Om half zeven gaat de wekker en hop, inpakken en gaan. We zijn ruim op tijd bij de bushalte, en die zit naast de McDonalds dus we besluiten nog even een kopje koffie te halen.
De bus is een stuk voller dan op de heenweg maar we hebben nog steeds voldoende ruimte dus nemen weer allebei twee stoeltjes voor onszelf. Dat ging goed tot de tussenstop halverwege, daar kwamen er zoveel mensen bij dat we toch maar weer naast elkaar gaan zitten. Linda was inmiddels een beetje misselijk van de rit, dus het was fijn toen we na ongeveer 1,5 uur op het vliegveld aankwamen. Ook daar waren we ruim op tijd dus we hebben bij het busstation nog lekker een uurtje in het zonnetje gezeten met onze overgebleven colaatjes en een chipje.
Eenmaal door de security hebben we nog even gezocht naar sigaretten voor Hugo’s moeder, maar het aanbod was zo beperkt dat haar merk er niet tussenzat. We eten nog even een broodje en mogen dan gaan boarden. Deze keer mag Hugo voorin en ik achterin. Ik blijk zelfs een plek bij de nooduitgang te hebben, dus ik had lekker de ruimte. Weer lekker een boekje gelezen en voor we het wisten gingen we alweer dalen.
In Eindhoven ging het soepel, we konden bijna direct doorlopen de bus in en de auto stond nog op ons te wachten. We maken een tussenstop bij Hugo’s moeder om haar verjaardag te vieren met een BBQ. We hangen slingers op, zetten een muziekje aan op haar cadeautje (een speaker zodat ze spotify kan luisteren) en eten en drinken wat met elkaar. Zoals altijd heeft ze veel lekkers in huis gehaald, dus we eten onze buikjes rond, hihi.
Rond een uur of acht begint de slaap op te komen dus stappen we maar de auto in. Op naar huis!
Wat was het een goede beslissing om donderdagavond al even naar huis te komen! Doordat we toen al best wat in de tuin hadden gedaan was de aankomst nu heel anders. Heerlijk om weer thuis te zijn. We ploffen dan ook lekker op de bank, kijken nog even de Avondetappe met een paar kopjes thee, en gaan dan lekker op tijd het bedje in. Morgen begint helaas het gewone werkleven weer…
…gelukkig hebben we een heerlijke zomer in het vooruitzicht in de tuin, en staan ook de volgende tripjes alweer gepland…
Na een beetje een onrustige nacht (maar toch best oke geslapen hoor) gaan we op zoek naar een plekje om te ontbijten. Dat wordt een terrasje bij een hotel in het haventje. We zitten lekker, dus we nemen nog een justje en een koffietje en dan gaan we een stukje wandelen. We volgen eerst een door ChatGPT gemaakte route, maar dat werkt toch niet helemaal lekker met Google Maps, dus na een stukje stappen we toch over naar een betaalde speurtocht. Dat wordt best een grappig rondje met bij verschillende gebouwen een vraag die we moeten beantwoorden. We zijn supergoed!
Onderweg drinken we hier en daar wat (zodat we ook kunnen plassen), en vandaag is het plaatsje echt veeeel levendiger dan gistermiddag. En opnieuw een hoop mensen in het roze, dat is toch wel een leuk gezicht. Veel mensen die ons een leuke show toewensen, ook dat is leuk.
Na het rondje gaan we ons even opfrissen in de b&b, drinken wat en kijken naar het programma. Het lukt ons niet zo goed om te achterhalen wat de volgorde van artiesten zal zijn, dus we vragen het aan AI en die zegt dat het om 17:00 begint met James Blunt. Die willen we niet missen dus Hugo vraagt nog een keer voor de zekerheid hoe zeker hij is dat dit de volgorde is, en dan komt het antwoord dat ie het zeker weet.
Dus wij zorgen dat we netjes om 17:00 in het stadion zijn, maar mooi geen James. We krijgen eerst nog twee andere (ons onbekende) artiesten, en uiteindelijk komt James pas na zevenen. Geeft ons de gelegenheid om wat te eten en verder zitten we lekker.
