Wij zijn hier!

Nog even een luierdagje voordat we vanavond aan de terugreis beginnen. We liggen vanochtend nog heeel erg lekker en overwegen om het ontbijt vandaag maar over te slaan en nog even te blijven pruttelen. Maar nee joh, we gaan er gewoon uit en dan pruttelen we straks bij het zwembad nog wel lekker wat.

Het zonnetje schijnt vanochtend nog lekker dus Linda doet nog wat borstcrawlbaantjes terwijl Hugo een spelregelboekje leest (en ondertussen ook ervaart dat de zonnebedjes echt best heel hard zijn). We liggen nog even lekker in het zonnetje en daarna maken we nog een wandelingetje naar het tegenovergelegen winkelcentrum. Onderweg pikken we nog een souvenirwinkeltje mee en we lunchen nog een laatste keer in Indiase stijl. Dat pakte nogal pittig uit dus we hebben allebei ons bordje niet leeggegeten. Nog net niet helemaal ingeburgerd, hihi.

Eenmaal terug doen we nog even een spelletje bij het zwembad en dan wordt het langzaamaan tijd om de koffer in te gaan pakken. Dat viel nog niet helemaal mee. Met de nieuwe feestkleding en alle cadeautjes die we de afgelopen week hebben verzameld kan de koffer amper meer dicht, en toen ie dan eenmaal dichtzat bleek ie ook nog eens te zwaar. Maar met wat goed herverdeelwerk lukte het om alles erin te krijgen en waren we klaar voor vertrek! Op naar ons koude kikkerlandje.

Anand kwam ons weer ophalen en na een rustige rit naar het vliegveld werden we (nadat we Anand heeel erg hadden bedankt en hadden voorzien van kruidnoten en stroopwafels) overhandigd aan de airport-guide. PFFF! Die man had echt maar 1 doel: ons zo snel mogelijk naar de gate brengen. Rennend en vliegend gingen we door het vliegveld en elke keer werd ie weer boos als we het verkeerde poortje namen of niet het meteen het juiste document bij de hand hadden. Wat was ik blij toen we door de security heen waren! Eindelijk rust. We hadden juist heel erg ruim de tijd genomen, dus waarom die haast.

Op het vliegveld hebben we nog even wat gegeten en rond 21:30 vertrokken we naar onze tussenstop Mumbai. Daar hadden we iets van 3,5 uur. We hadden al allemaal dingen bedacht die we konden doen (spelletje, serietje…) maar dat was niet aan de orde. Ik weet nog steeds niet of we zelf ergens een bordje hebben gemist of dat het echt zo moest, maar we moesten opnieuw het volledige immigratieproces door. En je raadt het al, dat duurde laaaaaang!

Tijdens het eerste vluchtje zaten we naast een meisje dat voor het eerst aan het vliegen was en echt geen idee had. We hebben haar zo goed mogelijk geprobeerd te begeleiden naar haar volgende vlucht, maar hebben haar uiteindelijk bij iemand anders achtergelaten waar ze mee weg liep en ook in Telagu kon praten. We hebben nog wel aan haar gedacht: wij hebben toch best wat vliegveld ervaring, maar ook voor ons was dit toch echt wel een chaos.

Maar goed, we hadden ruim de tijd dus het gaf niet. We kwamen er doorheen en ondertussen had de vlucht naar Schiphol ook wat vertraging dus we hadden geen haast.

En dan gaan we toch echt India verlaten. Nog 9 uur en dan zijn we weer in ons koude en natte, maar o zo fijne kikkerlandje. We doen nog een spelletje en kijken samen nog een serietje en doen dan een poging om te gaan slapen. Hugo slaapt als een roos, Linda wat minder. Maar toch voelen we ons allebei na afloop van de vlucht verrassend goed.

Eenmaal op het vliegveld worden we meteen blij van de eerste kerstboom die we tegenkomen en hebben we ineens enorme zin in een Hema rookworst. Dus daar verwennen we onszelf nog even mee voordat we doorlopen naar de Valet parking. En daar staat ie hoor! Ons mooie Jeepie. Lekker naar huis!

En wat is dat weer fijn! Ineens weer een heel open gezicht doordat de bladeren afgelopen week echt massaal naar beneden zijn gevallen, maar met het zonnetje erbij toch nog een erg mooi herfstig gezicht. We besluiten niet meer te gaan slapen maar er een lekker prutteldagje van te maken. Beetje opruimen en verder lekker een spelletje, een wandelingetje naar de supermarkt, kacheltje aan, erwtensoepje erbij. Heerlijk! En straks dan lekker op tijd naar bed want morgen moeten we allebei weer vroeg op kantoor zijn. Dan gaat het gewone leven weer beginnen.

Wat was dit een veel indrukwekkendere trip dan ik me vooraf had voorgesteld. In plaats van een week lang in de zon aan het zwembad werd het een week met heel veel verschillende ervaringen, ontmoetingen met heel veel verschillende mooie mensen. Een kijkje in het leven van de mensen in India, een kijkje in het werkende leven van Hugo, proeven aan een totaal andere cultuur, met hun eigen gebruiken en enorm chaotische infrastructuur, maar met suuuuuperlekker eten en een enorme hartelijkheid en gastvrijheid. Genoten!

(Oja en de foto van Qwixx moest echt in dit berichtje, want het is bijna niet te geloven, maar Hugo heeft gewonnen… en niet zo’n klein beetje ook… ik ben gewoon keihard ingemaakt!)

Vandaag is het festivaldag: Diwali! Het feest van het licht. Je merkt het direct aan de hoeveelheid verkeer, en inmiddels is er ook in de stad steeds meer versierd. Vanavond zijn we uitgenodigd bij Balaji thuis om het te vieren. Maar tot die tijd hebben we heerlijk de tijd aan onszelf.

We hebben aan Anand gevraagd of hij ons vanochtend even naar de mall kan brengen en dat wilde hij natuurlijk wel. Dus rond 10:00 stond hij voor ons klaar en doordat het zo rustig was op de weg waren we een kwartier later al op de bestemming. Superhandig want de winkels gingen pas om 10:30 open, hahaha. Maar, een goed excuus voor een lekker kopje koffie bij de Starbucks.

Daarna een rondje gelopen met als belangrijkste doel om ook voor Hugo wat traditionele kleding te vinden. Dat lukte eigenlijk al vrij snel maar helaas konden we met geen van onze passen en creditcards betalen en we hadden niet meer voldoende rupees op zak. Ze betalen hier allemaal met Google Pay en Paytm, maar daar kunnen wij als buitenlanders geen gebruik van maken. Mooi onhandig!

Bij verschillende mensen nagevraagd of er een pinautomaat in de mall te vinden was. De website zei van wel, maar alle mensen waren het eens. Nee, die is er niet. Dus wij de mall uit en via google maps naar een pinautomaat gezocht. Langs de weg gelopen en daarna wat smallere straatjes in. Het gebouw waar de pinautomaat had moeten zijn was er nog wel, maar geen pinautomaat, dus daar werden we weer doorverwezen. Hugo had er stiekem al wel een beetje genoeg van en dacht ‘laat maar’, maar ik wilde toch nog wel graag een poging doen. Dus nog even doorgewandeld, en jahoor, daar was ie!

Met rupees op zak liepen we terug naar de mall, en daar kwamen we een kokosnoot kraampje tegen! Hugo had het daar deze week al een paar keer over, dat hij het drinken uit een kokosnoot een van de leukste momenten had gevonden in zijn vorige trip. Dus ja, toen we dit tentje zagen moesten wij het natuurlijk ook samen ervaren. 120 rupees welbesteed! De man hakte de kokosnoten met een groot kapmes kapot (ik dacht steeds: pas op voor je arm!) en stak er daarna een rietje in. Heel leuk, en heeel lekker. En wat zit er veel vocht in zo’n ding!

Lekker gedronken dus op weg naar de mall, en daar het shoppen voortgezet. Hugo ook mooi in klederdracht, nog een souvenirtje gevonden, en verder lekker rondgewandeld. Rond 14:00 heeft Anand ons weer opgepikt en hadden we nog mooi wat tijd om lekker te lunchen en bij het zwembad te zitten en een spelletje te spelen. Bij de lunch hebben ze panipuri, gevulde deegballetjes waar Ramesh heel enthousiast over heeft verteld tijdens de teamlunch. Dus die moesten we natuurlijk even proberen!

Rond 18:00 kwam Balaji ons ophalen voor Diwali. Zijn huis ligt duidelijk in een wat betere buurt dan dat van Ramesh, maar pfoe, wat zijn we thuis toch allemaal verwend. Het is gewoon allemaal best wel klein, sfeerloos, en midden tussen de megahoge flats en rotzooi.

Vond het wel mooi om te zien dat iedereen gewoon de deur open had staan en ook liet staan tijdens het afsteken van het vuurwerk. Dat is dan weer iets wat je in NL minder snel zal zien…

We zijn begonnen met een spelletje, daarna heeft Haritha me geholpen met het aantrekken van de Saree en kregen we de eerste snackjes. En toen was het tijd voor het vuurwerk! Balaji en zijn dochter hadden flink ingeslagen dus we hebben ons zeker een uur vermaakt. Stiekem vond ik het best wel een beetje spannend met mijn mooie maar onhandige gewaad met al die vonkjes en een stof waarvan ik me toch wel afvroeg hoe makkelijk ontvlambaar hij zou zijn. Dus ik heb de mannen en het meisje maar vooral hun gang laten gaan en ik was degene die continu een sterretje brandend hield zodat ze die als aansteeklont konden gebruiken.

