Vandaag voor mij een rustige dag terwijl Hugo zijn laatste dagje op kantoor heeft. En wat een bonus: vandaag is het echt een zon-dag, dus heb de hele dag lekker in het zonnetje kunnen liggen en lekker veel kunnen zwemmen (het blijft koud om erin te gaan maar het helpt wel als je zelf goed warm bent). Best apart om te merken dat ik als Nederlander er toch best wel vanuit ga dat alle volwassenen kunnen zwemmen. Er is hier eigenlijk elke dag wel een man die even het water in gaat, maar die overduidelijk zichzelf niet boven water kan houden (staand natuurlijk wel en het is hier 1,2m diep dus hij hoeft niet te spartelen). Elke keer als hij gaat zwemmen pakt ie zo’n hardplastic reddingsboei/ring van de muur en die doet hij om zijn middel. Het ziet er eigenlijk niet uit en het lijkt me ook vreselijk onhandig, maar hij doet het toch maar.
Rond 17:30 komt Hugo weer naar huis, samen met de chauffeur en Suresh, want vanavond gaan we naar de Statue of Equality! Even andere schoenen aan en de werktas in de kamer en daar gaan we. We zijn denk ik een uur onderweg (buiten de stad zijn de wegen gelukkig veeel beter begaanbaar), ik heb lekker zitten kletsen met Suresh over van alles en nogwat, en dan worden we ineens getrakteerd op werkelijk een spectaculair uitzicht. WAAAUUWW! Ik kan het niet anders omschrijven. Een enorm groot verlicht gouden Buddha beeld (70m hoog) bovenop een gigantisch tempel met allemaal andere kleinere tempels er omheen.
Suresh leidt ons rond en vertelt ons dat in elke kleine tempel een representatie van de god die je beschermt gedurende je leven te zien is. Ze hebben er in basis 3: een voor je geboorte, een voor je leven en een voor als je overlijdt, en in de tempels zijn dus allerlei verschillende uitbeeldingen van de middelste god te vinden. Elke tempel representeert een plaats/gebied in India. Het zijn er 108, dus een flinke route rondom het grote beeld. We hebben onze schoenen en telefoons moeten afgeven dus we lopen op onze blote voeten en ergens maakt dat het extra speciaal. En bij binnenkomst konden we speciale tekens op ons voorhoofd laten zetten. Dat hebben we gedaan en ook dat maakt dat je de de hele ervaring nog meer meekrijgt. En wat is alles prachtig verlicht!
Gedurende de route haalt Suresh verschillende Indiase snacks voor ons die we kunnen uitproberen. Erg lekker weer allemaal. En aan het einde van de route komen we uit bij een plek waar wat mensen bij elkaar staan (verder was het best heel rustig). Daar worden we al snel richtig 1 persoon verwezen en dat blijkt de oprichter van dit hele complex te zijn (Chinna Jeeyar). Hij sprak ons persoonlijk toe over hoe belangrijk het is dat iedereen gelijk is. Wat je afkomst dan ook is, je religie, huidskleur, geslacht, wat dan ook en dar respect naar elkaar het belangrijkste van alles is. Ik was verrast over de openheid en ook wel de ‘aardsheid’ (weet niet zo goed hoe ik het moet noemen maar hij was echt alles behalve zweverig) van de man en het voelde echt goed zoals hij sprak over zijn wens om de gelijkheid meer over de wereld te verspreiden.
Eerlijkgezegd hadden we tijdens het gesprek niet echt door met wie we stonden te praten (en hebben we zelfs nog even gedacht: nou, hij neemt wel heel erg de tijd, ik denk dat we zeker een kwartier hebben staan praten), en pas bij terugkomst op de parkeerplaats merkten we hoe bijzonder dit eindelijk was. Suresh was erg onder de indruk, maar zelfs Anand, onze chauffeur kreeg direct tranen in zijn ogen toen hij hoorde hoe dicht bij we bij deze man waren geweest en was zo verschrikkelijk blij dat hij nu dan zo dicht bij ons was. Heel bijzonder!
Na het gesprek zijn we doorgelopen de tempel in en hebben we met Suresh gesproken over het uithuwelijken en ook de bruidsschat die een dochter meekrijgt (of mee moet nemen). Zo bijzonder dat dat nog steeds zo gaat en bestaat. Maar hier is het gewoon zo. En ook het klassesysteem wat daar toch ook nog steeds bijhoort. Ergens voelt dat haaks op de gedachte van gelijkheid.
Daarna zijn we trappen opgelopen en hebben we een rondje rond het beeld gedaan. Echt indrukwekkend groot en prachtig verlicht. En ook de omgeving. Elke tempel is ook mooi verlicht en elke tempel heeft ook een net andere vorm dak. Supermooi. We vonden het een erg mooie en indrukwekkende avond.
Bij de uitgang kregen we nog een klein toetje in de vorm van wat vuurwerk voor Diwali, en daarna zijn we naar buiten gelopen. Onze schoenen opgehaald en de telefoons, en toen konden we natuurlijk ook even wat foto’s maken (al was het dan van buiten). Leuk ook om te zien hoe Anand daarvan genoot. Voelt elke keer zo gek om hem in de auto achter te laten en dat hij maar zit te wachten totdat wij weer klaar zijn. Maar hij gaf ook aan dat ie blij was dat Suresh ons rond heeft kunnen leiden, want zelf spreekt hij niet zo heel goed Engels.
Op naar huis. Wat een avond. Alleen dit al maakt het bezoek aan India echt de moeite waard. En bij terugkomst in het hotel worden we ook nog verrast met een kadootje. Van collega Ritesh die gisteren eigenlijk mee zou gaan eten met Kiran maar onverwachts niet kon doordat zijn zoontje naar het ziekenhuis moest. Hoe lief!
We kijken nog even een serietje maar dat houdt Linda amper vol. Lekker slapen!