Na een fijn weekend is het ook weer fijn om naar huis te gaan. En dat betekent vandaag inpakken! Bij het inpakken en oprollen van de slaapmatjes schiet er in Hugo’s knie wat mis, dus die loopt even niet zo lekker. Maar met zijn tanden op elkaar gaat ie verder en pakken we heel vlot een (op het grondzeil na) droge kampeerset in. Superfijn, want dan hoeven we van de week niet weer alles uit te pakken.
Er was iets misgegaan met het afsluiten van de BBQ gisteravond, daarin was het houtblok lekker blijven smeulen en dat maakte het wat lastig om hem in te kunnen pakken. Maar in stapjes is het gelukt de boel af te koelen en in een vuilniszak te stoppen. Gelukkig! Want dat zou toch wel onhandig zijn.
Alles zit weer in de jeeps en de vouwwagen, dus het is tijd om aan de rit te gaan beginnen. Het eerste stuk is weer prachtig. En daarna is het wel een beetje een praktisch laatste stuk, maar het mooie weer erbij is wel heel fijn, we hebben een lekker muziekje en zijn duidelijk weer een attractie voor de auto’s om ons heen. Zo leuk om te zien hoe iedereen reageert! Dit keer hadden we zelfs een man die naast ons kwam rijden, begon te toeteren en enthousiast zijn duimen in de lucht stak.
De reis ging best soepel, en met twee tussenstopjes waren we rond 16:30 weer in het mooie Boskoop. De afgelopen dagen had ik ergens gezegd: als we niet heeel laat thuis zijn maandag dan wil ik de trip wel afsluiten met een ijsje bij Janssen. En zo kwamen we thuis, hebben we de scooters de garage uitgereden, Stitch naar binnengereden en zijn we meteen met de scooters op pad gegaan naar de ijssalon. Wat een mooi toetje!
Daarna lekker gebadderd, een rondje door de tuin gedaan (het zwembad begint al heerlijk op temperatuur te komen, tis al 27 graden, laat die mooie dagen maar komen!!! Oke oke, hij mag nog wel wat schoner worden dan nu… haha). en daarna lekker al het stof van ons afgebadderd en op de bank geploft en de F1 race teruggekeken in ons heerlijk frisse en zonnige huis. Ook werr een feestje. Allebei met een gloeihoofd. We zullen vast heel lekker slapen vanavond!
En van de week hebben we nog wel een lekkere schoonmaakklus… hihi.
Vandaag voelt echt een beetje als een bonusdag. Meestal is het na twee dagen rijden op de derde dag tijd om het kamp weer af te breken, maar nu mogen we nog een dagje. En het blijft onveranderd heerlijk weer en wordt steeds warmer. Wat heeeeeerlijk!
Nadat ook Jaap een Hugo-ei-ontbijtje heeft meegemaakt gaat hij zijn tentje inpakken en gaan wij ons voorbereiden op de rijdag. Vandaag staat er een minder lange rit op het programma, met aan het einde weer het terrein waar we vrijdag ook gereden hebben, maar dan een ander deel. Jasmijn rijdt met Arjan mee en die zit als een heuse prinses. En wat zit ze te genieten, fantastisch om te zien. Omdat de kinderen er nu bij zijn (en ook omdat we dit weekend al genoeg uitdaging hebben gehad op alle terreintjes en de zwart/rode routes) rijden we vandaag blauw. En Jasmijn geeft bij de grote kuilen hier en daar een spontaan gilletje alsof ze in de achtbaan zit. Daar krijgt iedereen spontaan een glimlach van. Oom Arjan is ook zichtbaar aan het genieten.
Onderweg wil Jasmijn graag ‘iets met me doen’ en dat wordt een woordslang. Een woordslang die de hele dag doorgaat en op elke stop weer wordt uitgebreid. Wat kan ze dat al goed, superknap!
Ondertussen rijden we weer heerlijk door een prachtig landschap. Moppie rijdt voorop dus wij zitten extra relaxed. Al heeft de koploper vandaag wel het voordeel van minder stof. Want wat een stof op sommige plekken zeg! Het zit echt overal!
En de koploper had ook even pech met een spijker van een hoefijzer. Die was in de band beland en even later was ie plat. Maar zowel Arjan als Frans kwamen snel in actie en binnen no-time was de spijker er uit en zat er een touwtje in. Even oppompen met de compressor van Arjan en hup, we konden weer door.