Ook hier weer grappig om te zien hoeveel overeenkomsten er zijn, maar hoeveel verder de regelgeving in NL inmiddels is. Het voelde een beetje als vroeger, met de hele familie vuurwerk afsteken bij oma. Allemaal buiten met verschillende soorten vuurwerk die een voor een werden afgestoken. Maar dan midden in de smalle straatjes, tussen de flats en soms zelfs onder de flat, en van tijd tot tijd toch ook nog wel wat tuktuks, motorfietsen en auto’s die er doorheen rijden. En wat een enorme knallen soms joh, mijn oren suisden ervan. Maar het was echt wel heel erg leuk. En mooi. En ook fantastisch om te zien hoe de dochter van Balaji er in opging. Heel erg geslaagd.

Toen het vuurwerk op was gingen we weer naar boven en hebben we wat gegeten met elkaar. Het eten was niet vergelijkbaar met de dag ervoor, en ach, dat was misschien maar goed ook, want zo’n volle buik als gisteren dat wilden we echt niet meer.

Wel lekker zitten kletsen met elkaar en voordat we het wisten was het al middernacht. Balaji moet morgen gewoon weer aan het werk, dus toen hebben we de schoenen maar weer opgezocht en heeft hij ons, nadat we ook nog werden verrast door een cadeautje, weer veilig thuisgebracht (al moest ik wel erg wennen aan de nogal agressieve rijstijl van Balaji, hahaha).

Zo, weer een ervaring rijker. Een mooi kleurrijk feest, veel vuurwerk, veel versieringen met bloemblaadjes en dia’s. Erg leuk om zo meegemaakt te hebben.

En nu weer lekker slapen…

Vandaag start even niet zo lekker. We hadden het plan om rond 9:00 op te staan en dan even naar de mall te gaan met zijn tweetjes maar dat loopt anders. Linda wordt rond 6:00 wakker met hoofdpijn en dacht slim te zijn door een paracetamolletje te nemen, maar helaas… de hoofdpijn zette door en dat ging weer gepaard met misselijkheid. Dus overgeven, overgeven, overgeven. Maar op een lege maag gebeurt er dan eigenlijk niks, en het gaf dus ook geen opluchting, en maakte de hoofpijn alleen maar erger. Hugo is dus maar alleen gaan ontbijten en heeft via Suresh de chauffeur die ons zou brengen afbesteld. Suresh vroeg meteen of ik naar het ziekenhuis moest, nou, we weten inmiddels dat dit gewoon kan gebeuren en meestal na een beetje extra slaap ook weer over is. En dat was ook zo. Hugo is even aan het zwembad gaan liggen en rond 10:00 lukte het mij gelukkig weer om in slaap te vallen. En toen ik om 12:00 weer wakker werd was de misselijkheid weg, en na wat eten trok ook de hoofdpijn langzaamaan steeds verder weg. We hebben nog even een poging gedaan om de chauffeur alsnog te laten komen, maar Suresh las ons berichtje te laat, dus zijn we uiteindelijk even door een kleine mall aan de overkant van de weg gewandeld. Daar waren meer winkels leeg dan dat er iets open was dus we waren er snel doorheen, maar wel een Indiase Chai thee gedronken.

Daarna zijn we buiten verder gewandeld, en daar kwamen we een leuk ijstentje tegen, dus daar hebben we lekker zitten smikkelen. Wel grappig, Hugo koos een lychee sundae, maar de man achter de kassa wilde ons/hek ook graag een ander ijsje laten proberen. Ik was van plan een kinder-berenijsje te nemen, en die heb ik toen maar ingeruild voor de aanrader van die man. En nou, hij was erg lekker, dus geen spijt van gehad!

Verder gewandeld en ons leven gewaagd door de straat over te steken (viel mee hoor, we zijn met een Indier mee overgestoken en dat ging prima, gewoon doorlopen, de auto’s stoppen vanzelf.

Bij een supermarkt wat cola gescoord (is even wat anders dan water en thee) en toen we buiten kwamen werden we meteen gesignaleerd door een bedelend kindje. Die wilde zooo graag een flesje cola. We hebben niets gedaan omdat we niet goed wisten of het een reactie bij de andere straatmensen zou opwekken maar hadden allebei zoiets: volgende keer halen we een extra setje flesjes voor 2 euro en maken wat kindjes blij. Ze hebben op de een of andere manier een grote gunfactor.

