Vandaag vroeg uit de veren (7:00, dus zelfs 6:00 Nederlandse tijd)… maar met een goed doel! Want… vandaag gaan we Huskyrijden! Whaaa zin in!
Rustig ontbeten (broodje gebakken, potje koffie gemaakt) en om 8:50 werden we bij de brievenbussen verwacht. Er stonden al twee (Nederlandse) vriendinnen te wachten toen we aankwamen en toen het kleine busje aan kwam rijden was ons groepje van 15 personen compleet. Eerst langs het safarihuis voor diegenen die nog geen warm pak hadden (wij hadden die van gisteravond mee naar huis genomen en al aangedaan), en daarna een tocht van ongeveer drie kwartier naar een hutje bij de poolcirkel.
Eenmaal daar werd de groep gesplitst: een groepje ging meteen husky rijden, het andere groepje ging ceremonieel met een fakkel over de poolgrens. Wij zaten in het tweede groepje dus kregen meteen een fakkel die we aan konden steken aan een kaars. Na ongeveer een minuutje wandelen door diepe sneeuw kwamen we bij de poolgrens. Niet echt gemarkeerd, maar wel duidelijk doordat er drie hutjes op een rij stonden (voor mensen die een nachtje op de poolcirkel willen doorbrengen :-)). Door een poortje van armen van twee mensen zijn we er overheen gestapt, en daarna met een klein rondje weer naar de hut teruggewandeld en daar onze fakkel voor het poolcirkel-bord gezet. Het schitterde van eenvoud, maar dat maakte het ook wel bijzonder.
Omdat onze activiteit ongeveer een uur minder lang duurde dan de huskyrijders hadden we nog meer dan genoeg tijd om wat te drinken en ook nog wat buiten rond te banjeren. Iedereen bleef binnen, dat gaf ons mooi de kans om het rondje nog een keer meer met zijn tweetjes te doen.
Na het rondje zijn we nog wat verder gewandeld en aan het einde van een wandelpaadje kwamen we bij een meertje. En wat zat er op het ijs?! Een otter! Hoe leuk! Toen hij ons doorhad keek ie heel even nieuwsgierig maar daarna verdween ie snel in zijn wak. Wel echt een grappig moment!
Na een uurtje kwam de husky-groep terug en omdat de huskies eerst nog even wat rust nodig hadden hebben wij eerst wat gegeten. Vissoep met gortdroog brood… klinkt lekker he? 😛
Na het eten was het dan eindelijk zover! Na een korte introductie over hoe de slee werkt mochten we plaatsnemen in de slee. Of beter gezegd, nam ik plaats in de slee en werd Hugo de bestuurder (wat zoveel betekent als remmen als het nodig is, en meerennen als de hondjes je niet de berg op krijgen). Touwen los en daar gaan we! Wat een avontuur, wat gaaf, en wat een prachtige natuur weer! Echt het gevoel van het einde van de wereld. Zoals je je de noordpool zou voorstellen zegmaar. Suuuuupergaaf!
Halverwege mochten we van bestuurder wisselen en kon Hugo op zijn bips zitten. De huskies begonnen langzaamaan wel wat meer vermoeid te raken dus Linda moest af en toe een tandje bijzetten (rennend achter de slee aan… pfff wat is dat zwaar in zo’n pak!). Maar echt leuk om allebei beide te kunnen beleven en beide was echt een superervaring. Echt heel heel leuk!
Eenmaal terug bij de hut kregen we een certificaat als bewijs dat we de poolcirkel over waren gegaan. En daarna kon de reis naar huis beginnen. Tjonge, wat een belevenis!
Bij thuiskomst nog een rondje door het dorp gedaan en boodschapjes gedaan voor de avond. En daarna lekker thuis op de bank een serietje gekeken. Om rond 21:00 nog weer even op zoek te gaan naar het Noorderlicht…
Daarvoor was het helaas iets te bewolkt vandaag, maar het was wel even een lekkere frisse neus. En morgen hebben we nog een laatste kans!