James Blunt is leuk, lekker meezingen en we kunnen allebei wel genieten van zijn stem (en ook wel het gemak waarmee ie daar staat). En ook supermooi dat hij nu in het voorprogramma staat terwijl hij 21 jaar geleden de grote inspirator was voor de toen nog kleine Ed. Later op de avond spelen ze samen ook nog een nummer en dan zie je ook dat die twee echt vrienden zijn geworden in de tussentijd. Mooi!
Ed zelf is echt weer een feest. De setlist is vergelijkbaar met die in Lille maar je merkt hier toch wel echt dat er een ander publiek is. Iedereen zingt in zijn moedertaal mee en het is echt wel anders doordat iedereen naar zijn Hometown is gekomen. Echt anders dan in een grote stad. Dat voelt Ed zelf duidelijk ook.
Het wordt echt een mooie avond. Het wordt redelijk vroeg donker en dat maakt de show nog mooier. Veel kleur, veel vuur, veel vuurwerk. Een feestje!
En dan is het ook wel heel fijn dat je na afloop dan met een kwartiertje lopen weer ‘thuis’ bent.
Helaas zijn onze huisgenoten nog volop aan het koken als we thuiskomen (hoe dan zou je zeggen) dus naast onze kamer is het nog even onrustig en vol kookgeuren. Maar wij gaan lekker slapen. Morgen op tijd op om op de bus te stappen om weer lekker naar huis te gaan.
De wekker gaat vroeg, want vandaag gaan we vliegen! Op naar Eindhoven om vanaf daar naar Londen te vliegen.
Na een vlug ontbijtje stappen we de auto in, en daar gaan we weer. Hugo kent de omgeving van het vliegveld natuurlijk een beetje dus we halen een ontbijtje bij zijn oude supermarkt en daarna zetten we de auto in de buurt van het vliegveld en nemen vanaf daar de bus.
Voor het vliegveld lopen we tegen een kraampje met Houben worstenbroodjes aan… tja… die kunnen we natuurlijk niet laten liggen.
Na een kopje koffie gaan we door naar de security en dat gaat allemaal supersoepel (er is nog weinig te merken van de vakantiedrukte), dus we hebben lang de tijd bij de gate. We spelen een spelletje en 1,5 uur later mogen we dan eindelijk boarden.
We vliegen met Ryanair en vinden het een beetje onzin om extra te betalen om naast elkaar te zitten dus we zitten ongeveer 20 rijen uit elkaar. Gezellig, hihi. Maar na drie kwartier staan we alweer aan de grond dus dat was zo voorbij.
Dan begint het wachten op de bus naar Ipswich. Dat doen we onder het genot van een kopje koffie. De busreis zelf is heel comfortabel. Een erg moderne bus met lekkere stoelen (iets te goede stoelen zelfs zei Hugo: we hadden meer dan genoeg ruimte dus we hadden allebei 2 stoelen, maar doordat het luxe kuipjes waren kon je niet zo lekker overdwars zitten, hihi). Nog even weggedommeld en ongeveer 1,5 uur later waren we in het roze Ipswich.
Het is duidelijk dat alles hier in het teken van Ed Sheerans bezoek staat. Roze vlaggetjes, roze posters, roze stippen op de weg, gras dat roze is gespoten en ongeveer de helft van de mensen loopt in het roze. Grappig!
We gaan eerst even onze b&b opzoeken. Dat blijkt een woonhuis wat is opgedeeld in kamers die je kunt huren. Niet veel bijzonders (misschien zelfs een beetje te studentikoos), maar op een superlocatie voor dit uitje. We wandelen makkelijk naar de haven, naar het centrum en naar het stadion.
We gaan even wandelen en doen een boodschap om te zorgen dat we drinken hebben. En een ijsje, gewoon omdat het kan en lekker is en lekker weer is. Dat worden grappige bollen van pistache ijs omhuld door rijstdeeg. Beetje gek maar wel heel lekker!
