Wij zijn hier!

Na een leuk ontbijtje op ons mooie plekje de boel weer ingepakt en nu dan echt de grens over!

Toen we even op pad waren had Herman lekkende remolie bij zijn voorwiel. Daar willen we natuurlijk niet mee doorrijden, dus even een tussenstop gemaakt, waar Hugo en ik even een potje Splendor gedaan hebben (15-4 geloof ik, grrrrrr), en Leen gefascineerd heeft zitten kijken hoe de mieren vanalles de mierenhoop in aan het slepen waren.

Het eerste stuk van de route die het navigatiesysteem had verzonnen was voor ons relatief ‘eenvoudig’, maar na de lunch konden we het roadboek weer oppakken. Dat zorgde wel weer voor veeeel stof 😊, en nog meer hobbels! Hahaha alles is weer op zijn plek gestuiterd 😃. Als toetje werden we verrast door een prachtig uitkijkpunt over heeel veel meertjes. Supermooi!

We hadden een camping in gedachten vanuit het roadboek, en die bleek nederlands/italiaanse eigenaren te hebben. De man keek even wat moeilijk omdat hij best veel reserveringen had en hij ons graag een schaduwplekje wilde geven, maar met wat creativiteit mochten we zelfs 3 plaatsen naast elkaar gebruiken met prachtige oude bomen (steeneiken en olijven) die voor voldoende schaduw zouden zorgen overdag. Verder echt een leuke camping, van mensen die hun klanten hoog hebben zitten. Mooi zwembad erbij, en verder alles erop en eraan.

Omdat we geen avondeten meer hadden (en de campingeigenaar niet genoeg voorraad had voor en groot gezelschap als de onze) zijn Hugo en ik nog even naar de Lidl gereden. Toen we terugkwamen kregen we als kadootje nog een mooie zonsondergang 😊.

Wat een hitte! Maar echt een lekkere camping. En Arjan heeft de schotel aan de praat gekregen, dus de mannen kunnen vanavond voetbal kijken. Goede reden voor mij om er op tijd tussenuit te kruipen en lekker te gaan slapen…

Oja, jullie vragen je misschien af wat je rechtsonderin op de foto ziet… je zou het niet zeggen, maar dat ben ik… met mijn mooie hoofdlamp op! Iedereen vond me een beetje een spook/dracula. Gemeen he?

Vandaag is Phil Collins de artiest van de dag. Oh mam, sommige Tarzan nummers… daar kreeg ik gewoon kippevel van, en zelfs een beetje natte ogen. Wat was dat even een moeilijke periode, en wat maakte ik me toen druk over dingen waar ik nu van denk: Let it go!

Maar… ‘On my way’ was toch wel het liedje van vandaag. Vandaag het grootste deel verhard gereden, richting Portugal. Hugo en ik hadden het erg gezellig in de auto, meer kletstijd dan anders, was ook wel weer een keer leuk. Weer allerlei ideetjes bedacht voor tripjes en natuurlijk ook veel gesproken over deze ervaring. Want dat is me er een! En natuurlijk lekker een muziekje geluisterd, keihard meegezongen in de wind, soms zelfs even een dansje met de armen erbij. Ja we hadden het wel nasr ons zin 😊.

Onderweg geprobeerd gas te tanken, dat ging bij Herman en ons prima, bij Arno ging het moeizaam en bij Arjan hield de pomp er helemaal mee op… leeg. Gelukkig kregen we snel een herkansing. Rond de lunch het nieuwe roadboek opgepakt en daar meteen een schaduwplekje gezocht voor de lunch. Supermooi plekje weer, dit keer met nieuwsgierige klingelende koeien met bel om ons heen. Echt grappig!

De eerste camping die we opzochten was een soort spookstadje geworden, dus daar moesten we toch nog even naar doorzoeken. Maar een leuke gevonden! Simpele camping, met veel bomen en veel ruimte. Beetje zoeken naar een vlak stukje om op te liggen, maar weer een prima plekje gevonden. Voelt goed!

Lekker even afgekoeld en afgespoeld in het water samen met Leen, terwijl Herman en Arjan nog even wat brood en water gingen halen in een dorpje verderop. Hugo en ik hebben nog een spelletje gedaan, en ik vertel niet wie gewonnen heeft 😉.

Tijdens het koken heeft Hugo de drone nog weer even uitgepakt. Ging veeeel beter dan de vorige keer! Blijft toch wel erg leuk en het blijft ook wel voor hilarische momenten zorgen (we zijn toch steeds allemaal een klein beetje bang dat we onthoofd worden 😜).

Nu na een lekker esspressootje weer bijna bedtijd! Morgen verder over de route in Portugal!

