Wat zijn we toch een bofkonten. Gisteravond zeiden we aan tafel nog tegen elkaar: maak je zoveel moois mee, en dan denk je toch: ah morgen weer een zeedagje is ook wel lekker. En dat is het ook! Lekker helemaal de tijd aan onszelf met prachtig weer.
Linda’s hoofdpijn lijkt een beetje door te zetten dus we slapen echt lekker heel lang uit, en slaan de aerobics over. Kopje koffie, ontbijtje, en dan een lekker plekje zoeken om een boekje te lezen. Dat lukt, we liggen lekker bij het bubbelbad, en ineens is het wel fijn dat het bubbelbad niet zo heet is, hij is vandaag lekker verfrissend. Grappig hoe dat bubbelbad altijd weer een plek is voor een gesprekje met een vreemde. Het begint eigenlijk altijd met: where are you from? En dan Have you been on a cruise before? Bij die laatste vraag merk je dan dat wij echte newbees zijn en dat cruisen voor Amerikanen iets is als een weekendje weg of een stedentrip voor ons. Het gesprekje nu triggerde ook wel om eens te kijken naar een transatlantische cruise, dat lijkt ons toch ook wel een keer leuk.
Ook proberen we vandaag de glijbaan een keer uit. Hij gaat niet hard maar is eigenlijk best lang. Leuk dat ook dat kan. Er is alleen echt bijna niemand die er gebruik van maakt. Komt misschien ook wel doordat er weinig kinderen zijn. En als ze er al zijn zijn ze erg jong.
Bij het avondeten is het het feest van de bediening. Ze hebben een liedje en een dansje ingestudeerd en krijgen een luid applaus. En we gaan even op de foto. Met onze tafelgenoten en met onze vaste ober.
Na het eten doen we nog weer even een spelletje en na de avondshow (die weer spetterend was) gaat Linda weer lekker liggen en doet Hugo nog een spelletje bij de bowlingbaan. Het personeel mist me daar (hoe dan, we zijn daar 2x geweest, superknap). Lekker slapen en morgen op tijd op, want dan gaan we snorkelen!
Op tijd in actie vandaag, want de excursie staat voor ons klaar! Als we wakker worden glijden we net de haven binnen en gaan we op weg naar het ontbijt. We proppen onszelf weer iets te vol (wat is dat toch, dat buffet-effect, je schept toch altijd meer op dan je vooraf van plan was…), en zijn er klaar voor… we gaan ziplinen!
We moeten vandaag wat langer dan de voorgaande dagen wachten op onze bus, maar dan gaat het best vlot. We hebben de ruimte in de bus dus dat is lekker. Wel heeft de bus een beetje een gekke lay-out met ramen die horizontaal door midden zijn verdeeld in twee ramen, waardoor je, als je in de bus zit, precies tegen de rand tussen de ramen aankijkt. Een beetje suf, maar we kijken er maar een beetje langs.
We rijden door een prachtig landschap (Costa Rica is echt mooi!) met heeel veel groen, weer veel palmbomen en bananenplanten en prachtige bloemen waarvan ik de namen allemaal niet ken. De hutjes waar de mensen in wonen zijn weer bijzonder. Sober, vaak behoorlijk leeg, en erg rommelig. Maar daar geven ze duidelijk niet om. En wat een was hing er buiten joh, niet normaal!
Na ongeveer een uur rijden komen we bij de plek waar we gaan ziplinen. Onderweg naar het toilet komen we de eerste reuzespin tegen en toen we die kant eenmaal hadden gezien zagen we ze overal… IIIIEEEUUW! Dat maakt naar het toilet gaan toch een iets spannendere ervaring, hahaha.
Rond het hokje waar we onze spullen moesten ophalen zaten er nog veeel meer. Verstand op nul en gaan!
Toen we ons tuigje omhadden en de helm op, kregen we een korte uitleg van wat de bedoeling was. En van de spanning die Hugo voorafgaand aan vandaag een beetje had gevoeld was niets meer over. Volgens mij had ik uiteindelijk meer spanning dan hij. Maar wat was dit gaaaaaf!! Echt superleuk om te doen. En een prachtige omgeving. Via verschillende plateau’s (11?) gingen we steeds een stukje naar beneden door/over het regenwoud en uiteindelijk kwamen we weer uit bij een prachtige plek uit waar een hutje was en waar we ook foto’s en een filmpje van onze trip konden bekijken en kopen. We hadden vooraf al besloten om dat te doen om te zorgen dat we allebei echt konden genieten en niet met een camera zouden hoeven hannesen. Maar het is Hugo toch gelukt om onderweg wat vast te leggen dus we hebben alvast een preview bij dit verhaaltje.
Rond 14:00 waren we weer terug, we hebben in de haven nog even wat gewandeld en foto’s gemaakt, en zijn toen lekker terug naar het schip gegaan. Even wat eten en de rest van de dag lekker luieren!
Voor het eten kunnen we zien hoe we weer wegvaren van het eiland. Een mooi gezicht! Binnen no-time is het donker en maken we ons klaar voor het eten. Het thema is vandaag 60-70-80’s… dat wisten wij vooraf niet dus we hebben maar gewoon wat kleurrijks aan gedaan. Maar er waren overduidelijk mensen die het wel wisten, die hadden zich helemaal uitgeleefd. Leuk om te zien!
We hebben het weer gezellig aan tafel, en worden zelfs door Marcel en Carise (? Echt wel erg maar ik weer nog steeds niet goed hoe ze heet) uitgenodigd om na dit hele avontuur een keertje langs te komen in Breda. Mooie mensen die overduidelijk aan het genieten zijn van de ontdekkingsreis.
Linda voelt zich net niet helemaal fit (zere keel en druk op de holtes… er zal toch geen verkoudheid aankomen?), dus die gaat na een spelletje en de show lekker naar bed, terwijl Hugo in de wijnkelder nog een spelletje doet. Het was een prachtige dag op een mooi eiland!
We worden voor de wekker wakker, en omdat Linda ergens op de achtergrond een hoofdpijntje voelt, gaat ze niet sporten dus kunnen we heerlijk rustig ontbijten. Dat doen we dan ook, en daarna maken we ons klaar voor onze reis naar Lake Gatun!
Om elf uur lopen we weer naar het theater en vanaf daar worden we begeleid naar bus 40. Joehoe!
Het zijn mooie bussen en we hebben meer dan genoeg plek dus we zijn klaar voor een ritje door Panama. Het ritje duurt een klein uur en in dat uur zien we veel van de omgeving. Van de natuur (bananen aan de bomen, kokosnoten, mangos, prachtige bloemen) en van hoe de mensen wonen (toch wel veel huizen die wij krotjes zouden noemen met golfplaten daken).
Eenmaal op het plekje waar we het water in gaan kunnen we nog even naar het toilet en wandelen we naar beneden naar de waterrand. Opnieuw zien we mooie stukjes natuur: koffieplanten, cacaobonen, ananasplanten. En… twee luiaarden! Hoe leuk!
We doen een zwemvest om en stappen een kano in. Moeten een klein beetje wennen aan elkaars ritme, maar peddelen er lekker op los. Stiekem hoopten we veel dieren (hopelijk ook apen) tegen te komen, maar helaas hebben we daar niet veel van gezien. Wel waterhoentjes met lange poten die het geluid van apen maakten. Zo hadden we toch wel een jungle gevoel.
We hebben lekker rondgevaren in het prachtige weer. Af en toe stak een van de twee de peddel net even verkeerd waardoor de ander ‘per ongeluk’ een klets water over zich heen kreeg. Het water was heerlijk warm en toch een klein beetje verfrissend, dus het was helemaal niet verkeerd om af en toe even wat water over je heen te krijgen.
Het ging steeds harder waaien en het laatste stuk moesten we pal tegen de wind in. Dat was echt wel even werken! Zo hebben we meteen lekker gesport. Ik heb nog steeds wel gevoelige duimen van de peddels. Het was echt leuk.
Eenmaal terug hebben we ons even omgekleed en onszelf op een koud colaatje getrakteerd. En toen konden we de bus weer in voor de terugreis.
Rond half vier waren we weer op het schip, hebben we nog een hapje gegeten en hebben we ons nog een uurtje geïnstalleerd op het dek. Linda met een boek, Hugo met de Switch. De tijd vloog! Dus snel naar beneden om even te douchen en ons aan te kleden voor het diner. Daar kwamen we wat laat aan dus er was al aan onze tafelgenoten gevraagd of wij wel zouden komen. Hahaha, wisten zij veel.