Als we het drinken thuis hebben afgezet gaan we even het centrum in. Los van alle roze elementen is het er eigenlijk best wel stil. We hadden iets meer bruisend leven verwacht. Maar misschien komt dat doordat het stadion al open is en de meeste mensen daar al zijn?
We eten wat bij de Five Guys en gaan daarna terug naar de kamer. Lekker cozy op bed de avondetappe kijken (ik kwam er nu pas achter dat ik al de hele week zeg dat we Tour du Jour kijken, blijkt het programma de Avondetappe te heten, hahaha). En dan lekker slapen. Het is wel wat warm op de kamer, en het bed is een stuk kleiner dan we gewend zijn, dus ben benieuwd wat voor nacht het wordt…
We staan een beetje op tijd op. Het zonnetje schijnt en na het ontbijtje gaan we lekker aan de slag. Hugo het zwembad en het gras, Linda de auto leeghalen en de was. En mam die de ramen weer lekker fris maakt. Het gras is best wel een worsteling (lang!) maar het knapt enorm op! En het opruimen van de spullen gaat soepel (zo fijn dat we alles droog in hebben kunnen pakken!). De was droogt lekker in de zon. Fijn om te zien hoe alles opknapt!
Na een gezellige lunch kijkt Hugo de tour, scharrelt Linda nog wat rond in de tuin om het wat onkruidvrij te maken en aan het einde van de middag ontstaat het idee om nog even een roze shirt te halen voor de weekendtrip (het Play-album van Ed Sheeran is roze en in Ipswich schijnt er een roze tour uitgestippeld te zijn). In Zoetermeer is het koopavond dus daar rijden we even heen.
En eigenlijk al meteen als we Zoetermeer binnenlopen en de zonnige terrassen zien gaat met ‘mis’: zullen we eerst lekker tapas eten? Jaaaa! En dat een heerlijk avondje in het zonnetje met allemaal lekkere gerechtjes!
Rond een uur of acht gaan we dan toch nog even op shirtjacht (dat blijkt nog niet zo makkelijk, maar uiteindelijk vinden we iets), en dan wordt het tijd om naar huis te gaan. Nog even de spulletjes pakken voor de reis, natuurlijk nog even Tour du Jour kijken, en dan lekker het bedje in want morgen gaat de wekker op tijd. Op naar Edje!
Het is een prachtige ochtend dus we doen lekker rustigaan. Terwijl de hele camping al leegstroomt (sommige waren zelfs al weg voordat we uberhaupt wakker waren) gaat Linda bij het lokale bakkertje een lekker broodje halen terwijl Hugo even gaat douchen. En een lekker broodje, dat was het! Zeker weten het lekkerste stokbroodje en het lekkerste croissantje van de reis.
We eten lekker in het ochtendzonnetje met het mooie uitzicht en worden begroet door wat wandelaars/hondenuitlaters.
Na nog een kopje koffie (en nog een) gaan we inpakken (alles is lekker droog!) en gaan we beginnen aan de trip naar huis.
Onderweg stoppen op een best leuke parkeerplaats en daar eten we een warme tortilla (die safari chef is echt goud). We denken ook even naar het toilet te gaan, maar whaaaaa ik heb echt nog nooit zoiets smerigs gezien. Het was zo’n hurktoilet en na mijn eerste reactie (weglopen) ben ik zelfs nog even omgedraaid omdat ik dacht: zo erg kan het toch niet zijn, ik hoef alleen maar mijn voeten op die plateautjes te zetten. Maar nee, dit ging echt te ver. Jakkes! We maken straks nog wel een extra stop.
We hebben onderweg best wel een beetje wat file maar uiteindelijk rijden we toch zo rond een uur of zeven Boskoop binnen. Joehoe!
Op de camping is duidelijk even geen onderhoud geweest, het zwembad is geschrokken van onze afwezigheid en het warme weer in combinatie met de regen heeft ervoor gezorgd dat de tuin is ontploft. Maar goed, dat zijn ‘zorgen voor morgen’. We pakken de belangrijke spullen alvast uit de auto, Hugo geeft het zwembad vast een eerste boost en we warmen de nasi van een paar dagen terug even op. Dan ploffen we op de bank met de ‘Tour du Jour’ en dan kruipen we lekker ons eigen bedje in…
Na een rustig ontbijtje (waarbij Linda heel hard op zoek ging naar de stukjes chocolade in de cruesli) in het gezeefde zonnetje gaan we ons plekkie weer inpakken. Onze buren die gisteren zijn vertrokken hebben duidelijk geen idee gehad wat ze met hun afval moesten dus toen wij op pad waren hebben ze hun vuilniszak maar naast ons prullenbakje gezet. Dus met twee vuilniszakken in mijn handen loop ik via de vuilcontainers en word ik daar opgepikt door Hugo.
Vanaf nu voelt het toch echt wel een beetje alsof we naar huis gaan. Maar, we starten nog wel met een mooi stukje route langs de Rhone. Eigenlijk met de hoop dat we nog een leuk wijnboertje tegen zouden komen, maar dat was niet echt het geval. Na een uurtje maken we de overstap naar de snelweg en gaan we wat meters maken. Ons doel voor vandaag is Langres. Daar zit een camping op de route en dat lijkt ons een makkelijke stop. Reserveren kon niet dus we gaan zien of er een plekje voor ons is.
Onderweg maken we een leuk stopje met een tweede pizzaatje (jummie!) en beginnen we best wel op te schieten richting het noorden. De rit over de snelweg werd op een gegeven moment wel een beetje pittig, de wind om ons hoofd zorgde ervoor dat we eigenlijk geen gesprekjes meer konden voeren en het gewapper was aan het einde van de dag wel genoeg. Toch hebben we allebei onafhankelijk van elkaar gedacht dat we ook nog wat verder konden rijden dan Langres. Maar dat hebben we niet gedaan en ooooohh wat was het leuk dat we dat niet hebben gedaan.
De camping lag op een plek waar we hem totaal niet verwachten, middenin een soort middeleeuws dorpje, bovenop de stadswal. Met een prachtig uitzicht. Wat een leuk plekje! Bij de receptie stond best wel een rij en het duurde heel lang voordat we aan de beurt waren. Dat kwam wel vooral doordat de campingbaas de tijd nam, en dat deed hij bij ons ook. Liet ons wat plekjes zien en we konden onze tent gaan opzetten. We hebben onszelf zo geïnstalleerd dat we met leuk uitzicht over het dal voor ons tentje konden zitten.
Toen de tent eenmaal stond maakte Hugo traditiegetrouw met ChatGPT een Pubquiz over Langres (dat is echt wel een heel leuke manier om een beetje gevoel te krijgen bij waar je bent!) en naar aanleiding daarvan besluiten er even het dorpje in te wandelen en een van de uitgepijlde routes te volgen. De terrasjes waren vol, de markt was nog aan de gang en de wandelroute die we volgden bracht ons langs mooie plekjes. Een heel leuk moment! Echt een leuke plek, zeker voor een tussenstop naar het zuiden, maar ook als je een keer wat langer kunt blijven!
Weer helemaal opgeladen komen we terug op de camping en daar bakken we de overblijfselen van de BBQ van gisteren op. We kijken naar een prachtige zonsondergang, maken een kopje koffie en zetten de tour aan. Onze tent staat precies naast een (openbaar) wandelpad en dat is best wel grappig. Veel glimlachende mensen die ons er volgens mij wel leuk uit vinden zien.
Het begint al best wel af te koelen en na Tour du Jour is het helemaal stil op de camping. Je zag al dat het vooral doortrekkers waren maar dat zie je nu helemaal. Iedereen heeft het bed al opgezocht. Dat gaan wij ook maar doen, lekker in de warme slaapzak. Dat wordt vast een lekker nachtje!
Het is een winderig dagje, maar heel erg lekker. We ontbijten in het zonnetje op ons mooie plekje en gaan dan even naar een Gifi. Gewoon omdat het kan. We neuzen lekker rond en zoals het bij zulke winkels hoort lopen we niet met lege handen de winkel uit. Na de Gifi maken we nog even een stop bij de Intermarche en daar doen we de laatste boodschapjes voor de vakantie. We hebben weer een prachtig ritje door deze mooie omgeving en stoppen onderweg nog even bij een meloenenkraampje. 2 kleine voor 3 euro die kun je toch niet laten liggen!
We worden voor de lunch geinspireerd door een reclamebord met een pizza. We hebben al een paar keer gezien dat mijn ouders op de camping een pizza bereiden op de safari chef, tijd om dat ook eens te proberen. En dat was een succes! Superlekker!
Hugo wil graag een spelletje doen maar dat is eigenlijk geen doen met deze wind. Dus we gaan kijken wat er gebeurt als we de tarp opzetten (eigenlijk zoeken we gewoon een excuus om hem eens op te zetten). Het wordt een hilarische actie waar we heerlijk om onszelf kunnen lachen maar uiteindelijk lukt het. Helaas doet het echt ongeveer niks tegen de wind maar het is wel een leuk gezicht.
In de middag maken we een wandelingetje naar het strandje dat aan de camping vast zit. Best een leuk plekje! Jammer dat we geen waterschoenen aan hebben. We zeilen wat met stenen (Hugo blijkt een pro) en wandelen dan weer terug.
We lezen wat, Hugo slaagt er toch in zijn spelletje te spelen, en aan het einde van de middag wandelen we nog even terug naar het strandje (deze keer met waterschoenen). Daar wandelen we wat tegen de stroom in en zitten even met de billen in de stroming. Via het dorpje wandelen we weer terug en dan gaan we ons installeren voor de BBQ. Dat doen we onder de tarp en dat wordt weer een heerlijk momentje. De Safari Chef had wel veel zin dus de vlammen vlogen door het rooster heen, maar het was weer erg lekker en erg gezellig.
We ruimen de boel weer op en kijken op ons beschutte plekje weer de Tour du Jour met een kopje koffie. Leuk ritueeltje dit! Wel een uniek momentje: met het windje wordt het vanavond zo koud dat vanavond voor het eerst de tas met warme kleding opengaat… allebei toch maar even het Camping Noordeinde vest aan, hihi.
Inmiddels is het weer donker en nadat we de tarp hebben opgevouwen zoeken we lekker het bedje op. Morgen de eerste etappe naar huis!
De wekker staat om 8:00 maar dat haalt Linda bij lange na niet. Het mooie weer zorgt ervoor dat de biologische klok alweer vroeg op gang is. Om 8:00 staat Hugo ook op en dan gaan we ons na een relatief snel ontbijtje klaarmaken voor de trip naar Vallon d’Arc, het startpunt van onze kanotocht.
In Vallon zelf stoppen we even bij een Lidl voor een snelle boodschap (denken we) voor een picknickpakketje voor in de kano. Maar joh! Wat een drukte! Het is net alsof de supermarkten drie weken zijn dichtgeweest en alle Nederlanders uit de wijde omgeving hier naartoe zijn gekomen. Pffff.
We vinden wat lekkere broodjes en een sapje en gaan gauw weer op pad naar het startpunt. We staan nog op het gemakkie onze schoenen te wisselen en zijn best trots op onszelf dat we zo mooi op tijd zijn. Totdat Linda even de bevestigings email van de boeking gaat opzoeken waar in staat dat je een kwartier van tevoren aanwezig moet zijn. Oeps!
Dus met een onzeker gezicht loop ik naar de balie om aan te geven dat we een beetje laat zijn. De groep blijkt al weg en er worden wat telefoontjes gepleegd of wij nog apart gebracht kunnen worden. Dat kan gelukkig en daardoor hebben we een prive taxi in de auto die de kano’s achter de bus aan brengt (of eigenlijk vooruit, we waren uiteindelijk veel eerder bij het startpunt van de rest). We laden onze spulletjes in de waterdichte ton, gespen die aan de kano vast en als de bus er is kunnen we ook peddels halen. We slepen de kano het bergje af en hop, daar gaan we! 12km lekker varen.
Het is lekker weer, het water stroomt lekker en de omgeving is prachtig. Het is genieten! We maken diverse stopjes op kleine strandjes en trotseren zonder moeite de 4 glijbanen in het eerste stuk. Af en toe komen we vast te zitten in ondiepe stukjes, maar met veel hupsen komen we vaak weer los, en anders springt Linda de voorman even in het water om de boot de goede kant op te trekken.
Er zitten af en toe wat stroomversnellinkjes in, bij een daarvan ging de kano van de mensen voor ons over de kop, maar wij deden het alsof we profs waren. We hebben zelfs nog even tegen de stroom in de peddels, een pet en een waterschoen teruggebracht naar de omgeslagen voorganger. Hij bedankte ons maar had duidelijk hoop gehad dat we ook zijn telefoon hadden gevonden en keek dus toch wat teleurgesteld toen dat niet zo bleek te zijn.
We zijn weer doorgevaren en kwamen onderweg langs enorme rotswanden waar tegenop geklommen werd. Ook werd erg geabseild en er werd zelfs aan de klimtouwen geslingerd (eng!). Bij een andere rots sprong de een na de ander (de een ook met wat meer angst dan de ander) het water in. Stoer hoor!
Het hoogtepunt van de route was de bekende Pont d’Arc. Echt een heel mooi stukje, maar wel echt suuuuupervol met mensen. Honderden kano’s en nog veel meer strandgangers en fotomomentzoekers.
We zijn bijna bij ons eindpunt dus Hugo chilt nog even lekker in zijn zwemvest in het water en daarna glijden we door naar Stop 5 waar wij weer de bus in stappen.
Eenmaal terug bij de auto zoeken we nog even een supermarkt op voor het avondeten en dan nemen we de touristische route via de rue de Gorges naar huis. Een prachtige route met heel veel fotopunten onderweg (als je bij ze allemaal stopt denk ik dat je met gemak een dag vult). De zon die al een beetje aan het zakken is schijnt prachtig in het stromende water van de Ardeche. Heerlijk.
Eenmaal thuis voelen we allebei wel dat we wat gedaan hebben. Linda heeft spijt dat ze bij de super geen chocola heeft gekocht (lijkt ongeveer het enige moment in de vakantie dat dat gekund zou hebben vanwege de warmte). Dat laat Hugo zich natuurlijk geen tweede keer zeggen dus samen wandelen we nog even het dorpje hier in. Dat wordt best een grappig wandelingetje langs de Ardeche en in het winkeltje scoren we naast chocolade ook 3 mooie mini lokale kaasjes. Die blijken ook superlekker!
We gaan even koken en zorgen dat we het vaatje weer hebben gedaan voordat de Tour du Jour begint. Een heerlijk avondje maar Linda vecht alweer tegen de slaap… hihi.
En we gaan weer door! Van de Gorges du Tarn naar de Gorges de Ardeche.
Linda is vroeg uit de veren en leest eerst nog even een bladzijdje in ietwat kille (maar lekkere!) buitenlucht. Lekker onder een dekentje. Als Hugo ook wakker is wordt is het inmiddels wat warmer en terwijl Hugo een broodje haalt pakt Linda alvast de bedden in. Na het ontbijtje pakken we verder in, en dat ging best soepel (al zeggen we het zelf).
De reis begint prachtig. Wel voelen we nu al aan dat de 200km die we gaan rijden weleens best pittig zouden kunnen worden. Op een mooi plekje (bij een helicopter landingsplek) maken we een lunchstopje, en terwijl we dat doen begint het ineens te druppen (onderweg zagen we al wel bijzonder gevormde wolken, misschien had dat al een hint moeten zijn…). We proberen het nog even te negeren, maar als we het zeiltje eenmaal op de Jeep hebben zitten gaat het inmiddels zo hard dat we moeten doorpakken en het dak op de auto moeten doen. We halen snel onze lunchspulletjes de auto in, maar we zijn inmiddels wel een beetje verzopen katjes. Het is inmiddels ook koud hier in de bergen (15 graden) dus het is geen straf om heel even met het dak erop en de ramen dicht te rijden.
Het maakt de rit wel een beetje anders. Natuurlijk is het nog steeds mooi, maar met het zonnetje wordt alles wel een stuk vrolijker. Gelukkig hebben we wel een gezellige Sebas opstaan die ons van alles wat er in de tour gebeurd op de hoogte houdt.
Wel zijn we stiekem best een beetje blij als we bij de camping aankomen. Het was inmiddels al wel weer een tijdje droog (en warm!) maar de lucht voorspelde nog niet zoveel goeds. We besluiten eerst even de tour af te kijken in het cafe van de camping, en zodat we daarna de tent kunnen opzetten.
Uiteindelijk besluiten we dat dat nog wat lang duurt dus we zetten de tent toch maar op. Zodra we het grondzeil neerleggen begint het weer te druppen, maar we zetten door en een goed kwartier later hebben we ons hutje weer staan. We luisteren nog even het einde van de tour en zitten even lekker te zitten.
Vanavond maken we fajita’s. Wat is dat toch een leuke camping maaltijd (oke altijd wel maar hier een beetje extra). Het koken is leuk en het eten is erg lekker. We doen het vaatje en zetten een kopje thee, doen de gezellige verlichting weer aan en zetten Tour du Jour op. Achter onze tent verzamelen de kinderen zich voor de ‘buitenbios’ (Peter Pan, echt een heeeele oude versie), dus ook dat is wel een leuk schouwspel.
Nog even douchen en dan is het voor Linda duidelijk bedtijd. Hugo blijft nog eventjes zitten maar maakt het ook niet te laat, want mogen moeten we een beetje op tijd op, dan gaan we kanoen!
We hebben weinig op het programma, de zon doet al zijn best, dus het gaat een lekker dagje worden. Het koelt hier best wel een beetje af in de nacht dus vannacht was het lakentje bijna niet genoeg. Maar we hebben allebei erg lekker geslapen en de dag begint meteen met gezeefd licht door de bomen om ons heen. Een heerlijk klimaatje voor het ontbijtje.
Linda haalt de bestelde broodjes op. De streek waar we nu zijn haalt voor haar sowieso veel herinneringen naar boven, maar bij een klein tussenstopje op het strandje dat aan de camping (en dus de Tarn) vastzit komt dat gevoel helemaal dubbel en dwars naar boven. Er staan zelfs stoelen in het water, net zoals mijn ouders dat vroeger weleens deden. Zij met de voeten in het water terwijl wij lekker in het zonnetje water aan het spelen waren. En het water is spiegelglad, perfect om met de platte stenen die hier liggen te kunnen zeilen (ik kan het nog steeds niet).
Als broodje hebben we deze keer een flute, ook om te zien of die nog hetzelfde is als vroeger toen ik een ‘grande pain’ ging halen. En jahoor, nog net zo dik en net zo’n hard half verbrande korst die in je tandvlees snijdt. Maar toch is ie lekker!
Na het ontbijtje gaan we even een boodschapje doen. Als we bij de Intermarche aankomen zien we ook een soort action achtige winkel en daar gaan we even naar binnen. Nou hahahaha wat een leuke winkel zeg! We hebben de neiging van alles mee te nemen voor onze camping. Zoveel leuke zomer- en waterspelletjes, en allemaal voor bijna niks. We zeggen steeds tegen onszelf: is niet handig! Maar uiteindelijk komen we toch met 6 dozen naar buiten, waarvan er 1 zo groot is dat ie amper lekker in de kofferbak past: een drijvende pingpong tafel. Tja… zoiets kun je toch ook gewoon niet laten liggen?!
