Wij zijn hier!

‘On a sunny desert highway… warm wind in my hear’ 😃

Oke ook niet echt een highway… maar vond het toch een passend liedje 😃.

Vandaag een dag volledig roadboek rijden naar Granada. Supermooie tocht weer! Met zelfs een stuk waarop alleen de ervaren bestuurder mocht rijden. Maar dat zijn we inmiddels wel na 3000km 😊. Ging super.

Onderweg deze keer relatief veel fauna (we zien onderweg niet zo veel loslopende dieren 😊), bokjes springend over de rotsen. Echt knap wat ze doen, enorme sprongen bijna horizontaal omhoog!

‘Some things to remember, some things to forget’

Tja… heel veel fantastische herinneringen gemaakt, maar ook wel eh… iets wat we maar snel weer vergeten 😊 vandaag tot twee keer toe zonder brandstof komen staan 😬😬😬😬. De eerste keer midden in de ‘off road’, met de reservetankjes konden we toen net weer ver genoeg komen om bij de benzinepomp te komen, de tweede keer was op een onhandiger moment midden in een bocht niet ver van de camping. La Guardia was snel ter plaatse, maar wij konden met het reservetankje gelukkig zelf weer snel verder. Nou ja, vergeten we ook nooit meer, hahahahaha!

Mooi plekje gevonden onder een superoude olijfboom op een camping van de eerste categorie. Hier gaan we weer een dagje ‘rusten’, mijn verjaardag vieren, en Hugo en ik gaan de Alhambra bezoeken morgen. Zin in!!

Jaaaaa vanavond gaat het gebeuren…! Dan zijn er in Siles. Het enige punt wat min of meer vaststond in de reis 😃.

De weg ernaartoe was vanaf de camping nagenoeg helemaal het routeboek volgen, maar het routeboek had vandaag veel onverhard voor ons in petto. Lange stukken over dezelfde weg. Maar toch ook weer veel mooie plekjes gezien en leuke ritjes gemaakt, en tussen de olijfvelden ons tafeltje weer uitgeklapt voor een gezellige lunch.

In de ochtend nog wel wat pech met (als ik het goed zeg) de benzinepomp van Arjan. Maar Arjan ging heel relaxed aan het werk, analyseerde wat er aan de hand was, en ondertussen konden wij zijn spullen wat in veiligheid brengen voor de sproeiers die aangingen op het boerenland waar we naast geparkeerd stonden. Hoewel… erg hard nodig was dat ook weer niet, het was allemaal best wel goed verpakt en in de zon verdampte de dikke druppels water supersnel.

Rond een uur of 7/8 kwamen we volgens mij ongeveer op de camping aan, de receptioniste heeft ons netjes de plekjes gewezen (maakte zich wat zorgen of het wel groot genoeg was) en we hebben ons kamp weer opgeslagen.

Steef appte al om te vragen of we nog wat nodig hadden uit de supermarkt (hun winkel was nog open, en morgen is er niks open), dus na wat vertwijfeling in de groep besloten Hugo en ik even naar de winkel te rijden. Superhartelijk ontvangst natuurlijk, en erg leuk om nu eindelijk te zien waar Steef en Edu wonen en werken (mooi!!). Uiteindelijk meteen een hele rondleiding gekregen en ook wat heerlijk koels te drinken uit de koelkast, dus Arjan maar even geappt dat we even wat langer wegbleven 😊.

En… bij Steef lag er een pakje… voor Linda de Koning Castillo Soeters (hoe chiq wil je het hebben 😃). Dat kon natuurlijk van maar 1 iemand zijn (of eigenlijk 2 ☺️)… onze escaperoom maatjes Annette en Paul!! Wat een lieverds zijn jullie toch! Echte reis-espresso kopjes! Nu kan mijn kopje koffie al helemaal niet meer stuk ☺️. Superleuk!

(Foto’s volgen uiteraard 😊)

’s Avonds nog even met zn allen (incl Stefanie, Edu en de kids) op het terrasje gezeten, en van een heerlijk kopje koffie genoten (Hugo en ik dan, de rest uiteraard een biertje). Vanavond een latertje, maar wel heel leuk om zo even lekker te kunnen kletsen en meer over Spanje te leren. En dat Spaans gaat echt wel gebeuren hoor, merk dat ik mezelf echt wel graag wat meer verstaanbaar zou willen kunnen maken.

