Waaaaaaanzinnig! Wat een belevenis vandaag zeg! Na een wat typische droom waarin alle Jeeps boven op elkaar stortten in een proef (ja Bas en Petra, die van jullie ook) was ik blij dat ik wakker werd en ze gewoon nog netjes naast de tent stonden… en dat was maar goed ook, want whaaa wat hebben we weer beleefd. Weggetjes waar al jaren niemand meer in geweest was, afgesloten met hekken die zelfs voor Leen een uitdaging waren om te openen, en zo volgegroeid dat ik er zelf waarschijnlijk zelfs lopend nog niet ingegaan was. Stapvoets stukje voor stukje vooruit, de takken boven je en naast je proberen te ontwijken of met de handen weg te duwen, terwijl letterlijk alles volregent met kleine takjes, blaadjes, besjes en beestjes (ja, de onderbroek zat ook vol 😊). Zo gaaf, dat vergeten we nooit meer. Eigenlijk niet te beschrijven… je moet erbij geweest zijn zal ik maar zeggen 😊. Dat geldt ook voor het momentje net ná het smalle pad… iedereen had zich half ontbloot en zijn kleding uitgeklopt, en via het bakkie vroeg Herman of iedereen er klaar voor was. Omdat ons bakkie het niet meer zo best deed stak ik mijn duim op naar Arjan, en niet veel later stuiterde ik zowat uit de Jeep door een spastische reactie op een joekel van een spin die op mijn arm zat. Hahahaha wat ik zeg, je moet erbij geweest zijn, Arjan en Hugo zullen vast glimlachen als ze het lezen 😊.
En dat terwijl we vanochtend ook al werden getrakteerd met koeien met enorme horens die de weg blokkeerden…
Meters maken lukte op deze manier natuurlijk niet, maar who cares, dit pakt niemand ons meer af. Na het meest spectuculaire stukje van de reis weer een leuk picknickplekje. Echt zitten nagenieten.
De middag ging wat meer rechtuit, en de avond kon vandaag vroeg beginnen op een lekkere camping… waar het overigens richting de avond wel een beetje frissig werd… 😊
Geweldig, heerlijk om zo te lezen.
Nu gaan jullie vast wegen kruisen waar els en ik gelopen hebben … We zullen het zien groetjes van hier!