‘I won’t take the easy road, won’t take the easy road no no’

Dat is wel het thema van deze dag! We gingen vandaag op de navigatie (slaan een roadboek over op weg naar Portugal), binnendoor, de kortste route. Een perfect recept voor spannende routes. En zeker vandaag, door de talloze olijvenvelden. Het ene na het andere weggetje was afgesloten en dat zorgde voor spectaculaire momenten tijdens het rijden. Kleine doowadingen (de ene droog, de ander met nog een klein stroompje), een tochtje op een supersmal weggetje die we uiteindelijk in de achteruit nog terug moesten, en een ietwat illegale tocht door een olijfboomgaard (die boer zal vanmiddag wel gedacht hebben: waar komen die bandensporen nou toch vandaan?). Dat laatste stukje was extra bijzonder, die olijfbomen zijn niet zo hoog en staan voor een Jeep niet ver genoeg uit elkaar, dus we hebben voorzichtig al wat olijven uit de bomen geschud. Tjonge, wat lag de auto vol na afloop! En zelfs mijn broekje zat helemaal vol 😊. Hahaha dat laatste zorgde wel weer voor een bijzonder moment (ik kreeg het er zittend niet uit dus ben maar even gaan staan, was voor achterliggers Arjan en Arno wel een apart gezicht denk ik 😊.

Maar echt gaaf om te zien hoe Herman en Arjan blijven proberen om er doorheen te komen. Als het linksom niet lukt dan gaan we rechtsom, zonder op te geven en zonder de overstap naar de verharde weg te maken. Echt gaaf om dat mee te maken! Zo kom je echt op de gaafste plekjes en de meest spannende momenten. En als het dan allemaal lukt is dat echt zo’n gaaf gevoel!

Na de lunch (midden op het pad maar weer een prachtig plekje) wel iets meer verhard gaan rijden zodat we toch nog wel een beetje op tijd weer bij de geplande camping te komen.

Echt weer een gave tocht!

Jaaaa, vandaag alweer 36! Best oud 😊. Maar gelukkig ben ik nog het jonkie van de groep ☺️.

Toen ik de tent uitkwam werd ik meteen verrast door ballen-blazende reisgenoten, en was mijn stoel al mooi versierd 😃 bedankt mannen! Geeft wel meteen een verjaardagsgevoel 😊.

Lekker ontbeten en daarna was het een beetje combi van ontspannen, wasje doen, zwemmen, spelletje doen (Hugo heeft me laten winnen 😉), en om 15:30 werden we in Granada verwacht voor de Alhambra tour. Onze tank was natuurlijk nog nagenoeg leeg, dus eerst een ritje naar het benzinestation… die er niet meer was! Gets! Nu was de tank echt wel helemaal bijna leeg… het zou ons toch geen derde keer overkomen (en nu zonder reddingsploeg)? Voor de zekerheid dus eerst maar terug naar de camping om het reservetankje van Herman op te halen…

Inmiddels zaten we best wel in tijdnood om nog op tijd in Granada te zijn, maar ja zonder benzine komen we er helemaal niet, dus gelukkig een benzinestation gevonden richting Granada, en dat was al een opluchting op zich. Daarna was de reistijd naar het startpunt van de tour minder lang dan we hadden verwacht dus fjieuw alles zou toch nog goedkomen…

… totdat we 350 meter van het startpunt waren en dat een tourist office midden in de stad bleek te zijn waar je dus met de auto niet kon komen. Halsoverkop op zoek naar een parkeergarage…! Gelukkig vrij snel gevonden en volgens Google maps zouden we lopend 4 minuten voor tijd op locatie komen. En dat was ook wel zo… Jeeeej! Gelukt!

Ondanks de tijdsdrukte toch wel erg leuk om zo door de stad te wandelen… en zooooveel ijstentjes! Op de terugweg nemen we zeker lopend een ijsje onderweg 😊.

De tour door Alhambra was LEUK! Leuk om te doen, leuk om op deze manier meer achtergrond mee te krijgen, en prachtige plaatjes! Echt een verjaardagsuitje!

Vanavond eten we bij het restaurant op de camping, leuk plekje met een prachtig uitzicht over het stuwmeer. Ondanks dat we dachten dat we heel ruim de tijd hadden, waren we precies op tijd terug op de camping. Snel een jurkje aan en op pad. Was supergezellig, en lekker, en leuk! Top afsluiting van deze dag!

Lekker de slaapzak in, want het is weer lekker afgekoeld naar een prima slaaptemperatuur. Morgen een stukje op pad richting Portugal. Leuk, leuk, leuk!

