Categorie: Spiel 2025

Na weer een lekker en gezellig ontbijt gaan we de spullen inpakken, uitchecken, en rijden we naar de beurs. We hebben weer de luxe om op P1 te mogen staan (midden voor de ingang) en daar hoopten we al een beetje op, dus Hugo had al ingefluisterd dat ik even een rolmaat moest kopen want er stond dat de auto max 1,9m mocht zijn. Dus wij in de ochtend meten… 1,88… dat zou goed moeten gaan.

Eenmaal bij de parkeerplaats voelde het toch spannend, dus ik stap uit om even te kijken, en dan pas zie ik dat onze bordspelvrienden al staan te wenken dat we er makkelijk onderdoor kunnen. Er wordt een erehaag voor ons gemaakt door de Roll the Dicers en zo kunnen we een plekje zoeken.

Om 10:00 openen de deuren en daar gaan we! Hugo heeft lijsten bij zich van waar hij allemaal wil kijken en/of kopen, en al is dat gewoon echt moeilijk op zo’n drukke megabeurs, we gaan er best gestructureerd doorheen. Drinken een kopje koffie, spelen een spelletje (alleen of met mensen van de vereniging die we toevallig tegenkomen), kijken uit naar Angela (klant van het vorige werk die we elk jaar tegenkomen en die we tijdens het ontbijt ook in het hotel zagen) en Michiel (oud klasgenoot die ook had laten weten dat ie er vandaag is), en eten een bradwurst. En natuurlijk kopen we ook spelletjes, voor onszelf en voor collega’s. We gaan tot 2x toe even de tassen legen (dat loopt toch echt lekkerder en dan is het zooo luxe als je zo voor de deur kunt parkeren…) en hebben het goed naar ons zin.

Tegen half zeven vinden we het wel mooi en gaan we langzaamaan naar de auto. We herschikken de spellen even op het hout zodat niet alles gaat schuiven onderweg en dan gaan we aan de rit beginnen. Linda wordt steeds moeier, en als we in Velp uiteindelijk een frietje hebben gegeten en Linda in een lekker dik vest van Hugo is gekropen is het moeilijk om wakker te blijven. Maar het lukt! En als we dan thuis de spullen en de spellen (het hout laten we maar lekker liggen voor morgen) binnen hebben gebracht kruipt Linda meteen dat heeeerlijke bed in. Hugo installeert zich nog even in de bios en daarna natuurlijk nog even met een spelletje en in de kleine uurtjes sluipt ie ook het bed in. Merkt Linda niks van, die is het weekend lekker aan het verwerken in dromenland. Heerlijk!

Maar niet met elkaar, haha.

We starten de dag met een lekker en gezellig ontbijtje in het hotel. Daarna gaat Hugo op oad naar de beurs, en Linda naar de Hornbach. Hugo gaat veel gekregen spellen ophalen voor de spellenvereniging en Linda gaat geld besparen door houtbriketten in te slaan (die kosten hier maar 4 euro, in Nederland 12).

Bij de Hornbach wordt Linda niet echt vertrouwd door de man bij de slagboom. Eerst vond ie me al lastig toen ik aan kwam rijden en hij de slagboom voor me open moest doen. Maar toen ik een tijdje later terugkwam met mijn 300 kilo briketten begon het helemaal. Alle deuren moesten open, hij heeft een keer of vijf de kofferbak opengemaakt. Erg op zoek naar andere dingen die ik misschien stiekem had meegenomen naast de briketten. Maar ja, die vond ie natuurlijk niet dus na een tijdje deed ie toch maar morrend de slagboom voor me open.

Even door naar de Lidl, voor wat lekkere chocolaatjes en andere Duitse dingetjes en dan is het tijd voor Centro! Lekker geshopt.

Bij Hugo gaat het ondertussen voortvarend en is het behoorlijk druk op de beurs. Voor hem genieten van alle spellen om hem heen.

Rond een uur of drie denkt Linda nog even naar de aldi te rijden. Dat gaat op de heenweg soepel, maar op de terugweg is dat ritje van 3km ineens een rit van ongeveer een uur. Wat een en file!! En wat een weer joh. Regen, storm. Pff haha.

