Er is de afgelopen dagen zoveel regen gevallen dat het onverantwoord is geworden om een gewone route te gaan rijden. De start is vandaag dus verlaat en bij de start wordt aangekondigd dat we alleen naar een dichtbij gelegen terrein gaan. Wij kijken elkaar even aan… hebben we daar wel zin in?
Maar het terrein was vorig jaar echt leuk, en dat is het nu ook. Het is een prachtig bos met uitdagende routes (zeker nu, blauw voelt al als zwart). Dus we genieten nog even, maar Stitch heeft het moeilijk. Hij slaat steeds af en wil dan niet meer starten. Na wat sleutelwerk van Arjan gaat het beter, maar na een halve dag vinden wij het wel genoeg. Dus bij de lunch nemen wij afscheid en gaan via een gaspomp naar de camping. Bij de pomp krijgen we nog even de volle laag qua regen. Het kwam weer echt met BAKKEN uit de lucht. Maar eenmaal terug op de camping begint het zonnetje weer te schijnen en installeren we onszelf met een colaatje voor ons tentje. Wat een heerlijk gevoel! Even de zon op ons gezicht, de tent die eindelijk een beetje droogt. Heerlijk!
Een uurtje later komen Esther en Dave ook de camping op. Zij gingen nog even een stukje rode route doen terwijl de rest ging tanken, en kwamen ook in die bui terecht. Daarmee was rood ook zwart geworden en toen zijn ze er ook maar mee gestopt. Nu lekker met elkaar in het zonnetje even naar de F1 race kijken. Lekker ontspannen!
Nog een uurtje later komt de rest ook (zij hebben de auto’s even afgespoeld), en dan wordt het een gezellige avond. We zitten lekker op een rijtje in het zonnetje te kijken naar de mensen om ons heen die aan het inpakken zijn en moeite hebben om van de camping af te komen (er ligt zooooveel blubber dat zelfs sommige jeeps er moeite mee hebben, maar de caravans en campers natuurlijk al helemaal. Er wordt dus volop gesleept en gelierd.
We maken met elkaar weer een lekkere maaltijd en gaan daarna nog even naar het ontmoetingspunt voor het afscheidspraatje van de organisatie. En daarna ploffen we weer lekker in de partytent neer. Het laatste avondje gezelligheid en dan morgen lekker naar huis.
De ochtend begint droog en dat is na gisteren wel even lekker. Maar alles is nat en blubberig dus het is wel een klein beetje behelpen. We hebben vandaag een lange route voor de boeg met wat terreintjes onderweg dus rond 9:30 vertrekken we.
Het is een mooie rit die wel een beetje wordt overschaduwd door het weer, en we voelen allebei dat we toch niet helemaal zeker zijn in het terrein. Toch een beetje een klapje gekregen. En Stitch is ook nog net niet helemaal stabiel, dat helpt natuurlijk ook niet.
Bij het laatste terreintje gaan Margriet, Sebas en wijzelf boodschappen doen terwijl de rest het terreintje nog gaat proberen. We zoeken in de supermarkt spulletjes bij elkaar voor een nasi voor 17 (!) personen en we trakteren onszelf op regenlaarzen om toch iets makkelijker op de camping te kunnen lopen. Want daar heb je inmiddels echt een 4×4 nodig om uberhaupt te kunnen rijden, laat staan lopen.
We zijn goed geslaagd en rijden terug naar de camping. Daar is de rest inmiddels ook, dus we kunnen beginnen met het snijden en het bakken. En dat wordt echt even leuk. Allerlei kooktoestellen komen tevoorschijn, onze skottelbraai wordt gebruikt voor het bakken van de eitjes en de butter chicken en in de grote skottelbraai van Margriet wordt de kip en de nasisaus klaargemaakt. Het begint heerlijk te ruiken, en dat is het uiteindelijk ook. Iedereen zit echt te smikkelen en dat is weer zo’n gezellig moment dat je het slechte weer een beetje vergeet.
Nog even douchen en een lekker kopje koffie/thee en dan is het tijd om weer lekker het bedje in te gaan.
Tjonge jonge wat een regen. En wat een blubber. Niet normaal! Het is geen seconde droog en alles is nat (bij ons was natuurlijk al veel nat, maar echt niks droogt zo).
We ontbijten in de partytent en dan gaan de heren even gas tanken. Ik ga mee voor oordopjes. Dat laatste lukt maar het eerste niet. Er is geen gas. En dan blijkt dat Arjan niet kan rijden op benzine dus uiteindelijk besluit hij met Jaap achter te blijven op de camping in de hoop dat ze snel weer bij ons aan kunnen haken. Dus dan gaan we maar rijden. Met verzopen schoenen. Hop, op pad en hopen dat het wat droger wordt.
Dat wordt het niet. Maar in de auto is het gelukkig wel lekker warm en kunnen de schoenen wat drogen.
Het is echt een sombere natte dag en we krijgen allemaal een beetje het gevoel: pff wordt dit het weekend? En na alle gebeurtenissen krijgen wij ook wel een beetje het gevoel: waren we maar thuis.
Na afloop van de route zijn Esther en Dave inmiddels ook gearriveerd, en gaan we na het biertje maar langzaamaan aan de bbq beginnen. Het wordt een skottelbraai-bbq onder de partytent. En dat is dan toch wel weer heel erg knus en gezellig. En lekker! Hugo glundert achter de pan en wij smikkelen alles op. Even lekker warm en ontspannen.
En dan lekker het bedje in. Douchen doen we morgen wel weer, het is nu echt te nat en vies. Hopelijk klaart het morgen een beetje op…
Vanochtend eten we weer gezellig in de tent van Herman en Arjan, het regent nog steeds. Daarna pakken we de boel in en proberen we of Stitch vanzelf wil starten. Op benzine gaat het goed, op gas niet. En daarna is de accu leeg dus moet Herman even helpen met de startkabels. Het gas proberen we dan wel weer als we in Douzy zijn.
Er was nog steeds niemand te bekennen op de camping dus we besluiten maar een zakje met wat geld in de brievenbus te stoppen met onze naam en plaatsnummer erop. Maar net voordat we vertrekken komt er toch iemand aanrijden. We worden nog even netjes geregistreerd en krijgen zelfs nog 10 euro terug.
De rit naar Douzy gaat goed. Wat een wonder is dit zeg. Of wat een goed werk van ons team. Heeeeel erg blij en dankbaar voor.
Na de inschrijving gaan we de tenten neerzetten en na de keuring (waar we eerst voor worden afgekeurd door speling op het stuurhuis, maar dat is snel opgelost door 2 bouten vast te draaien) gaan Hugo en ik boodschappen doen voor de pastamaaltijd van vanavond. En droge schoenen voor Hugo want na anderhalve dag soppen is dat ook echt niet leuk meer. Dat lukt ook goed en inmiddels draait Stitch ook op gas. We kunnen gewoon echt weer helemaal meedoen! Hugo doet nog wat controles en dat ziet er allemaal goed uit.
Margriet en Sebas arriveren met de kids en Jaap en nadat zij ook de caravan en de tentjes hebben geinstalleerd koken we samen een lekker pastamaaltje. We hebben een gezellige avond en gaan niet al te laat naar bed. Bij mij wil het slapen alleen voor geen meter. De film van de afgelopen dagen komt nog een paar keer voorbij, en de muziek van de kampjes om ons heen staat zo hard dat het bij mij niet wil lukken. Morgenochtend als de heren gas gaan tanken dus maar even mee om bij de supermarkt een paar oordopjes te halen…
Oh en als het de komende dagen zo doorgaat dan kunnen we snel niet meer normaal lopen over het pad naar onze kampeerplaats… de foto is genomen na de eerste paar uur, vanochtend begon het nog met een prachtig grasveld…
Na het ontbijtje breken we het kamp weer op voor het laatste stukje route. Die zal wel weer nat worden, want hij gaat grotendeels langs de maas. Dat blijkt inderdaad zo te zijn, de koeien staan in het water, de ooievaars zijn blij met hun lange poten, en wij genieten van het spetterende water om ons heen terwijl we over de ondergelopen weggetjes rijden. Zoveel doorwadingen hebben we echt nog nooit gezien en meegemaakt.
