Na het ontbijt snel omkleden en door naar de VVV. Daar werden we, nadat we even in het zonnetje hadden gewacht, opgehaald door een busje dat ons naar 1100 meter hoogte zou brengen. Daar stond de rest van onze groep al klaar en konden we meteen de sneeuwschoenen onderbinden. En hop, daar gaan we!
Wandelen met die tennisrackets onder onze voeten en dan ook nog best steil de berg op voelde best wel als werken en een van de meisjes in ons groepje kreeg vrijwel direct last van haar astma. Dat ging ze echt geen 4 uur volhouden. Onze gids hield haar/ons niet zo lekker in de gaten, dus dat hebben Susan, Hana en ik maar gedaan. Maar goed dat ging gewoon echt niet, dus die man aan zijn jas getrokken om te vragen wat de opties waren. Uiteindelijk hebben we Sandra achtergelaten bij een apreski hut en zijn wij doorgewandeld. 3 uur later zouden we haar dan wel weer oppikken…
Het was een erg mooie tocht, maar ook wel erg vermoeiend. Hana vond het aan het einde echt niet zo leuk meer (inmiddels ook met blaren op haar voeten), maar we hebben het gered tot aan de top! En dat was echt een mooi plekje. Nog even met de Alpaca’s geknuffeld die daar waren en op het terras gezeten terwijl de rest van de groep wat ging eten (wij wilden liever wachten met eten totdat we weer met Sandra herenigd zouden zijn).
Na een half uurtje konden we de wandeling voortzetten en zijn we over de pistes teruggewandeld. Dat ging gelukkig een stuk makkelijker. En ook heel leuk om al die skiers te zien. Susan kreeg wel wat last van haar buik en een andere vrouw van haar knien, maar we hebben het gered! En Sandra verveelde zich ondertussen wel een beetje maar die was wel weer helemaal bijgekomen. Dus allemaal weer veilig bij het eindpunt!
Eenmaal terug in het dorpje heerlijk wat gegeten bij een bakkertje en daar knapte Susan gelukkig al best wel van op. Doorgewandeld naar het hotel en daar hebben we allemaal lekker gedoucht en toen voelden we ons als herboren. De rest van de groep was inmiddels aan het apresskien, maar wij vonden het wel prima zo. Tijdens het wandelen zijn we liters vocht verloren dus die hebben we er weer lekker bijgedronken in het hotel. Spelletje gespeeld en lekker gekletst.
Langzaamaan druppelde iedereen het hotel binnen en konden we wat gaan eten. Best lekker gegeten (het buffet is niet heel uitgebreid, maar prima), en na het eten droop al snel de een na de ander af om lekker te gaan slapen. Dat ga ik dus ook maar doen. Maar eerst nog even een kort belletje met mijn liefie thuis. Fijn!