Jeepvakantie dag 11: Treur niet 🎶

Tijdens het rijden vandaag weer eens een muziekje opgezet en toen bedachten we dat het wel een leuk idee zou zijn om een song van de dag te benoemen. Vandaag is het ‘Treur niet’. Mooie tekst, en ik hoop dat iedereen een feestje bouwt die doorgaat voor altijd 😊.

Ons feestje was vandaag zeker de route. Wat een kadootje weer. Al die rots-grindpaadjes, je gelooft gewoon bijna niet dat je hier rijdt en dat de auto waar je in zit alle weggetjes moeiteloos beklimt en afdaalt. Nou ja… bijna dan 😊. Want halverwege begon Stitch een klein beetje ademnood te krijgen. Iets teveel stof in het luchtfilter, en iets met de luchttoevoer. Met een draai aan een schroefje werd het al beter (echt slim die mannen), en toen Herman niet veel later een ’tjielpje’ bij zijn wielen had hebben we even een pitstop gedaan en konden we met de compressor van Arjan het luchtfilter even schoonblazen. Daardoor sloeg Stitch iets minder vaak af, maar helemaal goed was het nog niet, morgen maar even verder afstellen op de rustdag.

Het lukte niet meteen om een geschikt lunchplekje te vinden met voldoende schaduw, maar toen we er eenmaal een hadden, stonden we dan ook wel weer op een prachtige locatie. Alsof je alleen op de wereld bent.

Op het lunchplekje besloten nog een uurtje routeboek te doen en dan even wat tempo te maken over de gewone weg (anders komen we nooit bij Steef 😉). Leen heeft ons als een professionele gemeentewerker langs de schrikdraad versperringen geleid 😊, zodat de kolonne mooi verder kon rijden.

Onderweg niet echt meer een supermarkt tegengekomen, dus het leek erop dat we kale nasi uit de nood-blikken van Herman en Arjan moesten eten, maar op de camping (echt een schattig ding met mensen van wie het echt een hobby is volgens mij) konden we ook pizza’s bestellen. Lekker makkelijk en erg smakelijk! En dan kunnen we morgen fijn wat uigebreider boodschapjes doen. Heb ik wel zin in!

Bij het opzetten en inrichten van de tent blijkt onze lunchtbedpomp iets teveel gehobbeld te hebben. Draadje los en daardoor doet ie niks meer… mooi stom! Hugo en ik waren al naar de receptie gelopen om te vragen of ze een handpomp hadden (die hadden ze, maar die paste niet op de luchtbedden). Maar Arno trok uiteraard meteen even de sigaretaanstekerstekker uit elkaar en zag de losse draadjes zitten, dus toen was het zo gefixt 😊. Kunnen we toch nog lekker zacht slapen vannacht 😃. Wij treuren in ieder geval niet… ☺️

Na het avondeten komt er bij Linda een flinke hoofdpijn opzetten, dus maar een keertje vroeg naar bed. De mannen blijven nog even gezellig zitten en bereiden zich voor op de onweersbui (van max 0,5mm 😊) die eraan zit te komen….