Cross Country dag 4: Terug naar ons eigen paleisje

Na nog een gezellig ontbijtje in de blokhut is het dan toch tijd om weer aan de reis naar huis te beginnen. Dus de spulletjes weer ingepakt en de sleutel en het kacheltje weer ingeleverd. De eigenaar van de camping was duidelijk opgelucht dat hij geen controle had gehad en stiekem ook wel heel blij dat hij ons van onderdak had kunnen voorzien. Geïnteresseerd in onze reis, nog even met hem gekletst en uiteindelijk nam hij met een grote greins afscheid. Leuk!

Nog een lange ontspannende reis naar huis gehad (ook wel weer lekker om gewoon alleen maar om je heen te kijken).

En dan kom je thuis… whaaa… wat is dat dan ook weer fijn. En dat zonnetje… HEERLIJK! Lekker in het zonnetje gezeten, boekje gelezen, en zelfs nog even de BBQ aangestoken. Een betere afsluiting van deze trip hadden we niet kunnen verzinnen. Jammer dat morgen het werkende leven weer begint 😉.

Cross Country dag 3: Alweer de laatste etappe

Ook deze nacht sliepen we redelijk in de buurt van het startpunt, dus we konden weer normale tijd opstaan. En deze keer ook gezellig samen opstaan met een boterhammetje en een kopje koffie. De spulletjes weer ingepakt, en zodra de slagboom van de camping open kon zijn we er doorheen gereden. Op pad naar Groningen!

We hadden vandaag 218km voor de boeg, dus iets minder ver dan de andere dagen. En ook net iets minder instructies en wat langere stukjes rechtuit, dus vandaag was een iets minder intensieve dag. Wel weer een prachtig zonnige dag, dus toen we met de lunch een luw plekje hadden gevonden voelde het wel alsof we daar de rest van de middag zouden kunnen blijven zitten. We hadden brood met tostibeleg deze keer want ik was blijkbaar zo slim geweest om bij het inpakken per ongeluk het schuifje op de koelbox om te zetten van ‘koelen’ naar ‘verwarmen’. Dus dat werd gesmolten kaas en zwetende salami op brood. Maar dat mocht de pret niet drukken 😊.

Vandaag met een Jeep minder, Hans en Jan zijn definitief afgehaakt en naar huis vertrokken. Gelukkig doen onze jeeps het goed, en halen we met zijn allen eigenlijk probleemloos de eindstreep. Het was nog even spannend of we wel de camping op mochten (de eigenaar twijfelde wel echt of ie ons als ‘huishouden’ kon beschouwen, of eigenlijk twijfelde hij er niet aan, maar vond ie dat ie het ook niet kon maken om ons weg te sturen), maar na heel veel excuses heeft hij de slagboom voor ons open gedaan en liet ie ons toch lachend de camping op rijden. We hadden een fijne blokhut, en toen we aankwamen hebben we nog lekker een uurtje in het zonnetje kunnen zitten op ons ’terras’. We hadden van de eigenaar een kacheltje meegekregen voor in de hut, en dat was ook wel nodig, want al snel werd het behoorlijk kil. Maar, toen eenmaal onze bestelde pizza’s binnen waren is en we na afloop een kopje koffie en thee hadden gemaakt werd het toch wel heel aangenaam.

Een fijne avond met mooie gesprekken. Fijn om dit zo met elkaar te kunnen doen. Intensieve, maar ook echt mooie dagen zo met elkaar. We hadden in de blokhut twee slaapmakers met twee stapelbedden, en we waren unaniem: wat waren dat fijne slaapplekken! De hut was verder eenvoudig, maar degelijk, en eigenlijk ook wel weer goed uitgerust met zelfs een eigen toilet en wastafel. Een superplek om onze reis af te sluiten.

Cross Country dag 2: Op naar Meppel!

