Tenminste, voor Hugo dan. Ik begin de dag sportief en zwem de eerste 50 baantjes. En hoewel de lucht er vanochtend niet veelbelovend uitzag (en ik mezelf dus superdapper vond dat ik toch weer dat koude water inging terwijl het daarbuiten ook niet overdreven warm was), en de app ook zei dat het vandaag een bewolkte dag zou zijn, kwam het zonnetje door toen ik lag op te drogen.
En… dat zette door! Goh, wat maakt dat de wereld toch anders! Ineens lig ik super gelukzalig (oke, het houten bedje ligt nog steeds niet heel comfortabel) met een muziekje in het zonnetje. Heeeeerlijk!
Het wordt zelfs even zo warm dat ik echt zin heb in het verkoelende water. Oke, totdat ik mijn eerste voet op de eerste traptrede had gezet en weer voelde hoe koud het water was. Maar, doorgezet en nog weer 50 baantjes gemaakt. Het ritme van het borstcrawlen begint weer een beetje terug te komen. Alleen heb ik nog steeds na een paar baantjes echt wel het gevoel dat ik even op adem moet komen. Blijven oefenen!
Het jammere van zo bij een zwembad liggen blijft toch wel dat je af en toe moet plassen (ja mam, dat is ook hier zo), en nu moet ik zelfs nòg verder lopen dan thuis. Maar goed, meteen maar een krentenbolletje en een flesje water meegenomen, want dat is vandaag wel lekker.
Om vier uur was alle zon uit het zwembadgedeelte verdwenen (het is hier ook winter, dus rond 17:00 begint het langzaamaan donker te worden), dus heb ik de kamer maar weer opgezocht en na een afleveringetje Netflix ben ik me gaan opfrissen voor vanavond: eten met de baas hier in India. Ik ben heel benieuwd.
Om 17:30 stond de chauffeur weer klaar (hij had zelfs een bloemetje op de deurklink gelegd, aaahhhh) en deze keer konden we zonder file naar kantoor. Wauw! Blijkbaar zijn er al veel mensen op weg naar familie buiten de stad voor Diwali.
Dat zorgde er wel voor dat ik erg vroeg op kantoor was, dus daar heb ik mezelf nog even vermaakt terwijl Hugo zijn laatste gesprekjes van de dag heeft afgerond.
En toen was het weer tijd voor eenritje door de avondspits. We hebben een uur gedaan over 12km. Hahaha toch niet echt rustig dus. We kwamen uit bij een inmens hotel. Prachtig! En we hadden een erg mooi plekje buiten in een oase naast het zwembad. Heerlijk in de warme avondlucht.
Op het menu staat weer authentiek indaas. Het voorgerechtje was wat spannend (kleine kipjes waarvan echt elk botje nog aanwezig was), maar stiekem wel lekker. Maar daarna maar overgestapt op de veggie gerechtjes. De ober vond het helemaal leuk dus heeft vanalles voor me bij elkaar gezocht en uitgelegd hoe ik het moest eten (eerst kleinmaken met een lepel, daarna verder met 1 hand, en dan eerst uit het ene bakje wat, dan het andere, enz. Suuuuuuperleuk weer. Heb weer zo zitten genieten! Wel zo erg dat er echt geen toetje meer bijpaste, hihi.
Leuke gesprekken met een leuke man, die veel van Nederland weet (voor corona kwam ie er zo’n 5-6x per jaar), veel nederlanders kent, in veel bedrijven heeft geïnvesteerd en die ook de taal best goed kent. Samen gelachen om de Nederlandse uitspraken en gewoontes, en ook over hoe hij woont, zijn gezin, en uiteraard het chaotische verkeer hier.
Een erg geslaagde avond! Nu wel weer moe, dus tijd om lekker te gaan slapen…