Na de koffiestop komen we op een stuk waar ik wat twijfels heb over de diepte, dus die ga ik te voet verkennen. Ik concludeer dat het te diep is maar Arjan gaat het toch proberen en dat gaat soepel dus we gaan er met zijn allen achteraan.
We rijden door en na een tijdje wordt het weer steeds natter. Ik zeg nog tegen Hugo: we weten nu wat ie kan, dus rij maar rustig door. Maar het wordt erger en erger, het autootje blijft het doen en we kunnen eigenlijk ook niet echt stoppen. We besluiten langs de kant te gaan rijden omdat daar de ondergrond het hoogst lijkt en dat gaat goed, totdat… we in een gat belanden en echt helemaal in het water zakken. Bij mij slaat de paniek toe. Overal water om ons heen, de spullen drijven uit de auto om ons heen. Verder ligt echt alles onder water en staat het water aan mijn kant tot het dak. We proberen uit te stappen. Bij mij lukt dat niet echt (geen bodem onder mijn voeten), dus ik zwem uiteindelijk om de auto heen. Eenmaal op de voeten sta ik enorm te shaken en komt er even een traan. Gelukkig kan Hugo me meteen een knuffel geven en is Arjan al begonnen met het bedenken van een reddingsactie. En naaah wat er toen gebeurde…
Hop hop hop, de reddingsbrigade kwam in actie. Arjan zocht het beste plekje om te lieren, de lier ging uit en die bevestigde Hugo aan de trekhaak. Met een flink aantal stukjes waarbij we steeds de lier weer hebben afgerold zodat Arjan iets naar achteren kon rijden totdat hij weer grip had kwam we uiteindelijk op het ‘droge’ (een stuk met maar een cm of 20-30 water). Inmiddels waren alle andere heren ook al een keer onderuit gegaan op de glibberige ondergrond, dus iedereen was inmiddels van top tot teen doorweekt.
De motorkap ging open en toen kon de magie beginnen. De bougies werden eruit gehaald, het lichtfilter losgehaald. De accu heeft het in ieder geval overleefd. Er zit (natuurlijk) water in de motor en ook onder de motorolie. Dat water moet echt niet in de motor komen dus we moeten iets vinden om het water onder de olie vandaan te hevelen. Er wordt een remleiding gevonden die precies in het peilstokgaatje past, en als we daar een ander slangetje aan bevestigen is ie lang genoeg om lager te komen dan het oliereservoir. Even zuigen. En ja! Het water begint eruit te druppelen.
Na (denk ik) zo’n half uur druppelen stopt het en is onze conclusie dat het water er ongeveer uit is en dat de olie niet zomaar door het slangetje gaat. We gaan de motor starten. Arjan wist al wat er zou gebeuren dus die zei meteen: hou de camera erbij. Hahaha wat een spectakel! Het water spoot uit de motor!
Al met al lukte het niet om Stitch aan de gang te krijgen. En iedereen werd het staan met de voeten in het water na twee uur ook wel zat. Dus gaan we een poging doen om Stitch om te draaien. Dat lukt met twee sleeprukken, en daarna sleept Arjan ons terug door de hele sompige weg naar het verharde stukje weg. Daar proberen we nog een keer of Stitch op zichzelf weg wil maar dat lukt niet en dus sleept Arjan ons naar de dichtstbijzijnde camping. Best spannend met het korte sleeptouwtje en de heuvelachtige omgeving, maar we komen veilig op de camping.
