Vandaag is het festivaldag: Diwali! Het feest van het licht. Je merkt het direct aan de hoeveelheid verkeer, en inmiddels is er ook in de stad steeds meer versierd. Vanavond zijn we uitgenodigd bij Balaji thuis om het te vieren. Maar tot die tijd hebben we heerlijk de tijd aan onszelf.
We hebben aan Anand gevraagd of hij ons vanochtend even naar de mall kan brengen en dat wilde hij natuurlijk wel. Dus rond 10:00 stond hij voor ons klaar en doordat het zo rustig was op de weg waren we een kwartier later al op de bestemming. Superhandig want de winkels gingen pas om 10:30 open, hahaha. Maar, een goed excuus voor een lekker kopje koffie bij de Starbucks.
Daarna een rondje gelopen met als belangrijkste doel om ook voor Hugo wat traditionele kleding te vinden. Dat lukte eigenlijk al vrij snel maar helaas konden we met geen van onze passen en creditcards betalen en we hadden niet meer voldoende rupees op zak. Ze betalen hier allemaal met Google Pay en Paytm, maar daar kunnen wij als buitenlanders geen gebruik van maken. Mooi onhandig!
Bij verschillende mensen nagevraagd of er een pinautomaat in de mall te vinden was. De website zei van wel, maar alle mensen waren het eens. Nee, die is er niet. Dus wij de mall uit en via google maps naar een pinautomaat gezocht. Langs de weg gelopen en daarna wat smallere straatjes in. Het gebouw waar de pinautomaat had moeten zijn was er nog wel, maar geen pinautomaat, dus daar werden we weer doorverwezen. Hugo had er stiekem al wel een beetje genoeg van en dacht ‘laat maar’, maar ik wilde toch nog wel graag een poging doen. Dus nog even doorgewandeld, en jahoor, daar was ie!
Met rupees op zak liepen we terug naar de mall, en daar kwamen we een kokosnoot kraampje tegen! Hugo had het daar deze week al een paar keer over, dat hij het drinken uit een kokosnoot een van de leukste momenten had gevonden in zijn vorige trip. Dus ja, toen we dit tentje zagen moesten wij het natuurlijk ook samen ervaren. 120 rupees welbesteed! De man hakte de kokosnoten met een groot kapmes kapot (ik dacht steeds: pas op voor je arm!) en stak er daarna een rietje in. Heel leuk, en heeel lekker. En wat zit er veel vocht in zo’n ding!
Lekker gedronken dus op weg naar de mall, en daar het shoppen voortgezet. Hugo ook mooi in klederdracht, nog een souvenirtje gevonden, en verder lekker rondgewandeld. Rond 14:00 heeft Anand ons weer opgepikt en hadden we nog mooi wat tijd om lekker te lunchen en bij het zwembad te zitten en een spelletje te spelen. Bij de lunch hebben ze panipuri, gevulde deegballetjes waar Ramesh heel enthousiast over heeft verteld tijdens de teamlunch. Dus die moesten we natuurlijk even proberen!
Rond 18:00 kwam Balaji ons ophalen voor Diwali. Zijn huis ligt duidelijk in een wat betere buurt dan dat van Ramesh, maar pfoe, wat zijn we thuis toch allemaal verwend. Het is gewoon allemaal best wel klein, sfeerloos, en midden tussen de megahoge flats en rotzooi.
Vond het wel mooi om te zien dat iedereen gewoon de deur open had staan en ook liet staan tijdens het afsteken van het vuurwerk. Dat is dan weer iets wat je in NL minder snel zal zien…
We zijn begonnen met een spelletje, daarna heeft Haritha me geholpen met het aantrekken van de Saree en kregen we de eerste snackjes. En toen was het tijd voor het vuurwerk! Balaji en zijn dochter hadden flink ingeslagen dus we hebben ons zeker een uur vermaakt. Stiekem vond ik het best wel een beetje spannend met mijn mooie maar onhandige gewaad met al die vonkjes en een stof waarvan ik me toch wel afvroeg hoe makkelijk ontvlambaar hij zou zijn. Dus ik heb de mannen en het meisje maar vooral hun gang laten gaan en ik was degene die continu een sterretje brandend hield zodat ze die als aansteeklont konden gebruiken.
Ook hier weer grappig om te zien hoeveel overeenkomsten er zijn, maar hoeveel verder de regelgeving in NL inmiddels is. Het voelde een beetje als vroeger, met de hele familie vuurwerk afsteken bij oma. Allemaal buiten met verschillende soorten vuurwerk die een voor een werden afgestoken. Maar dan midden in de smalle straatjes, tussen de flats en soms zelfs onder de flat, en van tijd tot tijd toch ook nog wel wat tuktuks, motorfietsen en auto’s die er doorheen rijden. En wat een enorme knallen soms joh, mijn oren suisden ervan. Maar het was echt wel heel erg leuk. En mooi. En ook fantastisch om te zien hoe de dochter van Balaji er in opging. Heel erg geslaagd.
Toen het vuurwerk op was gingen we weer naar boven en hebben we wat gegeten met elkaar. Het eten was niet vergelijkbaar met de dag ervoor, en ach, dat was misschien maar goed ook, want zo’n volle buik als gisteren dat wilden we echt niet meer.
Wel lekker zitten kletsen met elkaar en voordat we het wisten was het al middernacht. Balaji moet morgen gewoon weer aan het werk, dus toen hebben we de schoenen maar weer opgezocht en heeft hij ons, nadat we ook nog werden verrast door een cadeautje, weer veilig thuisgebracht (al moest ik wel erg wennen aan de nogal agressieve rijstijl van Balaji, hahaha).
Zo, weer een ervaring rijker. Een mooi kleurrijk feest, veel vuurwerk, veel versieringen met bloemblaadjes en dia’s. Erg leuk om zo meegemaakt te hebben.
En nu weer lekker slapen…
Linda, we genieten weer van je verslagen!
Nog altijd een heel mooie manier om het mee te beleven.
Jullie hebben zo wel weer een prachtige ervaring om je verdere leven te herinneren , en aan terug te denken.