Bij het laatste terreintje heeft Herman een beetje genoeg stof (en terrein) gehad, dus die gaat alvast door naar de camping. De rest rijdt de blauwe route (weer echt een flinke route door het terrein, leuk!) en daarna gaan we de auto’s alvast even voltanken voor morgen. En rond vier uur zijn we alweer op de camping. Fijn voor ons (altijd lekker om nog even een drankje en een chipje te kunnen doen voordat we met het eten beginnen), en zeker ook voor Marjan, want die zat vandaag alleen op de camping.
Na het biertje/frisje/chipje en veel waterballonnen konden we de BBQ aansteken voor de restjes van gister. We dachten eerst dat we er misschien nog een frietje bij moesten gaan halen maar dat was niet nodig. Weer lekker gegeten, zo fijn om iemand in de groep te hebben die BBQ-en zo leuk vindt, ik kijk ook alweer uit naar alle momentjes in onze achtertuin!
Vandaag zou er om 21:30 nog een slotwoord zijn van Willem. En de live (country) band was vanaf 21:00 aan het spelen dus rond die tijd zijn we even naar de voorkant van de camping gelopen. Daar heb ik heerlijk met Jasmijn naar de muziek zitten luisteren. Zo mooi hoe ze ook daarvan genoot, ze kon gewoon niet stil blijven zitten van geluk. En toen even later mama er ook bij kwam zitten was het feest helemaal compleet. Wat een liefde kwam er los, hihi.
Uiteindelijk kwam het praatje van Willem pas na tienen, maar dat gaf dus niet. Willem bedankte iedereen in het team, iedereen die geholpen heeft (90 mensen!), en na al het applaus kwam de onthulling van een nieuw spandoek: Jamboree 2024!! Wij zetten 17-20 mei alvast in de agenda’s. En ik ga nu al duimen voor hetzelfde weer. Dat laatste is natuurlijk echt een belangrijke factor, maar de organisatie was ook echt goed deze editie. Petje af!
Na het praatje het tweede houtblok op de BBQ gelegd en nog gezellig zitten praten met een kopje koffie/thee/bier. Vooral veel verhalen van vorige jamborees en wat er allemaal gebeurd is. En rond middernacht is het voor mij wel weer bedtijd, dus terwijl de heren nog gezellig doorkeuvelen kruip ik lekker mijn slaapzak in…
Vandaag hebben we een extra feestje… Hugo is jarig, hoera, hoera!
Dus we beginnen met elkaar met het ophangen van wat slingers en het versieren van Hugo’s stoel. Meteen een feestje!
Na de lekkere eitjes gaan we weer op pad. Wederom een prachtige route, met mooie uitdagende maar ook echt leuke terreintjes. Wat zitten we te genieten in het zonnetje!
We zijn rond 18:30 weer op de camping en daar is Jaap inmiddels aangekomen met de kinderen en oma, en hadden we ineens een hele grote groep. Gezellig! Zij hadden BBQ vlees meegenomen dus de kolen konden meteen aangestoken worden. Lekker gegeten, en daarna hadden de kinderen de ballonnen ontdekt. Van overgooien met een ballon met lucht werd het al snel gooien met ballonnen gevuld met water. Hahahaha.
Na een rondje over de camping was het tijd voor taart! Kaarsjes erop (de 5 brak meteen al toen ik die uit de verpakking haalde, haha), en hadden we een lekker toetje! En Margriet had ook geregeld dat Jaap een haardblok had meegenomen en we denken dat die wel zou mogen, dus die hebben we op de BBQ gelegd en dat was super! Een heel rustig rook en knettervrij vuurtje. Dus die onthouden we.
Een gezellige avond, erg leuk om Jaap na al die tijd weer eens te zien. Nu lekker slapen, want morgen mogen we nog een dagje!
Vandaag staat de wekker om 8:00 maar dat redden we niet. Rond 7:30 beginnen de eerste geluiden uit het kamp te komen en staan we langzaamaan op om te gaan ontbijten. Wat een heerlijke ochtend! Strak blauwe lucht, dat wordt een fantastische dag.
En dat wordt het. Het is in 1 woord GENIETEN! Zulk mooi weer, en echt prachtige routes met hele mooie uitkijkjes. Dan merk je toch wel het verschil tussen Nederland en net iets verder naar het zuiden. Mooie natuur en veel historie in alle dorpjes waar we doorheen komen.
De route zit goed in elkaar en we rijden best vlekkeloos de 100km weg. En als toetje hebben we vandaag een nieuw terreintje. Of nou ja, zeg maar gerust terrein. Een enorm stuk bos met een hele lange route erdoorheen uitgezet. Ik denk dat we er zo maar 2 uur hebben rondgereden. Erg leuk! En wat hebben Stitch en zijn bestuurder het goed gedaan!
