
De wekker staat vroeg (5:00) want… we gaan weer op pad! Op naar New York!
We vertrekken netjes om 6:10 met onze koffers naar het station en stappen vrolijk de trein in. Nou ja, vrolijk, Linda had wel wat last van de zware koffer. Dan is dat wandelingetje toch best lang. Maar goed, we zitten!
En dan… beseft Linda ineens dat ze haar telefoon vergeten is. Wat ontzettend suf zeg! Maar ja, tegenwoordig is een telefoon ongeveer net zo belangrijk als een paspoort dus ja, toch maar terug. We besluiten te splitsen zodat Hugo hopelijk de koffers al kan droppen en Linda terug kan reizen naar Boskoop en dan even naar huis heen en weer kan rennen. Dat gaat best soepel (bij ons allebei) en om iets over achten zijn we weer verenigd op Schiphol. Prima op tijd.
Na een kopje koffie met een broodje ei gaan we door naar de gate, en daar krijgen we even later het bericht dat onze vlucht vertraagd is. Een uur. En dat terwijl we in Kopenhagen 1 uur en 5 minuten zouden hebben om over te stappen…. NEEEE…
Nou, dat ging natuurlijk niet meer lukken. Dus dat werd een lekker chaotische dag van bellen, herplannen en wachten. En… we hadden net voor vertrek geboden op een plekje in business class (en tegen alle verwachtingen in gewonnen) dus ook dat ging nu niet door. Geen ramp natuurlijk, maar toch wel jammer. En ja, daarvan wilden we dan toch ook wel zekerstellen dat we het geld zouden terugkrijgen….
Al met al konden we vanuit Kopenhagen door naar Londen, en vanuit daar door naar New York. Met tussendoor de nodige wachttijd, maar dat hebben we goed gevuld met wat eten (op kosten van SAS) en een paar potjes regenwormen.
Het waren twee prima vluchten, maar met alle wachttijden waren we wel zo’n 7 uur later dan gepland in NY. En zo rond 2:45 lokale tijd in het hotel (voor ons gevoel dus al 7:45). En dat ook nog zonder de koffer van Hugo, want die was het laatste stukje van de reis niet meegevlogen. Dus ook zonder toilettas. Maar goed, dat maakte voor nu even niks meer uit. We waren zo moe dat we zijn gaan liggen en allebei in een coma zijn gevallen. In een mooie hotelkamer trouwens, op echt een waanzinnige plek. Maar dat gaan we morgen vooral verder ontdekken…!
