Bericht

Geplaatst op

Rome dag 2: Cultuur snuiven

We hebben vandaag niet een heel duidelijk plan. Een collega van Hugo heeft wel een heeeele uitgebreide beschrijving van de highlights met ons gedeeld en zelfs een dagindeling voor een driedaagse trip, dus daar gaan we iets uitpikken. Het plan is om te beginnen in Vaticaanstad, en daarvoor gaan we eerst een stukje met de hop on hop off bus.

Terwijl we wandelen naar het station zeg ik nog: oh nou vergeten we alsnog de poncho’s. We kijken elkaar en zeggen: gaan we terug? Ach nee joh laat maar… nou, dat hadden we misschien beter wel kunnen doen. Hahaha. Als echte Nederlanders laten we ons niet kisten, maar we waren wel voer voor alle verkopers die paraplu’s en poncho’s aan het verkopen waren. Ik denk dat we wel 20x zijn aangesproken, hahaha.

We waren vlot bij de bushalte, maar de bus liet op zich wachten. En wachten. En wachten. En ondertussen veranderde het gespetter toch wel meer in serieuze regen. Dus uiteindelijk stapten we een half uur later best nat in een volle bus. Maar goed, we zaten droog, en het ritje was lang genoeg om zelf ook weer op te drogen voordat we zouden gaan wandelen.

Vanuit de bus hebben we weer een wandelroute opgestart om langs de highlights te lopen. Onderweg een (erg lekker) kopje koffie gepakt, en daarna begon zelfs het zonnetje even te schijnen. Naar de St Pieter (en Castel en Ponte Sant’Angelo) gewandeld, en daarna door wat leuke straatjes in. Eigenlijk vinden we de mooie italiaanse straatjes waar niet zoveel toeristen lopen veel mooier dan zo’n plein vol mensen.

Onderweg een hapje gegeten, en daarna de route vervolgd. En toen kwamen we ineens een terrasje met een bekende naam tegen. Waar kennen we die van? En dat bleek het terras te zijn waar we een glas wijn en een italiaanse snack mochten halen. Die kregen we cadeau bij onze geboekte reis, maar we hadden gezien dat dat 45 min lopen vanaf het hotel was, dus we hadden gedacht: we zien wel of we dat nog een keer gaan doen. Maar ja, nu we er toch zijn…

Het voelde een beetje gek om daar te zitten en vooral weer weg te lopen zonder te betalen, maar het was toch even grappig.

Doorgewandeld op de route en toen we weer wat straatjes begonnen te herkennen het plan opgevat om het nu het Pantheon even van binnen te bekijken. Onderweg liepen we langs een kerk waarvan ik in de loop zei: he daar kunnen we misschien ook wel even gaan kijken en dat bleek een heel leuk en mooi exemplaar. Een kerk waarvan Hugo bij het ontbijt nog had voorgelezen dat ie geen koepel heeft maar dat ze toch die illusie hebben gegeven door een plafondschildering. Verder was het plafond, maar ook de rest heel rijkelijk versierd, een mooi gezicht! (Sant Ignazio di Loyola)

De rij voor het Pantheon was erg lang maar liep heel goed door, dus met een paar minuten waren we binnen. Ook daar lekker rond kunnen kijken en grappige filmpjes kunnen maken van het plafond met het gat erin.

En toen door naar de Trevi fontein! Het was er nog net zo druk als gister, maar nu hadden we wel de missie om even op de rand te gaan zitten en een muntje over de schouder te gooien. Alleen… we hadden net met de lunch al onze muntjes uitgegeven! De rugzak en de broekzakken doorzocht, maar niks! Dus uiteindelijk maar een flesje drinken gekocht zodat we weer wat wisselgeld hadden, haha.

3,2,1! Gelukt! Bij mij heeft het eerder al een keer gewerkt (heb de foto teruggezocht, 11 jaar geleden was ik hier ook), dus we zijn benieuwd of wij nu nog weer een keer terug zullen komen…

Nog wat rondgeslenterd en via de Piazza di Spagna en de Piazza del Popolo even naar een spellenwinkel gewandeld. Dat was bijna een nog knappere ervaring dan in Florida, hahaha. Volgens mij was het winkeltje nog geen 2m2 groot, we pasten er amper samen in. De weg ernaar toe hadden we trouwens wel echt spijt van de poncho’s. Wat een regen! Soppen in de schoenen…

Vanuit de spellenwinkel besloten naar huis te wandelen en onderweg een terrasje op te zoeken. Dat is gelukt (fijn dat we die extra accu hebben!) en we hebben weer lekker gegeten, maar het was bij lange na niet dezelfde beleving als gister. Dus morgen weer op zoek naar een ander plekje! Wel hebben we nu een echte Italiaanse tiramisu gegeten. Ik vond hem veel lekkerder dan de meeste soorten die je in Nederland tegenkomt.

