‘can’t start a fire without a spark’ nou… letterlijk dus… vandaag had Stitch even geen vonkje meer… dus vielen we stil. Heel even maar, want de ANWB (Arjan de Nooit Wanhopige Berijder) had binnen no-time door wat er mis was. En voor ons weer een lesje: als je maar brandstof, een vonkje en lucht hebt… dan moet ie het doen. Dus als je lucht hebt (en die hebben we ondanks dat ons luchtfilter onherkenbaar is door de hoeveelheid stof) en brandstof (we zijn dan misschien ezels maar dat was deze keer echt niet aan de hand) moest het wel de vonk zijn. Dat was dus ook zo, en snel min of meer gefixt (goed genoeg om thuis te komen). Jeeeej!
Verder vandaag weer een lange etappe voor de boeg. Maar wel weer supermooi weer dus besloten rond 18:00 toch een camping op te zoeken. Dat werd een camping met een wat typisch ingang (receptie in eerste instantie niet te vinden). Na een kort gesprekje met een buurman wisten we waar we moesten zijn om ons aan te melden en besloten Leen en ik de wandeling te gaan maken. De ‘chef de camping’ was helaas al weg en er stond op de deur uitdrukkelijk dat hij alleen in noodgevallen buiten openingstijden gebeld kon worden. Balen! Maar niet getreurd, 100 meter verderop zat nog een camping. Een met restaurant, dus die zou vast nog open zijn…
Dat bleek het geval en ze hadden nog een plekje voor ons! Geprobeerd de rest te bellen om te vragen of ze naar ons toe konden komen. Niemand nam op, en toen bekroop ons al het gevoel dat ze de tenten misschien al aan het opzetten waren op de eerste camping. Dus voordat we definitief inschrijven eerst maar even terugwandelen. En jahoor, de tenten stonden al!
Nou ja, dan zien we morgenochtend wel, stoppen we een envelopje met geld onder de deur bij de campingchef voordat we vertrekken en dan zal het wel goedkomen.
Nog even van het zonnetje genoten, het laatste avondmaal gemaakt, en toen werd het toch wel heeel erg fris (heldere nacht, zou afkoelen tot 4 graden). Dus beetje op tijd de tanden gaan poetsen om naar bed te gaan. Op de terugweg kwam ik nog een man tegen die vrolijk ‘bon soir’ zei… ik dacht nog: ook grappig op deze vervallen verlaten camping. Maar toen ik terugkwam bij de tenten bleek dat dat de ‘chef de camping’ was die boos was geworden op de groep dat we zomaar de tenten hadden neergezet. En dat hij de slagboom neer zou laten en we morgen pas om 10:00 konden komen betalen. Daar ging ons plan om vroeg te vertrekken…. droplul! Ik ben nog steeds van mening dat we het heel netjes hadden gedaan/wilden doen. Maar helaas…
Met een beetje een raar gevoel, zonder gedoucht te hebben (kon alleen met muntjes die we niet hadden) de slaapzak in gekropen… met een extra dekentje, want whaaaa wat was het koud!!