De camping staat vol met stacaravans waar weinig (geen) leven in zit. Maar er zijn bij de ingang ook twee ruime kampeerplekken en daar gaan we ons kamp dus maar opslaan. We zetten de tenten op, eten even een boterham met elkaar (even ademhalen) en dan wordt er een plan gemaakt. Herman, Arjan en Hugo gaan met Stitch aan de gang (benzine aftappen, olie aftappen, alles smeren en controleren) en ook hun eigen auto’s. Ondertussen gaan Arno en ik op pad met de slaapzakken en wat kleding. Zowel de slaapzakken als de kleding is ontilbaar zwaar.
Voordat we vertrekken tillen we met zijn vieren de koelbox uit de auto. Die zat tot 5cm onder de rand vol met water en was dus loodzwaar. En overleden natuurlijk. Maar goed, geeft niet, we kopen wel een nieuwe en de inhoud is nog prima te gebruiken.
In de wasserette ga ik aan de gang met het drogen van de kleding en de slaapzakken. En dan pas zie ik hoe erg het is. De waterdichte tassen staan vol met water dus alles is echt zeiknat. Helaas kunnen de wasmachines niet alleen centrifugeren dus het wordt wringen en dan in de droger. Ik neem ze alle vier in gebruik en maak al mijn losse geld op (zelfs het kletsnatte tientje) aan het bijvullen. Elke 8 minuten moeten ze opnieuw gestart worden, dus dat houdt me lekker bezig.
Arno gaat ondertussen met de laatste stroom in de telefoon op pad om olie te halen. En om te kijken of we de pannen op de vorige camping hebben laten staan, maar dat is helaas niet het geval. Conclusie is dat Arjan de pannen uit zijn auto heeft gehaald toen hij ons uit het water heeft geholpen en waarschijnlijk liggen ze daar nog onder water. Jammer van de pan van oma en het keteltje dat jaaaaarenlang dienst heeft gedaan. Helaas!
Na 2 uur is de meeste was ongeveer droog en voelen de slaapzakken weer lekker. Terug naar de camping om te kijken hoe het met Stitch is! Alleen… op welke camping staan we eigenlijk? In welk dorpje? Inmiddels waren de telefoons die we hadden leeg en dat werd dus nog even spannend. We konden het niet vinden maar vonden in een naastgelegen dorpje vonden we wel een gemeentehuis met wat mensen ervoor. Die konden ons gelukkig verder helpen. Joehoe!
Op de camping was de sfeer gelukkig nog steeds goed. Stitch start nog niet maar er is nog steeds goede hoop voor als het wat meer gedroogd is.
Linda gaat de pannen die gebruikt zijn voor het aftappen van de olie wassen en dan gaan we ook een maaltje voorbereiden. Ondertussen wordt er nog een poging gedaan om Stitch te starten, dat gaat niet vanzelf maar…. Het lukt!!! Whaaaa wat een mijlpaal! Hugo rijdt hem voor de tent en daar houden we het bij voor vandaag. Echt, wat een wonder!!
Hugo kookt een goed pittige en lekker gevulde chili die echt goed past bij het moment. Allemaal moe, opgelucht en hongerig. Inmiddels is het wel gaan regenen, dus we maken ruimte in de tent van de heren en eten daar knus met elkaar ons maaltje op. Een mooi moment.
Nog even lekker douchen (er is hier echt bijna niemand, we hebben 3 mensen gezien, dus lekker rustig in het toiletgebouw) en dan het bedje opzoeken. Wat een dag zeg!
Na drie nachten op deze camping wordt het vanochtend tijd om de boel weer in te pakken. Gelukkig is het nog steeds droog en zelfs zonnig. Rond tien uur zijn we zover, zwaaien de campingburen en gaan we op pad. We beginnen met een stukje route. Onderweg worden we geblokkeerd door een autootje die midden op de weg stopte en duidelijk wilde dat we zouden stoppen. Hij sprak ons aan dat hij de burgemeester was en dat we toestemming hadden moeten vragen om in dit bos te rijden. Het gesprek verliep wat moeizaam omdat hij echt alleen Frans sprak (en ik niet zo goed), maar uiteindelijk begrepen we elkaar, wist hij wat we aan het doen waren en zij hij uiteindelijk ‘voor vandaag is het goed’. Fjieuw.
