Vandaag echt naar een onbewoond eiland: paradise island. Zin in!
Om 7:55 stonden we netjes klaar voor de bus. Hij kwam best mooi op tijd… maar wij stonden niet op de lijst. Mmmm… er ging wel iets mis met de boeking bij Frans, maar uiteindelijk hebben we de boeking alsnog ‘offline’ kunnen doen (met een handgeschreven voucher). Maar we waren dus toch niet helemaal goed aangemeld blijkbaar. Gelukkig was er nog plek in de bus, dus we mochten mee!
Een mooie rit van 1,5 uur door natuur, dorpjes en weer een echte blik op het leven in de dominicaanse republiek. Bijzonder om te zien hoe de mensen hier wonen. In hutjes van bij elkaar geraapt materiaal, maar wel met een smartphone in de tuin. Restaurantjes waar amper een dak op zit, maar wel een groot ‘free wifi zone’ bord. De guide vertelde dat ondanks de ‘hutjes’ toch 60% van de mensen op internet is aangesloten, en ik dacht zelfs 80% op de kabel. Dat terwijl vers water vaak ver te zoeken is. Wel mooi om te zien, mensen lijken er best wel vrede mee te hebben en zich niet erg druk te maken. Wel apart dat een land wat zo vruchtbaar is en zoveel exportproducten heeft (allerlei exotische fruitsoorten, koffie, cacao, tabak, sigaren) toch zo arm is. Eigenlijk zien alleen de scholen en de kerken er goed uit. En af en toe een villa.
Na de busrit kwamen we bij een restaurantje op een prachtig plekje. Aan een wit strand, als uit een boekje. Na een plas de speedboot in en op pad naar Paradise Island. Een piepklein eilandje (eigenlijk gewoon een zandbank) met daarop vier rekken met zwemvesten, snorkelspullen en wat drinken. En daarom heen wit zand, koraal en vis… veeeel vis. De 2,5 uur vlogen om. Heerlijk gesnorkeld, veel koraal gezien, geweldig zicht, en Hugo heeft zelfs een grote kreeft vastgehouden. Echt weer een herinnering om nooit te vergeten. Foto’s volgen weer, want we hadden weer alleen de onderwatercamera mee .
Terug met de speedboot (de schipper maakte er een mooi spektakel van met scherpe bochtjes ️) en via de mangrove terug. We zeiden nog tegen elkaar, er is een keer een jaar geweest dat de afvallers van Expeditie Robinson naar een mangrove eiland moesten. Nou… respect hoor!
Eenmaal terug bij het restaurant wat gegeten en daarna mochten we nog een half uurtje van de zon, het uitzicht en het water genieten. En dat hebben we gedaan .
Daarna de bus weer in en via een (verplichte) souvenirsstop terug naar het hotel.
Even dachten we meteen het zwembad in te plonzen, maar uiteindelijk eerst toch maar even al het zand van ons afgespoeld. Daarna begon het al snel te regenen, dus we hebben het niet lang volgehouden aan het zwembad. Naar de kamer en daar nog even een lekker kopje koffie gedronken. Met uitzicht op onze nieuwe buren: een cruiseschip .
Nu lekker eten, tot morgen!