De wekker staat om 8:00 maar dat haalt Linda bij lange na niet. Het mooie weer zorgt ervoor dat de biologische klok alweer vroeg op gang is. Om 8:00 staat Hugo ook op en dan gaan we ons na een relatief snel ontbijtje klaarmaken voor de trip naar Vallon d’Arc, het startpunt van onze kanotocht.
In Vallon zelf stoppen we even bij een Lidl voor een snelle boodschap (denken we) voor een picknickpakketje voor in de kano. Maar joh! Wat een drukte! Het is net alsof de supermarkten drie weken zijn dichtgeweest en alle Nederlanders uit de wijde omgeving hier naartoe zijn gekomen. Pffff.
We vinden wat lekkere broodjes en een sapje en gaan gauw weer op pad naar het startpunt. We staan nog op het gemakkie onze schoenen te wisselen en zijn best trots op onszelf dat we zo mooi op tijd zijn. Totdat Linda even de bevestigings email van de boeking gaat opzoeken waar in staat dat je een kwartier van tevoren aanwezig moet zijn. Oeps!
Dus met een onzeker gezicht loop ik naar de balie om aan te geven dat we een beetje laat zijn. De groep blijkt al weg en er worden wat telefoontjes gepleegd of wij nog apart gebracht kunnen worden. Dat kan gelukkig en daardoor hebben we een prive taxi in de auto die de kano’s achter de bus aan brengt (of eigenlijk vooruit, we waren uiteindelijk veel eerder bij het startpunt van de rest). We laden onze spulletjes in de waterdichte ton, gespen die aan de kano vast en als de bus er is kunnen we ook peddels halen. We slepen de kano het bergje af en hop, daar gaan we! 12km lekker varen.
Het is lekker weer, het water stroomt lekker en de omgeving is prachtig. Het is genieten! We maken diverse stopjes op kleine strandjes en trotseren zonder moeite de 4 glijbanen in het eerste stuk. Af en toe komen we vast te zitten in ondiepe stukjes, maar met veel hupsen komen we vaak weer los, en anders springt Linda de voorman even in het water om de boot de goede kant op te trekken.
Er zitten af en toe wat stroomversnellinkjes in, bij een daarvan ging de kano van de mensen voor ons over de kop, maar wij deden het alsof we profs waren. We hebben zelfs nog even tegen de stroom in de peddels, een pet en een waterschoen teruggebracht naar de omgeslagen voorganger. Hij bedankte ons maar had duidelijk hoop gehad dat we ook zijn telefoon hadden gevonden en keek dus toch wat teleurgesteld toen dat niet zo bleek te zijn.
We zijn weer doorgevaren en kwamen onderweg langs enorme rotswanden waar tegenop geklommen werd. Ook werd erg geabseild en er werd zelfs aan de klimtouwen geslingerd (eng!). Bij een andere rots sprong de een na de ander (de een ook met wat meer angst dan de ander) het water in. Stoer hoor!
Het hoogtepunt van de route was de bekende Pont d’Arc. Echt een heel mooi stukje, maar wel echt suuuuupervol met mensen. Honderden kano’s en nog veel meer strandgangers en fotomomentzoekers.
We zijn bijna bij ons eindpunt dus Hugo chilt nog even lekker in zijn zwemvest in het water en daarna glijden we door naar Stop 5 waar wij weer de bus in stappen.
Eenmaal terug bij de auto zoeken we nog even een supermarkt op voor het avondeten en dan nemen we de touristische route via de rue de Gorges naar huis. Een prachtige route met heel veel fotopunten onderweg (als je bij ze allemaal stopt denk ik dat je met gemak een dag vult). De zon die al een beetje aan het zakken is schijnt prachtig in het stromende water van de Ardeche. Heerlijk.
Eenmaal thuis voelen we allebei wel dat we wat gedaan hebben. Linda heeft spijt dat ze bij de super geen chocola heeft gekocht (lijkt ongeveer het enige moment in de vakantie dat dat gekund zou hebben vanwege de warmte). Dat laat Hugo zich natuurlijk geen tweede keer zeggen dus samen wandelen we nog even het dorpje hier in. Dat wordt best een grappig wandelingetje langs de Ardeche en in het winkeltje scoren we naast chocolade ook 3 mooie mini lokale kaasjes. Die blijken ook superlekker!
We gaan even koken en zorgen dat we het vaatje weer hebben gedaan voordat de Tour du Jour begint. Een heerlijk avondje maar Linda vecht alweer tegen de slaap… hihi.