Vandaag ging de wekker gelukkig iets later. We moesten ons tussen acht en half negen bij de start melden, en ons hotel zat daar maar een paar minuutjes vandaan, dus een wekker om 7:00 was prima. Even douchen, ontbijtje voor onderweg, de benzinetank nog even gevuld en toen konden we weer op pad. Klaar voor etappe 2: 283 kilometers, zoveel mogelijk offroad…

En dat lukte! Weer een erg mooie dag, zowel qua weer als qua bospaadjes. De Jeeps hielden zich lang goed (al was bij Arno gisteren al een van de bladveren afgebroken, maar met een spanband kon dat redelijk gefixt worden waardoor ie gewoon mee kon blijven rijden). Af en toe had een van de bakkies er niet zoveel zin in, maar met hier en daar een stopje extra ertussen was ook dat geen probleem. Het navigeren gaat steeds geroutineerder, en het is fijn dat Arjan ook de route in pdf-vorm heeft meegekregen voor op zijn tablet, zodat hij als het nodig is ook even mee kan denken van achteruit de kolonne.

Zo’n 70km voor het einde deden we nog een laatste tussenstop om het been van Herman even een andere houding te geven, en bij het wegrijden bleek dat bij de Jeep die bij ons groepje was aangehaakt (met Hans en Jan) iets mis was met de koppeling. Wat jammer! Er zat niets anders op dan dat Arjan ze maar naar het eindpunt sleepte, en dat heeft ie dus gedaan. Eenmaal daar belde even waar wij zaten, en wij hadden nog 40km te gaan dus toe is ie nog even aangehaakt. Het duurde een half uurtje voor hij weer bij ons was, maar uit de wind was het echt geen straf om even op hem te wachten in het zonnetje. En het laatste stukje was zeker nog de moeite waard. Mooie bospaadjes met een mooie doorschijnende laagstaande zon. Genieten!

Iets voor achten arriveerden we op de camping en konden we onze intrek nemen in de stacaravan. Modern en van alle gemakken voorzien. En we waren net op tijd om nog van de snackbar gebruik te maken, dus een kwartiertje later konden we al aan tafel. Kacheltje aan een heerlijke avond zitten kletsen onder het genot van een biertje en een colaatje. Ja, zo bij elkaar is toch echt wel leuker dan allemaal op een eigen hotelkamer 😊.

Cross Country dag 1: Veel te lang geleden!

Vandaag ging de wekker al om 5:45, want we worden om 8:00 in Bergen op Zoom verwacht. Want, we gaan eindelijk weer op Jeep-reis!! Een Corona proof rit van Bergen op Zoom, via het zuiden en het oosten naar noord Groningen. De missie van vandaag: Bergen op Zoom naar Duiven, 318km, zoveel mogelijk offroad…

En dat was genieten! Supermooi weer, heerlijk zonnetje, en een ondergrond die niet te nat was, maar ook zeker niet te droog. Hier en daar lekker door de blubber en verder heel veel mooie zand- en bospaadjes. Wat gaaf om te merken dat er in ons landje toch echt nog wel heel veel openbare onverharde paadjes zijn, die soms zelfs amper een paadje te noemen zijn.

Ons cluppie bestond uit 4 jeeps met 5 inzittenden, en de slimme rekenaar heeft het al door: Stitch was dit keer de enige met een passagier naast de bestuurder. Dat betekende dat wij de hele route ‘koploper’ waren en moesten navigeren. Best intensief! En stiekem ook wel een klein beetje buiten mijn comfort zone, maar het is eigenlijk best heel goed gelukt en we hebben echt een prachtige rit door met name het Brabantse landschap gemaakt. Een lange dag (we hebben er ongeveer 12 uur over gedaan), maar echt de moeite waard. Eenmaal bij het eindpunt naar onze slaapplek afgereisd (een hotel in Zevenaar), en daar nog wat met elkaar gedronken op de galerij. Een snel hapje gegeten en toen heerlijk aan de nacht begonnen. Genoten!