Wij zijn hier!

Vandaag weer lekker uitslapen… we hoeven ons pas om 13:00 bij de sneeuwscooterverhuur te melden. Dus dat hebben we gedaan, en rond 10:00 het bedje uitgerold en lekkere broodjes gebakken.

Vandaag dus lekker saampjes op pad met de sneeuwscooter… gaaaaf! Zin in!

Rond het middaguur vertrokken met een thermosfles heet water op zak en via de subway voor lekkere broodjes (en koekjes ;-)) voor onderweg. En door naar het verhuurhuisje. Dat was simpel, de verhuurder vond ons geloof ik best apart, met wat weinig ervaring. Hij had weinig woorden, maar we kregen precies wat we wilden en de reis kon beginnen. Yeeeaaaahh!!

Hugo had op de kaart een route gevonden die ruim om het dorp heen ging (25km ongeveer). Dus daaraan begonnen, Hugo als chauffeur, Linda als navigator achterop. Jeeeej! Wat een prachtige omgeving weer, wat een heerlijk vrij gevoel om zo samen op pad te zijn. Toch weer meer het gevoel van alleen op de wereld.

Halverwege het rondje op een meer gestopt voor een broodje en een warme choco (en een plas in de sneeuw… hahaha wat een avontuur was dat, bij elke stap tot aan het middel in de sneeuw :- D). Daarna verder getourd, en best wel vlekkeloos het rondje afgemaakt. Het idee ontstond om het rondje daarna nog een keer te doen, maar dan met Linda als chauffeur en Hugo achterop. Gaaf!

Echt weer genoten, en mooi op tijd terug om de scooter weer in te leveren. Even afgetankt en ingeleverd.

Boodschapjes gedaan, deze keer bij de grote supermarkt (die hadden we eigenlijk eerder moeten ontdekken :-)) en teruggewandeld naar ons huisje. Haardje aangestoken, alvast wat eerste dingetjes in de koffer gestopt en een lekkere lasagne gemaakt (die errug lekker smaakte).

’s Avonds was Linda niet helemaal fit, maar na een lekkere buitenwandeling voor nog een laatste (kansloze) poging om het noorderlicht te zien (was veel te bewolkt) ging het gelukkig weer veel beter. Dus bij terugkomst nog een spelletje Settlers gedaan en uiteindelijk best wel laat het bedje ingekropen 🙂

Morgen gaat de wekker op tijd (7:00) zodat we nog wat kunnen inpakken, rustig kunnen ontbijten en dan om 9:10 opgepikt te worden door de bus die ons naar het vliegveld zal brengen.

Toch wel weer omgevlogen, maar wat hebben we weer een hoop unieke dingen beleefd… super genoten!

Vandaag vroeg uit de veren (7:00, dus zelfs 6:00 Nederlandse tijd)… maar met een goed doel! Want… vandaag gaan we Huskyrijden! Whaaa zin in!

Rustig ontbeten (broodje gebakken, potje koffie gemaakt) en om 8:50 werden we bij de brievenbussen verwacht. Er stonden al twee (Nederlandse) vriendinnen te wachten toen we aankwamen en toen het kleine busje aan kwam rijden was ons groepje van 15 personen compleet. Eerst langs het safarihuis voor diegenen die nog geen warm pak hadden (wij hadden die van gisteravond mee naar huis genomen en al aangedaan), en daarna een tocht van ongeveer drie kwartier naar een hutje bij de poolcirkel.

Eenmaal daar werd de groep gesplitst: een groepje ging meteen husky rijden, het andere groepje ging ceremonieel met een fakkel over de poolgrens. Wij zaten in het tweede groepje dus kregen meteen een fakkel die we aan konden steken aan een kaars. Na ongeveer een minuutje wandelen door diepe sneeuw kwamen we bij de poolgrens. Niet echt gemarkeerd, maar wel duidelijk doordat er drie hutjes op een rij stonden (voor mensen die een nachtje op de poolcirkel willen doorbrengen :-)). Door een poortje van armen van twee mensen zijn we er overheen gestapt, en daarna met een klein rondje weer naar de hut teruggewandeld en daar onze fakkel voor het poolcirkel-bord gezet. Het schitterde van eenvoud, maar dat maakte het ook wel bijzonder.