Hop, nu is het tijd voor de echte boodschappen. Wat yoghurt en salade, weer lekker veel water en frisdrank, en ingrediënten voor Fajita’s (ook een favoriet voor op de camping). Ik had gedacht dat ik bij de Intermarche wel zou kunnen plassen, maar helaas, het toilet was buiten gebruik. Dus toen we eenmaal klaar waren wilde ik wel snel terug naar de camping. Totdat… ik een bordje ‘Gorges du Tarn’ zag staan die de andere kant op wees dan de camping. Precies op dat moment zei Hugo: ik denk dat ik toch nog even omdraai om te tanken, of hou je het echt niet meer?
Tja, toen was 1+1 twee, hebben we de auto volgetankt en hebben we de bordjes gevolgd. We hadden geen idee hoe ver we zouden gaan dus na een minuut of 10-15 zeiden we: oke, was een mooi stukje, bij de volgende rotonde draaien we weer om. Maar terwijl we deze vakantie eigenlijk gek worden van alle rotondes (we hebben er serieus echt honderden gehad), kwam er nu geeneen. En op een gegeven moment zag Hugo een ‘oogje’ en besloot die kant op te rijden. Nou, dat hebben we geweten! Stiekem best een beetje een spannend weggetje (het wegdek ging van slecht naar heel slecht en daarna naar gewoon losse rots), we keken elkaar onderweg aan: ‘gaan we verder of niet’ maar we volgden nog steeds wel gewoon een weggetje op Google maps dus het zal straks wel weer gewoon een weg worden. En dat was ook zo. Maar wat een uitzichten onderweg joh! Fantastisch mooi. Toen we bijna boven waren gaf het bordje aan dat de weg zo 20% zou gaan dalen. Je kon de weg naar beneden in eerste instantie niet eens zien. Maar hoewel de handrem van de Jeep echt prut is zijn de andere remmen heel erg goed, dus vol vertrouwen zetten we de afdaling in. Waanzinnige uitzichten, wat hebben we genoten!
Op weg naar de camping stoppen we nog even bij een winkeltje met ‘produits regionaix’ en halen wat kersen (tijdens het parapenten heb ik geleerd dat veel bomen die we zagen kersenbomen zijn) en abrikozen (daar zijn hier ook heeeel veel velden van en we kunnen ons allebei niet herinneren dat we verse abrikozen hebben gegeten). We beginnen in de auto al te snoepen en kunnen nauwelijks stoppen. Wat een sappige smaakexplosies!
Eenmaal op de camping maken we eerst een fles koud water soldaat, daarna eten we een broodje en zet Hugo even de start van de tour op. Even naar Sebas luisteren.
Zwemkleding aan het even afkoelen in het zwembad! Het kunstgras om het zwembad heen is zo heet dat het ons niet lukt om in 1 keer naar de strandbedjes te lopen. Het was dus hoppen van zwembadrand naar zwembadrand om even de voeten af te koelen. Dat moet vast een grappig gezicht zijn geweesr.
Het is vanmiddag wat bewolkter en ook wat winderiger maar het is nog heerlijk vertoeven bij het zwembad. Hugo gaat na een uurtje nog even terug om het einde van de tour te kijken en Linda leest verder in haar boek. Aan het einde van de middag komt Hugo terug en samen nemen we nog even een laatste plons. Dag zwembad, tot ooit!
Hugo steekt de BBQ (oke, de safari chef, ook hier mogen we niet met kolen BBQen) aan en Linda maakt een salade, en zo hebben we een ultiem ontspannen avondje. We staan nog steeds bijna alleen in ons uithoekje en het is een aangename temperatuur, en met een muziekje erbij is het plaatje compleet.
Na het eten kijken we samen met een kopje koffie nog even naar ‘Tour du Jour’ (ook weer grappig) en dan vallen Linda’s ogen ongeveer dicht. Tijd voor het bedje! Hugo blijft nog even lekker zitten terwijl het meisje meteen in een diepe slaap valt.