Eenmaal ‘thuis’ is Hugo nog even gaan sporten en ben ik nog even buiten bij het zwembad gaan zitten (helaas was de zon al weg). Daarna hebben we ons verfrist voor het avondprogramma: eten bij Ramesh.

We werden om 18:00 opgepikt door de chauffeur en een half uurtje later hadden we het huis van Ramesh gevonden. We werden opgewacht door het hele gezin en kregen direct een rondleiding door het huis. Pfoe, ik denk echt dat het geen verkeerd huis is voor de standaarden van hier, maar op zo’n moment merk je wel weer heel erg hoe goed wij het eigenlijk hebben. Ze hadden een ruime woonkamer, een ruime keuken en twee ruime slaapkamers, maar alles voelde wel behoorlijk ‘kaal’. Achter de flat stonden allemaal tentjes waar mensen in wonen en waar ik dacht ‘och jee, wat een uitzicht’ vonden zij het juist fijn omdat anders ook op deze binnenplaats nog een extra flat gebouwd zou worden en dat ze dan helemaal geen ruimte meer om zich heen zouden hebben. Zo zie je maar.

We gingen aan tafel en werden verwend met heeel veel ‘starters’. Superlekker, dus daar zat ik al vol van, en toen kwam het hoofdgerecht. En nog een, en nog een, en een toetje. Whaaaaaaa. Het eten is inmiddels al 4 uur geleden maar we hebben er allebei nog steeds veel last van, van een overvolle buik. Maar wel weer superleuk om allerlei verschillende smaakjes te proberen en te proeven. Om ook van de kleine meid in het gezin uitleg te krijgen over hoe we met onze handen moesten eten en wat we met wat moesten combineren. Ja, weer een enorme belevenis!

Tijdens het eten kon de kleinste al niet wachten totdat we een kaartspelletje zouden spelen. Dus daar zijn we na het eten snel mee begonnen. We hebben heel wat potjes gedaan en daarna kwam ook het Carrom-bord tevoorschijn. Een spel waarbij je met je vinger een soort damstenen in gaatjes moet schieten. Een typisch Indiaas spelletje.

We hebben een hoop lol gehad. Heerlijk hoe enthousiast het jongste meisje alles wilde laten zien en vertellen, heerlijk gegeten. Mooi om de gastvrijheid te zien. En hoewel de chauffeur niet mee naar binnenging is ook hij gedurende de maaltijd goed voorzien van eten. Dat voelt ook goed.

Om 23:00 gingen we weer naar huis, en hoewel ik meteen wilde gaan slapen maar het lukt gewoon niet door de overvolle buik. Dus dan nog maar even dit stukje schijven en het opnieuw proberen, haha.

Vandaag voor mij een rustige dag terwijl Hugo zijn laatste dagje op kantoor heeft. En wat een bonus: vandaag is het echt een zon-dag, dus heb de hele dag lekker in het zonnetje kunnen liggen en lekker veel kunnen zwemmen (het blijft koud om erin te gaan maar het helpt wel als je zelf goed warm bent). Best apart om te merken dat ik als Nederlander er toch best wel vanuit ga dat alle volwassenen kunnen zwemmen. Er is hier eigenlijk elke dag wel een man die even het water in gaat, maar die overduidelijk zichzelf niet boven water kan houden (staand natuurlijk wel en het is hier 1,2m diep dus hij hoeft niet te spartelen). Elke keer als hij gaat zwemmen pakt ie zo’n hardplastic reddingsboei/ring van de muur en die doet hij om zijn middel. Het ziet er eigenlijk niet uit en het lijkt me ook vreselijk onhandig, maar hij doet het toch maar.

Rond 17:30 komt Hugo weer naar huis, samen met de chauffeur en Suresh, want vanavond gaan we naar de Statue of Equality! Even andere schoenen aan en de werktas in de kamer en daar gaan we. We zijn denk ik een uur onderweg (buiten de stad zijn de wegen gelukkig veeel beter begaanbaar), ik heb lekker zitten kletsen met Suresh over van alles en nogwat, en dan worden we ineens getrakteerd op werkelijk een spectaculair uitzicht. WAAAUUWW! Ik kan het niet anders omschrijven. Een enorm groot verlicht gouden Buddha beeld (70m hoog) bovenop een gigantisch tempel met allemaal andere kleinere tempels er omheen.