Omdat onze activiteit ongeveer een uur minder lang duurde dan de huskyrijders hadden we nog meer dan genoeg tijd om wat te drinken en ook nog wat buiten rond te banjeren. Iedereen bleef binnen, dat gaf ons mooi de kans om het rondje nog een keer meer met zijn tweetjes te doen.

Na het rondje zijn we nog wat verder gewandeld en aan het einde van een wandelpaadje kwamen we bij een meertje. En wat zat er op het ijs?! Een otter! Hoe leuk! Toen hij ons doorhad keek ie heel even nieuwsgierig maar daarna verdween ie snel in zijn wak. Wel echt een grappig moment!

Na een uurtje kwam de husky-groep terug en omdat de huskies eerst nog even wat rust nodig hadden hebben wij eerst wat gegeten. Vissoep met gortdroog brood… klinkt lekker he? 😛

Na het eten was het dan eindelijk zover! Na een korte introductie over hoe de slee werkt mochten we plaatsnemen in de slee. Of beter gezegd, nam ik plaats in de slee en werd Hugo de bestuurder (wat zoveel betekent als remmen als het nodig is, en meerennen als de hondjes je niet de berg op krijgen). Touwen los en daar gaan we! Wat een avontuur, wat gaaf, en wat een prachtige natuur weer! Echt het gevoel van het einde van de wereld. Zoals je je de noordpool zou voorstellen zegmaar. Suuuuupergaaf!

Halverwege mochten we van bestuurder wisselen en kon Hugo op zijn bips zitten. De huskies begonnen langzaamaan wel wat meer vermoeid te raken dus Linda moest af en toe een tandje bijzetten (rennend achter de slee aan… pfff wat is dat zwaar in zo’n pak!). Maar echt leuk om allebei beide te kunnen beleven en beide was echt een superervaring. Echt heel heel leuk!

Eenmaal terug bij de hut kregen we een certificaat als bewijs dat we de poolcirkel over waren gegaan. En daarna kon de reis naar huis beginnen. Tjonge, wat een belevenis!

Bij thuiskomst nog een rondje door het dorp gedaan en boodschapjes gedaan voor de avond. En daarna lekker thuis op de bank een serietje gekeken. Om rond 21:00 nog weer even op zoek te gaan naar het Noorderlicht…

Daarvoor was het helaas iets te bewolkt vandaag, maar het was wel even een lekkere frisse neus. En morgen hebben we nog een laatste kans!

Vandaag eerst eens even lekker uitslapen. Langzaam ontbijten en daarna nog even lekker luieren. Ondertussen besloten bij het verhuurstationnetje van de sneeuwschoenen ook de fatbikes eens uit te proberen (mountain bikes met heeele dikke banden). Rond 13:30 het wandelingetje naar de fatbikes gemaakt, en daar stonden ze voor ons klaar… prachtig mooie oranje fietsen. Gaaf!

Bivakmuts op, helm op, fiets ingesteld en hop, daar gaan we! Het eerste stukje was bergafwaards en goed te doen, maar daarna begonnen toch wat klimmetjes. En niet veel later vroren mijn vingers er (ondanks echt wel dikke handschoenen) er echt af… AUWH!

De combinatie van inspanning (zweet) met de zelfgecreeerde rijwind en de kou maakte het best wel een barre tocht. Maar toch ook wel echt een hele gave ervaring. Fietsen door de sneeuw bij -18, gevoelstemperatuur -22… Eentje om nooit meer te vergeten 🙂

Na ongeveer 1,5 uur toch ook wel weer blij de fietsen ingeleverd. Precies op tijd voor de skibus dus in de bus al een beetje opgewarmd (wel grappig om te merken hoe snel je dan toch wel weer warmer wordt na 2 min in de bus). En via de supermarkt naar ons huisje toe. Daar in de sauna even echt helemaal opgewarmd en verder lekker een beetje op de bank geluierd en op de bank een pizzaatje gegeten tijdens een aflevering Blacklist.