Na afloop zijn we nog even gaan tanken, en daar kwam toch even een verrassinkje naar boven: de veer van het koppelingspedaal van Stitch had het begeven. Een paar jaar terug was ie al eens losgeschoten, dus we wisten hoe ie in elkaar zat. En bovendien deed het pedaal het nog best oke, dus eerst even houtje touwtje opgelost (daarbij ging het nog even mis met ons bakkie: de bedrading zat klem en gaf een vonkje en daardoor sprong de zekering.
Maar eenmaal op de camping lukte het om de zekering te vervangen en hebben we ook het pedaal voorlopig kunnen ‘repareren’ met een dik tentelastiek. Klaar voor morgen!
We hebben met elkaar een pastamaaltje in elkaar gezet en daarna zijn we nog even naar de briefing gelopen. Daar kwamen we Willem tegen en toen konden we meteen even vragen wat er vanochtend metde roadbook vouchers was gebeurd. Want we zagen vanochtend ineens dat Arjan in zijn Jeep op deze vouchers stond. Groot in beeld met Jaap naast zich. Hoe leuk! Dus Arjan zou het natuurlijk wel heel leuk vinden als hij zijn voucher terug zou kunnen krijgen.
Maar Willem gaf weinig hoop: oh nee die zijn vast al in het kampvuur beland…
Maar na de briefing gingen Herman en Arjan even een biertje drinken met Harry en hebben wij met zijn viertjes de zoektocht gestart. Sebastiaan de grote containers bekeken, ik wat doosjes hier en daar… en uiteindelijk zag ik in het restaurantje een doosje, liep er naartoe en jahoor! Daar zaten alle 250 vouchers in. Dus ik graaien tussen de rest van het papierafval en Margriet, Sebas en Hugo zoeken naar de voucher van Arjan. En jaaaa, Margriet vond hem! Superleuk, mooie herinnering waar Arjan later op de avond heel blij mee was.
Nog lekker even gezeten met een kopje thee, en rond middernacht hebben we allemaal het bedje opgezocht. Op naar morgen, doe ons nog maar zo’n dag!
Na een iets te volle week na onze vorige tripwas het vandaag tijd voor ons volgende uitje. De Jamboree!! Toen we opstonden met het mooie zonnetje in de tuin dachten we even… mmm… willen we hier wel weg? Maar nee, het is de Jamboree!
We hadden om 10:00 afgesproken met Sebas en Margriet, en na nog een laatste boodschapje en de laatste inpakdingetjes zijn we vertrokken. En oooohh wat is het lekker om zo open met een jeepie te rijden met dit weer. Vanaf seconde 1 zijn we eruit! Vanaf de rotonde zien we gele Moppie al staan bij de carpoolparkeerplaats, jeeej nu zijn we echt op pad!
We hebben een vlekkeloze reis naar het zuiden, met prachtig weer en een hele mooie route naar Douzy. Onderweg bedenken we dat we onze kussens vergeten zijn, dus we besluiten de jeeps aan het einde van de rit nog even vol te tanken bij de Leclerc, zodat we meteen nog een boodschapje kunnen doen. Margriet en ik maken nog een hele tour door de winkel om een koffiefilterhouderding te vinden maar helaas, dus daarvoor liften we maar mee met Arjan.
Herman en Arjan hadden al een mooi plekje gereserveerd (bij het aanmelden werd gezegd dat we een beetje dicht op elkaar moesten gaan staan op de camping, maar toen we zeiden dat we bij Herman en Arjan hoorden zeiden ze meteen: ooohh die hebben hun eigen veld, hahaha).
De tenten opgebouwd en toen was het tijd voor een lekker biertje/frisje in de zon. Heeeerlijk!
We zijn in het campingrestaurant wat gaan eten, en konden daarna konden we meteen aansluiten voor de briefing. Ondertussen werd het wel een beetje fris, dus het was fijn dat we even bij een vuurkorf konden staan. Eenmaal bij de tent moesten we onszelf warmhouden (vuur mag niet), dus het thermoshirt en het teddy-gevoerde vest kwamen goed van pas.
We hebben nog even gezellig zitten kletsen met een kopje thee/koffie bij een idyllisch kaarsje van Margriet en toen hebben we het bedje opgezocht. Op naar morgen, naar de eerste rit. Hoop dat we het hele weekend dit weer blijft, duim duim! We kunnen ons nu al niet meer voorstellen dat we ons vanochtend afvroegen of we eigenlijk wel zin hadden om weg te gaan. Heerlijk uitgewaaid en vitamine D opgedaan vandaag!
