje zijn we nog even gestopt omdat een aantal mensen koffie wilden kopen, en daarna zijn we we weer teruggelopen naar de bus. Het duurde erg lang voordat die kwam (en we hebben dus nog tientallen keren ‘no thank you’ moeten zeggen), maar toen ie er eenmaal was hadden we een mooi plekje bovenin de dubbeldekkerbus. We hebben het rondje uitgereden, een leuke manier om wat van het stadje te zien, en toen het rondje klaar was waren wij er ook wel klaar mee. Lekker terug naar het schip!

Voordat we naar het schip konden werden we via een mini dierentuin gestuurd. Heel leuk! Erg mooie exotische vogels en nog wat andere dieren. Een heel grappige paradijselijke afsluiting van de middag.

Op het schip hebben we nog een hapje gedaan en moesten we ons alweer klaar gaan maken voor het avondprogramma.

Best wel vermoeid van de warme dag hebben we onze verhalen weer gedeeld met de tafelgenoten, en hebben we daarna even gechild op de kamer totdat de show begon. Die hebben we gekeken en we hebben de avond afgesloten met een paar spelletjes in de koffiebar. En ineens was het al middernacht! Tijd om lekker te gaan slapen en ons op te laden voor onze volgende stop. We zijn onderweg naar Panama, daar gaan we kayakken!

De wekker gaat op tijd want vandaag gaan we naar Aruba! We hebben in Aruba geen excursie geboekt dus we gaan eenmaal van het schip af kijken wat we gaan doen. We hadden eerder de week geen verbinding met onze esim dus we gingen er vanuit dat we het eiland internetloos zouden moeten verkennen, maar we werden vanochtend positief verrast: de simkaart heeft bereik!

We kijken een beetje op google maps en zien verschillende stranden in de buurt. We besluiten naar Druif Beach te wandelen. Meteen uit de boot komen we al onze favoriete stepjes tegen en mmm zou dat niet veel leuker zijn dan 40 minuten door de toch wel hete zon te lopen? Dus we doen ons best maar helaas… we krijgen de stepjes niet aan de gang. Dan toch maar wandelen!

Het begin van de route was wat ongezellig en industrieel, maar na het eerste kwartier werd de omgeving steeds gezelliger. Hugo had ondertussen een geocache opgezocht die in de buurt lag, dat zorgde ook voor een leuk tussendoel. We vonden de cache heel snel, en na de cache werd het uitzicht echt steeds beter. Wauw, wat een prachtig strand, met mooie bomen, wit zand en helderblauwe zee. Echt zoals je het op alle tropische strandplaatjes ziet. Waanzinnig!

Bij het Druif strand konden we even een plas doen, werden we verrast door Blof die uit de speakers kwam en zagen we een wegwijzer waar zelfs de afstand naar Gouda opstond. We zijn op een terrasje neergestreken en hebben een heerlijk koud colaatje gedronken. Dat voelde eerst wat onwennig (alle terrassen zaten volgens mij verbonden aan een all inclusive resort waardoor het voelde alsof je er niet echt hoorde, maar hier konden we gewoon ons drankje afrekenen en gaan zitten), maar toen we eenmaal zaten was het lekker. Echt dat strand, wauw!!

We hebben een lekkere strandwandeling gemaakt, en ondanks dat we geen zwemkleding aanhadden heeft Hugo toch een heerlijk verfrissende duik in de krachtige golven genomen. Wat een feestje!

We willen zeker zijn dat we weer op tijd bij de boot zijn (we moeten om 13:30 weer op de boot zijn), dus na een uurtje wandelen en de plons besluiten we om te draaien en weer terug te wandelen. Eenmaal bij het centrum van Oranjestad lopen we daar nog even een straatje door, en dan draaien we echt om naar het schip. We gaan lekker lunchen!

Na de lunch zoeken we nog even een bedje in de zon op om een boekje te lezen. De zon staat dan al laag dus het is een lekker plekje en niet te heet. Lekker drankje en erbij, en weer een lekker stuk gelezen. Eigenlijk willen we nog helemaal niet weg, maar tja, we moeten ons toch echt gaan klaarmaken voor het avondeten.

Je gelooft het bijna niet, maar we waren gewoon eerder dan onze tafelgenoten. Bij binnenkomst werden we luidkeels toegezongen (dat doen de obers blijkbaar elke dag maar tot nu toe waren we steeds een paar minuten te laat). We hebben weer lekker gegeten en weer leuke gesprekken gehad. Het is best een fascinerend stel. Vooral zij. Een dame die superzorgzaam en rustig is, maar die ook echt wel weet wat ze wil, ondernemend en zelfstandig is. Moeder van 8 kinderen, waarvan 5 met haar eerste man en nog 3 met haar huidige man. Echt leuk om zo elke dag een beetje meer te weten.

We hebben het ook even over de dag van morgen: Colombia. Zij hebben tot nu toe nog geen excursie gehad, maar morgen wel, want een collega had ze aangeraden dat ze in Colombia beter niet alleen op pad zouden kunnen gaan. En tja, wij hebben hier juist geen excursie geboekt, wij dachten: we hebben een hop-on-hop-off bus gezien dus dat komt wel goed (kon je ook als excursie boeken maar dat was 2x zo duur, dus wij dachten: regelen we zelf wel). Maar ja, toen kwam de ober (die elke dag ook even vertelt wat het avondprogramma is en wat er morgen gaat gebeuren) ook nog zeggen dat we morgen wel voorzichtig moesten zijn… ja, mmm wat doen we dan. Onze tafelgenote vond het maar niks als we zelfstandig op pad zouden gaan en wilde ons wel in haar rugzak stoppen. Hahaha. Dus eenmaal terug op de kamer toch maar de hop-on-hop-off excursie geboekt. Dan maar het zekere voor het onzekere…

Na de show en weer een paar spelletjes waren de kaartjes voor de excursie netjes onder de deur door geschoven. We moeten ons morgen om 11:45 melden. We kunnen dus lekker rustigaan doen. Al wil Linda wel weer aerobicsen, dus de wekker staat om 10:00 (de aerobics begint om 9:30, maar vannacht gaat de tijd weer een uurtje terug… we hebben ondertussen echt geen idee meer hoe het tijdverschil ten opzichte van nederland is…).

Linda kruipt lekker op tijd het bedje in, terwijl Hugo nog even lekker op de bank gaat Mario-en op de Switch. Heerlijk de nacht in.