Na een uur of twee stappen we over op de navigatie van Arjan om binnendoor via een pompstation in een zuidelijker stadje weer naar het noorden te gaan om wat dichter bij het beginpunt van de Jamboree te komen.
Het eerste stuk is weer prachtig, maar ook het tweede deel dat via de navigatie ging was echt een kadootje. De route ging door de kleinste bospaadjes (soms letterlijk ongebaanbaar dichtgegroeid) en over alle soorten ondergrond. Het wordt bijna saai, maar we hebben echt weer genoten.
De laatste 70km zijn we iets meer doorgereden om niet al te laat op de camping te zijn. Dat komt goed uit en rond vijf uur zijn we op de camping in Verdun. We zetten de tent op, drinken wat en gaan dan bij het restaurant op de camping wat eten. Daar is het lekker warm en het wordt een gezellig moment.
Terug bij de tent zetten we nog een kopje koffie en dan is het wel ongeveer tijd om lekker te gaan liggen. Morgen doen we het laatste stukje roadbook voordat de Jamboree begint…
De ochtend start heeeeel rustig op, want we hebben dus maar een kleine route te gaan. De regen is gestopt en de tent is nog nat maar het zonnetje doet echt al wel zijn best om door het dikke wolkenpak heen te stralen. Tegen de tijd dat we weggaan zijn er al wat blauwe stukjes te herkennen, en naarmate we verder komen klaart het steeds meer op.
We zijn de afgelopen dagen al 2x langs een grote kerk gereden die is opgedragen aan Jeanne d’Arc en nu we er de derde keer langskomen besluiten we even een kijkje te nemen. Daarna vervolgen we onze route over met name mooie grindpaadjes door het bos en over de heuvels. Rond 13:00 gaan we lunchen en we hebben een mooi plekje zonder wind en met volop zon. We zitten heerlijk dus blijven lekker lang zitten. Daarna vervolgen we de route. En grappig genoeg werd het vanaf dat moment best een pittige modderige, smalle route door een bosrijk gebied. Heel anders dan de ochtend. Best een beetje zweten maar echt weer heel erg leuk!
Bij een doorwading die we moesten maken hadden we even twijfel hoe diep het zou zijn, dus Linda ging op de blote voeten verkennen. Dat viel mee dus we konden makkelijk door. Midden in de plas stond ik op Hugo te wachten om in te stappen, maar hij reed me mooi voorbij! Tssss. Op de blote voetjes verder door het ijskoude water (was best lekker verfrissend hoor, haha) en hop, daar konden we weer verder!
Na de rit waren we rond half vier terug op de camping en konden we na een koud colaatje op pad voor wat inkopen voor een bbq en wat brood en eten voor morgen. Eenmaal bij de Lidl bedacht ik me dat ik geen muntje voor de kassa had. Tja wat doe je dan? Dan moet je verplicht een ijsje kopen om wisselgeld te krijgen. Hihi. Daar hebben we van genoten en toen ie op was konden we de inkopen gaan doen.
Vanavond worden het broodjes hamburger met een zelf in elkaar geknutselde ‘huzaren’ salade. Met een roseetje. En voor later in de week kopen we een voorraadje bonen voor een chili.
Terug op de camping even lekker gedoucht en op het gemakkie gegeten en afgewassen. Grappig hoe relaxed en lang de dag zo voelt. We zitten tot zonsondergang in het zonnetje. De avond blijft gelukkig weer droog, dus we zitten lekker en kruipen daarna weer het tentje in. Op naar morgen!
Vanochtend besluiten we dat we vandaag alleen de route van gister afmaken en morgen de volgende etappe doen. Dan blijven we nog een nachtje langer in Neufchateau (wel lekker dat we dan de tent niet hoeven afbreken en op te zetten).
Rond een uur of tien vertrekken we naar het punt waar we gisteren zijn gestopt. Het vertrek verliep niet zo soepel, want we hadden de steun van ons reservewiel niet vastgezet dus die vloog bij de eerste bocht los. Op een paar cm na vloog het viel in een auto die langs de weg stond. Pffff een engeltje op onze schouders!
