Zo… das eigenlijk best een mooi galgje woord 🙂
Zondag ontstond het idee natuurlijk al en gisteren de reservering voor de sneeuwschoenen gedaan… dus vandaag was het zover! De wekker om 10:00 gezet en na het ontbijtje de skibus gepakt naar het Ruka Safari’s winkeltje waar we de ’tennisrackets’ konden ophalen. Rond het middaguur waren we daar, en met instructies om het startpunt te vinden gingen we op pad.
Met instructies ging het een stuk beter (al moesten we onderweg toch nog een keertje om de weg vragen :-)) en al snel waren we bij het startpunt. Sneeuwschoenen onder gebonden en het pad op. Whaaa wat was dit gaaf! Nog meer het gevoel van alleen op de wereld, je voeten die (ondanks de tennisrackets) alsnog 30cm de grond in zakken. Zo vers die sneeuw, zo poederdroog, bomen die wel ijssculpturen lijken, gecreëerd van glinsterende ijskristallen. Als in een film, als uit een boek, maar dan in het echt. De felblauwe lucht op de achtergrond. Echt fantastisch!
Halverwege de route stond er weer zo’n houthutje. Bij deze stond de haard wel aan. Niet dat dat het erg warm maakte in het hutje (was gewoon alsnog heel koud), maar doordat er helemaal geen wind stond toch iets makkelijker onze warme choco kunnen maken. Koekje erbij en even lekker gezeten. Ondertussen liepen de langlaufers ook in en uit (langlaufen is hier echt heel populair, veel loipes en volgens mij ook heel erg mooie routes).
Na onze choco de sneeuwschoenen weer ondergebonden en het rondje afgemaakt. De schoenen weer ingeleverd en de bus naar het dorp gepakt (was maar ongeveer een km, maar toen we wegliepen kwam de bus precies aanrijden, dus ja… dan is het toch wel heel fijn na een dag wandelen). Boodschapjes gedaan voor de avond en de volgende ochtend.
En daarna… was het lekker banktijd! Haardje aan, boekje erbij… en buiten sneeuwt het inmiddels dus een mooi winters tafereel vanuit het raam. Genieten!