Categorie: Zwartemeer 2020

Vandaag weer tijd om naar huis te gaan. Afscheid van een kadootje in deze tijd. Op het gemakkie ingepakt (helaas wel in de nattigheid) en na een kopje koffie was het tijd om aan de rit te beginnen. In een flinke kolonne op naar het westen.

Onderweg nog even een tussenstopje gemaakt voor een broodje en een plas. En dan echt tijd voor afscheid… doei lieve groep 😊.

De Jeep en de camper weer thuisgebracht en de eerste was gedraaid. Het was best een beetje fris in huis (ineens is de herfst echt ingetreden lijkt het wel…), dus Hugo heeft lekker de kachel aangestoken. Lekker warm voor de tv, kijken naar de persconferentie. Die liegt er niet om, en dat zorgt ervoor dat we nog dankbaarder zijn voor het afgelopen weekend, maar het zorgt er ook wel voor dat je weer even beseft dat het echt wel menens is en blijft, dus we zullen ons de komende dagen toch maar een beetje zo koest mogelijk houden…

Jeepie we hebben weer van je genoten. Ik ben benieuwd wanneer je weer voor een weekendje uit de garage mogen halen 😊.

Vandaag konden we opnieuw lekker rustigaan doen. Doordat het weekend deze keer doorloopt tot maandag is de zondag nog een lekkere volledige dag en dat vorlt als een kadootje.

Het plan is om om 10:00 lunchpaketjes en een roadbook op te halen, dan het terreintje met zijn allen te verkennen en in de middag op te spiltsen: de kinderen een survival, de rest een route.

Dus na het ontbijtje in de frisse, maar wel droge ochtendlucht op pad gegaan, en het bos in gereden. Echt leuk hoor, zulke smalle bijna onmogelijke paadjes door het bos! Bij een van de hindernisjes kwam Moppie wel heel erg trillend naar beneden. Dat kon niet goed zijn, zoveel onbalans. Dus een sleeplintje achter Stitch en het pad uitgereden. Uiteraard ging redder in nood Arjan ook mee, en hoewel het even leek alsof we niets konden vinden wat los zat, kwam toen toch de boosdoener naar boven:

Een van de bladen is gewoon weg!

Maar dat lossen we natuurlijk gewoon op door van de tegenoverliggende bladen een stukje af te zagen, zodat ie weer in balans is 😃. Arjan begon nog met een ijzerzaagje, maar bedacht zich toen dat Herman altijd een slijptol in zijn Jeep heeft zitten. Dus die via het bakkie opgeroepen, en toen was het zo gefixt! We konden weer door!

Nog een stukje terrein gedaan, dat ging bij Herman even niet helemaal goed en we hoorden een grote krak… kruisje kapot, gelukkig niet iets waar ie niet meer mee verder kon, dus toen maar rustigaan naar de camping teruggereden.

Inmiddels was duidelijk dat de survival niet door ging (te weinig aanmeldingen), dus we konden alsnog gezellig met iedereen op pad. Bas en Petra besloten nog even bij de camping in de buurt te blijven, en het terreintje nog een keer te doen, en wij gingen op pad voor een route van deze keer 88km. Linda’s navigatiekunsten werden getest en faalden al snel, maar Margriet en Sebas hebben het roer goed overgenomen en het was een prachtige rit door het Drentse landschap.

Perfect getimed kwamen we rond 17:00 weer op de camping aan en konden we op het gemakkie genieten van een chippie en een biertje/borreltje bij het kampvuur. De jongens hebben popcorn gemaakt op het vuur, en Margriet toonde zich een professionele pannenkoekbakker met de pannenkoekpan voor op het kampvuur. Hugo heeft ondertussen de bbq aangestoken en dat werd een heerlijk lange, warme avond met fijne gesprekken. Wat een bonus zo met die maandag er aan vast!

Vandaag konden we lekker uitslapen, maar dat lukte niet zo best. Het was nog stil op de camping, maar langzaamaan begon ons kamp wel op gang te komen. Traditioneel een eitje gebakken, en lekker rustig met elkaar ontbeten en een pakketje klaargemaakt voor onderweg. Even naar de briefing gewandeld en even gekeken voor een souvenir hoodie, maar die waren er helaas alleen nog in de wat grotere maten. Dus Hugo is goed geslaagd, en Linda uiteindelijk ook, maar dan met een gewoon jeepclub trui.

Op naar de eerste rit! Er zitten dit keer geen terreintjes in, dus we kunnen best wel doorrijden. Het weer werkt erg mee en de routebeschrijving ook, dus het is een heerlijke rit, en ondanks de 130km kunnen zijn we mooi op tijd op de camping terug.

We kunnen nog net even het terreintje bij de camping op, dus wij gaan nog even het bos in met zijn tweetjes… whaaa wat is Hugo en wat is ons jeepie goed. Echt gaaf weer. Totdat… we bij een erg scheve hobbel komen en we ineens niet meer kunnen schakelen… oeps. Maar ervaren als Hugo is weet ie meteen wat er aan de hand is, en met wat hulp van de omstanders om ons heen is het zo gefixt en zijn we met een duwtje weer op pad. Jeeej! Maar wel even wat genoeg spanning voor vandaag, dus nog even naar Petra gekeken (die inmiddels ook even het terreintje in gereden was) en op naar het kamp 😊.

Vanavond konden we lekker relaxt eten, we werden verwend met een buffet met schnitzels, hamburgers en kipsateetjes. Lekker hoor.

De avond natuurlijk weer afgesloten bij het kampvuur. Wel grappig, doordat het zo vroeg donker is voelt het al snel laat. Dus na een gevoelsmatig heerlijk lange kampvuuravond lekker warm het bedje in.