De antenne heeft het alleen niet overleefd, dus we kunnen niet meer echt lekker communiceren via het bakkie. Later maar even kijken of we dat kunnen fixen.
Bij het startpunt nemen wij de koppositie weer in en daar gaan we weer! Opnieuw prachtige weggetjes. Paadjes door de weilanden, in de bossen, in dalen en op heuvels. Met weer genoeg vocht en ook een heleboel blubber (sta er elke keer van te kijken dat Armo’s auto er doorheen komt). onderweg tovert Herman een nieuw voetje tevoorschijn voor de antenne en kunnen we de mannen ook weer van een wat grotere afstand verstaan.
We genieten weer volop en stoppen onderweg bij een mooi plekje om te lunchen. Onder een boom die volop bloesem regent en bij een oud badhuis met een heel ouderwetse kogelbaan. Leuk plekje! En we worden weer volop getrakteerd op de zon, heerlijk!
Rond een uur of twee is de route af en zijn we weer bij de camping. Daar kunnen we nog even lekker relaxen. Eigenlijk hadden Hugo en ik het plan om wat inkopen te doen voor een bbq, maar alle winkels zijn hier op zondag dicht, dus het wordt toch een pastamaaltijd. Ook lekker.
De heren knutselen wat aan hun auto en navigatiesysteem en wij gaan een rondje lopen om een geocache te vinden. Dat laatste lukt helaas niet, we hebben echt wel goed gezocht, de hint vertaald vanuit het frans, maar helaas. Op naar de volgende. Die zit op een plek met heel veel spinnen(rag), en bij stilstaand water (dus veel muggen). We doen echt ons best om dat alles te trotseren maar ook hier lukt het ons niet. Dan nog een laatste poging vlakbij de camping, maar daar zijn ze met een verbouwing bezig waardoor we niet in de buurt van de cache kunnen komen. Nou moe! Wieweet morgen een nieuwe poging.
De laatste foto in het plaatje is de binnenkant van een paal van een verkeersbord waar we de dop af hebben gesloopt in een poging de cache te vinden, helaas liet de foto zien dat er niks in de buis zat…
We gaan lekker koken en eten dat nog in het zonnetje op. Dan begint de lucht toch echt wel dreigend te worden en gaat het erg hard waaien. We zetten de tent nog even vast met wat extra scheerlijnen en dan begint de weeranalyse. Alle apps zeggen net wat anders maar in de praktijk gaat veruit de meeste regen langs ons heen. Wel hebben we prachtige donkere luchten met mooie bliksems om ons heen. Best een kadootje eigenlijk.
We hebben weer leuke gesprekjes en lol om het weer. En uiteindelijk rond 22:15 begint het dan toch echt. We besluiten ieder de eigen tent maar op te zoeken en lekker te gaan liggen. Ik lig lekker en val meteen in slaap. Hugo kijkt nog een serietje en gaat dan ook lekker slapen. Op naar morgen. Een dag met een route in een lus, relatief kort dus we kunnen rustigaan doen. Ik ben benieuwd wat alle regen om ons heen heeft gedaan met de paadjes…
In de ochtend komt het zonnetje al weer snel op ons plekkie kijken dus we hebben weer een vrolijk ontbijt. Daarna pakken we de boel weer in en gaan we op pad en proberen Neufchateau te bereiken zodat we daar twee nachtjes kunnen staan en vanuit daar ook de volgende route (een lus) kunnen rijden. Dat is waarschijnlijk wat te optimitisch want we moeten nog heel wat kilometers van de route van gister en de nieuwe route is ook 126km lang. Dus we kijken hoe ver we komen en rijden we vanuit daar rechtstreeks naar Neufchateau.
En whaaa wat is het weer een gave route vandaag. We komen van de ene doorwading in de andere, de paadjes staan stuk voor stuk onder water. Op een gegeven moment kwamen we zelfs bij een stuk waar we echt niet verder konden, daar was de weg echt helemaal in een rivier veranderd. Wat een belevenis weer zeg!