Vandaag is het druk in het ontbijtzaaltje! Er is geen tafeltje meer over. Maar… de zon schijnt, dus wij vragen of we ook buiten kunnen zitten. Dat mag uiteraard, en daar was het heerlijk!
We hebben heeel langzaam aan ontbeten, met een kopje koffie en nog een, en uiteindelijk zelfs nog een spelletje. Dit keer had Linda de laagste score ever, dus Hugo heeft gewonnen. Jeeej!
We doen vandaag maar even rustigaan, want we lopen hier elke dag wel zo’n 15km en dat is vandaag wat veel als we het vanavond tot middernacht willen volhouden bij Bruce. En het zonnetje schijnt, dus we gaan nog één keer een rondje met de bus, kunnen we alles ook nog een keer in de zon zien!
Maar niet voordat we nog even een lekkere cappucino hebben gedronken op een terrasje met een zonnig uitzicht. Oh, wat is de wereld veel mooier als de zon schijnt! Hoop zooo dat dit de hele dag blijft!
In de bus was het gewoon bijna heet, het windje op het open dek was welkom! Alleen halverwege de rit zagen we toch wel een heeele donkere wolk op ons afkomen. En ja hoor, niet veel later voelden we druppels en zagen we (prachtige) flitsen om ons heen. Het dak van de bus werd snel dichtgetrokken en het laatste half uurtje zaten we gezellig in een rijdend tentje.
We hebben even overwogen om nog langer te blijven zitten en te wachten tot het droog zou worden, maar het leek erop dat dat nog wel even zou gaan duren, dus uiteindelijk bij het station toch maar uitgestapt. Daar wat gegeten bij het roadhouse (heel leuk, beetje amerikaans, allemaal hapjes).
Het was nog niet helemaal droog, maar prima voor de 5 min naar de hotelkamer. Daar hebben we even de tas gewisseld (mogen maar een klein rugzakje meenemen), en na een toiletstop zijn we aan de wandeling naar Circus Massimo begonnen. Want daar is Bruce vanavond. Wat een bijzondere locatie met superveel historie!
Tijdens de wandeling begon het zo hard te regenen dat we er toch maar aan hebben toegegeven… de poncho’s gaan aan! Zelfs met poncho nog even staan schuilen bij het Forum, om te voorkomen dat we nu al in onze schoenen zouden gaan soppen.
Gelukkig is het niet koud, en niet veel later liepen we op het gemakje weer door. De eerste kaartcontrole leek wat raar (ze controleerden wel onze ID met de naam op het kaartje maar de qr code werd niet gescand), maar later bleek dat we verderop nog een keer gecontroleerd zouden worden.
We waren rond 17:00 binnen en konden nog het laatste stukje van de eerste artiest meekrijgen. Om 17:30 begon de tweede, en begon ook het zonnetje weer te schijnen. Wat fijn!! Het terrein is wel echt een grote blubberzooi (zo sneu voor alle mensen met witte schoenen), waardoor het een uitdaging was om heuveltje op naar het (blubberige) toilet te gaan, maar met dit zonnetje is het al gauw goed. We hadden een plastic zak meegenomen om op te zitten, en zo zaten we lekker totdat Bruce om19:30 zou beginnen. We wilden nog een spelletje keer-op-keer doen, maar Linda was de pennen vergeten, dus dat werd uiteindelijk een digitaal potje op de telefoon. En daarna heerlijk gelachen bij het door Hugo uitgevonden stopwatch spel.
En toen ging het dan echt van start! 3 uur lang Bruce! Met zooooooveel mensen (geloof dat er 80.000 kaartjes verkocht waren). In zo’n bijzondere omgeving! Heel speciaal! Lekker meegezongen met de liedjes die we kenden (dat bleken er minder dan we dachten) en ook lekker mensen gekeken (heerlijk om te zien dat zoveel mensen van verschillende leeftijden zo staan te genieten). Echt een feestje.
Rond 22:30 was het afgelopen en liep het terrein heel soepel en gemoedelijk leeg. We zijn nog nooit zo snel van een festivalterrein thuisgekomen, zelfs niet toen we bij een festival op 5km van huis waren.
