Zoals elke ochtend is het even spannend, maar nu al helemaal, want we zitten al weer een serieus stukje noordelijker dan gister… zou het nog mooi weer zijn?
Het gordijn in de hut verduisterd erg goed dus we moeten het even opzij schuiven, maar dan lacht de zon ons weer tegemoet! Linda start met een nieuw boek op het balkon terwijl Hugo nog even in bed blijft pruttelen. Want vandaag hebben we geen haast, we hoeven (weer) nergens heen.
Rond een uur of negen gaan we lekker ontbijten (ik ontdek helaas nu pas dat bagels met pindakaas en banaan wel heeeeel erg lekker zijn) en daarna zoeken we ons plekje op het dek weer op. Het is een heerlijke dag. Duidelijk een stukje frisser dan gisteren en eergisteren maar het zonnetje doet zijn best en dan is die frisse zeelucht heel erg lekker.
Hugo zegt ineens: nou, dan moeten we het maar gaan doen. Geen idee waar ie het over heeft. Maar dan wijst ie naar boven. Wij zitten op de 16e verdieping en twee verdiepingen hoger is er een klimparcours. Whaaa gaan we dit echt doen?!
Nou, ja dus! Een grappig voorbeeld van iets wat we niet zonder elkaar gedaan zouden hebben, maar nu toch gaan doen. We staan in de rij voor het parcours en horen dan dat we eerst nog een waiver moeten tekenen en dat ik niet in een korte broek en hemdje mag. Dus hop, naar de balie om het formulier te ondertekenen (mooie bijkomstigheid is dat we nu meteen in de glijbanen in het waterpark mogen) en Linda snelt naar beneden om zich om te kleden. Inmiddels is de rij helaas gegroeid (en in een lange broek is die zon nog best warm), maar, na een klein half uurtje zijn we aan de beurt. Toch wel spannend!
We krijgen een tuigje aan en worden aan de rails bevestigd en dan mogen we. De oversteekjes zonder iets om je aan vast te houden vinden we toch wat spannend, zeker als het steeds harder begint te waaien (ik heb elke tussenpaal omarmd alsof het Hugo was), maar bij elk stukje ‘oversteek’ was er ook een alternatief waar wel iets was om je aan vast te houden, al waren het vaak maar loshangende wiebelige touwtjes.
Maar… echt SUPERleuk dat we het gedaan hebben. Beetje spannend, maar ook er leuk en een fantastisch uitzicht. En we boffen, want niet heel veel later gaat het dicht (ik denk doordat het steeds harder begint te waaien). Dus perfecte timing en echt een cadeautje. Waanzinnig dat dit allemaal kan op zo’n schip.
De rest van de dag brengen we best lui door. Boekje, spelletje, en vooral veel mensen kijken. Het is grappig hoe je aan iedereen kunt merken/zien dat het de laatste dag is. Er worden extra veel foto’s gemaakt en veel mensen doen nog een extra rondje. Aan het einde van de middag zie je wel dat het echt leeg begint te stomen (behalve bij de bowlingbaan, arcade-speelkasten en de formule 1 simulator (ik denk dat iedereen zijn tegoed nog op moest maken). Wij blijven lekker buiten zitten (al hebben we inmiddels wel een trui gehaald en ook lekkere dikke sokken, heel charmant onder de korte broek haha) en wachten met een cocktail tot de zon de zee in zakt. Het is er een prachtige middag voor.
Als de zon eenmaal weg is wordt het wel echt serieus fris. De kou zit een beetje in ons lijf dus we besluiten in onze hut even lekker in bad te gaan. Wat een luxe! We warmen weer goed op, pakken de koffers in (die worden vanavond al opgehaald voor de logistiek van morgenochtend), en kijken nog een serietje. Dan gaan we voor de laatste keer naar het restaurant, het is Italiaanse avond dus we eten Salade Caprese, pasta en tiramisu.
We sluiten het eten af met een kopje koffie op dek 18 en een spelletje, en daarna gaan we weer terug naar de 6e verdieping voor de laatste show. Dat is opnieuw een show van dezelfde zang-en-dansgroep. Echt superknap wat die de hele week hebben neergezet.
En na de show gaan we weer lekker naar de kamer. Onderweg krijgen we nog de laatste show op het scherm op het plafond van de galeria en dan nemen we echt een beetje afscheid. Nu lekker slapen en morgen vroeg op. Om 7:30 moet de kamer leeg zijn en om 8:10 moeten we van het schip af, dus uitslapen zit er helaas niet in…