Morgen een dagje hier, leuk! Best stom eigenlijk dat we helemaal geen foto’s hebben gemaakt van het wederzien 😊.

‘Get it on’ weer een stapje verder op weg naar Siles!

Tjonge, wat was dat lekker slapen bij deze temperatuur, en na die oooooverheerlijke douche van gisteravond (kon gewoon niet stoppen 😬), en na die suuuupermooie sterrenhemel (wauw, nog nooit zo helder gezien volgens mij).

Met uitzicht op een soort chinese muur in het dorpje verderop ontbeten en (verbazingwekkend soepel) de spullen weer ingepakt. Bij het campingwinkeltje nog even ovenhete baguettes gehaald voor onderweg en weer op pad. Ik blijf het zeggen, maar er zijn per dag gewoon zoveel momenten dat wij met een big smile in de Jeep zitten, zulke leuke weggetjes, zulke mooie uitzichten! We begonnen weer in het park met de rode gebergten, erg mooi… nodigt ook echt wel uit om die plaatjes in Amerika eens op te gaan zoeken (maar goed, dat plan was er toch al 😊).

Onderweg liet de route ons weer een keer een beetje in de steek (of wij waren gewoon even te dom voor de plaatjes in het dorpje 😊), waardoor we op een leuk paadje terecht kwamen waar we bij een paar boompjes de tafel en de stoelen hebben uitgeklapt voor de lunch. Dat blijven toch ook wel speciale momentjes.

Op het lunchplekje besloten de laatste kilometers van de dag via het navigatiesysteem te doen (uiteraard met snelwegen uit en onverhard aan), ook dat levert elke keer weer mooie stukjes op.

Op naar camping Kikopark. Wederom een mooie camping! De plekjes zijn wat krap om alle Jeeps op kwijt te kunnen, maar de buurplekjes zijn leeg dus dat geeft ons wat ruimte om lekker te kunnen zitten.

Hugo en ik zijn nog even saampjes boodschapjes gaan doen voor het avondeten en het ontbijt morgen, en toen we terugkwamen had Leen een leuk spelletje tevoorschijn gehaald. Echt wat voor mij! En het insprieerde mij om de manifold blaadjes ook even tevoorschijn te halen, dus daar heeft Arno zich even leuk mee kunnen vermaken 😊.

Het koelt hier weer lekker af, dus wordt vast lekker slapen straks 😊

Oja en vandaag geleerd om appels te eten en melk en water te drinken in het Spaans 😃.

Vandaag is ‘Parijs’ het liedje van de dag. Want: voor ons geen ‘praat Nederlands met me…’, wij willen Spaans leren!

Dus vandaag tussen alle prachtige plaatjes op de route de eerste twee lesjes Spaans van de Duolingo app gedaan. Hoe leuk! Un hombre, el nino, la nina, la mujer. Het begin is er 😉.

Verder weer een prachtige dag gehad (op de regenbui tijdens het inpakken na dan 😊). Alle soorten omgeving die je maar kunt bedenken, van grijze rots tot gedroogde vlaktes tot uitgestrekte groene bossen, tot rode rotsen. Alsof je zo door alle continenten rijdt. Wat een ervaring! Het is gewoon onmogelijk om het vast te leggen 😃. En zo leuk hoe alle mensen in de dorpjes waar we doorheen komen op ons reageren, bijna iedereen zwaait en kinderen staan soms te juichen. Daar word je toch blij van!

Ondertussen begint iedereen een beetje kleurverschil op zijn ledematen te krijgen. Bij de een is het linkerbeen duidelijk bruiner dan het rechter, bij de ander is de voorkant duidelijk bruiner dan de achterkant, zo zijn we een mooi pallet 😊.

Tijdens de route hebben Arjan en Hugo de drones nog even tevoorschijn gehaald, en ik denk dat Arjan ondertussen bijna klaar is om de ‘follow me’ functionaliteit eens uit te proberen tijdens het rijden. Gaaf!