Een heerlijke avondwandeling door de mooi verlichte stad. Met een laatste gelato als avondeten om het reisje Rome af te sluiten. Nu meteen het bedje in, want morgen staat de wekker om 4:45 zodat we op tijd de trein kunnen pakken naar het vliegveld…
Het wakker worden gaat vanochtend moeizaam, dus we doen lekker rustigaan. Ontbijtje met een lekker kopje koffie, en daarna op het gemakje naar de bus. We besluiten deze keer niet bij stop 1 te starten, maar even door te wandelen naar de laatste stop, in de hoop dat we dan in een iets minder lange rij komen te staan. En dat werkt wel. Alleen moeten we nog steeds best lang wachten, haha.
We rijden vandaag naar het Colosseum. Voordat we er zijn is het al bijna lunchtijd en zo besluiten we op een terrasje niet alleen een kopje koffie te nemen, maar ook een hapje te bestellen. Pizza en een club sandwich met een view, pal naast het Colosseum.
Na de lunch nog even een flesje water gekocht bij de carrefour om de hoek, en toen was het tijd om naar het Forum en de Palatin hill te wandelen. Daar hadden we ruim de tijd om rond te wandelen en naar wat uitzichtpunten te lopen. Wat jammer dat het weer zo slecht is (het miezert eigenlijk de hele tijd en met regelmaat verandert dat in regen). Dat maakt het plaatje van de stad toch anders.
Op de heuvel een bankje opgezocht onder een boom (best droog) en daar heel lekker een spelletje gespeeld. Linda had een high score die we nog steeds bijna niet kunnen geloven. Echt een leuk momentje, je zag de in de regen voorbijwandelende mensen gewoon verlangend kijken naar ons mooie plekje.
Rond half vijf hebben we het park verlaten en zijn we doorgewandeld naar het Colosseum. Daar mochten we om 17:30 officieel naar binnen, maar er stond in de beschrijving dat we minimaal een half uur van tevoren moesten zijn ivm de security check. Het wandelingetje was maar vijf minuten dus we waren nogal vroeg. Helaas regent het nog steeds dus we hebben maar weer een beetje een luw plekje opgezocht onder een boom. Daar werden we nog even vermaakt door een groep dansers die een filmpje aan het opnemen waren.
Om 17:00 naar de ingang gelopen, maar daar mochten we nog niet door. We moesten over 10 minuten terugkomen. Kon Hugo nog mooi even een filmpje opnemen voor zijn youtube kanaal, hihi, hij zag er best wel uit als een reporter met zijn telefoon-camera stick.
Na 10 minuten mochten we dan eindelijk naar binnen! Hoewel, binnen, uiteindelijk is het natuurlijk nog steeds een groot deel buiten, maar het voelde toch wel als binnen. Een uurtje rondgewandeld, veel foto’s gemaakt, en weer een stukje historie meegekregen. Erg leuk om meegemaakt te hebben!
Inmiddels was het natuurlijk alweer ongeveer etenstijd, en omdat het eten donderdagavond zo goed was bevallen (en we daar een gelateria hadden gezien waar elke keer als we daar langsliepen echt een enorme rij stond) zijn we nog weer een stukje met de hop on hop off bus gegaan richting dat pleintje. Onderweg begon het echt wel flink te regenen, maar bikkel Hugo ging toch aan de rand bij het open raam zitten. Handdoekje over zijn shirt en gewoon lekker genieten van het uitzicht.
Bij ‘ons’ restaurantje was het terras al vol (in ieder geval, de droge plekken), dus moesten we naar binnen. Maar, daar kregen we een superleuk plekje bij het raam. Ons eigen cozy prive hoekje. Weer heel lekker gegeten, en na het eten was het gelukkig droger en zijn we doorgewandeld naar de ijssalon. En whaaaa dit was hoe een ijsje hoort te zijn (al moeten we eerlijk zijn… de ijsjes van Janssen zijn eigenlijk zeker zo goed).
Al wandelend ons ijsje opgeknabbeld (het hoorntje hebben we maar laten zitten, het was eigenlijk iets teveel als toetje, haha). Zo op weg naar huis. Eenmaal op de kamer was Linda wel een beetje op, dus die is lekker in bed gekropen terwijl Hugo op de bedbank nog eventjes wat Bruce muziek heeft geluisterd. Nog even een beetje de playlist leren kennen, want morgen is het zo ver! Dan gaan we eens kijken hoe het terrein geworden is waar we elke dag al langsrijden en wat steeds verder wordt opgebouwd (en afgesloten) (best leuk om te zien trouwens, wat een fabriek zo om zo’n concert heen). Zin in! Maar nu eerst lekker slapen…
We hebben vandaag niet een heel duidelijk plan. Een collega van Hugo heeft wel een heeeele uitgebreide beschrijving van de highlights met ons gedeeld en zelfs een dagindeling voor een driedaagse trip, dus daar gaan we iets uitpikken. Het plan is om te beginnen in Vaticaanstad, en daarvoor gaan we eerst een stukje met de hop on hop off bus.