Suresh leidt ons rond en vertelt ons dat in elke kleine tempel een representatie van de god die je beschermt gedurende je leven te zien is. Ze hebben er in basis 3: een voor je geboorte, een voor je leven en een voor als je overlijdt, en in de tempels zijn dus allerlei verschillende uitbeeldingen van de middelste god te vinden. Elke tempel representeert een plaats/gebied in India. Het zijn er 108, dus een flinke route rondom het grote beeld. We hebben onze schoenen en telefoons moeten afgeven dus we lopen op onze blote voeten en ergens maakt dat het extra speciaal. En bij binnenkomst konden we speciale tekens op ons voorhoofd laten zetten. Dat hebben we gedaan en ook dat maakt dat je de de hele ervaring nog meer meekrijgt. En wat is alles prachtig verlicht!

Gedurende de route haalt Suresh verschillende Indiase snacks voor ons die we kunnen uitproberen. Erg lekker weer allemaal. En aan het einde van de route komen we uit bij een plek waar wat mensen bij elkaar staan (verder was het best heel rustig). Daar worden we al snel richtig 1 persoon verwezen en dat blijkt de oprichter van dit hele complex te zijn (Chinna Jeeyar). Hij sprak ons persoonlijk toe over hoe belangrijk het is dat iedereen gelijk is. Wat je afkomst dan ook is, je religie, huidskleur, geslacht, wat dan ook en dar respect naar elkaar het belangrijkste van alles is. Ik was verrast over de openheid en ook wel de ‘aardsheid’ (weet niet zo goed hoe ik het moet noemen maar hij was echt alles behalve zweverig) van de man en het voelde echt goed zoals hij sprak over zijn wens om de gelijkheid meer over de wereld te verspreiden.

Eerlijkgezegd hadden we tijdens het gesprek niet echt door met wie we stonden te praten (en hebben we zelfs nog even gedacht: nou, hij neemt wel heel erg de tijd, ik denk dat we zeker een kwartier hebben staan praten), en pas bij terugkomst op de parkeerplaats merkten we hoe bijzonder dit eindelijk was. Suresh was erg onder de indruk, maar zelfs Anand, onze chauffeur kreeg direct tranen in zijn ogen toen hij hoorde hoe dicht bij we bij deze man waren geweest en was zo verschrikkelijk blij dat hij nu dan zo dicht bij ons was. Heel bijzonder!

Na het gesprek zijn we doorgelopen de tempel in en hebben we met Suresh gesproken over het uithuwelijken en ook de bruidsschat die een dochter meekrijgt (of mee moet nemen). Zo bijzonder dat dat nog steeds zo gaat en bestaat. Maar hier is het gewoon zo. En ook het klassesysteem wat daar toch ook nog steeds bijhoort. Ergens voelt dat haaks op de gedachte van gelijkheid.

Daarna zijn we trappen opgelopen en hebben we een rondje rond het beeld gedaan. Echt indrukwekkend groot en prachtig verlicht. En ook de omgeving. Elke tempel is ook mooi verlicht en elke tempel heeft ook een net andere vorm dak. Supermooi. We vonden het een erg mooie en indrukwekkende avond.

Bij de uitgang kregen we nog een klein toetje in de vorm van wat vuurwerk voor Diwali, en daarna zijn we naar buiten gelopen. Onze schoenen opgehaald en de telefoons, en toen konden we natuurlijk ook even wat foto’s maken (al was het dan van buiten). Leuk ook om te zien hoe Anand daarvan genoot. Voelt elke keer zo gek om hem in de auto achter te laten en dat hij maar zit te wachten totdat wij weer klaar zijn. Maar hij gaf ook aan dat ie blij was dat Suresh ons rond heeft kunnen leiden, want zelf spreekt hij niet zo heel goed Engels.

Op naar huis. Wat een avond. Alleen dit al maakt het bezoek aan India echt de moeite waard. En bij terugkomst in het hotel worden we ook nog verrast met een kadootje. Van collega Ritesh die gisteren eigenlijk mee zou gaan eten met Kiran maar onverwachts niet kon doordat zijn zoontje naar het ziekenhuis moest. Hoe lief!

We kijken nog even een serietje maar dat houdt Linda amper vol. Lekker slapen!

Tenminste, voor Hugo dan. Ik begin de dag sportief en zwem de eerste 50 baantjes. En hoewel de lucht er vanochtend niet veelbelovend uitzag (en ik mezelf dus superdapper vond dat ik toch weer dat koude water inging terwijl het daarbuiten ook niet overdreven warm was), en de app ook zei dat het vandaag een bewolkte dag zou zijn, kwam het zonnetje door toen ik lag op te drogen.

En… dat zette door! Goh, wat maakt dat de wereld toch anders! Ineens lig ik super gelukzalig (oke, het houten bedje ligt nog steeds niet heel comfortabel) met een muziekje in het zonnetje. Heeeeerlijk!