En toen was het tijd voor… de sneeuwscootertrip!! Klein beetje nerveus toch wel maar vooral ook heel veel zin. Bij het pickuppoint bij ons hotel verzamelden zich al een stuk of 10 mensen… populaire trip dus! En toen de bus eenmaal kwam aanrijden bleken we wel met ongeveer 30 personen te zijn. Kort ritje naar het safari house waar de scooters op ons stonden te wachten en we een mooi warm pak aangemeten kregen.

En toen… kon het avontuur beginnen! Wat was dat gaaf zeg! In het donker in de ijzige kou zjoeven over de sneeuw. Echt gaaf. De verlichting van de scooters op de witte bomen gaf echt een sprookjesachtig effect. En 60km per uur over de sneeuw is dan echt snel. Echt gaaf!

Onderweg nog even gestopt om op een donkere plek naar de sterrenhemel te kijken onder het genot van een warm zoetig drankje (weet niet wat het was :-)). Het was heel helder dus echt een prachtig gezicht. Nog mooier dan bij het meer, omdat hier toch nog minder omgevingslicht was. Echt heel mooi. Geen noorderlicht gezien helaas maar dat mocht de pret niet drukken. Dit was echt top, de smile staat nog steeds op onze gezichten. En zojuist ook de bevestiging gekregen dat we vrijdag weer op de scooter mogen stappen, maar dan bij daglicht en zonder begeleiding. Superveel zin in!!

Eenmaal thuis nog even een serietje gekeken en toen was het hoogste tijd om naar bed te gaan… morgen vroeg op (7:00) voor de trip naar de noordpool!

Zo… das eigenlijk best een mooi galgje woord 🙂

Zondag ontstond het idee natuurlijk al en gisteren de reservering voor de sneeuwschoenen gedaan… dus vandaag was het zover! De wekker om 10:00 gezet en na het ontbijtje de skibus gepakt naar het Ruka Safari’s winkeltje waar we de ’tennisrackets’ konden ophalen. Rond het middaguur waren we daar, en met instructies om het startpunt te vinden gingen we op pad.

Met instructies ging het een stuk beter (al moesten we onderweg toch nog een keertje om de weg vragen :-)) en al snel waren we bij het startpunt. Sneeuwschoenen onder gebonden en het pad op. Whaaa wat was dit gaaf! Nog meer het gevoel van alleen op de wereld, je voeten die (ondanks de tennisrackets) alsnog 30cm de grond in zakken. Zo vers die sneeuw, zo poederdroog, bomen die wel ijssculpturen lijken, gecreëerd van glinsterende ijskristallen. Als in een film, als uit een boek, maar dan in het echt. De felblauwe lucht op de achtergrond. Echt fantastisch!

Halverwege de route stond er weer zo’n houthutje. Bij deze stond de haard wel aan. Niet dat dat het erg warm maakte in het hutje (was gewoon alsnog heel koud), maar doordat er helemaal geen wind stond toch iets makkelijker onze warme choco kunnen maken. Koekje erbij en even lekker gezeten. Ondertussen liepen de langlaufers ook in en uit (langlaufen is hier echt heel populair, veel loipes en volgens mij ook heel erg mooie routes).

Na onze choco de sneeuwschoenen weer ondergebonden en het rondje afgemaakt. De schoenen weer ingeleverd en de bus naar het dorp gepakt (was maar ongeveer een km, maar toen we wegliepen kwam de bus precies aanrijden, dus ja… dan is het toch wel heel fijn na een dag wandelen). Boodschapjes gedaan voor de avond en de volgende ochtend.

En daarna… was het lekker banktijd! Haardje aan, boekje erbij… en buiten sneeuwt het inmiddels dus een mooi winters tafereel vanuit het raam. Genieten!

Na de lange nacht van gisteren natuurlijk eerst maar lekker uitslapen… daarna een lekkere brunch aan de keukentafel. En plannetjes maken voor vandaag. Leek ons wel leuk om over het meer te lopen voor het hotel, omdat dat er dan op google maps uit zou zien alsof we over het water liepen :-). Dus dat werd het plan. Lekker wandelen over het water.