Aan het einde van de rit hadden we wat moeite om een camping te vinden (de eerste was er niet meer, de tweede bleek nu alleen een soort hostel en wilde ons niet hebben, en wild kamperen zagen Hugo en ik nog niet helemaal voor ons, dus tochh nog maar op zoek naar een campjng in de buurt. In de buurt was niet dichterbij dan een half uur rijden, en Hugo had ondertussen flinke hoofdpijn dus het laatste stukje was wel even afzien. Gelukkig was die camping er nog wel, en kon Hugo een ibuprofennetje en een douche nemen.

Lief hoe de rest kwam vragen of ze konden helpen bij het opzetten van de tent, maar Hugo bikkelde zelf nog even door met de luchtbedden, en die tent is echt een topper die ook echt goed alleen opgezet kan worden. We stonden op een mooi plekje, en het was inmiddels al laat, dus snel een pasta maaltijd in elkaar geflanst, en daarna best genoten van de afkoelende wind (daar waren de meningen wel wat over verdeeld hoor 😊 truien moeten eigenlijk niet nodig zijn natuurlijk 😃). Voor Hugo’s hoofd was het in ieder geval goed.

Na het eten bleek een van onze luchtbedden het begeven te hebben, dus ik ben nog even naar de camping winkel gewandeld. Helaas was mijn Spaans nog niet helemaal toerijkend om te vragen of ze ook een eenpersoonsluchtbed hadden, maar met handen en voeten wisten ze me duidelijk te maken dat ze alleen een tweepersoons hadden. Gelukkig hebben we ook self-inflatable matjes bij ons, dus uiteindelijk die maar uitgepakt. En Hugo heeft er als een roos op geslapen… heerlijk zo’n frisse nacht!

En dan in een dubbele betekenis… want wat een hoop vliegen op deze camping, niet normaal! En brutaal 😊.

Maar ook… vliegen met de drones! Zowel Hugo als Arjan gingen weer even proefvliegen, beetje oefenen. De drone van Arjan is overduidelijk stabieler, maar allebei weer lekker geoefend, leuk om te zien! En ook echt grappig wat voor plaatjes er vanaf komen 😊.

Vandaag dus weer een lekkere rustdag. Nog even naar de carberateur (?) (hahaha wat heb ik er veel verstand van 😬) gekeken en wat andere klusjes gedaan. Wasje gedraaid, en aan het einde van de middag boodschapjes gedaan. Herman en Arjan samen en Linda en Hugo samen. Lekker uitgebreid door een lokaal supermarktje gewandeld en zoveel mogelijk ingredienten gezocht voor de nasi van vanavond. En achteraf een lekker ijsje gesmikkeld. Genoten!

’s Avonds hebben de nasi-chefs (Leen en Hugo) met hulp van kokshulp Arno een heerlijke nasi met sate gemaakt. Uiteraard haalde het het niet bij de mama-nasi, maar het kwam in de buurt 😉.

Als toetje de helft (of eigenlijk uiteindelijk een kwart, ze zijn grooooot, dus morgen weer een stukje (stuk 😊).

Al met al een lekker relaxed dagje. Wel ook veel zin om weer door te rijden, benieuwd wat ons allemaal weer te wachten staat…

Tijdens het rijden vandaag weer eens een muziekje opgezet en toen bedachten we dat het wel een leuk idee zou zijn om een song van de dag te benoemen. Vandaag is het ‘Treur niet’. Mooie tekst, en ik hoop dat iedereen een feestje bouwt die doorgaat voor altijd 😊.

Ons feestje was vandaag zeker de route. Wat een kadootje weer. Al die rots-grindpaadjes, je gelooft gewoon bijna niet dat je hier rijdt en dat de auto waar je in zit alle weggetjes moeiteloos beklimt en afdaalt. Nou ja… bijna dan 😊. Want halverwege begon Stitch een klein beetje ademnood te krijgen. Iets teveel stof in het luchtfilter, en iets met de luchttoevoer. Met een draai aan een schroefje werd het al beter (echt slim die mannen), en toen Herman niet veel later een ’tjielpje’ bij zijn wielen had hebben we even een pitstop gedaan en konden we met de compressor van Arjan het luchtfilter even schoonblazen. Daardoor sloeg Stitch iets minder vaak af, maar helemaal goed was het nog niet, morgen maar even verder afstellen op de rustdag.