Het wordt zelfs even zo warm dat ik echt zin heb in het verkoelende water. Oke, totdat ik mijn eerste voet op de eerste traptrede had gezet en weer voelde hoe koud het water was. Maar, doorgezet en nog weer 50 baantjes gemaakt. Het ritme van het borstcrawlen begint weer een beetje terug te komen. Alleen heb ik nog steeds na een paar baantjes echt wel het gevoel dat ik even op adem moet komen. Blijven oefenen!

Het jammere van zo bij een zwembad liggen blijft toch wel dat je af en toe moet plassen (ja mam, dat is ook hier zo), en nu moet ik zelfs nòg verder lopen dan thuis. Maar goed, meteen maar een krentenbolletje en een flesje water meegenomen, want dat is vandaag wel lekker.

Om vier uur was alle zon uit het zwembadgedeelte verdwenen (het is hier ook winter, dus rond 17:00 begint het langzaamaan donker te worden), dus heb ik de kamer maar weer opgezocht en na een afleveringetje Netflix ben ik me gaan opfrissen voor vanavond: eten met de baas hier in India. Ik ben heel benieuwd.

Om 17:30 stond de chauffeur weer klaar (hij had zelfs een bloemetje op de deurklink gelegd, aaahhhh) en deze keer konden we zonder file naar kantoor. Wauw! Blijkbaar zijn er al veel mensen op weg naar familie buiten de stad voor Diwali.

Dat zorgde er wel voor dat ik erg vroeg op kantoor was, dus daar heb ik mezelf nog even vermaakt terwijl Hugo zijn laatste gesprekjes van de dag heeft afgerond.

En toen was het weer tijd voor eenritje door de avondspits. We hebben een uur gedaan over 12km. Hahaha toch niet echt rustig dus. We kwamen uit bij een inmens hotel. Prachtig! En we hadden een erg mooi plekje buiten in een oase naast het zwembad. Heerlijk in de warme avondlucht.

Op het menu staat weer authentiek indaas. Het voorgerechtje was wat spannend (kleine kipjes waarvan echt elk botje nog aanwezig was), maar stiekem wel lekker. Maar daarna maar overgestapt op de veggie gerechtjes. De ober vond het helemaal leuk dus heeft vanalles voor me bij elkaar gezocht en uitgelegd hoe ik het moest eten (eerst kleinmaken met een lepel, daarna verder met 1 hand, en dan eerst uit het ene bakje wat, dan het andere, enz. Suuuuuuperleuk weer. Heb weer zo zitten genieten! Wel zo erg dat er echt geen toetje meer bijpaste, hihi.

Leuke gesprekken met een leuke man, die veel van Nederland weet (voor corona kwam ie er zo’n 5-6x per jaar), veel nederlanders kent, in veel bedrijven heeft geïnvesteerd en die ook de taal best goed kent. Samen gelachen om de Nederlandse uitspraken en gewoontes, en ook over hoe hij woont, zijn gezin, en uiteraard het chaotische verkeer hier.

Een erg geslaagde avond! Nu wel weer moe, dus tijd om lekker te gaan slapen…

Hugo vertrekt weer op tijd naar kantoor, en ik heb zelf nog ongeveer 2,5 uur voordat ik word opgehaald. Het weer is niet best en hoewel ik vannacht lekker heb geslapen voel ik me nog alles behalve uitgeslapen. Dus weet je wat ik doe? Ik ga nog een uurtje liggen. Lekker lui, maar heeerlijk!

Na het uurtje stond ik een stuk wakkerder op en heb ik even lekker gedoucht. En direct daarna belde Haritha al dat ze onderweg was en er over 5 min zou zijn. Dus even in de versnelling en daar ging ik dan… shoppen in India!

Vlakbij het hotel woont een vriendin die meeging dus daar maken we een tussenstop en daarna rijden we door naar een Taneira shop. Een (vrij exclusief uitziend) winkeltje met allemaal Sarees. Alleen maar prachtige gekleurde doeken in allerlei soorten stoffen. Haritha vertelde me dat ze me hiermee naartoe heeft genomen omdat ze hier alleen maar goede kwaliteit stoffen hebben waar ik een saree kan kopen ‘waar ik de rest van mijn leven mee kan doen en die ik zelfs kan doorgeven aan de volgende generatie’ hahahaha precies waar ik naar op zoek ben.

Maar het is echt leuk, ik word als een soort paspop gebruikt en nadat ik heb aangegeven wat voor kleur ik mooi vind (roze, hoe kan het ook anders), word ik een aantal keer aangekleed en vinden we de match. Nu nog een onderrok en een crop top en dan ben ik compleet. Tenminste, dat dacht ik. Maar eerst stoppen we nog bij een juwelier die allemaal saree-setjes verkoopt met grote gouden kettingen en grote oorbellen. Ik geef aan dat het van mij niet te groot hoeft, en dat resulteert in een kleine set, die veeel opvallender is dan ik normaalgesproken zou dragen, maar die denk ik wel erg goed past bij de jurk.