Na het eten nog even doorgewandeld, een flesje water gekocht, en thuis met een kopje thee op de bedbank geploft. Niet veel later de trap op geklommen en lekker in bed gaan liggen. Lekker dutten!

Geplaatst op

Rome dag 1: Op pad!

Vandaag gaat bij ons de wekker op normale werktijd. Want… we gaan weer op pad! Na een ontbijtje en nadat we de laatste dingetjes bij elkaar verzameld hebben gaan de rugzakken op de rug en wandelen we naar de trein. Dat gaat allemaal heel voorspoedig, en op Leiden Centraal hangt er zo’n heerlijke worsten/saucijzenbroodjes geur dat Hugo de verleiding niet kan weerstaan. Ja pap, je hebt een medegenieter, het was een van de lekkerste saucujzenbroodjes ooit, haha.

Eenmaal op Schiphol wandelen we door naar de check-in (dat lukte online weer niet, na een telefoontje naar Alitalia bleek dat ze hun systeem hadden vervangen en de data hadden gemigreerd en dat er daardoor foutmeldingen ontstonden op de website, dus dan maar inchecken op schiphol). We probeerden het eerst bij zo’n zelfservice paal… en wat denk je: groot de tekst ‘Failed to check-in’. Nee he, het zal toch niet…

Maar de mevrouw aan de balie was vriendelijk en zag meteen dat het niet lukte omdat de vlucht vol zat en we geen handbagage-karretjes mee mochten nemen (die moesten worden ingecheckt). Die hadden we niet, dus we konden meteen door.

Lekker kopje koffie gedronken en op het gemakkie nog even wat winkeltjes doorgestruind, en om 11:05 konden we gaan boarden. Een mooi vliegtuig, en we hadden heel fijne plekken bij de nooduitgang dus we konden weer lekker de benen strekken. En dan is 2 uur zo voorbij!

In de slurf van het vliegtuig hadden we allebei wel het gevoel dat we hier vorige week nog geweest waren. Haha, lekker veel op pad zo. En bij Hugo komt er op zijn werk waarschijnlijk ook al snel weer een vliegreisje aan. Hij kent Schiphol ondertussen op zijn duimpje.

Eenmaal in Rome moesten we even zoeken naar de trein, maar toen we die gevonden hadden ging het ook weer heel soepel. We hadden vooraf al kaartjes gekocht dus konden zo door. Een trein met veel nederlanders en belgen, die denk ik allemaal een lang hemelvaartweekend Rome pakken.

We waren net voor vieren op station Termini, mooi op tijd om in te checken in het hotel. Dat was een paar minuutjes lopen vanaf het station. Ideaal! Een grappige kamer met een vide waar het bed op staat. We ontdekken al snel dat het grappig, maar niet per se heel praktisch is, maar het is helemaal prima. Een fijn bed, en een heeeel erg fijne centrale locatie.

Nadat we onze spullen op de kamer hadden gezet zijn we op zoek gegaan naar de hop on hop off bus die we geboekt hadden. Ook die stopt bij het station dus superhandig! We zijn ingestapt en hadden het plan om een van de self-guided (audio guided) wandelingen die we erbij kregen te gaan wandelen. Volgens het boekje moesten we er dan bij stop 6 uit, dus we hebben ons eerst lekker een half uurtje rond laten rijden met de audio guide op de achtergrond.

Bij stop 6 eruit gegaan en onszelf getrakteerd op een ijsje bij de eerste gelatteria die we zagen. Dat was een beetje een teleurstelling. Zeker toen we later veeeel mooiere ijsjes zagen. Dus toen zijn we nog even in de herkansing gegaan, haha.

Uiteindelijk bleek stop 6 nog best een eind bij de start van de route vandaan, dus we hadden eerst nog een wandelingetje te maken (achteraf bleek de folder niet helemaal te kloppen: op de ene plek stond stop 6, op de achterkant stond stop 8, hahaha). Maar lekker gewandeld door leuke straatjes.

We zagen leuke terrasjes en inmiddels was het half zeven dus besloten we ergens te gaan zitten. Suuuperleuk! Voelde heel italiaans. Pizza, pasta, en een lekker wijntje. Echt genieten!

