Nog even een luierdagje voordat we vanavond aan de terugreis beginnen. We liggen vanochtend nog heeel erg lekker en overwegen om het ontbijt vandaag maar over te slaan en nog even te blijven pruttelen. Maar nee joh, we gaan er gewoon uit en dan pruttelen we straks bij het zwembad nog wel lekker wat.
Het zonnetje schijnt vanochtend nog lekker dus Linda doet nog wat borstcrawlbaantjes terwijl Hugo een spelregelboekje leest (en ondertussen ook ervaart dat de zonnebedjes echt best heel hard zijn). We liggen nog even lekker in het zonnetje en daarna maken we nog een wandelingetje naar het tegenovergelegen winkelcentrum. Onderweg pikken we nog een souvenirwinkeltje mee en we lunchen nog een laatste keer in Indiase stijl. Dat pakte nogal pittig uit dus we hebben allebei ons bordje niet leeggegeten. Nog net niet helemaal ingeburgerd, hihi.
Eenmaal terug doen we nog even een spelletje bij het zwembad en dan wordt het langzaamaan tijd om de koffer in te gaan pakken. Dat viel nog niet helemaal mee. Met de nieuwe feestkleding en alle cadeautjes die we de afgelopen week hebben verzameld kan de koffer amper meer dicht, en toen ie dan eenmaal dichtzat bleek ie ook nog eens te zwaar. Maar met wat goed herverdeelwerk lukte het om alles erin te krijgen en waren we klaar voor vertrek! Op naar ons koude kikkerlandje.
Anand kwam ons weer ophalen en na een rustige rit naar het vliegveld werden we (nadat we Anand heeel erg hadden bedankt en hadden voorzien van kruidnoten en stroopwafels) overhandigd aan de airport-guide. PFFF! Die man had echt maar 1 doel: ons zo snel mogelijk naar de gate brengen. Rennend en vliegend gingen we door het vliegveld en elke keer werd ie weer boos als we het verkeerde poortje namen of niet het meteen het juiste document bij de hand hadden. Wat was ik blij toen we door de security heen waren! Eindelijk rust. We hadden juist heel erg ruim de tijd genomen, dus waarom die haast.
Op het vliegveld hebben we nog even wat gegeten en rond 21:30 vertrokken we naar onze tussenstop Mumbai. Daar hadden we iets van 3,5 uur. We hadden al allemaal dingen bedacht die we konden doen (spelletje, serietje…) maar dat was niet aan de orde. Ik weet nog steeds niet of we zelf ergens een bordje hebben gemist of dat het echt zo moest, maar we moesten opnieuw het volledige immigratieproces door. En je raadt het al, dat duurde laaaaaang!
Tijdens het eerste vluchtje zaten we naast een meisje dat voor het eerst aan het vliegen was en echt geen idee had. We hebben haar zo goed mogelijk geprobeerd te begeleiden naar haar volgende vlucht, maar hebben haar uiteindelijk bij iemand anders achtergelaten waar ze mee weg liep en ook in Telagu kon praten. We hebben nog wel aan haar gedacht: wij hebben toch best wat vliegveld ervaring, maar ook voor ons was dit toch echt wel een chaos.
Maar goed, we hadden ruim de tijd dus het gaf niet. We kwamen er doorheen en ondertussen had de vlucht naar Schiphol ook wat vertraging dus we hadden geen haast.
En dan gaan we toch echt India verlaten. Nog 9 uur en dan zijn we weer in ons koude en natte, maar o zo fijne kikkerlandje. We doen nog een spelletje en kijken samen nog een serietje en doen dan een poging om te gaan slapen. Hugo slaapt als een roos, Linda wat minder. Maar toch voelen we ons allebei na afloop van de vlucht verrassend goed.
Eenmaal op het vliegveld worden we meteen blij van de eerste kerstboom die we tegenkomen en hebben we ineens enorme zin in een Hema rookworst. Dus daar verwennen we onszelf nog even mee voordat we doorlopen naar de Valet parking. En daar staat ie hoor! Ons mooie Jeepie. Lekker naar huis!
En wat is dat weer fijn! Ineens weer een heel open gezicht doordat de bladeren afgelopen week echt massaal naar beneden zijn gevallen, maar met het zonnetje erbij toch nog een erg mooi herfstig gezicht. We besluiten niet meer te gaan slapen maar er een lekker prutteldagje van te maken. Beetje opruimen en verder lekker een spelletje, een wandelingetje naar de supermarkt, kacheltje aan, erwtensoepje erbij. Heerlijk! En straks dan lekker op tijd naar bed want morgen moeten we allebei weer vroeg op kantoor zijn. Dan gaat het gewone leven weer beginnen.
Wat was dit een veel indrukwekkendere trip dan ik me vooraf had voorgesteld. In plaats van een week lang in de zon aan het zwembad werd het een week met heel veel verschillende ervaringen, ontmoetingen met heel veel verschillende mooie mensen. Een kijkje in het leven van de mensen in India, een kijkje in het werkende leven van Hugo, proeven aan een totaal andere cultuur, met hun eigen gebruiken en enorm chaotische infrastructuur, maar met suuuuuperlekker eten en een enorme hartelijkheid en gastvrijheid. Genoten!
(Oja en de foto van Qwixx moest echt in dit berichtje, want het is bijna niet te geloven, maar Hugo heeft gewonnen… en niet zo’n klein beetje ook… ik ben gewoon keihard ingemaakt!)