Eenmaal op de hotelkamer lekker liggen lezen tot het tijd was om elkaar weer op te zoeken. Bij het restaurantje op het volkstuinencomplex. Daar is al een gezellig groepje als ik aankom. We moeten nog ongeveer een uur wachten tot iedereen vanaf de beurs er is, maar uiteindelijk zitten we met ruim 20 mensen te smikkelen van de meeega grote schnitzels. Ik vraag me nog steeds af hoe ze dat doen daar in die keuken. Hoe krijg je die allemaal ongeveer tegelijk klaar?!

Met een overvolle buik gaan we terug naar het hotel en wordt het tijd voor de donderdagavond activiteit: de folie van alle spellendozen afhalen en er een Roll the Dice sticker op plakken. Terwijl Pieter zorgt dat alle spellen netjes in het leensysteem van de vereniging komt. Dat blijft toch ook altijd wel een erg leuk moment.

Als we klaar zijn zijn we ook wel klaar en gaan we allemaal lekker slapen. Gelukkig is ons bedje niet ver, we Pieter en Bart zijn onze overburen dus we hoeven alleen maar de gang over te steken.

Wat een leuke dag weer en wat is het leuk hoe iedereen ons altijd hartelijk ontvangt en opneemt in de groep. Misschien moeten we ook wel gewoon zeggen dat wij een stukje van de groep zijn. Hoe dan ook, je merkt aan iedereen dat ze het erg leuk vinden dat we er zijn, en dat vinden wij ook! Op naar morgen.

Na een drukke werkdag, waarbij Hugo nog een BBQ had op het werk en een snert-moment in verband met de koeienmarkt (waar ie zelfs nog vegetarische soep voor had gemaakt voor zijn Indiase collega’s…) en ook nog eens host was van zijn zelfgemaakte pubquiz…! En Linda een lange actielijst had en nog boodschappen moest doen en de tas nog moest inpakken… konden we rond een uur of vijf dan toch vertrekken!

Allebei een beetje moe, maar met weinig file en een lekker muziekje een heerlijke rit. We maakten weer een tussenstop bij De Barriere (ons favoriete wegrestaurant op weg naar Spiel) en daar was geen tafeltje meer voor ons alleen maar dat pakte best wel leuk uit. We gingen bij een paar vrachtwagenchauffeurs aan tafel zitten en raakten lekker aan de praat. Wat is dat toch een bijzonder leven. Zitten ze in zo’n restaurant en overnachten ze in hun truck, omdat ze de laatste 20-30 minuten naar huis niet meer mogen rijden. Pfff zou niks voor mij zijn. Maar het was leuk en we hebben genoten van het dagmenu (champignonsoep, jagerschnitzel en een vlaflip).

Met een volle buik gaan we, op advies van onze tafelgenoten, via een alternatieve route naar de grens om de grenscontrole (en dus de file) te ontwijken. Dat is een donkere route, maar het gaat in 1x goed en scheelt denk ik behoorlijk veel tijd. Een klein uurtje later zijn we bij het hotel. We zien meteen al een paar bekenden zitten dus als we onze tassen boven hebben gebracht gaan we nog even terug naar de lobby.

Dat duurde uiteindelijk ietsje langer want een van de spotjes in de badkamer is heel irritant aan het knipperen. En dat zie je niet alleen in de badkamer maar ook op bed. Dus we hebben nog even geprobeerd dat te repareren of het lampje eruit te halen. Dat lukte helaas niet, dus dan laten we het licht maar uit.

Eenmaal terug in de lobby worden we overspoeld met voorbereidingslijsten van welke spellen iedereen wil zien op de beurs en daarna door een veeeeel te uitgebreide kijk op de politiek en de verkiezingen (die jongen had echt niet door dat ik daar erg weinig interesse in had en hij is er helemaal vol van, enorme excelsheets en kansberekeningen houden hem al maanden bezig…).

Gelukkig kwamen op een gegeven moment nog wat vereningingsleden en dat werd juist weer een supergezellig moment.

Rond 23:15 vond Linda het wel bedtijd en Hugo eigenlijk ook. Eenmaal op de kamer grapte ik: mag ik dan vannacht de deken? Het was een grapje, maar toen ik de deken pakte bleek het echt maar een eenpersoons dekbed te zijn. Ook hadden we maar voor 1 persoon handdoeken. Dus dan toch nog maar even terug naar de receptie. Gelukkig was dat snel geregeld en konden we lekker gaan slapen.