Na een drukke werkdag, waarbij Hugo nog een BBQ had op het werk en een snert-moment in verband met de koeienmarkt (waar ie zelfs nog vegetarische soep voor had gemaakt voor zijn Indiase collega’s…) en ook nog eens host was van zijn zelfgemaakte pubquiz…! En Linda een lange actielijst had en nog boodschappen moest doen en de tas nog moest inpakken… konden we rond een uur of vijf dan toch vertrekken!
Allebei een beetje moe, maar met weinig file en een lekker muziekje een heerlijke rit. We maakten weer een tussenstop bij De Barriere (ons favoriete wegrestaurant op weg naar Spiel) en daar was geen tafeltje meer voor ons alleen maar dat pakte best wel leuk uit. We gingen bij een paar vrachtwagenchauffeurs aan tafel zitten en raakten lekker aan de praat. Wat is dat toch een bijzonder leven. Zitten ze in zo’n restaurant en overnachten ze in hun truck, omdat ze de laatste 20-30 minuten naar huis niet meer mogen rijden. Pfff zou niks voor mij zijn. Maar het was leuk en we hebben genoten van het dagmenu (champignonsoep, jagerschnitzel en een vlaflip).
Met een volle buik gaan we, op advies van onze tafelgenoten, via een alternatieve route naar de grens om de grenscontrole (en dus de file) te ontwijken. Dat is een donkere route, maar het gaat in 1x goed en scheelt denk ik behoorlijk veel tijd. Een klein uurtje later zijn we bij het hotel. We zien meteen al een paar bekenden zitten dus als we onze tassen boven hebben gebracht gaan we nog even terug naar de lobby.
Dat duurde uiteindelijk ietsje langer want een van de spotjes in de badkamer is heel irritant aan het knipperen. En dat zie je niet alleen in de badkamer maar ook op bed. Dus we hebben nog even geprobeerd dat te repareren of het lampje eruit te halen. Dat lukte helaas niet, dus dan laten we het licht maar uit.
Eenmaal terug in de lobby worden we overspoeld met voorbereidingslijsten van welke spellen iedereen wil zien op de beurs en daarna door een veeeeel te uitgebreide kijk op de politiek en de verkiezingen (die jongen had echt niet door dat ik daar erg weinig interesse in had en hij is er helemaal vol van, enorme excelsheets en kansberekeningen houden hem al maanden bezig…).
Gelukkig kwamen op een gegeven moment nog wat vereningingsleden en dat werd juist weer een supergezellig moment.
Rond 23:15 vond Linda het wel bedtijd en Hugo eigenlijk ook. Eenmaal op de kamer grapte ik: mag ik dan vannacht de deken? Het was een grapje, maar toen ik de deken pakte bleek het echt maar een eenpersoons dekbed te zijn. Ook hadden we maar voor 1 persoon handdoeken. Dus dan toch nog maar even terug naar de receptie. Gelukkig was dat snel geregeld en konden we lekker gaan slapen.