We hebben weer lekker gegeten en na het eten kijken we vanaf ons balkonnetje ons vertrek. We worden enthousiast uitgezwaaid door mensen op de kade die het flitslampje op hun telefoon hebben aangedaan. Wij doen hetzelfde en zwaaien enthousiast terug.
We doen nog even een snel spelletje en gaan weer naar de show. Dit keer een illusionist (magician). Knap hoe ze dat doen.
En dan lekker naar bed, morgen vroeg op voor onze excursie… ziplinen in het regenwoud!
We hebben vanochtend een gekke start, want ineens maakt Hugo me wakker en zegt: heb je je wekker niet gezet? Dat had ik wel, om 10:00 omdat mijn telefoon nog op de oude tijd stond. Maar blijkbaar was de tijd op de telefoon toch veranderd? Nou ja, hoe dan ook moesten we ineens even in de versnelling om de aerobicsles nog te halen. Dat is gelukt. Het is een erg warme les (het is hier in de ochtend al zo’n 30 graden, er staat weinig wind en de luchtvochtigheid is hoog). Maar dat mag de pret niet drukken!
Tijdens het lesje komen we aan in de haven en we realiseren ons al snel dat het toch wel heel fijn is dat we een excursie hebben geboekt. We komen aan in een industriele haven van Colombia met vooral veel containers, en dan voelt het (zeker na de verhalen van gisteravond) toch niet zo lekker om zelf op zoek te moeten naar een hop-on-hop-off bus.
Na het sporten doen we nog een drankje en gaan we lekker wat ontbijten. We melden ons keurig op tijd bij het theater (dat verliep een beetje rommelig omdat daar net een veiligheidsoefening plaatsvond) en konden in de stroom met mensen mee naar de bus. De hop-on-hop-off bus kwam zelfs helemaal naar het schip, dus we konden meteen aan onze rit beginnen. Bij de rit zat ook een begeleide stadswandeling door het oude deel van Cartagena, en uiteraard gingen we die meedoen. Na een paar minuten moesten we daarvoor al de bus uit en konden we (met sticker op de borst!) achter onze guide aan.
De guide had in de bus al gewaarschuwd voor alle verkopers, en hij had niet gelogen. We hebben zeker meer dan honderd keer ‘no thank you’ moeten zeggen tegen de sigaren, zonnebrillen en koelkastmagneten-verkopers. Toch voelde het niet echt opdringerig of onveilig. Na een nee liepen ze gewoon door naar de volgende toerist.
Het was een grappige wandeling met wat weetjes onderweg, en met een indruk van wat winkelstraatjes enzo. Onderweg gingen we ook langs bij een smaragdenwinkeltje waar we door een soort nagebouwde grot konden lopen en een 3D ervaring konden meedoen waarbij je met een VR-bril op steen moest uithakken. Het stelde niet zoveel voor, maar was wel grappig. Alleen, toen ik mijn bril afzette was Hugo nog bezig en keek ik om me heen en was de winkel leeg. Onze groep was zonder ons vertrokken! Nou ja zeg!
En zo waren we nog een keer blij dat we het gewoon zo geboekt hadden, want inmiddels kwam er al een volgende groep cruisers binnen en toen we tegen die guide zeiden dat we onze gids kwijt waren ging ze hem meteen bellen en werden we een paar minuten later alweer opgehaald. Joehoe!
In een winkelstraatje zijn we nog even gestopt omdat een aantal mensen koffie wilden kopen, en daarna zijn we we weer teruggelopen naar de bus. Het duurde erg lang voordat die kwam (en we hebben dus nog tientallen keren ‘no thank you’ moeten zeggen), maar toen ie er eenmaal was hadden we een mooi plekje bovenin de dubbeldekkerbus. We hebben het rondje uitgereden, een leuke manier om wat van het stadje te zien, en toen het rondje klaar was waren wij er ook wel klaar mee. Lekker terug naar het schip!
Voordat we naar het schip konden werden we via een mini dierentuin gestuurd. Heel leuk! Erg mooie exotische vogels en nog wat andere dieren. Een heel grappige paradijselijke afsluiting van de middag.
Op het schip hebben we nog een hapje gedaan en moesten we ons alweer klaar gaan maken voor het avondprogramma.