We lopen nog naar een winkeltje verderop in de straat voor de onderkleding maar dat lukt niet erg dus besluiten we door te rijden naar de grote mall. Na weer een spannende rit in de auto (de chaos blijft me verbazen, zo bijzonder dat ik nog geen ongeluk heb gezien) stoppen we eerst bij ‘spices’ voor een echt Indiase lunch. De meiden kiezen 2 gerechtjes uit, het wordt zowel de vegetarische als de kipvariant van biryani. Heeel lekker. Maar ook heeeeeeel spicy. Zij vonden van niet, maar mijn mond en keel stonden lekker in de fik en mijn neus begon direct te lopen. Hahahaha, ik ben ook niks gewend.

Na de lunch nog even op de foto (ik krijg de foto’s als het goed is nog doorgestuurd en dan voeg ik ze aan dit verhaaltje toe) en daarna door naar de mall. Die ligt wat verder weg (althans, zo lijkt het, met dit verkeer waarbij je stapvoets rijdt lijkt alles ver weg). Eenmaal in de mall lijkt het wel alsof ik even uit India ben. Het is een mall zoals wij die ook in Leidschendam hebben, maar dan nog veeeel groter. Maar heel erg schoon en opgeruimd en allerlei bekende merken.

We slagen al snel voor de onderrok (XXL, dat voelt dan toch weer minder… hihi) en de croptop wil niet erg lukken, maar bij de H&M (hoe grappig is dat) vinden we uiteindelijk wel een topje wat goed bij de jurk past denken we/ze. Geslaagd!

Nadat we uit de mall wegrijden wil Haritha nog even een kopje koffie gaan drinken (omdat ik had aangegeven dat me dat leuk leek), maar ik had van Hugo al een berichtje gekregen met de vraag hoe laat ik weer op de hotelkamer zou zijn, dus dat heb ik maar afgeslagen. Dat bleek uiteindelijk wel een goed idee, want door het verkeer duurde het nog wel 3 kwartier voordat we weer terugwaren.

Ondertussen gaf Hugo in een teammeeting op kantoor wat uitleg over Sinterklaas en konden ze daar allemaal snoepgoed, chocoladekruidnoten, mini chocoladeletters en gevulde speculaas proberen (dat scheelt weer 3 kilo sjouwen op de terugweg, hihi). Volgens mij viel het goed in de smaak.

Rond 17:30 kwam de chauffeur voorrijden bij het hotel en werd ik naar het kantoor gebracht. Daar ben ik superhartelijk ontvangen en terwijl Hugo nog een klein uurtje in een meeting zat heb ik een rondleiding gekregen door het gebouw. Er had vandaag een wedstrijdje plaatsgevonden wie de mooiste bloem met dia’s (lampjes) kon maken van bloemblaadjes (normaalgesproken doen ze dat met kleurstof maar op kantoor kan dat niet ivm het tapijt wat daar ligt). Dus het kantoor was mooi versierd en de mensen waren superenthousiast en vrolijk. Heerlijk!

Een uurtje later konden we weer in de auto stappen op weg naar het restaurant. Inmiddels was het weer flink gaan regenen en dar veroorzaakte nòg meer verkeerschaos. Sommige stukken van de weg waren zo erg onder water gelopen dat de mensen in de tuktuks sowieso allemaal natte voeten hadden en voor ons was het fijn dat de auto best hoog op de wielen stond, anders was het ook bij ons wel naar binnen gestroomd. Waanzinnig!

Na denk ik ruim een uur in de auto kwamen we bij het hotel aan en daar konden we genieten van een heerlijk buffet met Indiase gerechten. Heeeeeerlijk! Het is jammer dat ik alle moeilijke namen niet kan onthouden, maar wat hebben we zitten smikkelen. Het eten met de handen, de lekkere smaken, echt genieten. En natuurlijk genoten zij ervan dat wij zaten te genieten. Een heerlijke en supergezellige avond. We hebben lang niet alle 30+ mensen aandacht kunnen geven, maar ik heb er toch een aantal wat beter leren kennen.

Met een iets te volle buik weer de auto ingestapt. En terwijl we op de auto stonden te wachten nog even een glimp mee kunnen pakken van een bruiloft die in het hotel bezig was. Zulke mooie kleding en zo kleurrijk! Daar kunnen wij nog wat van leren.

Het regent nog steeds maar de ergste drukte op de weg is wel weg, waardoor de terugweg veeeel minder lang duurt. Rond 23:00 zijn we weer op de hotelkamer en kunnen we moe maar voldaan op het bed neerploffen. Heerlijk slapen en op naar morgen!