Na het eten begonnen onze telefoons het te begeven qua batterij dus besloten we maar gewoon naar huis te gaan wandelen (ongeveer drie kwartier) en onderweg misschien het Pantheon en de Trevi fontein nog mee te pakken. Bij het Pantheon was Hugo’s telefoon klaar, en bij de Trevi fontein had ik ook nog maar 4%. Met heeeeel zuinig gebruik van de telefoon probeerden we naar het hotel te navigeren. Dat ging best redelijk goed, maar toen we langs een winkeltje liepen met een powerbank voor 12 euro dachten we toch: tja wat zitten we eigenlijk moeilijk te doen, morgen gaan we vast weer tegen hetzelfde probleem aan lopen. Het voelt wat suf met 10 powerbanks thuis (maar die mag je in het vliegtuig niet meenemen volgens mij), maar voor nu wel heel handig. Toen we de telefoon eraan koppelden had ie nog 1%. Dus precies op tijd! Ik ben er van overtuigd dat we anders ook de weg wel hadden gevonden (het Termini station is hier het centraal station dus daar kan iedereen ons vast bij helpen), maar dit was wel zo ontspannen.

De kamer opgezocht, nog een lekker kopje thee gemaakt en wat tv gekeken, en toen lekker gaan slapen. Opladen voor morgen!

Geplaatst op

Florida dag 23/24: Nog een laatste detour

Vannacht zetten we de wekker om 3:00 zodat we kunnen bellen met KLM. Dat gebeurt en zij proberen ons verder te helpen. Maar luisteren doen ze helaas niet zo goed. Na lang wachten kregen we de opmerking dat het nu geregeld was, maar wij zagen in de app nog niet dat het goed stond. Toen was de opmerking aan de andere kant: nee maar dat kan wel duren tot 24 uur voor de vlucht. Hallllooowwoo we willen over 10 uur vertrekken!

Uiteindelijk opgehangen en nadat we in de Delta app toch nog wat geks zagen besloten toch nog maar een keertje te bellen. Na dat telefoongesprek alsnog met een beetje een onbevredigend gevoel opgehangen (nu was het bij Delta nacht dus konden ze weer niet goed contact met elkaar hebben). Maar goed, we zien het morgen dan maar.

In de nacht hebben we een mailtje gekregen dat KLM contact heeft gehad met Delta en dat het geregeld is, en dat we kunnen inchecken. En dat lukt idd! Nu gaat het vast goedkomen…

Op het vliegveld waren we aan de vroege kant en mochten we nog niet meteen oze koffers afgeven. Wel grappig, we werden wel herkend door een medewerker die er gister ook geweest was, haha. Na een half uur konden we onze koffers kwijt. Bij het inchecken hadden we al gezien dat onze vlucht een uur vertraging had, dus we hadden voldoende tijd om even een ontbijtje te zoeken op het vliegveld. Dat ging snel want het vliegveld is best klein. Yoghurtje gehaald en wat fruit, en een lekkere cappucino van de Starbucks. En dan kan het wachten beginnen. Het uur vertraging werd 1,5 uur… 2 uur… en toen we eindelijk het toestel in mochten moesten we daarin ook nog ruim 1,5 uur wachten voordat we konden vertrekkken. Maar goed, we hebben ruim 4 uur voor de overstap, dus of we nu hier wachten of in Minneapolis dat maakt ook niet zoveel uit. En, we hebben nog lekker wat spelletjes kunnen spelen op de grond.

Eindelijk konden we de lucht in om een vlucht de verkeerde kant op te maken (we gingen zelfs nog een tijdzone te verkeerde kant op). In Minneapolis was het koud (5 graden) dus daar hebben we maar even een lange broek aan gedaan. En een hapje gegeten.

Om 21:20 konden we dan eindelijk door naar Schiphol. Dat was een goede vlucht, we zouden eigenlijk niet naast elkaar zitten, maar een medepassagier had een gesprekje met Hugo en stelde meteen voor om zijn plek met mij te ruilen zodat we toch naast elkaar zouden zitten. Fijn!

Nog best een beetje kunnen dutten dus de reis ging best snel, en halverwege de middag waren we dan eindelijk weer in NL! De treinreis naar Boskoop verliep soepel (al vond ik de koffers wel zwaar), en het is heeel fijn om weer thuis te zijn!

Het zonnetje schijnt volop dus we doen een kopje koffie in de tuin. Daar begint het meteen een beetje te kriebelen (jeetje wat groeit alles hard in 3 weken voorjaar), dus nadat we gedoucht zijn en boodschappen hebben gedaan besluiten we nog even de tuin in te gaan. Gras maaien een onkruid trekken. Meteen al enorm opgeknapt al zeg ik het zelf! Al hebben we de komende weken ook nog genoeg te doen, haha.

Op tijd naar bed, want morgen moet Linda alweer om 6:00 op om op tijd bij een cursus te zijn. Ben benieuwd of het een beetje wil lukken met het slapen…

Geplaatst op

Florida dag 22: Naar huis! Of toch niet?