Best wel vermoeid van de warme dag hebben we onze verhalen weer gedeeld met de tafelgenoten, en hebben we daarna even gechild op de kamer totdat de show begon. Die hebben we gekeken en we hebben de avond afgesloten met een paar spelletjes in de koffiebar. En ineens was het al middernacht! Tijd om lekker te gaan slapen en ons op te laden voor onze volgende stop. We zijn onderweg naar Panama, daar gaan we kayakken!
De wekker gaat op tijd want vandaag gaan we naar Aruba! We hebben in Aruba geen excursie geboekt dus we gaan eenmaal van het schip af kijken wat we gaan doen. We hadden eerder de week geen verbinding met onze esim dus we gingen er vanuit dat we het eiland internetloos zouden moeten verkennen, maar we werden vanochtend positief verrast: de simkaart heeft bereik!
We kijken een beetje op google maps en zien verschillende stranden in de buurt. We besluiten naar Druif Beach te wandelen. Meteen uit de boot komen we al onze favoriete stepjes tegen en mmm zou dat niet veel leuker zijn dan 40 minuten door de toch wel hete zon te lopen? Dus we doen ons best maar helaas… we krijgen de stepjes niet aan de gang. Dan toch maar wandelen!
Het begin van de route was wat ongezellig en industrieel, maar na het eerste kwartier werd de omgeving steeds gezelliger. Hugo had ondertussen een geocache opgezocht die in de buurt lag, dat zorgde ook voor een leuk tussendoel. We vonden de cache heel snel, en na de cache werd het uitzicht echt steeds beter. Wauw, wat een prachtig strand, met mooie bomen, wit zand en helderblauwe zee. Echt zoals je het op alle tropische strandplaatjes ziet. Waanzinnig!
Bij het Druif strand konden we even een plas doen, werden we verrast door Blof die uit de speakers kwam en zagen we een wegwijzer waar zelfs de afstand naar Gouda opstond. We zijn op een terrasje neergestreken en hebben een heerlijk koud colaatje gedronken. Dat voelde eerst wat onwennig (alle terrassen zaten volgens mij verbonden aan een all inclusive resort waardoor het voelde alsof je er niet echt hoorde, maar hier konden we gewoon ons drankje afrekenen en gaan zitten), maar toen we eenmaal zaten was het lekker. Echt dat strand, wauw!!
We hebben een lekkere strandwandeling gemaakt, en ondanks dat we geen zwemkleding aanhadden heeft Hugo toch een heerlijk verfrissende duik in de krachtige golven genomen. Wat een feestje!
We willen zeker zijn dat we weer op tijd bij de boot zijn (we moeten om 13:30 weer op de boot zijn), dus na een uurtje wandelen en de plons besluiten we om te draaien en weer terug te wandelen. Eenmaal bij het centrum van Oranjestad lopen we daar nog even een straatje door, en dan draaien we echt om naar het schip. We gaan lekker lunchen!
Na de lunch zoeken we nog even een bedje in de zon op om een boekje te lezen. De zon staat dan al laag dus het is een lekker plekje en niet te heet. Lekker drankje en erbij, en weer een lekker stuk gelezen. Eigenlijk willen we nog helemaal niet weg, maar tja, we moeten ons toch echt gaan klaarmaken voor het avondeten.
Je gelooft het bijna niet, maar we waren gewoon eerder dan onze tafelgenoten. Bij binnenkomst werden we luidkeels toegezongen (dat doen de obers blijkbaar elke dag maar tot nu toe waren we steeds een paar minuten te laat). We hebben weer lekker gegeten en weer leuke gesprekken gehad. Het is best een fascinerend stel. Vooral zij. Een dame die superzorgzaam en rustig is, maar die ook echt wel weet wat ze wil, ondernemend en zelfstandig is. Moeder van 8 kinderen, waarvan 5 met haar eerste man en nog 3 met haar huidige man. Echt leuk om zo elke dag een beetje meer te weten.