Het lukte niet meteen om een geschikt lunchplekje te vinden met voldoende schaduw, maar toen we er eenmaal een hadden, stonden we dan ook wel weer op een prachtige locatie. Alsof je alleen op de wereld bent.

Op het lunchplekje besloten nog een uurtje routeboek te doen en dan even wat tempo te maken over de gewone weg (anders komen we nooit bij Steef 😉). Leen heeft ons als een professionele gemeentewerker langs de schrikdraad versperringen geleid 😊, zodat de kolonne mooi verder kon rijden.

Onderweg niet echt meer een supermarkt tegengekomen, dus het leek erop dat we kale nasi uit de nood-blikken van Herman en Arjan moesten eten, maar op de camping (echt een schattig ding met mensen van wie het echt een hobby is volgens mij) konden we ook pizza’s bestellen. Lekker makkelijk en erg smakelijk! En dan kunnen we morgen fijn wat uigebreider boodschapjes doen. Heb ik wel zin in!

Bij het opzetten en inrichten van de tent blijkt onze lunchtbedpomp iets teveel gehobbeld te hebben. Draadje los en daardoor doet ie niks meer… mooi stom! Hugo en ik waren al naar de receptie gelopen om te vragen of ze een handpomp hadden (die hadden ze, maar die paste niet op de luchtbedden). Maar Arno trok uiteraard meteen even de sigaretaanstekerstekker uit elkaar en zag de losse draadjes zitten, dus toen was het zo gefixt 😊. Kunnen we toch nog lekker zacht slapen vannacht 😃. Wij treuren in ieder geval niet… ☺️

Na het avondeten komt er bij Linda een flinke hoofdpijn opzetten, dus maar een keertje vroeg naar bed. De mannen blijven nog even gezellig zitten en bereiden zich voor op de onweersbui (van max 0,5mm 😊) die eraan zit te komen….

… en heel veel mooie weggetjes en plekjes!

De ochtend begon een beetje andersom dan anders; eerst de boel inpakken en daarna pas ontbijten. Maar dan wel met suuuuupervers nog heet stokbrood uit het campingwinkeltje dat om 9:00 openging. Jummie!

Via de gastank en de supermarkt weer naar de route gereden en weer prachtige stukjes gereden. Hugo zei op een gegeven moment: als je me nu zou zeggen dat we in de binnenlanden van Peru rijden dan zou ik het geloven. En inderdaad, zoiets heb ik ook al meerdere keren gedacht. Het zijn net de weggetjes uit het programma de gevaarlijkste wegen. Een unieke ervaring.

De lunch was deze keer ook bijzonder, we waren neergeploft bij een picknickplaats met mooie tafeltjes, en we hadden wel gezien dat het eigenljjk een betaalde picknickplek was, maar het was zo uitgestorven dat we niet verwacht hadden dat iemand ook daadwerkelijk 2 euro per persoon zou komen claimen. Maar dat gebeurde dus toch… mooie business 😃

Rond een uur of vijf een camping opgezocht. De eerste was geen succes (alleen stacaravans) maar de tweede wel. Ik ben inmiddels wel chef camping regelen, en dit was wel weer een bijzondere ervaring. Een typische woning waar je dan toch maar gewoon binnenvalt omdat je anders ook niet weet waar je moet zijn, en dan een vrouwtje wat echt alleen maar Spaans spreekt. Maar met handen en voeten kom je er wel, en na een goed gesprek over dat ik niet getrouwd was en Leen wel, en dat we dan vast in Amsterdam woonden, konden we gelukkit achter iemand aanrijden die wel een paar woorden Engels sprak. Naar een mooi priveplekje gebracht en daar ons kampje weer opgezet… onze tent op een iets ander plekje dan vooraf bedacht, maar toen ik op het eerste plekje een uitstekende steen weg wilde pakken zag het daaronder zo zwart van de mieren dat ik weinig zin had om daar in te gaan liggen 😊.

