Vanochtend de wekker op tijd, want ik wilde rond 7:30 op Schiphol zijn. En met een beetje ruim rekenen moet je dan rond half acht vertrekken, dus de wekker om half zeven gezet. Na de wekker lekker douchen… en toen kwam slimme Hugo gelukkig langs… want de goede lezer heeft gezien dat de redenatie niet helemaal goed ging… Oeps 
.
Maar met hulp van mijn lief ruim op tijd in de auto en als een van de eersten arriveerden we op Schiphol. Ik werd als enige gebracht, en wat voelde dat fijn. Supertrots! Veel complimentjes gekregen. Van mensen die het mooi vonden om ons zo eens in een andere setting te zien, die het mooi vonden dat Hugo meekwam, en Ian vond het ook erg leuk om met Hugo te kunnen praten… had het gevoel dat hij zo dagen met gesprekken met Hugo zou kunnen vullen. Leuk!
Toen was het tijd voor de afscheidsknuffel… even klein beetje slikken, maar tegelijkertijd voelde het ook heel goed, fijn gevoel om daar de knuffel nog te kunnen geven ipv thuis.
Eenmaal door de douane splitste de groep wat op, maar kwamen we toch al snel weer bij hetzelfde koffietentje terecht. Lekkere cappucino gedronken en niet veel later konden we boarden. De vlucht was super, ruime stoelen en goed verzorgd met zelfs drankjes en een snack. En 1,5 later waren we in Wenen. Daar hadden we een uurtje voor de overstep naar Sarajevo dus konden we mooi een hapje eten. Ik had broodjes mee dus voor mij werd het een lekkere versbereide smoothie. Jum!
Doorgevlogen en op het vliegveld in Sarajevo werden we opgepikt voor een medewerker van onze slaapplek. Geboren en getogen in Sarajevo, dus zij heeft ons een beetje rondgeleid. Ze legde ons de optie voor om ook nog even naar de restanten van de olympische spelen van ooit te gaan kijken, maar dat zou een uur in beslag nemen, en dat vonden de meeste mensen te lang. omdat ik er eigenlijk wel graag naartoe wilden (en twee anderen ook) gaan we proberen dat zondag op de terugweg in te plannen.
De stad ingewandeld en daar mocht bij een restaurantje iedereen een gebakje uitzoeken. Die van mij zag er veel lekkerder uit dan ie was (de laag die eruit zag als caramel bleek sinaasappel met rozijnen te zijn), maar verder was het grappig. Korte wandeling door de stad gemaakt, over de grens tussen het katholieke en islamitische deel heengestapt, en daarna terug naar de auto gelopen voor de lange rit naar het kamp. Een lange maar prachtige rit (door de bergen die ik geen bergen mocht noemen, het waren heuvels). Hier en daar was de rotswand ingestort en de weg aan puin, maar verder was het wegdek redelijk en het uitzicht mooi. Zo groen allemaal!
Ik was wel erg blij toen we bij het kamp waren, want de rijstijl van het vrouwtje, in combinatie met de bergweggetjes had me best wel misselijk gemaakt. Maar de frisse lucht deed goed, en de hutjes zijn super. Voelt goed!
Vergeet ik nog te vertellen dat we nog een tussenstop hebben gemaakt voor wat boodschapjes, wat lekkers voor de avonden en een reepje voor onderweg. Toen de gids (Toine) zei dat we gewoon moesten pakken waar we zin in hadden ging er een knop om, en werd er door 7 kinders voor 80 euro aan snoepgoed in het karretje gegooid. En geloof mij, dat is heeeuuul veel hier.
Eenmaal in het kamp vrijwel direct gaan eten en tijdens/na het eten met elkaar gesproken over de doelstellingen voor deze week. Toen gingen de gids en de coach weg en hebben wij onderling nog wat doorgeklest. Over werk, over uitdagingen daarin, maar ook over relaties en hoe je zorgt dat die goed blijven, iets wat niet altijd bij iedereen even goed lukt. Was mooi vond ik.
Lekker slim hadden we de chipjes en nootjes bij Regine in het hutje achter gelaten dus de nootjes die ik zelf al mee had genomen maar geplunderd, en daarna lekker op tijd de hutjes opgezocht.
Morgen om 8:00 is het ontbijt, daarna krijgen we een stukje NLP (neuro linguistisch programmeren) en om 10:30 gaan we ons omkleden om te gaan raften. Superveel zin in!
Nu ga ik proberen te slapen, erg fijn om mijn eigen huisje te hebben. Zal vast nog wel even wakker liggen maar de temperatuur is goed, dus het komt vast goed.
Tot morgen!