We hebben het ook even over de dag van morgen: Colombia. Zij hebben tot nu toe nog geen excursie gehad, maar morgen wel, want een collega had ze aangeraden dat ze in Colombia beter niet alleen op pad zouden kunnen gaan. En tja, wij hebben hier juist geen excursie geboekt, wij dachten: we hebben een hop-on-hop-off bus gezien dus dat komt wel goed (kon je ook als excursie boeken maar dat was 2x zo duur, dus wij dachten: regelen we zelf wel). Maar ja, toen kwam de ober (die elke dag ook even vertelt wat het avondprogramma is en wat er morgen gaat gebeuren) ook nog zeggen dat we morgen wel voorzichtig moesten zijn… ja, mmm wat doen we dan. Onze tafelgenote vond het maar niks als we zelfstandig op pad zouden gaan en wilde ons wel in haar rugzak stoppen. Hahaha. Dus eenmaal terug op de kamer toch maar de hop-on-hop-off excursie geboekt. Dan maar het zekere voor het onzekere…
Na de show en weer een paar spelletjes waren de kaartjes voor de excursie netjes onder de deur door geschoven. We moeten ons morgen om 11:45 melden. We kunnen dus lekker rustigaan doen. Al wil Linda wel weer aerobicsen, dus de wekker staat om 10:00 (de aerobics begint om 9:30, maar vannacht gaat de tijd weer een uurtje terug… we hebben ondertussen echt geen idee meer hoe het tijdverschil ten opzichte van nederland is…).
Linda kruipt lekker op tijd het bedje in, terwijl Hugo nog even lekker op de bank gaat Mario-en op de Switch. Heerlijk de nacht in.
Om 9:00 (nieuwe tijd) ging de wekker en dat voelde alsnog vroeg. Maar als Linda wakkerwordt staat ze meestal snel aan, en nu ook, dus hup, sportkleding aan en naar de aerobics. Daar was het vandaag een stuk drukker, weer een lekker lesje!
Ondertussen had Hugo een plekje buiten gezocht en we besloten om een ontbijtje te gaan halen en dat daar op te eten (dat er bij het restaurant geen terras is echt wel een beetje jammer). Dat was een goed idee! Dus met een lekker kopje koffie, een yoghurtje en een broodje zaten we lekker bij het zwembad.
Na het ontbijt is Linda een plekje op het dek gaan zoeken terwijl Hugo nog even een spelletje is gaan spelen beneden. Daarna hebben we allebei een flinke deuk geslagen in ons boek, en in de middag hebben we het adults-only zwembad even uitgeprobeerd. Dat was echt een coole ervaring! Doordat het zo onrustig was op zee (harde wind) schommelde het op de 14e verdieping (waar het zwembad is) dusdanig dat er een waar golfslagbad ontstond. Hahaha we werden zowat van de rand geslurpt om vervolgens een halve meter de lucht in gegooid te worden. Best een lekker gevoel!
Aan het einde van de middag gaan we weer even sporten, en dan is het alweer tijd om te gaan eten. We hebben het weer gezellig met de tafelgenoten. Het is grappig dat je zo gedurende de vakantie elkaar steeds beter leert kennen door telkens een uurtje met elkaar te kletsen. Zeker omdat wij de enige twee stellen aan tafel zijn. Zij beleven een iets andere cruise dan wij (houden niet zo van de zon en kijken dus vooral wat er binnen georganiseerd wordt) maar genieten er duidelijk met volle teugen van. We hebben allemaal last van wiebelige benen met het deindende schip, en ook de lampen in het restaurant slingeren heen en weer. Het is echt onstuimig en er wordt zelfs omgeroepen de kapitein ons via een zo goed mogelijke route probeert te leiden maar dat het kan zijn dat het weer gevolgen heeft voor de reisindeling.
Des te knapper hoe het dans- en zangteam van het schip het doet. Wij verliezen bij elke tweede stap ongeveer ons evenwicht, maar zij zetten weer een prachtige, deels acrobatische show met ABBA muziek voor ons neer.
We spelen op het dek bij het zwembad nog een spelletje terwijl daar nog een film wordt afgespeeld, en rond middernacht is het dan wel tijd om te gaan slapen, want morgen om 7:00 zijn we in Aruba!
Als de wekker gaat moeten we allebei nog een beetje wakker worden. En dan realiseren we ons dat we het verkeerd gelezen hebben en dat de wekker morgen pas een uur teruggaat. Lekker slim! Maar goed, zo hebben we nog wat aan de dag, hahaha.
We gaan lekker ontbijten en daarna naar de fitness. Onszelf weer in het zweet gewerkt, en daarna heeft Linda weer meegedaan aan het aerobicsklasje. Ik begon als enige deelnemer, dat voelde een beetje gek, maar gelukkig kwamen er gedurende de warming up nog wat mensen bij dus uiteindelijk waren we met zijn vieren. Het was weer leuk en lekker!