We wilden vanochtend dus beginnen met een ontbijt bij Denny’s, maar daar was een flinke wachtrij… dus doorgereden naar een andere Denny’s in de straat maar ook daar moesten we 20 minuten wachten. Nou, dan eten we onderweg wel ergens.

Met een goed gevulde auto gingen we nog even langs een outlet voor een zwembadshirt voor Hugo, en daarna door voor onze roadtrip naar Fort Lauderdale! We vliegen pas om 19:35 dus we hebben de tijd en dat is lekker. Het ontbijt bij Denny’s werd een lunch, en toen was het maar goed dat we veel tijd hadden, want ook bij deze Denny’s was het druk en we moesten on-Amerikaans lang op ons eten wachten. Maar, het ‘ontbijt’ mocht er zijn! Heerlijk, en natuurlijk ook weer veel te veel, hihi.

Eenmaal op het vliegveld de auto ingeleverd en naar de terminal gegaan. Het beviel ons niet zo dat we een overstap hadden met maar 53 minuten en we zagen dat er ook vluchten eerder naar Atlanta gingen. Dus we dachten: laten we even vragen of we misschien al een vlucht eerder kunnen pakken zodat we een uurtje extra overstaptijd hebben.

En toen… begon het feest. Voorafgaand aan onze reis was er natuurlijk al het een en ander aan de hand met onze vluchten, en nu bleek er iets mis met de terugvlucht. We waren er wel op ingeboekt, maar via KLM terwijl het een Delta vlucht is. Dan moet KLM de betaling bevestigen en dat hadden ze niet gedaan, en daardoor mochten we niet mee. Uiteindelijk hebben we zo’n 2,5 uur aan de balie gestaan, waarvan bijna een uur aan de lijn met KLM. Maar de conclusie bleef hetzelfde: we mogen niet mee. Het enige wat KLM kan doen is proberen ons om te boeken naar een vlucht voor morgen, en daarvoor moeten we dan morgenochtend om 7:00 Nederlandse tijd terugbellen (1:00 in de nacht bij ons). Dat was het dan.

De medewerkers van Delta voelden zich duidelijk bezwaard, maar doordat het een fout van KLM is kunnen zij niets doen…

De man achter de balie heeft nog wel lief een hotel voor ons gebeld om te vragen of die plek hebben, en gezorgd dat een shuttlebus ons komt halen. Dat wordt dus een extra nachtje Florida…

Wel echt onhandig want dat betekent dat we pas maandag weer thuis zijn, en dan zouden we al weer aan het werk moeten zijn. Linda zou een nieuwe collega gaan ontvangen en inwerken en Hugo heeft al weer afspraken staan. Maar ja, we kunnen er weinig aan doen dus dat gaan we morgen allemaal maar proberen te regelen…

Nu eerst wat eten (ons hotel zit precies naast een, je raadt het al, Denny’s! Hahaha het is inmiddels zowat ons tweede thuis geworden.

De hotelkamer is best een mooie kamer met een fijne airco. Maar we hadden wel liever op weg geweest naar ons eigen bedje, en we hadden vooral wel op wat meer service en hulp van KLM gehoopt (blijft eeeeerg raar dat een vliegmaatschappij niet 24u per dag bereikbaar is en in staat is je te helpen). Maar, we maken er maar het beste van. Zal wel een beetje een raar nachtje worden met zo’n telefoongesprek er middenin. Maar we zijn allebei gezond, er vallen geen doden, en we komen vanzelf een keer thuis.

Nu maar even wat berichtjes sturen en een spelletje spelen, nog even wakker blijven en dan gaat dit avontuur morgen weer verder…

Geplaatst op

Florida dag 21: Laatste dagje!

Vandaag is het alweer de laatste volle dag… hoewel, alweer, het voelt tegelijkertijd ook alsof we al heeeeel lang weg zijn. Zeker door de opdeling van de reis lijkt het heel lang geleden dat we vanuit Boskoop vertrokken.

Vandaag ziet de lucht er echt een stuk somberder uit. Een dik wolkenpak. Maar, wel warm, en het lijkt erop dat het vanmiddag weer gaat regenen dus we gaan vanochtend nog even een laatste keer van het waterpark genieten. Nog even lekker glijden en ronddobberen.

Dat doen we (het is echt suuuuperrustig, logisch met dit weer, maar voor ons heel lekker… wel grappig trouwens, je kunt merken dat het in Nederland nu vakantie is, ineens horen we Nederlands om ons heen) en rond een uur of twee gaan we ons weer aankleden om een nieuwe poging te gaan doen om de spellenwinkel te vinden. En blijkbaar is het voorspellen van het weer hier echt heel moeilijk, want terwijl we het waterpark uitlopen begint de zon te schijnen, en dat blijft de rest van de middag zo’n beetje zo.