Terwijl we wandelen naar het station zeg ik nog: oh nou vergeten we alsnog de poncho’s. We kijken elkaar en zeggen: gaan we terug? Ach nee joh laat maar… nou, dat hadden we misschien beter wel kunnen doen. Hahaha. Als echte Nederlanders laten we ons niet kisten, maar we waren wel voer voor alle verkopers die paraplu’s en poncho’s aan het verkopen waren. Ik denk dat we wel 20x zijn aangesproken, hahaha.
We waren vlot bij de bushalte, maar de bus liet op zich wachten. En wachten. En wachten. En ondertussen veranderde het gespetter toch wel meer in serieuze regen. Dus uiteindelijk stapten we een half uur later best nat in een volle bus. Maar goed, we zaten droog, en het ritje was lang genoeg om zelf ook weer op te drogen voordat we zouden gaan wandelen.
Vanuit de bus hebben we weer een wandelroute opgestart om langs de highlights te lopen. Onderweg een (erg lekker) kopje koffie gepakt, en daarna begon zelfs het zonnetje even te schijnen. Naar de St Pieter (en Castel en Ponte Sant’Angelo) gewandeld, en daarna door wat leuke straatjes in. Eigenlijk vinden we de mooie italiaanse straatjes waar niet zoveel toeristen lopen veel mooier dan zo’n plein vol mensen.
Onderweg een hapje gegeten, en daarna de route vervolgd. En toen kwamen we ineens een terrasje met een bekende naam tegen. Waar kennen we die van? En dat bleek het terras te zijn waar we een glas wijn en een italiaanse snack mochten halen. Die kregen we cadeau bij onze geboekte reis, maar we hadden gezien dat dat 45 min lopen vanaf het hotel was, dus we hadden gedacht: we zien wel of we dat nog een keer gaan doen. Maar ja, nu we er toch zijn…
Het voelde een beetje gek om daar te zitten en vooral weer weg te lopen zonder te betalen, maar het was toch even grappig.
Doorgewandeld op de route en toen we weer wat straatjes begonnen te herkennen het plan opgevat om het nu het Pantheon even van binnen te bekijken. Onderweg liepen we langs een kerk waarvan ik in de loop zei: he daar kunnen we misschien ook wel even gaan kijken en dat bleek een heel leuk en mooi exemplaar. Een kerk waarvan Hugo bij het ontbijt nog had voorgelezen dat ie geen koepel heeft maar dat ze toch die illusie hebben gegeven door een plafondschildering. Verder was het plafond, maar ook de rest heel rijkelijk versierd, een mooi gezicht! (Sant Ignazio di Loyola)
De rij voor het Pantheon was erg lang maar liep heel goed door, dus met een paar minuten waren we binnen. Ook daar lekker rond kunnen kijken en grappige filmpjes kunnen maken van het plafond met het gat erin.
En toen door naar de Trevi fontein! Het was er nog net zo druk als gister, maar nu hadden we wel de missie om even op de rand te gaan zitten en een muntje over de schouder te gooien. Alleen… we hadden net met de lunch al onze muntjes uitgegeven! De rugzak en de broekzakken doorzocht, maar niks! Dus uiteindelijk maar een flesje drinken gekocht zodat we weer wat wisselgeld hadden, haha.
3,2,1! Gelukt! Bij mij heeft het eerder al een keer gewerkt (heb de foto teruggezocht, 11 jaar geleden was ik hier ook), dus we zijn benieuwd of wij nu nog weer een keer terug zullen komen…
Nog wat rondgeslenterd en via de Piazza di Spagna en de Piazza del Popolo even naar een spellenwinkel gewandeld. Dat was bijna een nog knappere ervaring dan in Florida, hahaha. Volgens mij was het winkeltje nog geen 2m2 groot, we pasten er amper samen in. De weg ernaar toe hadden we trouwens wel echt spijt van de poncho’s. Wat een regen! Soppen in de schoenen…
Vanuit de spellenwinkel besloten naar huis te wandelen en onderweg een terrasje op te zoeken. Dat is gelukt (fijn dat we die extra accu hebben!) en we hebben weer lekker gegeten, maar het was bij lange na niet dezelfde beleving als gister. Dus morgen weer op zoek naar een ander plekje! Wel hebben we nu een echte Italiaanse tiramisu gegeten. Ik vond hem veel lekkerder dan de meeste soorten die je in Nederland tegenkomt.