Even douchen en dan is het tijd om naar het theater te gaan om te verzamelen voor de excursie! Op naar de buggy’s en de blue hole.
Eenmaal in het busje begon de guide lekker op zijn Jamaicaans. Ja is hiet yahmaan en Irie betekent dat alles goed is. Problemen kennen ze niet, alles komt goed. Een lekker muziekje op de achtergrond, heerlijk!
We moeten nogal lang wachten op de buggy’s, en uiteindelijk besluiten ze dat we eerst gaan lunchen (vonden we niet zo erg want anders hadden we tot vier uur moeten wachten en we hadden al best een beetje trek). We kregen Jerk Chicken, blijkbaar een bekend gerechtje met lekkere kruidige kip.
Na het eten gingen we eerst nog in een vogelkooi (super commercieel maar toch grappig, ze gingen echt overal op ons zitten). En toen konden we dan eindelijk echt plaatsnemen in de buggy’s! Laten we eerlijk zijn, doordat we in de jeeps wel wat gewend zijn was het niet heel spectaculair, maar het was toch leuk om even los te kunnen in het bos. Halverwege zat er een enorme plas en daar mochten we ook hard doorgeen dus we waren echt zeeeeeeiiknat en lekker bruin toen we eruit kwamen. Hihi.
Na afloop gingen we in een aanhanger met houten bankjes en veel te weinig vering achter een tractor aan naar de blue hole voor een verfrissende duik. Ook dit hadden we ons iets spectaculairder voorgesteld maar dat geeft niet, het was leuk en lekker!
Eenmaal terug op het schip hebben we nog even wat gegeten en toen was het alweer tijd voor het avondprogramma. Weer leuke gesprekken met onze tafelgenoten en erg lekker gegeten. Op naar morgen! Dan gaat de tijd echt een uur terug, dus als ik met het aerobicsklasje mee wil doen dan moet toch de wekker weer gezet worden…
We starten de cruise met een dag op zee. En de tijd gaat ook meteen een uurtje terug, dus we hebben alle tijd van de wereld. Lekker rustigaan starten we op en gaan we een ontbijtje samenstellen in het buffetrestaurant. Daarna doen we een rondje over het schip om een lekker plekje te vinden om te gaan liggen en daar komen we langs het podium bij het zwembad waar net het klasje aerobics begint. Linda bedenkt zich geen moment en hup daar stond ze mee te hupsen. Leuk en voor herhaling vatbaar!
Hugo moest het ondertussen zonder spullen en drankje doen want in mijn enthousiasme was ik met onze kamerpassen (dat is ook de deursleutel en het pasje waarmee we drinken kunnen krijgen) en al vertrokken. Maar dat gaf niet, gelukkig had hij zijn boek en inmiddels ook een lekker ligplekje gevonden.
Nadat we samen een drankje hadden gedaan zijn we even lekker gaan sporten en toen konden we alweer bijna aanschuiven voor de lunch. Er staat erg veel wind op het schip, dus voor de rest van de middag hebben we nog even een wat luwer plekje opgezocht, net naast de jacuzzi. Helaas bleek het water daarvan niet zo lekker warm als thuis, maar als de omgeving verder boven de dertig graden is is dat nou ook weer niet zooo erg. Het is een grappige plek voor een babbeltje met andere cruisers. Al is het maar om mee te luisteren.
Hugo gaat nog even bij de bordspelletjes kijken 10 verdiepingen lager, terwijl Linda nog even met een boekje in het zonnetje blijft liggen. En aan het einde van de middag gaan we ons opmaken voor de avond. Het is vanavond een chique avond, met kreeft en oesters en alles erop en eraan. Wij houden het bij steak en indiase curry maar verder genieten we van het mensenkijken. Heerljk hoe veel mensen van de gelegenheid gebruik maken om zich helemaal op te doffen.
Onze tafelgenoten hebben duidelijk ook genoten van de eerste dag. Hoewel zij het allemaal nog maar een beetje moest zien is ze nu al best enthousiast. Over de verzorging, de vriendelijkheid, de shows, ja het bevalt allemaal wel. En voor haar ook voor het eerst echt vakantie, zo op vakantie zonder de kinderen en verzorgd worden ipv te verzorgen. Leuk om te zien.
