Vandaag is ‘Parijs’ het liedje van de dag. Want: voor ons geen ‘praat Nederlands met me…’, wij willen Spaans leren!
Dus vandaag tussen alle prachtige plaatjes op de route de eerste twee lesjes Spaans van de Duolingo app gedaan. Hoe leuk! Un hombre, el nino, la nina, la mujer. Het begin is er 😉.
Verder weer een prachtige dag gehad (op de regenbui tijdens het inpakken na dan 😊). Alle soorten omgeving die je maar kunt bedenken, van grijze rots tot gedroogde vlaktes tot uitgestrekte groene bossen, tot rode rotsen. Alsof je zo door alle continenten rijdt. Wat een ervaring! Het is gewoon onmogelijk om het vast te leggen 😃. En zo leuk hoe alle mensen in de dorpjes waar we doorheen komen op ons reageren, bijna iedereen zwaait en kinderen staan soms te juichen. Daar word je toch blij van!
Ondertussen begint iedereen een beetje kleurverschil op zijn ledematen te krijgen. Bij de een is het linkerbeen duidelijk bruiner dan het rechter, bij de ander is de voorkant duidelijk bruiner dan de achterkant, zo zijn we een mooi pallet 😊.
Tijdens de route hebben Arjan en Hugo de drones nog even tevoorschijn gehaald, en ik denk dat Arjan ondertussen bijna klaar is om de ‘follow me’ functionaliteit eens uit te proberen tijdens het rijden. Gaaf!
Aan het einde van de rit hadden we wat moeite om een camping te vinden (de eerste was er niet meer, de tweede bleek nu alleen een soort hostel en wilde ons niet hebben, en wild kamperen zagen Hugo en ik nog niet helemaal voor ons, dus tochh nog maar op zoek naar een campjng in de buurt. In de buurt was niet dichterbij dan een half uur rijden, en Hugo had ondertussen flinke hoofdpijn dus het laatste stukje was wel even afzien. Gelukkig was die camping er nog wel, en kon Hugo een ibuprofennetje en een douche nemen.
Lief hoe de rest kwam vragen of ze konden helpen bij het opzetten van de tent, maar Hugo bikkelde zelf nog even door met de luchtbedden, en die tent is echt een topper die ook echt goed alleen opgezet kan worden. We stonden op een mooi plekje, en het was inmiddels al laat, dus snel een pasta maaltijd in elkaar geflanst, en daarna best genoten van de afkoelende wind (daar waren de meningen wel wat over verdeeld hoor 😊 truien moeten eigenlijk niet nodig zijn natuurlijk 😃). Voor Hugo’s hoofd was het in ieder geval goed.
Na het eten bleek een van onze luchtbedden het begeven te hebben, dus ik ben nog even naar de camping winkel gewandeld. Helaas was mijn Spaans nog niet helemaal toerijkend om te vragen of ze ook een eenpersoonsluchtbed hadden, maar met handen en voeten wisten ze me duidelijk te maken dat ze alleen een tweepersoons hadden. Gelukkig hebben we ook self-inflatable matjes bij ons, dus uiteindelijk die maar uitgepakt. En Hugo heeft er als een roos op geslapen… heerlijk zo’n frisse nacht!