Na het eten nog even doorgewandeld, een flesje water gekocht, en thuis met een kopje thee op de bedbank geploft. Niet veel later de trap op geklommen en lekker in bed gaan liggen. Lekker dutten!
Vandaag gaat bij ons de wekker op normale werktijd. Want… we gaan weer op pad! Na een ontbijtje en nadat we de laatste dingetjes bij elkaar verzameld hebben gaan de rugzakken op de rug en wandelen we naar de trein. Dat gaat allemaal heel voorspoedig, en op Leiden Centraal hangt er zo’n heerlijke worsten/saucijzenbroodjes geur dat Hugo de verleiding niet kan weerstaan. Ja pap, je hebt een medegenieter, het was een van de lekkerste saucujzenbroodjes ooit, haha.
Eenmaal op Schiphol wandelen we door naar de check-in (dat lukte online weer niet, na een telefoontje naar Alitalia bleek dat ze hun systeem hadden vervangen en de data hadden gemigreerd en dat er daardoor foutmeldingen ontstonden op de website, dus dan maar inchecken op schiphol). We probeerden het eerst bij zo’n zelfservice paal… en wat denk je: groot de tekst ‘Failed to check-in’. Nee he, het zal toch niet…
Maar de mevrouw aan de balie was vriendelijk en zag meteen dat het niet lukte omdat de vlucht vol zat en we geen handbagage-karretjes mee mochten nemen (die moesten worden ingecheckt). Die hadden we niet, dus we konden meteen door.
Lekker kopje koffie gedronken en op het gemakkie nog even wat winkeltjes doorgestruind, en om 11:05 konden we gaan boarden. Een mooi vliegtuig, en we hadden heel fijne plekken bij de nooduitgang dus we konden weer lekker de benen strekken. En dan is 2 uur zo voorbij!
In de slurf van het vliegtuig hadden we allebei wel het gevoel dat we hier vorige week nog geweest waren. Haha, lekker veel op pad zo. En bij Hugo komt er op zijn werk waarschijnlijk ook al snel weer een vliegreisje aan. Hij kent Schiphol ondertussen op zijn duimpje.
Eenmaal in Rome moesten we even zoeken naar de trein, maar toen we die gevonden hadden ging het ook weer heel soepel. We hadden vooraf al kaartjes gekocht dus konden zo door. Een trein met veel nederlanders en belgen, die denk ik allemaal een lang hemelvaartweekend Rome pakken.
We waren net voor vieren op station Termini, mooi op tijd om in te checken in het hotel. Dat was een paar minuutjes lopen vanaf het station. Ideaal! Een grappige kamer met een vide waar het bed op staat. We ontdekken al snel dat het grappig, maar niet per se heel praktisch is, maar het is helemaal prima. Een fijn bed, en een heeeel erg fijne centrale locatie.
Nadat we onze spullen op de kamer hadden gezet zijn we op zoek gegaan naar de hop on hop off bus die we geboekt hadden. Ook die stopt bij het station dus superhandig! We zijn ingestapt en hadden het plan om een van de self-guided (audio guided) wandelingen die we erbij kregen te gaan wandelen. Volgens het boekje moesten we er dan bij stop 6 uit, dus we hebben ons eerst lekker een half uurtje rond laten rijden met de audio guide op de achtergrond.
Bij stop 6 eruit gegaan en onszelf getrakteerd op een ijsje bij de eerste gelatteria die we zagen. Dat was een beetje een teleurstelling. Zeker toen we later veeeel mooiere ijsjes zagen. Dus toen zijn we nog even in de herkansing gegaan, haha.
Uiteindelijk bleek stop 6 nog best een eind bij de start van de route vandaan, dus we hadden eerst nog een wandelingetje te maken (achteraf bleek de folder niet helemaal te kloppen: op de ene plek stond stop 6, op de achterkant stond stop 8, hahaha). Maar lekker gewandeld door leuke straatjes.
We zagen leuke terrasjes en inmiddels was het half zeven dus besloten we ergens te gaan zitten. Suuuperleuk! Voelde heel italiaans. Pizza, pasta, en een lekker wijntje. Echt genieten!