Wij genieten zelf echt enorm van onze kamer. Vorig jaar hadden we een ruimere kamer omdat we toen een invalidenkamer hadden, maar deze is echt leuker en gezelliger. De badkamer voelt beter ingericht en het balkonnetje is echt een toevoeging waarvan we de waarde vooraf niet per se hadden ingeschat. Heerlijk!
Morgen gaan we naar Jamaica. We hoeven ons om 11:45 te melden voor onze excursie dus ondanks dat de tijd een uur teruggaat hoeven we ons niet echt te haasten. Wel lijkt het ons lekker om nog even te sporten voordat we vertrekken, dus we zetten toch de wekker maar…
En zien jullie de halve zonsverduistering die we zomaar even meekregen?
Jaaaa vandaag gaan we! Zin in! Met een perfecte planning in de ochtend rijden we precies volgens plan (oke 2 min later) om 8:02 weg. Op naar Miami!
Het is ongeveer 3,5 uur rijden maar we hebben rekening gehouden met 4,5 uur omdat we onderweg ook nog wel even willen stoppen. En dat blijkt nodig, haha, onze blazen voelen de schoolreisjesspanning denk ik, dus we zijn wel 4 of 5x gestopt. Maar dat geeft niet, het is een heerlijke zonnige rit.
Op het vliegveld in Miami gaat het soepel, we rijden in 1x zonder zoeken naar de autoverhuur en kunnen meteen door naar het taxiplekje. Daar worden we (uiteraard) direct aangesproken of we een taxi willen, en hoewel we bedacht hadden dat we Uber eens uit zouden proberen leek dit toch ineens wel een makkelijke optie. Op internet had ik gelezen dat het zo’n 5 dollar scheelde (20 vs 15), dus ach waarom zouden we eigenlijk moeilijk doen. Nou eh… toen ging de teller lopen… pfff dat werd ineens 55. Haha. Nou ja, hij reed er ons wel soepel en efficient heen en zo stonden we ruuiim voor onze instaptijd voor ons schip. Koffers gelabeld en achter gelaten en naar de incheckbalie. Daar stond niemand dus ook dat leek supersnel te gaan, totdat we in een ruimte daarachter moesten wachten tot we opgeroepen zouden worden om aan boord te gaan. Toen wij binnenkwamen waren ze bij nr 19 en wij hadden 31 en al snel merkten we dat dat zomaar een uur zou kunnen duren. En dat was ook zo. Maar goed, we konden zitten en… nu zijn we er!
De kamer bekeken, die is erg leuk. Al hebben we een inimini balkon waar ons lijf precies tussenpast, we kunnen toch buiten zitten en staan en de deur opendoen. Grappig wat dat toevoegt. Het is echt een heerlijk gevoel. We zitten aan de achterkant dus kijken steeds op een mooie blauwe zee, gevuld met golven van de boot achter ons aan. Genieten!
We eten even een hapje (dat was wel even overweldigend, echt iedereen ging dat tegelijkertijd doen, dus het was superdruk en chaotisch. Maar wel lekker wat gegeten, en daarna het schip wat verder ontdekt. Even gedoucht en ons omgekleed voor het avondeten. We eten om 18:30 (mooie tijd) en zitten met een ander Nederlands stel aan tafel. Wel grappig, zij cruisen voor het eerst en dan voelen wij ons ineens ervaringsdeskundigen. Grappig stel wel, ze hebben 8 kinderen (en ook al 8 kleinkinderen geloof ik) en zij is totaal niet reislustig (zit het liefst thuis) maar hij wilde voor zijn 60e verjaardag graag op reis. Het eerste plan was een soort backpacking tocht in Indonesie maar zij heeft last van haar voet dus werd het deze cruise… heel wat anders. Hij had er overduidelijk veel zin in, zij moest het allemaal nog een beetje zien. Ik ben benieuwd hoe ze morgen de eerste dag beleefd hebben.
Na het eten een spelletje gedaan in de sportsbar bij de bowlingbaan (waanzinnig toch dat dat allemaal kan op zo’n boot), en daarna de show bekeken. Een leuke amerikaanse show met lekkere muziek!
Nog even een drankje gedaan in de pianobar (al weten we dat niet helemaal zeker maar er was in ieder geval lekkere muziek, er waren lekkere stoelen en het was er lekker rustig). De eerste cocktails zijn geslaagd!
