We hebben weinig op het programma, de zon doet al zijn best, dus het gaat een lekker dagje worden. Het koelt hier best wel een beetje af in de nacht dus vannacht was het lakentje bijna niet genoeg. Maar we hebben allebei erg lekker geslapen en de dag begint meteen met gezeefd licht door de bomen om ons heen. Een heerlijk klimaatje voor het ontbijtje.
Linda haalt de bestelde broodjes op. De streek waar we nu zijn haalt voor haar sowieso veel herinneringen naar boven, maar bij een klein tussenstopje op het strandje dat aan de camping (en dus de Tarn) vastzit komt dat gevoel helemaal dubbel en dwars naar boven. Er staan zelfs stoelen in het water, net zoals mijn ouders dat vroeger weleens deden. Zij met de voeten in het water terwijl wij lekker in het zonnetje water aan het spelen waren. En het water is spiegelglad, perfect om met de platte stenen die hier liggen te kunnen zeilen (ik kan het nog steeds niet).
Als broodje hebben we deze keer een flute, ook om te zien of die nog hetzelfde is als vroeger toen ik een ‘grande pain’ ging halen. En jahoor, nog net zo dik en net zo’n hard half verbrande korst die in je tandvlees snijdt. Maar toch is ie lekker!
Na het ontbijtje gaan we even een boodschapje doen. Als we bij de Intermarche aankomen zien we ook een soort action achtige winkel en daar gaan we even naar binnen. Nou hahahaha wat een leuke winkel zeg! We hebben de neiging van alles mee te nemen voor onze camping. Zoveel leuke zomer- en waterspelletjes, en allemaal voor bijna niks. We zeggen steeds tegen onszelf: is niet handig! Maar uiteindelijk komen we toch met 6 dozen naar buiten, waarvan er 1 zo groot is dat ie amper lekker in de kofferbak past: een drijvende pingpong tafel. Tja… zoiets kun je toch ook gewoon niet laten liggen?!
Hop, nu is het tijd voor de echte boodschappen. Wat yoghurt en salade, weer lekker veel water en frisdrank, en ingrediënten voor Fajita’s (ook een favoriet voor op de camping). Ik had gedacht dat ik bij de Intermarche wel zou kunnen plassen, maar helaas, het toilet was buiten gebruik. Dus toen we eenmaal klaar waren wilde ik wel snel terug naar de camping. Totdat… ik een bordje ‘Gorges du Tarn’ zag staan die de andere kant op wees dan de camping. Precies op dat moment zei Hugo: ik denk dat ik toch nog even omdraai om te tanken, of hou je het echt niet meer?
Tja, toen was 1+1 twee, hebben we de auto volgetankt en hebben we de bordjes gevolgd. We hadden geen idee hoe ver we zouden gaan dus na een minuut of 10-15 zeiden we: oke, was een mooi stukje, bij de volgende rotonde draaien we weer om. Maar terwijl we deze vakantie eigenlijk gek worden van alle rotondes (we hebben er serieus echt honderden gehad), kwam er nu geeneen. En op een gegeven moment zag Hugo een ‘oogje’ en besloot die kant op te rijden. Nou, dat hebben we geweten! Stiekem best een beetje een spannend weggetje (het wegdek ging van slecht naar heel slecht en daarna naar gewoon losse rots), we keken elkaar onderweg aan: ‘gaan we verder of niet’ maar we volgden nog steeds wel gewoon een weggetje op Google maps dus het zal straks wel weer gewoon een weg worden. En dat was ook zo. Maar wat een uitzichten onderweg joh! Fantastisch mooi. Toen we bijna boven waren gaf het bordje aan dat de weg zo 20% zou gaan dalen. Je kon de weg naar beneden in eerste instantie niet eens zien. Maar hoewel de handrem van de Jeep echt prut is zijn de andere remmen heel erg goed, dus vol vertrouwen zetten we de afdaling in. Waanzinnige uitzichten, wat hebben we genoten!
Op weg naar de camping stoppen we nog even bij een winkeltje met ‘produits regionaix’ en halen wat kersen (tijdens het parapenten heb ik geleerd dat veel bomen die we zagen kersenbomen zijn) en abrikozen (daar zijn hier ook heeeel veel velden van en we kunnen ons allebei niet herinneren dat we verse abrikozen hebben gegeten). We beginnen in de auto al te snoepen en kunnen nauwelijks stoppen. Wat een sappige smaakexplosies!
Eenmaal op de camping maken we eerst een fles koud water soldaat, daarna eten we een broodje en zet Hugo even de start van de tour op. Even naar Sebas luisteren.
Zwemkleding aan het even afkoelen in het zwembad! Het kunstgras om het zwembad heen is zo heet dat het ons niet lukt om in 1 keer naar de strandbedjes te lopen. Het was dus hoppen van zwembadrand naar zwembadrand om even de voeten af te koelen. Dat moet vast een grappig gezicht zijn geweesr.
Het is vanmiddag wat bewolkter en ook wat winderiger maar het is nog heerlijk vertoeven bij het zwembad. Hugo gaat na een uurtje nog even terug om het einde van de tour te kijken en Linda leest verder in haar boek. Aan het einde van de middag komt Hugo terug en samen nemen we nog even een laatste plons. Dag zwembad, tot ooit!
Hugo steekt de BBQ (oke, de safari chef, ook hier mogen we niet met kolen BBQen) aan en Linda maakt een salade, en zo hebben we een ultiem ontspannen avondje. We staan nog steeds bijna alleen in ons uithoekje en het is een aangename temperatuur, en met een muziekje erbij is het plaatje compleet.
Na het eten kijken we samen met een kopje koffie nog even naar ‘Tour du Jour’ (ook weer grappig) en dan vallen Linda’s ogen ongeveer dicht. Tijd voor het bedje! Hugo blijft nog even lekker zitten terwijl het meisje meteen in een diepe slaap valt.