Na het eten begonnen onze telefoons het te begeven qua batterij dus besloten we maar gewoon naar huis te gaan wandelen (ongeveer drie kwartier) en onderweg misschien het Pantheon en de Trevi fontein nog mee te pakken. Bij het Pantheon was Hugo’s telefoon klaar, en bij de Trevi fontein had ik ook nog maar 4%. Met heeeeel zuinig gebruik van de telefoon probeerden we naar het hotel te navigeren. Dat ging best redelijk goed, maar toen we langs een winkeltje liepen met een powerbank voor 12 euro dachten we toch: tja wat zitten we eigenlijk moeilijk te doen, morgen gaan we vast weer tegen hetzelfde probleem aan lopen. Het voelt wat suf met 10 powerbanks thuis (maar die mag je in het vliegtuig niet meenemen volgens mij), maar voor nu wel heel handig. Toen we de telefoon eraan koppelden had ie nog 1%. Dus precies op tijd! Ik ben er van overtuigd dat we anders ook de weg wel hadden gevonden (het Termini station is hier het centraal station dus daar kan iedereen ons vast bij helpen), maar dit was wel zo ontspannen.
De kamer opgezocht, nog een lekker kopje thee gemaakt en wat tv gekeken, en toen lekker gaan slapen. Opladen voor morgen!
Vannacht zetten we de wekker om 3:00 zodat we kunnen bellen met KLM. Dat gebeurt en zij proberen ons verder te helpen. Maar luisteren doen ze helaas niet zo goed. Na lang wachten kregen we de opmerking dat het nu geregeld was, maar wij zagen in de app nog niet dat het goed stond. Toen was de opmerking aan de andere kant: nee maar dat kan wel duren tot 24 uur voor de vlucht. Hallllooowwoo we willen over 10 uur vertrekken!
Uiteindelijk opgehangen en nadat we in de Delta app toch nog wat geks zagen besloten toch nog maar een keertje te bellen. Na dat telefoongesprek alsnog met een beetje een onbevredigend gevoel opgehangen (nu was het bij Delta nacht dus konden ze weer niet goed contact met elkaar hebben). Maar goed, we zien het morgen dan maar.
In de nacht hebben we een mailtje gekregen dat KLM contact heeft gehad met Delta en dat het geregeld is, en dat we kunnen inchecken. En dat lukt idd! Nu gaat het vast goedkomen…
Op het vliegveld waren we aan de vroege kant en mochten we nog niet meteen oze koffers afgeven. Wel grappig, we werden wel herkend door een medewerker die er gister ook geweest was, haha. Na een half uur konden we onze koffers kwijt. Bij het inchecken hadden we al gezien dat onze vlucht een uur vertraging had, dus we hadden voldoende tijd om even een ontbijtje te zoeken op het vliegveld. Dat ging snel want het vliegveld is best klein. Yoghurtje gehaald en wat fruit, en een lekkere cappucino van de Starbucks. En dan kan het wachten beginnen. Het uur vertraging werd 1,5 uur… 2 uur… en toen we eindelijk het toestel in mochten moesten we daarin ook nog ruim 1,5 uur wachten voordat we konden vertrekkken. Maar goed, we hebben ruim 4 uur voor de overstap, dus of we nu hier wachten of in Minneapolis dat maakt ook niet zoveel uit. En, we hebben nog lekker wat spelletjes kunnen spelen op de grond.
Eindelijk konden we de lucht in om een vlucht de verkeerde kant op te maken (we gingen zelfs nog een tijdzone te verkeerde kant op). In Minneapolis was het koud (5 graden) dus daar hebben we maar even een lange broek aan gedaan. En een hapje gegeten.
Om 21:20 konden we dan eindelijk door naar Schiphol. Dat was een goede vlucht, we zouden eigenlijk niet naast elkaar zitten, maar een medepassagier had een gesprekje met Hugo en stelde meteen voor om zijn plek met mij te ruilen zodat we toch naast elkaar zouden zitten. Fijn!
Nog best een beetje kunnen dutten dus de reis ging best snel, en halverwege de middag waren we dan eindelijk weer in NL! De treinreis naar Boskoop verliep soepel (al vond ik de koffers wel zwaar), en het is heeel fijn om weer thuis te zijn!
Het zonnetje schijnt volop dus we doen een kopje koffie in de tuin. Daar begint het meteen een beetje te kriebelen (jeetje wat groeit alles hard in 3 weken voorjaar), dus nadat we gedoucht zijn en boodschappen hebben gedaan besluiten we nog even de tuin in te gaan. Gras maaien een onkruid trekken. Meteen al enorm opgeknapt al zeg ik het zelf! Al hebben we de komende weken ook nog genoeg te doen, haha.
Op tijd naar bed, want morgen moet Linda alweer om 6:00 op om op tijd bij een cursus te zijn. Ben benieuwd of het een beetje wil lukken met het slapen…