En dan lekker terug naar de kamer. Even het programma van morgen bekijken, Hugo doet nog een spelletje en ik doe lekker mijn ogen dicht. Deinend op het water vallen we in slaap…
De wekker staat vandaag vroeg, want het is tijd om te gaan rennen! We zorgen dat we redelijk op tijd naar het startpunt rijden zodat we even kunnen parkeren en orienteren. Nou, dat was maar goed ook! Het parkeren bleek niet per se logisch dus precies om 8:00 liepen we het terrein op. Nog even snel het t-shirt opgehaald en daarna kon de race beginnen. Hugo dacht al te horen dat ze de pijlen waren vergeten, en net voor de start kwam er iemand langs om te vragen wie er een plattegrondje nodig had. Eeeehh. Nou gelukkig was de route erg makkelijk en uiteindelijk hadden ze meer dan genoeg mensen langs de weg gezet om aan te geven waar we naartoe moesten. Ik dacht al toen ik het rondje zag: mmm dat lijkt geen 5km en dat zei Hugo ook meteen. En dat bleek ook niet het geval, we moesten 3 rondjes doen. Had ik niet gehoord maar dat was gelukkig al snel duidelijk en na 3 rondjes riep iemand: you’re done!
Nou leuk om meegemaakt te hebben. Het was duidelijk een heel lokaal georganiseerd rondje maar dan wel weer met een tijdsregistratie en prijswinnaar. Het was op een community fair dus na afloop konden we nog even langs de kraampjes lopen en hebben we zelfs nog allebei een kralenarmband gemaakt. Hoe leuk is dat.
Terug naar de hotelkamer en daar een was aangezet. Terwijl de was draait gaan wij ontbijten bij de ihop. Lekker, maar wel weer veel te veel, kunnen we de rest van de dag wel op teren. Hup de was in de droger en daarna op pad om een nieuwe iphone voor Linda op te halen. Dat bleek alleen makkelijker gedacht dan gedaan… blijkbaar hebben de iphones in Amerika geen echte sim meer. Ze werken dus alleen met esims. En na even zoeken blijkt dat youfone (waar ik mijn abonnement heb) dat nog niet ondersteunt. Helaas pindakaas, moet ik hem toch in Nederland halen…
Inmiddels is de was ook droog en kunnen we die even opvouwen voordat we vertrekken naar Disney Springs. Daar hebben we even lekker rondgewandeld en met een ijskoffie aan de waterrand gezeten (Hugo had een oatmilk latte met lavendelsmaak, niet voor herhaling vatbaar… hahaha… smaakte echt alsof je lavendelbloemen aan het eten was.
Het weer is weer fantastisch dus het is echt een feestje om rond te lopen. Aan het einde van de middag zijn we doorgereden naar een winkelcentrumpje in de hoop daar ondergoed voor Linda te vinden (was met voorbedachte rade: ik heb te weinig mee voor tijdens de cruise, omdat ik hier vorig jaar erg fijn ondergoed had gevonden). Helaas vinden we niet meer hetzelfde maar we slagen wel voor iets vergelijkbaars. Jeeej! We scoren nog een tweelingtrui voor als we straks in de wind op ons minibalkon staan en rijden daarna weer door naar de mall waar we eerder deze week ook zijn geweest. Ook daar doen we nog een lekker rondje in de zon, en dan zijn onze beentjes het wel een beetje zat (mag ook wel, er zit inmiddels zo’n 20km in de benen vandaag).
We gaan de auto bij het hotel afzetten en lopen dan door naar de Buffalo Wild Wings voor het avondeten. Leuk concept, een restaurant vol schermen met allemaal sportwedstrijden. Grappig hoe anders we na maandag ook maar basketballen kijken. Ineens snap je nog beter wat je ziet. En lekker gegeten!
We hadden eigenlijk het idee om na afloop aan de overkant van de weg nog een rondje minigolf te gaan doen (hadden we in NL al een groupon voor gekocht), maar bij Linda begint langzaamaan het kaarsje uit te gaan dus dat rondje stellen we nog maar even uit. Dus we wandelen terug naar het hotel en gaan beginnen met inpakken.
Als alles in de koffers zit maken we nog een bubble tea en is het tijd om lekker te gaan tukken. Morgen gaat de wekker weer om 6:30. Op naar Miami!
(Voor de trouwe lezer: ik denk dat het volgende berichtje even op zich laat wachten… als het goed is zitten we morgen en overmorgen ergens midden op zee zonder bereik…)