Vandaag de eerste ‘normale’ werkdag voor Hugo. Dat betekent dat we gewone tijd (7:30) opmoeten en dat Hugo om 8:45 wordt opgehaald door de chauffeur.

Vanuit de auto krijg ik het schema voor de week (die nog niet zo erg in beton gegoten is, daarover later meer). Vanavond gaan we naar Shilparamam. Een soort van marktplaats waar we een beetje India kunnen proeven. Verder is er voor elke avond al een invulling, superleuk!

Verder hoef ik deze dag niks. Dus ik begin met 50 baantjes in het ijswater, dan opdrogen op het harde stoeltje, boekje lezen (hij doet het weer!), spelletje, kopje thee. Een lazy dag dus. Helaas is het weer niet zo best, veel bewolking en af en toe een drup regen. En mijn lijf begint nu al een beetje ligplekken te krijgen van de houten bedjes. Maar… heel even kwam toch de zon door en toen was het heeeeerlijk! Dus ik kijk uit naar het mooiere weer dat er later deze week aan lijkt te komen.

Terwijl ik op het zwembadbedje lag werden de bamboestengels achter me gevoed met een flinke plons water. Dat ging een paar uur goed, maar ineens kwam er denk ik meer waterdruk op de slang te staan waardoor ik ineens schrok van geritsel in de struiken. Whaaa de slang danste door de lucht en had duidelijk zin om me nat te spuiten. Gelukkig heb ik gewonnen en kwam de slang weer tot rust. Wat een avontuur!

Halverwege de middag werd het tijd voor een hapje. Omdat ik hier niet zelf over straat mag (oke, misschien is dat ook gewoon niet slim, zelfs in het hotel ben ik als blond meisje soms al een beetje een attractie) heb ik wat krentenbollen in de koffer gestopt. En vandaag heb ik die extra lekker gemaakt met een chocolaatje. Goed toegemaakt zou mijn moeder zeggen!

Inmiddels wordt het weer echt wat slechter dus ik besluit even te gaan sporten. Stukje gerend, stukje gefietst en even de armpjes getraind. En om af te koelen toch maar weer het water opgezocht. Het opdrogen daarna wilde niet zo heel erg lekker, en dat maakte het een beetje te fris om te blijven zitten. Dus de hotelkamer opgezocht en nog even lekker gezeten met een boekje, spelletje (ik kan niet winnen, grrrr) en een afleveringetje van mijn serie.

Ondertussen een afspraakje gemaakt met Haritha, de vrouw van Balaji (collega van Hugo). We gaan morgen naar jurken kijken voor zondag (dan vieren we Diwali bij hen), en een kopje koffie drinken. Ze vroeg meteen of er ook vriendinnen mee mochten… ik ben heeeel benieuwd. Ik heb Hugo duizenden rupees mee laten nemen, dus als er een mooie jurk te vinden is, wieweet!

En dan wordt het tijd om te gaan douchen en om te kleden. Want rond 19:00 word ik opgehaald om mee te gaan naar Shilparamam. Hugo komt nog even snel naar binnen om andere schoenen aan te doen, en terwijl hij dat doet begint de hemel ineens te huilen. Dus Hugo wordt meteen gebeld door de collega die beneden staat te wachten… dit is geen handig weer om naar de markt te gaan. Het zal puzzelen worden in het inmiddels overvolle schema (want morgen hebben we een teamdiner, donderdag zijn we uitgenodigd door de grote baas hier in India, vrijdag gaan we bierproeven, zaterdag naar de Statue of Equality, zondag dag Diwali en we zijn ook nog uitgenodigd om bij een collega te komen eten), maar we proppen het nog wel ergens tussen (of niet, ook goed, hahaha). Vanavond blijven we dus maar in het hotel!

Dit keer eten we in het buffetrestaurant. Erg leuk om van allerlei gerechtjes te proberen. Vaak geen idee wat je eet, maar mij helpt het enorm dat een groot deel vegetarisch is. En sommige dingen herken ik ook wel van het Indiase restaurant in Bodegraven. Een aantal dingen waren echt veeeel te pittig, maar over het algemeen ging het best goed. Erg lekker gegeten (zelfs een deel in het donker, de stroom viel tot 2x toe uit), nu wel een beetje een volle buik.

Hugo moet nog even wat voor het werk doen en ik schrijf nog even dit stukje. Kopje koffie en thee erbij… lekker!

En dan weer lekker dutten. Op naar morgen, ben heel benieuwd. Naar het tripje met Haritha, naar het kantoor waar Hugo zit, naar alle collega’s (die namen ga ik echt nooit onthouden, haal ze nu al door elkaar terwijl ik er maar een handjevol ken, hihi). Zin in!