Jaaaa vandaag gaan we snorkelen! We meren vroeg aan in Roatan en van een afstandje is al goed te zien dat het een mooi eiland met mooie stranden is. Komt mooi uit, want daar gaan wij naar toe!
Na het ontbijt (waarbij Hugo per ongeluk zoetstof op zijn eieren deed ipv zout, hahaha) gaan we rustigaan naar het theater en als het nummer van onze bus wordt omgeroepen gaan we naar beneden om de bus op te zoeken in de haven. We zien al snel onze bus, maar denken ook meteen: mmm daar gaan nooit alle mensen met ons busnummer in…
Er blijkt een tweede busje achter te staan, maar dan nog… eenmaal in het busje snappen we hoe het past. Het busje staat echt veeel te vol met stoelen. Je kunt er amper meer tussendoor lopen. En dan zitten er ook nog allemaal net iets te volle mensen op. Het is echt alsof we als sardientjes in de bus zitten. Tot overmaat van ramp zit de zitting van Hugo’s stoel los, zit ik bij de wielkuip en kan ik mijn benen niet kwijt, en is er amper iets van airco te voelen bij zo’n 33 graden….
Maar het mag de pret niet drukken! Na een niet heel comfortabele reis met een te lange shop-stop maar met toch wel weer een leuk uitzicht vanuit de bus komen we uit bij een strandtent waar vandaan we de boot gaan pakken om te gaan snorkelen. Wat een verademing! Zuurstof, mogelijkheid om even te plassen, en… wat is het hier prachtig!
Onder water worden we getrakteerd op heeeeel veel (en grote/dikke!) zeesterren en bij de tweede stop zien we een slang en een wrak. Het wrak was niet heel spectaculair, maar de visjes en het koraal eromheen, en de prachtige zon maakte het helemaal goed.
Na afloop bleven we nog even op het strand, mochten we nog een empanada ophalen, en konden we ons even opladen voordat we weer terug de bus in mochten (moesten). We hadden zelf wel het gevoel dat alles veel langer duurde dan verwacht, dus begonnen ondertussen wel te denken: mmm moeten we niet vertrekken om weer op tijd bij het schip te zijn voordat die vertrekt?
Uiteindelijk propten we ons met zijn allen weer in het busje en daar gingen we dan. Race tegen de klok, die we niet haalden. Uiteindelijk dus te laat bij het schip, gelukkig nog wel voor de officiele vertrektijd. We waren nu dan toch wel heel blij dat we met een vanuit het schip georganiseerde excursie weg waren. We mochten er nog in en konden weer lekker lunchen en de rest van de middag lekker luieren. Beetje boekje lezen, beetje sporten.
En ‘s avonds weer gezellig aan tafel met Marcel en Cecilia. De obers gaven een klein optreden en we kregen het vriendelijke verzoek om de ober een goede rating te geven (dat is erg belangrijk voor het verloop van zijn carriere). Nou daar was niets op aan te merken dus dat zullen we doen.
Na het eten spelen we samen in de sportsbar nog een potje Mario op de switch waarbij we worden toegelachen door de bediening. Helaas heeft Hugo glansrijk gewonnen. Haha.
De show van vanavond is een goochelaar die echt leuke dingen kon/deed met zijn vingers en een zaklamp. Van die schaduwen met je handen die je in een bios ook kunt maken. Met bijpassende muziek, erg leuk gedaan!
Linda gaat nog een keertje op tijd naar bed en Hugo doet nog een spelletje. Morgen nog een lekker dagje relaxen tijdens een zeedag!