‘On a sunny desert highway… warm wind in my hear’ 😃

Oke ook niet echt een highway… maar vond het toch een passend liedje 😃.

Vandaag een dag volledig roadboek rijden naar Granada. Supermooie tocht weer! Met zelfs een stuk waarop alleen de ervaren bestuurder mocht rijden. Maar dat zijn we inmiddels wel na 3000km 😊. Ging super.

Onderweg deze keer relatief veel fauna (we zien onderweg niet zo veel loslopende dieren 😊), bokjes springend over de rotsen. Echt knap wat ze doen, enorme sprongen bijna horizontaal omhoog!

‘Some things to remember, some things to forget’

Tja… heel veel fantastische herinneringen gemaakt, maar ook wel eh… iets wat we maar snel weer vergeten 😊 vandaag tot twee keer toe zonder brandstof komen staan 😬😬😬😬. De eerste keer midden in de ‘off road’, met de reservetankjes konden we toen net weer ver genoeg komen om bij de benzinepomp te komen, de tweede keer was op een onhandiger moment midden in een bocht niet ver van de camping. La Guardia was snel ter plaatse, maar wij konden met het reservetankje gelukkig zelf weer snel verder. Nou ja, vergeten we ook nooit meer, hahahahaha!

Mooi plekje gevonden onder een superoude olijfboom op een camping van de eerste categorie. Hier gaan we weer een dagje ‘rusten’, mijn verjaardag vieren, en Hugo en ik gaan de Alhambra bezoeken morgen. Zin in!!

Jaaaaa vanavond gaat het gebeuren…! Dan zijn er in Siles. Het enige punt wat min of meer vaststond in de reis 😃.

De weg ernaartoe was vanaf de camping nagenoeg helemaal het routeboek volgen, maar het routeboek had vandaag veel onverhard voor ons in petto. Lange stukken over dezelfde weg. Maar toch ook weer veel mooie plekjes gezien en leuke ritjes gemaakt, en tussen de olijfvelden ons tafeltje weer uitgeklapt voor een gezellige lunch.

In de ochtend nog wel wat pech met (als ik het goed zeg) de benzinepomp van Arjan. Maar Arjan ging heel relaxed aan het werk, analyseerde wat er aan de hand was, en ondertussen konden wij zijn spullen wat in veiligheid brengen voor de sproeiers die aangingen op het boerenland waar we naast geparkeerd stonden. Hoewel… erg hard nodig was dat ook weer niet, het was allemaal best wel goed verpakt en in de zon verdampte de dikke druppels water supersnel.

Rond een uur of 7/8 kwamen we volgens mij ongeveer op de camping aan, de receptioniste heeft ons netjes de plekjes gewezen (maakte zich wat zorgen of het wel groot genoeg was) en we hebben ons kamp weer opgeslagen.

Steef appte al om te vragen of we nog wat nodig hadden uit de supermarkt (hun winkel was nog open, en morgen is er niks open), dus na wat vertwijfeling in de groep besloten Hugo en ik even naar de winkel te rijden. Superhartelijk ontvangst natuurlijk, en erg leuk om nu eindelijk te zien waar Steef en Edu wonen en werken (mooi!!). Uiteindelijk meteen een hele rondleiding gekregen en ook wat heerlijk koels te drinken uit de koelkast, dus Arjan maar even geappt dat we even wat langer wegbleven 😊.

En… bij Steef lag er een pakje… voor Linda de Koning Castillo Soeters (hoe chiq wil je het hebben 😃). Dat kon natuurlijk van maar 1 iemand zijn (of eigenlijk 2 ☺️)… onze escaperoom maatjes Annette en Paul!! Wat een lieverds zijn jullie toch! Echte reis-espresso kopjes! Nu kan mijn kopje koffie al helemaal niet meer stuk ☺️. Superleuk!

(Foto’s volgen uiteraard 😊)

’s Avonds nog even met zn allen (incl Stefanie, Edu en de kids) op het terrasje gezeten, en van een heerlijk kopje koffie genoten (Hugo en ik dan, de rest uiteraard een biertje). Vanavond een latertje, maar wel heel leuk om zo even lekker te kunnen kletsen en meer over Spanje te leren. En dat Spaans gaat echt wel gebeuren hoor, merk dat ik mezelf echt wel graag wat meer verstaanbaar zou willen kunnen maken.

Morgen een dagje hier, leuk! Best stom eigenlijk dat we helemaal geen foto’s hebben gemaakt van het wederzien 😊.

‘Get it on’ weer een stapje verder op weg naar Siles!

Tjonge, wat was dat lekker slapen bij deze temperatuur, en na die oooooverheerlijke douche van gisteravond (kon gewoon niet stoppen 😬), en na die suuuupermooie sterrenhemel (wauw, nog nooit zo helder gezien volgens mij).

