Tux dag 7: Wat een leven

Nou… wat een leven…! Na een uitgebreid ontbijt de berg op en daar een paar uurtjes zitten genieten in de zon. Heeerlijk! Natje en een droogje, mooi uitzicht, flink bruin gekleurd en echt zitten relaxen. En inmiddels weten we het zeker, we gaan het komende jaar skiles proberen en als dat lukt en leuk is dan komen we hier terug (en anders ook hoor 😉).

Halverwege de middag zijn we met de lift naar beneden gegaan en hebben we de bus gepakt naar het wandelpad richting de tweede rodelhut. Pittige maar nog steeds prachtige (door het mooie weer is er al best veel smeltwater maar doordat er zo’n dik pak sneeuw ligt merk je daar op de berg nog weinig van) sneeuwpaden omhoog. Bij de hut wat gedronken en een spelletje gespeeld en om half zes mochten we aan de sleetochr beginnen. Hij had duidelijk meer vaart dan eerder deze week, allebei een mooie crash in de kant gemaakt (vooral Hugo maakte er een mooie show van met een schreeuw en een rodel die op de kant half overeind kwam te staan 😊). Maar allemaal onschuldig en we hebben echt weer genoten (we worden er ook echt steeds beter in… pap zou zeggen: ze zitten erop 😊).

We waren iets te vroeg terug voor de bus dus in de schemer en daarna het donker gewacht tot we weer naar huis gebracht zouden worden. De buschauffeur zette ons netjes voor de deur af en bij ons kon het luier/badder momentje beginnen. Nog even een uurtje niksen voor het eten. Ja, hier kunnen we wel aan wennen 😉.

Weer lekker gegeten (deze keer was het voor mij echt teveel dus zelfs het toetje maar overgeslagen… maar twas weer erg lekker), en daarna nog een paar spelletjes gedaan (we gaan inmiddels aardig gelijk op qua winst 😉). Een fijne laatste avond!

Nu lekker naar bedje en morgenvroeg maken we ons klaar voor de terugreis…

Eén antwoord op “Tux dag 7: Wat een leven”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *