Rome dag 4: Bruce!

Vandaag is het druk in het ontbijtzaaltje! Er is geen tafeltje meer over. Maar… de zon schijnt, dus wij vragen of we ook buiten kunnen zitten. Dat mag uiteraard, en daar was het heerlijk!

We hebben heeel langzaam aan ontbeten, met een kopje koffie en nog een, en uiteindelijk zelfs nog een spelletje. Dit keer had Linda de laagste score ever, dus Hugo heeft gewonnen. Jeeej!

We doen vandaag maar even rustigaan, want we lopen hier elke dag wel zo’n 15km en dat is vandaag wat veel als we het vanavond tot middernacht willen volhouden bij Bruce. En het zonnetje schijnt, dus we gaan nog één keer een rondje met de bus, kunnen we alles ook nog een keer in de zon zien!

Maar niet voordat we nog even een lekkere cappucino hebben gedronken op een terrasje met een zonnig uitzicht. Oh, wat is de wereld veel mooier als de zon schijnt! Hoop zooo dat dit de hele dag blijft!

In de bus was het gewoon bijna heet, het windje op het open dek was welkom! Alleen halverwege de rit zagen we toch wel een heeele donkere wolk op ons afkomen. En ja hoor, niet veel later voelden we druppels en zagen we (prachtige) flitsen om ons heen. Het dak van de bus werd snel dichtgetrokken en het laatste half uurtje zaten we gezellig in een rijdend tentje.

We hebben even overwogen om nog langer te blijven zitten en te wachten tot het droog zou worden, maar het leek erop dat dat nog wel even zou gaan duren, dus uiteindelijk bij het station toch maar uitgestapt. Daar wat gegeten bij het roadhouse (heel leuk, beetje amerikaans, allemaal hapjes).

Het was nog niet helemaal droog, maar prima voor de 5 min naar de hotelkamer. Daar hebben we even de tas gewisseld (mogen maar een klein rugzakje meenemen), en na een toiletstop zijn we aan de wandeling naar Circus Massimo begonnen. Want daar is Bruce vanavond. Wat een bijzondere locatie met superveel historie!

Tijdens de wandeling begon het zo hard te regenen dat we er toch maar aan hebben toegegeven… de poncho’s gaan aan! Zelfs met poncho nog even staan schuilen bij het Forum, om te voorkomen dat we nu al in onze schoenen zouden gaan soppen.

Gelukkig is het niet koud, en niet veel later liepen we op het gemakje weer door. De eerste kaartcontrole leek wat raar (ze controleerden wel onze ID met de naam op het kaartje maar de qr code werd niet gescand), maar later bleek dat we verderop nog een keer gecontroleerd zouden worden.

We waren rond 17:00 binnen en konden nog het laatste stukje van de eerste artiest meekrijgen. Om 17:30 begon de tweede, en begon ook het zonnetje weer te schijnen. Wat fijn!! Het terrein is wel echt een grote blubberzooi (zo sneu voor alle mensen met witte schoenen), waardoor het een uitdaging was om heuveltje op naar het (blubberige) toilet te gaan, maar met dit zonnetje is het al gauw goed. We hadden een plastic zak meegenomen om op te zitten, en zo zaten we lekker totdat Bruce om19:30 zou beginnen. We wilden nog een spelletje keer-op-keer doen, maar Linda was de pennen vergeten, dus dat werd uiteindelijk een digitaal potje op de telefoon. En daarna heerlijk gelachen bij het door Hugo uitgevonden stopwatch spel.

En toen ging het dan echt van start! 3 uur lang Bruce! Met zooooooveel mensen (geloof dat er 80.000 kaartjes verkocht waren). In zo’n bijzondere omgeving! Heel speciaal! Lekker meegezongen met de liedjes die we kenden (dat bleken er minder dan we dachten) en ook lekker mensen gekeken (heerlijk om te zien dat zoveel mensen van verschillende leeftijden zo staan te genieten). Echt een feestje.

Rond 22:30 was het afgelopen en liep het terrein heel soepel en gemoedelijk leeg. We zijn nog nooit zo snel van een festivalterrein thuisgekomen, zelfs niet toen we bij een festival op 5km van huis waren.

Een heerlijke avondwandeling door de mooi verlichte stad. Met een laatste gelato als avondeten om het reisje Rome af te sluiten. Nu meteen het bedje in, want morgen staat de wekker om 4:45 zodat we op tijd de trein kunnen pakken naar het vliegveld…