De spellenwinkel valt wat tegen (nog niet een kwart van onze eigen collectie, hahaha), dus we besluiten nog even naar een outlet te gaan en daarna nog een andere spellenwinkel uit te proberen. Ook dat blijkt niet veel te zijn (maar wel iets meer dan de eerste). Bij de outlet scoren we voor ons allebei nieuwe schoenen. Niet omdat we ze nodig hebben, maar omdat we er hier veel mensen mee hebben zien lopen en het gewoon heel grappige schoenen vinden: Hey dudes.

Na een heerlijke roadtripmiddag met een open dakje en een lekker hard muziekje waarop we lekker aan het meedansen zijn in de auto, wordt het toch best weer een latertje. Om half tien zitten we eindelijk aan de avondmaaltijd. We hebben voor het gemak (en omdat er gewoon best veel lekkere dingen op de kaart staan) weer gekozen voor Denny’s. En morgenochtend komen we terug, want we zeggen al de hele vakantie tegen elkaar dat we nog een keer een uitgebreid Amerikaans ontbijt gaan eten. Dus tot morgen!

Oja, en op de oprit van de Denny’s zagen we dat ik bijna de omgekeerde kleding van de serveersters van de Hooters aanhad, dus toen moesten we daar even een foto van maken. Hahahaha.

Geplaatst op

Florida dag 20: Nog een dagje Universal

De weersvoorspellingen voor de middag zijn niet best (opnieuw verwachtingen van onweer en hagelstormen), maar de lucht ziet er in de ochtend best prima uit (bewolkt met blauwe stukjes), en omdat de temperatuur nog steeds errug lekker is (zo’n 28-30 graden), besluiten we de dag weer te starten in het tropisch paradijs: Volcano Bay

Het park ligt hemelsbreed echt heeeel dichtbij (er zit alleen een weg tussen het park en het hotel), maar doordat die weg ertussen zit hebben we toch wel zo’n drie kwartier nodig om er te komen. Goed voor de stappen zullen we maar zeggen!

In het zwempark was het weer lekker rustig, dus naast ontspannen op het strandbedje hebben we toch ook weer heel wat glijbanen kunnen doen. Vooral de glijbanen waarbij je in een soort opblaasbloem zit (met plek voor vijf personen in een rondje) zijn wel onze favoriet. Gezellig en echt best spectaculair hoe hoog en snel je gaat. Heerlijk!

Rond 16:00 besluiten we nog even naar het attractiepark te gaan. Die is tot 21:00 open en dan kunnen we hopelijk nog mooi de attracties doen die we tot nu toe nog niet hebben gehad. En die timing was perfect: zodra we het waterpark uitliepen begon het te spetteren. Eenmaal bij de ingang van het andere park kwam het weer met baaaakken uit de lucht, dus hebben we even onderdak gezocht bij een giftshop.

Gelukkig duurde het niet zo lang, en daarna brak het avondzonnetje nog weer even door. En doordat het zo warm is (en blijft) is alles zo weer droog. Veel kunnen doen in het park en ook weer kunnen genieten van het park zelf en van het mensenkijken. De laatste attractie maakte Linda wel wat misselijk, maar dat gaf niet, de wandeling het park uit, over de citywalk (uitgaansgebied net voor de parken) en de wandeling terug naar het hotel maakte dat weer helemaal goed.

Bij het kopen van de kaartjes voor Universal had ik me laten verleiden tot een kassakoopje voor een reuzenrad vlak bij ons hotel. Dat was er tot nu toe nog niet van gekomen, maar nu was er nog precies tijd voor. Hij was tot 22:00 open en wij waren rond 21:00 bij het hotel. Dus die kans hebben we meteen even gegrepen (gelukkig zijn veel restaurants hier de hele nacht open, hahaha).

Het reuzenrad was echt een cadeautje! We hadden een cabine voor onszelf en daar gingen we, 120 meter de lucht in, gedurende een rit van ongeveer 20 minuten. We konden onze telefoon verbinden met het bakje waardoor we onze eigen muziek konden afspelen, dus met onze ‘He joh, Jip’ afspeellijst hingen we ver boven de stad. Een geweldig gezicht al die lichtjes. En ook leuk dat je dingen herkent doordat je hier al een tijdje bent. Een erg leuke ervaring!

Na afloop meteen maar even wat gegeten en toen was het ook wel weer tijd om onze vermoeide lijven neer te gaan leggen. Wat een stappen maak je op zo’n dag!

Geplaatst op

Florida dag 19: Hagel!?

