Vandaag gaat het gebeuren…! We gaan skien!! Na een gezellig ontbijt met zijn allen gaat een deel van de groep rechtstreeks naar de piste, en gaat een ander deel naar de skiverhuur. Wij horen bij het laatste clubje en gaan daar een skipas en onze spullen regelen. We kiezen voor 2 dagen want we gaan er vanuit dat we het zo leuk vinden dat we morgen ook weer willen.
Als iedereen zijn spullen heeft kleden we ons aan en gaan we op pad (het voelt wel een beetje als een gedoetje met het materiaal net als bij duiken… ik hoop dat het straks op de piste hetzelfde voelt als wanneer je met een duikpak in het water ligt en denkt: ja, dit was het waard, haha).
Het plan was eigenlijk om een kinderweide op te zoeken om eerst weer een beetje wat gevoel te krijgen, maar halverwege de route omhoog ontstaat het idee om eerst even door te gaan naar de top van de gletcher om daar even van het uitzicht te genieten. Dat gaan we doen, en whaaa wat was dat het waard! In eerste instantie lag de top nog in een wolk, wat natuurlijk voor een hilarisch moment zorgde, we konden echt letterlijk niks zien. Maar na 5 minuten was de wolk weg en kwam de zon tevoorschijn. Echt een schitterend gezicht!
Nu we daar waren kregen we de tip om daar te blijven omdat er daar ook een soort minipiste was waar je met een sleepliftje steeds omhoog kon en wat kon oefenen. En dat hierboven de sneeuw beter was. Dus nou, doen we dat. Eenmaal uit het liftgebouw dachten we volgens mij allevier. Eehh en nu. Best steil. Dus ja, dan Linda maar eerst. En jahoor, ze vloog dwars over het eerste sukje naar de piste met de skies en stokken in een rare houding. Pfff nou ik ben op het vlakkere stuk.
Bij de rest ging het iets beter, al waren er meer die onderuit gingen. Maar goed, eenmaal door dat steile stukje heen konden we een beetje gaan oefenen. Dat ging wat onwennig, maar zonder vallen en ja dit was een prima stukje om even in te komen. Helaas had Sandra opnieuw last van haar astma en viel ze ook weer om de haverklap, dus uiteindelijk hebben we maar het besluit genomen om haar op te laten halen door zo’n ehbo-jetski. Best cool lijkt me (al kon ze er zelf natuurlijk niet echt van genieten).
Toen zij weg was ging het al richting lunchtijd en was het idee dat we via de blauwe piste naar de lunchplek zouden gaan. Iedereen dacht dat we dat prima zouden kunnen, maar pffff wat was dat intens! Heeeel hard werken en ik ben wel een keer of 5 gevallen. Toch steiler dan ik had gedacht en die bochtjes maken is dan toch echt wel lastiger. Maar ik had gelukkig Siham die me in de gaten hield en Hana en Susan waren in goede handen bij Bastiaan. Maar we waren alledrie heel blij toen we bij de skilift waren en vanaf daar weer met de lift verder konden. We waren het toen snel eens: vanmiddag gaan we wandelen!
Na de lunch hadden we best een groepje dar wilde wandelen. Susan had een mooie route gevonden tussen twee bergtoppen en daar gingen we naartoe. Al snel kwamen we erachter dat we de wandeling niet meer helemaal zouden redden omdat de laatste skilift om 16:30 naar beneden zou gaan, maar we besloten toch even te gaan en alleen al te kijken hoe het uitzicht was en of we misschien morgen terug zouden komen. Dat werd echt een superleuke trip met zijn zessen en de top waar we uitkwamen was echt waanzinnig mooi. Echt de reis waard. Heerlijk, met de prachtige blauwe lucht en het zonnetje erbij. En de twee mannen die mee waren hebben zelfs nog mooie buikglij-acties gedaan, een hilarisch gezicht.
Snel terug dus met ongeveer de laatste gondel, en op naar de apresski. De rest van de groep zat daar al even en was dus ook al ver heen. Voor mij de eerste apresski ervaring, en hoewel het best even leuk was om mee te maken is dit toch echt niet mijn ding. Te veel mensen en te veel bier, hahaha.
We hadden de laatste bus gemist dus samen met Marta als reisleider gefungeerd om de mensen die nog konden lopen naar het hotel te begeleiden (de rest ging met een taxi). In het hotel snel wat gegeten en toen nog even wat nagekletst. Een deel van de groep gaat nog even door naar een kroeg in het dorpje om de verjaardag van Sjors te vieren. Een deel gaat de wellness in en daarna naar bed, en een klein groepje speelt nog een spelletje.
Ik hoorde zelf tot het soort dat nog even bleef zitten maar daarna lekker is gaan douchen en naar bed is gegaan. Susan ging even naar de wellness en deed nog even mee met het spelletje, dus ik heb nog even met mijn lief gebeld om te vertellen hoe trots ik op hem ben dat hij in de tussentijd de deur naar de bios heeft omgedraaid. Ben nog steeds onder de indruk!
Toen ik wilde gaan slapen kwam Susan ook juist weer terug op de kamer dus nog even wat gekletst en daarna lekker de oogjes dichtgedaan.