Vandaag de dag van het eerste stukje de bergen in… en slapen in een berghut, zonder stroom, en waarschijnlijk ook zonder bereik… toch wel een beetje spannend.
De dag begonnen met een bootcamp. Superlekker! Alleen werd ik aan het einde wel supermissijk. Volgens mij niet zo zeer van de enorme inspanning, maar misschien wel een gebrek aan eten/suiker. Tijdens het ontbijt hield de misselijkheid nog best wat aan, maar daarna voelde ik me juist superfit. Lekker!
Na het ontbijt begonnen met het bespreken van wat bespreekonderwerpen over caesar, en daarna een stiltemoment voor onszelf. Om 12:00 zijn we onze spullen gaan pakken en na de lunch zijn we vertrokken naar de berg. Een adembenemende rit door de bergen, supermooi, en prachtig helder weer. Ik zat prinsheerlijk voorin de 4×4, een plekje wat ik een klein beetje had opgeeist na de wagenziekte van de heenreis.
Na 1,5 uur kwamen we bij de start van de wandeling, en daar begonnen we met een korte d-tour naar een uitzichtpunt. Mooi weggetje en een superuitzicht. Onderweg begaven de schoenen van Ian het. Hij kon daar niet zo heel goed mee omgaan, en nadat de eerste noodreparatie het begaf (zijn zool was helemaal losgeraakt dus we hebben zijn schoen ingezwachteld met verband om het flapperen te voorkomen) vond hij toch dat er hulp ingeroepen moest worden. Dus de gids heeft iemand gebeld die de koffer van Ian is komen brengen zodat hij kon overstappen op zijn sportschoenen.
Daarna hebben we onze weg vervolgd over een breed pad (waar ook auto’s konden rijden), en dat was super. Veel bomen dus daardoor weinig uitkijkjes, maar lekker gewandeld en vooral veel gesproken.
De reis eindigde bij een fantastisch mooi punt, met daar 3 hutjes en een picknicktafel. Verder niks, maar wat een view zeg!
Heel eerlijk voelde de hutjes wat oncomfotabel (wel erg primitief, en vooral ook dat ik naast de berghutman moet slapen samen met de coach en de gids voelde niet helemaal lekker. Maar na het eten en wat naparaten (en nog even naar de sterren kijken) toch afscheid genomen van de rest en het bedje oogezocht. In het donker voelt het hutje duidelijk minder donker dan toen het nog licht was buiten. Het bed ligt goed en is schoon. Regine en Toine zijn gezellig, en de Bosnische bergman slaapt als een roos. Een douche was nog lekker geweest maar verder is het oke (ben blij met de vochtige washandjes).
Maar zonder bereik en zonder stroom voelt toch wel een beetje naar nu ik zo alleen (zonder Hugo dan) wegben. Even nog een kus voor het slapengaan vind ik gewoon erg fijn, ookal is ie virtueel. En niet kunnen laten weten dat we het hutje hebben bereikt en dat het goed gaat voelt ook gehandicapt. Haha hoe deden we dat toen we nog geen mobieltjes hadden 
.
Maar het is maar een nachtje, en morgen gaan we volgens mij een supermooie wandeltocht maken. En voor ik het weet ben ik dan op mijn eigen kamer in een hotel voor de laatste nacht. Dus laat ik nu nog maar even genieten van deze toch wel heel bijzondere ervaring. Die ik alleen graag met mijn liefie zou willen meemaken 
. Haha best een zeurkous ben ik he.
Nou ik ga lekker proberen te slapen, het berichtje komt morgen naar jullie toe.