We worden vanochtend wakker met een ontbijtje op ons bed, met de weather channel aan. Die brengt ons weinig goed nieuws: er komen stormen aan, en flinke ook. De verwachting is dat we vanmiddag hagel krijgen, mogelijk zo groot als een inch. Mmm… daar wil je niet doorheen lopen…

Nu ziet het weer er nog prima uit (lekker warm, best bewolkt maar ook zeker veel blauwe stukken in de lucht), dus we besluiten gewoon maar onze inmiddels bijna standaard ochtendwandeling te doen en te beginnen in het waterpark.

Daar was het lekker rustig (veel mensen zullen wel gedacht hebben: met deze weersvoorspellingen gaan we niet zwemmen), dus we hadden alle ruimte om de verschillende glijbanen en waterattracties uit te proberen. Superleuk! Zelfs de aquacoaster waar eerder deze week bijna 5 uur wachttijd voor was konden we nu doen.

We hebben genoten van het zonnetje, het fijne park (voelt echt als een paradijsje met het witte zand, de mooie paden en attracties en de prachtige struiken met enorme bloemen en natuurlijk de eindeloze hoeveelheid palmbomen. Echt vakantie!

Stiekem zaten we natuurlijk te wachten tot de donkere wolken zouden komen, maar nee hoor! Om vier uur nog steeds niks! Wat zullen we doen? Nog even naar het attractiepark? Of even naar de spellenwinkel? We besluiten ons te gaan aankleden en even via een outlet naar de spellenwinkel te rijden.

De auto kon de spellenwinkel niet op naam vinden, dus Linda het adres opgezocht en ingetoetst. Hugo zei nog: oh wat apart, ik dacht dat de winkel vlakbij de mall zat. Weet je zeker dat je de goede straat hebt? Ik nog een keer controleren… ja die staat echt goed. Maar na zo’n 25 mij kwamen we bij de eindbestemming, en daar zat een U-HAUL (zo’n gebouw waar je opslagruimte kunt huren). Mmm dat is niet goed… bleek wat ik de Blossom Street S (zuid) had ipv de Blossom Street N (noord). Hahahaha. Tja, nu was het weer een half uur de andere kant op rijden en dan zouden we er niet meer voor sluitingstijd aankomen. Jammerrr. Lekker slim! Maar… wel een lekkere autorit gehad!

Door deze slimme actie zaten we pas laat aan het diner: zo rond 21:00. Deze keer bij Applebees. Daar bekijken we de weersvoorspellingen van morgen. Die lijkt er bijna het zelfde uit te zien als de voorspelling van vandaag. Ooohh, dan zal het vast wel meevallen… laten we dan morgen maar weer lekker beginnen in het waterpark!

We sluiten de dag af met een rolijsje van Mr Cool. Ik heb op facebook al heel vaak filmpjes voorbij zien komen waarbij je ziet dat ze ze maken: vers fruit wordt geplet en gehakt op een ijskoude plaat, daar wordt een vanillemengseltje aan toegevoegd en dat wordt net zo lang heen en weer gehakt en geveegd op de plaat totdat het ijs is. Daar maken ze dan een plaatje van wat ze met een soort plamuurmes wegschrapen tot rolletjes en die gaan dan in een bakje.

Omdat we eigenlijk al genoeg gegeten hadden besluiten we om er een te delen. Wat een geniet momentje! Een superlekker toetje!

Het winkeltje waar het ijs werd gemaakt hing helemaal vol met post-its, dus daar hebben wij ook onze eigen post-it tussen gehangen. Moeten we eigenlijk over een paar jaar terugkomen om te zien of we hem nog terug kunnen vinden…

Geplaatst op

Florida dag 18: Universal!

Na het ontbijtyoghurtje is het tijd voor een dagje Universal! Of in ieder geval… daar gaan we beginnen en dan zien we wel. Dus de benenwagen weer opgestart en naar de parken gewandeld. Grappig hoe vertrouwd deze omgeving nu al voelt.

We gaan lekker los, en doen de attracties waar we gister niet fit genoeg voor waren (Linda dan). Gecombineerd met nog wat shows (die van de bourne identity was echt waaaanzinnig!) was het weer een heerlijke ochtend. Het is ook erg lekker weer, de wolk die af en toe voorbijkomt is gewoon zelfs welkom, haha.

Halverwege de middag vinden onze lijven het wel een beetje genoeg, en besluiten we lekker terug te gaan wandelen en bij het hotel nog even het zwembad uit te gaan proberen (Linda moet toch nog even haar borstcrawlcursus in de praktijk gaan brengen…).

Lekker in het zonnetje teruggewandeld, maar naarmate we dichter bij het hotel kwamen werd het bewolkter en bewolkter… en voordat we op de hotelkamer waren begon het al te regenen…

We besloten toch de zwemkleding aan te doen en even te gaan kijken. We zijn onder een afdakje gaan zitten en toen kwam er echt een wolkbreuk. Wat een regen!