We rijden door tot een uur of vier en genieten volop van de prachtige route, de zon en de afwisselende landschappen en ondergronden. Bij terugkomst op de camping ontstaat er bij Linda een hoofdpijntje en nadat ze even samen met Arjan een boodschap is gaan doen zet die even flink door. In de tent is het te warm, daarbuiten te hard op de grond. Het is even zoeken, maar gelukkig ontstaat er na een klein uurtje een windje en dan helpt het om even te gaan liggen. De misselijkheid trekt weg en ik kan gelukkig weer meeeten. Iets te intensief genavigeerd denk ik, en te weinig gedronken. Gelukkig ben ik er weer.
Hugo had ondertussen weer een creatieve nasi gemaakt, die hebben we lekker opgesmikkeld en daarna hadden we een lekker avondje. Ik ben wat eerder naar bed gegaan en oooooohh wat lag dat bedje lekker!
Na een gezellig ontbijtje is het tijd voor de eerste rit. Arjan heeft gezorgd dat er een mooi roadbook beschikbaar is, dus zodra we bij het beginpunt zijn kunnen wij voorop en dan kan het avontuur beginnen. Tenminste… dat proberen we. Maar hoewel de startsituatie echt wel leek te kloppen, waren de volgende situaties toch telkens net niet helemaal kloppend, en hoorden we al snel van Arjan dat de gpx de andere kant op wees. Na nog wat puzzelen kwamen we erachter dat we op het verkeerde startpunt waren begonnen. Hahahhahaha. Oepsie.
We rijden dus nog een kilometer of 50 verder naar het echte startpunt en dan kunnen we echt echt echt beginnen. En whaaa wat begint het meteen met een gaaf modderstuk. Voor ons heel leuk maar voor Arno (die met zijn 2WD werkjeep is) is het wat minder. Die komt dus ook al snel vast te zitten en daardoor Arjan ook. De lier komt tevoorschijn en even later ook het snatchblok (voor mij weer iets nieuws, haha). Uiteindelijk komen ze los en kunnen we weer verder. Tenminste… dan start Stitch ineens niet meer. Gelukkig staan we bijna bovenaan een bergje en kunnen we hem met zijn alleen een stukje omhoog duwen en kan ie daarna al rollend naar beneden alsnog gestart worden.
Dus we kunnen door! Een prachtige rit met heel veel zon, heerlijk. We redden het niet om de hele rit uit te rijden (tenminste, het is ook lekker om op tijd weer op de camping te zijn), dus rijden naar een camping in de buurt en rijden dan morgen weer door naar een punt om daar de route verder op te pakken. Dan kunnen we morgen misschien 1,5 route rijden. Nu gaan we lekker de tent opzetten.
De aankomst op de camping is bijzonder. We zijn bij een camping waar de receptie maar een half uurtje per avond open is dus we mogen zelf een plekje zoeken. We vinden een mooi plekje, en we willen daar ons kamp opzetten maar dat ging niet gebeuren. Onze toekomstige buurman kwam meteen melden dat we op zijn plek gingen staan. De hele plek was volgens hem van hem. Een compleet landgoed had ie voor zichzelf geclaimd. Hahaha, nou hij doet maar. We gaan wel aan de overkant staan.
Tentjes opgezet, biertje/colaatje gedronken en toen konden wij lekker een maaltje maken terwijl Arno nog hard aan de bak moest om zijn voor as te vervangen (teveel speling op zijn lagers dus het was behoorlijk kapotgereden). Voor Hugo weer een leuke les om mee te kijken. Gelukkig lukt alles en daarna smaakte het maaltje extra lekker. Er blijft nog wat over, maar dat is morgen tijdens de lunch vast nog lekker.
Het blijft lekker lang licht, dus we kunnen lekker in het zonnetje blijven zitten totdat het vanzelf donker wordt. Een mooie dag met weer mooie ervaringen. Nu lekker slapen!