Hugo zijn drone weer even uit de doos gehaald en iedereen heeft weer meegenoten van zijn (niet altijd helemaal bedoelde) stunts 😊. Daarna samen (oke, Leen en ik aan het snijden en verder doet Hugo alles 😬) een erg lekkere pan chili genaakt en opgepeuzeld. Nu nog even een kopje koffie op een duidelijk afkoelende avond onder een prachtige sterrenhemel. Dat zal straks lekker slapen…!

(Allereerst: sorry voor iederen die zich had aangemeld voor de mail notificaties bij nieuwe berichtjes, ik had iets verkeerd ingesteld waardoor er niet altijd een mailtje kwam… volgens mij moet het nu goedgaan 😊)

Na een heerlijke nacht vandaag dus weer een rustdag. Dit keer echt een rustdag… voor ons dan. Arno had genoeg klusjes vandaag, en Herman en Arjan hebben hem even geholpen en hebben ook bij hun eigen Jeeps de nodige controles gedaan. En daarna zijn ze nog even ’technische boodschappen’ gaan doen (vloeistoffen halen). Wij zijn lekker op de camping gebleven, ik een rondje gerend (mooi stukje!), iets te laat en daardoor erg warm, maar verder lekker. Toen ik vertrok kwam ik dr campingbaas tegen en die wees me op een mooi fiets/wandelpad achter de camping. Superleuk! Eenmaal terug een heerlijk verkoelende duik in het zwembad. Super begin van de dag!

Weer een wasje gedaan (helaas, de wasmachine heeft gefaald wat betreft het shirt van Hugo, dus die mag morgen weer aan bij het volgende stofritje 😊) en even lekker zitten lezen in de schaduw. Toen de was weer droog was een spelletje opgezocht (of eigenlijk: Hugo had de spelregels al gelezen vanochtend 😊. Het zwembad weer opgezocht en daar weer even lekker ondergedompeld en het spelletje uitgeprobeerd. Dit keer was ik de winnaar! Vakantiestand 1-1 ☺️.

Lekker in het gras gelegen en daarna een ijsje en een koud drankje gedaan op het terrasje. Nog even terug het gras op en toen was het tijd om met het eten te beginnen. Terwijl Hugo weer de chef was heb ik de Jeep geprobeerd stofvrij de maken (oke, de voorruit en de binnenkant dan, en het zeil is weer mooi zwart 😊).

Na het eten heeft Arjan zijn drone tevoorschijn gehaald (die vandaag even heeft liggen laden) en tijdens de koffie konden we dus allemaal meegenieten van de eerste vliegminuten van zijn mooi verlichte apparaatje. Ondertussen worden er al allerlei ideeen bedacht van toepassingen (postduif voor onderdelen van de schuur naar huis 😃) dus deze winter gaat er hard geoefend worden, hahaha.

’s Avonds wordt het meisje altijd getrakteerd op een lekker espesssootje uit de nanopresso 😃. En Hugo doet natuurlijk zelf ook mee. Dus mama ML, je koffie komt erg goed tot zijn recht. Jummie 😊.

We worden vanavond wel wat getergd door een krekel die heeeeel graag wil laten horen dat hij er is. We kunnen elkaar amper meer vestaan. Dus Leen op ziek naar de schijnwerper die hij van Guido heeft gekregen. En hij knipt hem aan… direct stil!!! Hahahahaha een hilarisch moment 😃😃😃. Hadden we dat maar eerder bedacht ☺️. Ineens horen we de muziek weer, wat een rust!

Voor de vakantie hadden Hugo en ik opvouwbare bakjes gekocht. Super handig! Arjan zei nog: die lijken me ook wel handig. Maar na 2x opvouwen zitten ze al vol scheuren. Dus wij dachten: we gaan de vrijbuiter een brief schrijven! Mooie foto gemaakt om te laten zien hoe verdrietig we waren… blijkt de Vrijbuiter failliet en kunnen we geen klachten meer insturen… mooi stom!

Nu nog even een lekker avondje. Heel aangename temperatuur. En morgen weer verder met de route… Zin in!!