Maar… na een half uur ongeveer begon het beter te worden, en dachten we: we gaan gewoon. Dus het water in! Een lekker zwembad. Lekker groot, lekker diep, en een lekkere temperatuur. En… als toetje een bubbelbad! Die was gewoon heet (ik ben er tot 2x toe uitgegaan om even af te koelen in het gewone bad, haha). En we kregen zelfs nog even een laatste zonnestraal voordat ie aan de horizon verdween!

Na deze verfrissing hebben we ons even gedoucht en omgekleed en zijn we de straat ingewandeld op weg naar wat eten. Weer erg lekker gegeten bij Denny’s.

Inmiddels was het al na tienen dus zijn we via een paar giftshops naar huis gewandeld. Straks lekker het bedje in!

Geplaatst op

Florida dag 17: Even bijkomen

Na een goede nacht, waarbij het bij Linda gelukt is om telkens een slokje water te drinken, breekt de nieuwe dag aan. Na een dag zonder eten en drinken voelt Linda zich uiteraard nog slap, maar de hoofdpijn is ongeveer weg, en de misselijkheid ook. Dus we besluiten op het gemakje door ‘onze’ straat heen te lopen. Een van de meest toeristische straten van Orlando, met heeel veel giftshops en restaurantjes, en andere gekkigheid. Dat is alleen al leuk om allemaal te zien. En Hugo heeft gisteravond al best wel wat gezien dus ook leuk om dat samen nu nog eens bij daglicht te bekijken.

We besluiten te ontbijten bij de ihop (international house of pancakes, een grote keten waar ze, zoals de naam al zegt, vooral pannenkoeken hebben). De stapel pannenkoeken waren voor Linda nog veel te veel (ben niet eens op de helft gekomen), maar zeker de stukjes fruit waren wel heel erg lekker!

De slapte was nog niet meteen weg, maar verder ging het best, dus na het ontbijt zijn we op ons gemakje doorgewandeld naar het pretpark van Universal. Gewoon om lekker doorheen te wandelen om te kijken wat het is (we hebben kaartjes waarmee we de hele week naar binnen kunnen). Het park is ongeveer een half uurtje lopen. Prima op deze ochtend. Het is bewolkt maar af en toe komt de zon er ook even door, heerlijk wandelweer.

In het park ging het steeds beter (veel gedronken, en hoefde daarvan steeds maar niet te plassen, twas duidelijk dat het lichaam nog aan het resetten was), dus we hebben ook al wat shows mee kunnen pakken in het filmpark (Hollywood Studios), en de Hogwarts trein (Harry Potter) genomen naar het andere Universal park. Een heel lekkere dag zo!

Net voordat we het park willen gaan verlaten besluiten we om nog even in zo’n wildwater attractie te gaan. Er stond wel overal ‘you will get wet’ en er liepen ook wel wat mensen met ponchos, maar wij dachten: ach, met dit lekkere warme weer, wat kan ons het schelen… nou… we waren na de ride echt drijijijiijfnat! Hahahahaha, twee verzopen katjes. Steeds kregen we de volle laag. Soppend in onze schoenen met geen enkel droog kledingstuk kwamen we eruit!

Vooraf had ik nog gezegd: ach, als we naar de weersvoorspellingen kijken dan worden we toch wel nat: is het niet van deze attractie dan is het wel van de regen. En ja hoor, na ons werden verschillende attracties zelfs stopgezet in verband met onweer. En het begon me toch te regenen, niet normaal! Dus als we niet al nat geweest waren dan waren we dat op de terugweg zeker alsnog geworden. Met bakken uit de lucht! Dus dat werd een terugwandeling om nooit meer te vergeten. Een ding weten we zeker: voor morgen gaan we even ponchos scoren!

Nadat we op de hotelkamer weer droog zijn geworden (de kleding hangt druipend in de badkamer en ik ben bang dat we onze Skechers schoenen de rest van de week kunnen vergeten) besluiten we een stukje te gaan rijden met de auto. We willen sowieso even sokken halen, we zijn al de hele vakantie van plan om onszelf een nieuwe iWatch cadeau te doen, en we willen even naar de supermarkt. Dus we gaan lekker op pad!

Voor mij het eerste stukje bewust in de auto. Wat een ding joh! Zo groot, en hij rijdt zo rustig en comfortabel! En de airplay werkt fantastisch dus we rijden lekker met ons eigen muziekje. Echt jammer dat ik er gister niet van kon genieten! Gelukkig morgen we zaterdag nog een langere trip maken, haha.