Dat werd een adembenemende tocht over allerlei meertjes en riviertjes… waarbij je dus (behalve dan door de afwezigheid van bomen) echt niet door hebt dat je over het ijs loopt… heel af en toe zo’n angstaanjagend krakend geluid onder je voeten (maar krakend ijs is gezond, toch? :-)), en zo indrukwekkend hoe ongerept alles is. Alles wit, alle takken hangend van de grote hoeveelheid sneeuw, en behalve op de langlauf/wandelpaden geen voetstap te zien in de witte sneeuw. En het is koud, maar zolang je in beweging blijft goed te doen. En… Linda heeft van Hugo lekkere wanten gekregen zodat ze haar vingers bij elkaar kan houden. Vond ze zelf een beetje duur, maar ik moet eerlijk zeggen, nu al dubbel en dwars waard. Wat heerlijk!

We zijn gewandeld tot de “houthut” die afgebeeld stond op de kaart. Dat is een houten hutje met bankjes aan de rand en in het midden een soort vuurkorf waar je hout in kunt stoken. Deze was niet aan, dus uiteindelijk hebben we bij een soort overdekt picknickbankje weer een kopje warme choco gemaakt. IJskoude bevroren vingers weer! Maar die konden gelukkig worden opgewarmd aan de hete choco.

De lange wandeling weer teruggemaakt, en ons huisje opgezocht. Lekker opgewarmd in de sauna en weer een lekkere (dit keer oosterse) maaltijd voor onszelf gemaakt.

Rond 21:00 de skikleding weer aangedaan om nog even te gaan kijken of we het noorderlicht konden vinden. De omstandigheden leken er ideaal voor (superhelden, donker, nog geen maan), en dat dachten duidelijk meer mensen: er stonden denk ik wel 30 mensen op met meer. Maar het mocht niet baten, de lucht bleef prachtig donker met heeel veel schitterende sterren, maar het noorderlicht liet zich niet zien… dus na een klein uurtje hebben we de warmte maar weer opgezocht… wieweet morgen!

Vandaag lekker lang uitgeslapen, dat was ook wel nodig na zo’n overgeslagen nacht. Rond het middaguur toch maar in de benen gekomen, en bij het opendoen van het gordijn… whaaa wat is de wereld hier toch mooi!

We hadden gisteren broodjes gehaald voor het ontbijt, dus die hebben we in de oven gedaan en een lekker ontbijtje voor onszelf gemaakt. Daarna een beetje een plan voor de dag… de kaart erbij gepakt en op zoek gegaan naar een wandelroute. Dat viel nog niet helemaal mee, maar op de kaart stond wel 1 (sneewschoen)wandelroute afgebeeld. Dus besloten die kant op te wandelen en te kijken of het ook met gewone schoenen te doen zou zijn.

Door het prachtige landschap erheen gewandeld, en uiteindelijk bij aankomst bij het startpunt (die we overigens niet gevonden hebben) besloten daar in de sneeuw een warme choco te drinken. Dat viel nog niet mee… om choco te maken moeten toch echt je handen uit je handschoenen…. SUPERkoud!! Linda werd er zelfs een beetje sjaggie van… deed gewoon pijn! Uiteindelijk onderdak gezocht onder een afdakje die bescherming bood aan een prullenbak.. daar stond wat minder wind en was de choco heerlijk! We hebben onszelf voor de vakantie een goede (stanley) thermosfles cadeau te doen… die doet zijn werk fantastisch, zelfs met deze kou is het na een dag nog kokend heet (oke, bijna dan).

Teruggewandeld en besloten later deze week gewoon een keer sneeuwschoenen te regelen bij het safariwinkeltje wat vlakbij het startpunt zit, en daar dan ook meteen te vragen waar we zouden moeten beginnen.

De terugweg was weer adembenemend. Bij de ondergaande zon, een felrode lucht, waar de witte bomen dan prachtig tegen afsteken. Super!

In het dorpje nog wat boodschapjes gedaan om lekkere hapjes op tafel te kunnen zetten, want vanavond is het Superbowl!! Nacho’s uit de oven, chipjes, olijfjes… een gezellige tafel vol. En natuurlijk de haard aan. De nacht heerlijk op de bank doorgebracht en de superspannende wedstrijd gekeken. Helaas heeft de favoriet verloren, maar toch gingen we rond half zes met een voldaan en blij gevoel het bedje in…