Vandaag start even niet zo lekker. We hadden het plan om rond 9:00 op te staan en dan even naar de mall te gaan met zijn tweetjes maar dat loopt anders. Linda wordt rond 6:00 wakker met hoofdpijn en dacht slim te zijn door een paracetamolletje te nemen, maar helaas… de hoofdpijn zette door en dat ging weer gepaard met misselijkheid. Dus overgeven, overgeven, overgeven. Maar op een lege maag gebeurt er dan eigenlijk niks, en het gaf dus ook geen opluchting, en maakte de hoofpijn alleen maar erger. Hugo is dus maar alleen gaan ontbijten en heeft via Suresh de chauffeur die ons zou brengen afbesteld. Suresh vroeg meteen of ik naar het ziekenhuis moest, nou, we weten inmiddels dat dit gewoon kan gebeuren en meestal na een beetje extra slaap ook weer over is. En dat was ook zo. Hugo is even aan het zwembad gaan liggen en rond 10:00 lukte het mij gelukkig weer om in slaap te vallen. En toen ik om 12:00 weer wakker werd was de misselijkheid weg, en na wat eten trok ook de hoofdpijn langzaamaan steeds verder weg. We hebben nog even een poging gedaan om de chauffeur alsnog te laten komen, maar Suresh las ons berichtje te laat, dus zijn we uiteindelijk even door een kleine mall aan de overkant van de weg gewandeld. Daar waren meer winkels leeg dan dat er iets open was dus we waren er snel doorheen, maar wel een Indiase Chai thee gedronken.
Daarna zijn we buiten verder gewandeld, en daar kwamen we een leuk ijstentje tegen, dus daar hebben we lekker zitten smikkelen. Wel grappig, Hugo koos een lychee sundae, maar de man achter de kassa wilde ons/hek ook graag een ander ijsje laten proberen. Ik was van plan een kinder-berenijsje te nemen, en die heb ik toen maar ingeruild voor de aanrader van die man. En nou, hij was erg lekker, dus geen spijt van gehad!
Verder gewandeld en ons leven gewaagd door de straat over te steken (viel mee hoor, we zijn met een Indier mee overgestoken en dat ging prima, gewoon doorlopen, de auto’s stoppen vanzelf.
Bij een supermarkt wat cola gescoord (is even wat anders dan water en thee) en toen we buiten kwamen werden we meteen gesignaleerd door een bedelend kindje. Die wilde zooo graag een flesje cola. We hebben niets gedaan omdat we niet goed wisten of het een reactie bij de andere straatmensen zou opwekken maar hadden allebei zoiets: volgende keer halen we een extra setje flesjes voor 2 euro en maken wat kindjes blij. Ze hebben op de een of andere manier een grote gunfactor.
Eenmaal ‘thuis’ is Hugo nog even gaan sporten en ben ik nog even buiten bij het zwembad gaan zitten (helaas was de zon al weg). Daarna hebben we ons verfrist voor het avondprogramma: eten bij Ramesh.
We werden om 18:00 opgepikt door de chauffeur en een half uurtje later hadden we het huis van Ramesh gevonden. We werden opgewacht door het hele gezin en kregen direct een rondleiding door het huis. Pfoe, ik denk echt dat het geen verkeerd huis is voor de standaarden van hier, maar op zo’n moment merk je wel weer heel erg hoe goed wij het eigenlijk hebben. Ze hadden een ruime woonkamer, een ruime keuken en twee ruime slaapkamers, maar alles voelde wel behoorlijk ‘kaal’. Achter de flat stonden allemaal tentjes waar mensen in wonen en waar ik dacht ‘och jee, wat een uitzicht’ vonden zij het juist fijn omdat anders ook op deze binnenplaats nog een extra flat gebouwd zou worden en dat ze dan helemaal geen ruimte meer om zich heen zouden hebben. Zo zie je maar.
We gingen aan tafel en werden verwend met heeel veel ‘starters’. Superlekker, dus daar zat ik al vol van, en toen kwam het hoofdgerecht. En nog een, en nog een, en een toetje. Whaaaaaaa. Het eten is inmiddels al 4 uur geleden maar we hebben er allebei nog steeds veel last van, van een overvolle buik. Maar wel weer superleuk om allerlei verschillende smaakjes te proberen en te proeven. Om ook van de kleine meid in het gezin uitleg te krijgen over hoe we met onze handen moesten eten en wat we met wat moesten combineren. Ja, weer een enorme belevenis!
Tijdens het eten kon de kleinste al niet wachten totdat we een kaartspelletje zouden spelen. Dus daar zijn we na het eten snel mee begonnen. We hebben heel wat potjes gedaan en daarna kwam ook het Carrom-bord tevoorschijn. Een spel waarbij je met je vinger een soort damstenen in gaatjes moet schieten. Een typisch Indiaas spelletje.
We hebben een hoop lol gehad. Heerlijk hoe enthousiast het jongste meisje alles wilde laten zien en vertellen, heerlijk gegeten. Mooi om de gastvrijheid te zien. En hoewel de chauffeur niet mee naar binnenging is ook hij gedurende de maaltijd goed voorzien van eten. Dat voelt ook goed.
Om 23:00 gingen we weer naar huis, en hoewel ik meteen wilde gaan slapen maar het lukt gewoon niet door de overvolle buik. Dus dan nog maar even dit stukje schijven en het opnieuw proberen, haha.