Eerst op weg naar een mall voor onze horloges. De service bij de Apple store was dramatisch, maar we zijn allebei goed geslaagd, superblij mee! Kunnen we meteen weer onze stappen meten (en dat gaat vandaag lekker, we zitten al over de 25.000).

We besluiten in de mall ook wat te eten (en te drinken, Linda hoeft na 3 liter vocht nog steeds niet te plassen), en daarna rijden we door naar een outletcenter voor de sokken. Daar toch nog stiekem van alles gepast, en ook met een schuin oog naar nog een stel (droge) skechers gekeken, maar uiteindelijk hebben we dat maar gelaten. Op naar de supermarkt!

Lekker wat yoghurtjes ingeslagen als ontbijt voor de komende dagen, en genoeg drinken en wat chipjes voor de rest van de week. Zo kunnen we weer vooruit! Het blijft trouwens echt bizar om hier boodschappen te doen. Uit eten is gewoon goedkoper dan zelf een maaltijd samen stellen… een simpel (zelfs zo’n houdbaar) brood vind je niet onder de 4 euro, en ook voor een zak chips onder de 4 euro moet je erg je best doen. En voor een zakje cruesli al helemaal, gewoon niet te doen. Een zakje nootjes voor in de yoghurt: 10 dollar! Alleen frisdrank is goedkoper dan in Nederland… dus we mogen niet meer klagen over de gestegen prijzen in de supermarkt thuis, haha.

Na de supermarkt was het wel klaar. Inmiddels was het half elf en echt wel tijd om te gaan slapen. 28.000 stappen en 18km gewandeld. En… voor het eerst normaal geplast! Op naar morgen!

Geplaatst op

Florida dag 16: Disembarkation day

Vandaag is het dan echt zo ver: we moeten ons schip gaan verlaten. Met pijn in ons hart, want wat hebben we het fijn gehad! En wat zullen we onze heerlijk rustige kamer gaan missen! Maar… het schip verlaten betekent niet het einde van de vakantie, en dat voelt stiekem wel heeel erg lekker zo tussen al die mensen die op weg gaan naar hun vlucht naar huis.

We hebben ervoor gekozen om vanaf het schip via een excursie naar het vliegveld te gaan (waar we onze huurauto gaan ophalen). Dus na het laatste ontbijtje gaan we opnieuw een sticker ophalen en kunnen we mee met de bus naar… de Everglades! Daar gaan we op een airboat door het sawgrass (best eng, als je dat op de verkeerde manier ‘aait’ dan snij je jezelf) op zoek naar alligators!

Wow! Wat gaat zo’n ding hard en wat maakt ie een herrie! Maar echt leuk om een keer mee te maken. We hebben uiteindelijk maar 1 alligator gezien, maar het was een bijzondere ervaring. Na afloop kregen we nog wat meer uitleg over alligators en krokodillen en konden we die ook van dichtbij bekijken. En aaien!

Na dat alles begon Linda wat hoofdpijn te krijgen en zich wat zorgen te maken over de busreis naar het vliegveld (de ervaring leert dat hoofdpijn nogal eens uitmondt in misselijkheid en we hadden geen zakje beschikbaar). Dus aan de buschauffeur maar een zak gevraagd, en gelukkig gekregen, want die was nodig… het volledige ontbijt kwam er uit. En tjonge wat voelde ik me beroerd. En dan weet je dat je eigenlijk de hele dag nog door moet…

Eenmaal op het vliegveld was Linda werkelijk tot niets in staat, dus uiteindelijk hebben we maar get besluit genomen dat ik achter zou blijven en op een handdoek in het gras zou gaan liggen en dat Hugo de huurauto zou gaan halen. Zo gedaan, dat duurde heeel erg lang (ik denk ruim 2 uur) en toen kwam ie voorrijden in iets heel anders dan de Tesla die we gehuurd hadden. Op dat moment kon ik er totaal niet van genieten, maar whaaaa wat een ding joh. Een Ford Expedition met alles erop en eraan. Echt een geweldige auto!

Linda was nog steeds echt niets waard, alleen maar overgeven, overgeven, overgeven en een knallende hoofdpijn. Dus Hugo heeft ons in zijn eentje veilig een paar honderd kilometer in Orlando gebracht. En daar kon het meisje eindelijk echt gaan liggen…

Hugo ging wat eten, in een steakhouse aan de bar, lekker sport kijken (eten was voor mij echt geen optie, zelfs elk slokje water kwam er direct weer uit), en ondertussen kon ik even slapen. En dat hielp! Toen Hugo terug kwam lukte het eindelijk om een slokje water binnen te houden. Wat fijn!!

Nu hopelijk een goede nacht zodat we morgen weer echt samen dingetjes kunnen doen!