Wat een dag! De titel doet al wat vermoeden, maar we beginnen gewoon lekker bij het begin.
Want… vandaag gaan we op schoolreis!! In de zomer hadden we natuurlijk nogal een domper op de terugweg vanuit Parijs, en moesten we een nachtje in Antwerpen blijven. We mochten toen een hotel uitzoeken voor 200 euro, dat hebben we ook gedaan, maar het geld daarvan terugkrijgen bleek een hele opgave. Maar Linda bleef stug volhouden en elke keer als we weer een berichtje hadden gestuurd dat we nog steeds ons geld niet terug hadden gekregen kregen we een paar weken later een bericht met excuses en een voucher voor een reis met de Thalys. Dat resulteerde op een gegeven moment in een saldo van 225 euro, ongeveer genoeg om in december even een dagje kerst te gaan proeven in de stad van de liefde. En dat was dus vandaag!
Op tijd op, en na onze ervaring van vorige keer nu maar gekozen om met de auto naar Rotterdam te rijden. Dat ging perfect op schema en we waren mooi een half uurtje voor vertrek op Rotterdam Centraal. Tijd voor een kopje koffie bij de Starbucks dachten we. We waren 2 minuten te vroeg (hij ging om 8:30 open), dus we dachten (net als heeel veel andere mensen), ach, we hebben de tijd dus we wachten wel even voor de deur. Dat duurde maar en duurde maar en ondertussen zagen we het personeel gewoon met elkaar staan kletsen. Op een gegeven moment gaf een van de medewerkers aan dat het nog 10 minuten zou duren. Toen hebben we toch maar besloten ergens anders een kopje koffie te halen.
Mooi op tijd liepen we ons perron op… en daar stond al in rode letters: +25 minuten. Die 25 werden er 35, die 35 werden er 40, en uiteindelijk kwam er bijna een uur te laat een trein binnenrijden. Onderweg reden we soms heeel langzaam en bij Brussel kwam de opmerking dat we op het perron moesten blijven staan en dat ze niet wisten hoe lang het zou gaan duren…. uiteindelijk viel het dus nog niet eens tegen wat we zo’n 2 uur later dan gepland in Parijs aankwamen. Ik voel nog meer vouchers aankomen…
Gelukkig hadden we zelf lunch meegenomen, dus die was onderweg al genuttigd en we konden meteen door met de metro naar de Notre Dame. Even kijken bij ‘ons’ terras en ook bij een spellenwinkeltje dat daar zou moeten zitten. En toen gebeurde het. Bij het verlaten van de metro voelde Hugo dat het niet goed ging: een persoon deed ineens zijn hand half nonchalant op Hugo’s hand, en terwijl Hugo de beweging maakte om op tijd uit de bomvolle metro te komen pakte een ander zijn pasjes/portomonnee uit zijn broek. In een flits was het gebeurd, weg was de metro, met de pasjes. Wat een boeven! Gelukkig zijn we allebei ongedeerd, zijn er geen gewonden gevallen en hebben we de pasjes van Linda nog, maar we waren toch allebei behoorlijk beduusd. Wat een brutaliteit, en vooral de gewiekstheid, ze grijpen je op een perfect moment, je doet er gewoon echt niks aan.
Meteen gingen de radaren natuurlijk draaien, dus nadat we meteen wat passen hebben geblokkeerd, hebben besloten om bij ons terrasje maar even een cappuccino te gaan drinken (wel binnen natuurlijk). We laten ons niet kisten! Maar stiekem zijn we natuurlijk de rest van de dag wel waakzamer dan ooit.
Na de lekkere koffie naar de spellenwinkel gewandeld. Die stelde niet zo heel veel voor, maar toch leuk om wat bekende titels maar dan in het frans te zien.
Het is buiten heerlijk weer en de eifeltoren is 4km van ons vandaan, dus wat zullem we doen? Lopen? Nee, natuurlijk niet! We gaan met ons favoriete vervoersmiddel in Parijs: de step! Het was even spannend of het goed zou gaan met het starten van onze steptrip (hoe werkt dat eigenlijk als je creditcard is geblokkeerd en die in je account gebruikt wordt). Maar het ging goed, en daar gingen we! Blijft een heerlijk gevoel, met het hoofd in de wind en de frisse lucht. Ondanks de dikke handschoenen wel een beetje koude vingers, maar dat mocht de pret niet drukken.
Vlakbij de toren de steps weer achtergelaten en wat rondgewandeld. Langs wat kerstkraampjes, en daarna op weg naar de metro om nog even bij de Champs Elysees te gaan kijken. Dat leek ons mooi met al die lichtjes in de bomen.
Eenmaal bovengronds werden we meteen overweldigd door de enorme hoeveelheid politie- en ME-busjes. Biiiizar! Honderden. Met uiteraard allemaal zwaar uitgeruste agenten. Wij dachten nog: mmm maar Frankrijk speelt toch morgen pas? Maar vanmiddag is natuurlijk de b-finale waarin Marokko speelt…
Wat rondgelopen (dat is toch anders met zoveel busjes, je ziet niet eens wat voor winkels erachter zitten), en besloten alvast een avondhapje te halen bij de Five Guys, zodat we als het donker is nog een uurtje hebben om rond te lopen tussen alle mooie lichtjes. Want ook dat is indrukwekkend. Die straat is zooo lang en er zijn zoooveel bomen voorzien van lampjes. Heel mooi!
Tijdens het wandelen nog even een warm kopje koffie/thee gehaald en daarmee naar de metro gewandeld. Het is tijd om naar het treinstation te gaan!
Helaas was de ruime marge die we voor ons gevoel toch wel hadden daar ineens snel vervlogen. Het was suuuuperdruk op het perron en we zouden nooit in 1x in de metro hebben gepast. Daar kwam bij dat de metro maar niet kwam en niet kwam (de 6 minuten die het zou duren waren er al snel 15-20). Dus maar snel op zoek naar een alternatief. Als een dolle door het station heen op weg naar de andere kant (en dan is het toch ineens lastig als je geen plattegrondje hebt, google maps blijkt dan toch niet zo lekker te werken…).
Uiteindelijk waren we een kwartier voor vertrek op het juiste station, maar dan moet je op dat enorme station tussen de metro, bussen en treinen nog de juiste locatie zien te vinden… op goed geluk bij een perron omhoog gegaan en daar zagen we een Thalys. Fjiew. Bleek uiteindelijk niet de juiste te zijn, maar de bewaker kon ons wel vertellen waar we wel moesten zijn.
Eenmaal op het juiste perron bleek dat ook die trein 20 min vertraging had, dus voor niks gerend. Maar wel fijn dat we op tijd waren. Nu maar hopen dat de trein dan straks rijdt en ook niet weer halverwege strandt. Met een half uurtje vertraging konden we eindelijk ons plekje zoeken in de lange trein! We zitten in ieder geval weer zacht, warm en droog.
In de trein meteen maar wat acties uitgezet. Nieuwe bankpassen aangevraagd, het rijbewijs en id-kaart als vermist opgegeven, afspraak gemaakt om weer een nieuw rijbewijs aan te vragen, en ook een nieuw kentekenbewijs aangevraagd. Hihi, lekker productief. Daarna een chipje gepakt en een serietje aangezet. Even onderuit in een trein die toch echt niet zo hard rijdt als het hoort…
Bij Brussel waren we allebei blij verrast dat we na een pauze van een minuut of tien toch doorreden, en in Antwerpen al helemaal, daar gingen we na een korte stop meteen door. Het lijkt erop dat we thuis gaan komen vannacht!
En dat is zo! We zijn weer lekker thuis in ons fijne huis!