Met uitzicht op een soort chinese muur in het dorpje verderop ontbeten en (verbazingwekkend soepel) de spullen weer ingepakt. Bij het campingwinkeltje nog even ovenhete baguettes gehaald voor onderweg en weer op pad. Ik blijf het zeggen, maar er zijn per dag gewoon zoveel momenten dat wij met een big smile in de Jeep zitten, zulke leuke weggetjes, zulke mooie uitzichten! We begonnen weer in het park met de rode gebergten, erg mooi… nodigt ook echt wel uit om die plaatjes in Amerika eens op te gaan zoeken (maar goed, dat plan was er toch al 😊).

Onderweg liet de route ons weer een keer een beetje in de steek (of wij waren gewoon even te dom voor de plaatjes in het dorpje 😊), waardoor we op een leuk paadje terecht kwamen waar we bij een paar boompjes de tafel en de stoelen hebben uitgeklapt voor de lunch. Dat blijven toch ook wel speciale momentjes.

Op het lunchplekje besloten de laatste kilometers van de dag via het navigatiesysteem te doen (uiteraard met snelwegen uit en onverhard aan), ook dat levert elke keer weer mooie stukjes op.

Op naar camping Kikopark. Wederom een mooie camping! De plekjes zijn wat krap om alle Jeeps op kwijt te kunnen, maar de buurplekjes zijn leeg dus dat geeft ons wat ruimte om lekker te kunnen zitten.

Hugo en ik zijn nog even saampjes boodschapjes gaan doen voor het avondeten en het ontbijt morgen, en toen we terugkwamen had Leen een leuk spelletje tevoorschijn gehaald. Echt wat voor mij! En het insprieerde mij om de manifold blaadjes ook even tevoorschijn te halen, dus daar heeft Arno zich even leuk mee kunnen vermaken 😊.

Het koelt hier weer lekker af, dus wordt vast lekker slapen straks 😊

Oja en vandaag geleerd om appels te eten en melk en water te drinken in het Spaans 😃.

Vandaag is ‘Parijs’ het liedje van de dag. Want: voor ons geen ‘praat Nederlands met me…’, wij willen Spaans leren!

Dus vandaag tussen alle prachtige plaatjes op de route de eerste twee lesjes Spaans van de Duolingo app gedaan. Hoe leuk! Un hombre, el nino, la nina, la mujer. Het begin is er 😉.

Verder weer een prachtige dag gehad (op de regenbui tijdens het inpakken na dan 😊). Alle soorten omgeving die je maar kunt bedenken, van grijze rots tot gedroogde vlaktes tot uitgestrekte groene bossen, tot rode rotsen. Alsof je zo door alle continenten rijdt. Wat een ervaring! Het is gewoon onmogelijk om het vast te leggen 😃. En zo leuk hoe alle mensen in de dorpjes waar we doorheen komen op ons reageren, bijna iedereen zwaait en kinderen staan soms te juichen. Daar word je toch blij van!

Ondertussen begint iedereen een beetje kleurverschil op zijn ledematen te krijgen. Bij de een is het linkerbeen duidelijk bruiner dan het rechter, bij de ander is de voorkant duidelijk bruiner dan de achterkant, zo zijn we een mooi pallet 😊.

Tijdens de route hebben Arjan en Hugo de drones nog even tevoorschijn gehaald, en ik denk dat Arjan ondertussen bijna klaar is om de ‘follow me’ functionaliteit eens uit te proberen tijdens het rijden. Gaaf!

Aan het einde van de rit hadden we wat moeite om een camping te vinden (de eerste was er niet meer, de tweede bleek nu alleen een soort hostel en wilde ons niet hebben, en wild kamperen zagen Hugo en ik nog niet helemaal voor ons, dus tochh nog maar op zoek naar een campjng in de buurt. In de buurt was niet dichterbij dan een half uur rijden, en Hugo had ondertussen flinke hoofdpijn dus het laatste stukje was wel even afzien. Gelukkig was die camping er nog wel, en kon Hugo een ibuprofennetje en een douche nemen.

Lief hoe de rest kwam vragen of ze konden helpen bij het opzetten van de tent, maar Hugo bikkelde zelf nog even door met de luchtbedden, en die tent is echt een topper die ook echt goed alleen opgezet kan worden. We stonden op een mooi plekje, en het was inmiddels al laat, dus snel een pasta maaltijd in elkaar geflanst, en daarna best genoten van de afkoelende wind (daar waren de meningen wel wat over verdeeld hoor 😊 truien moeten eigenlijk niet nodig zijn natuurlijk 😃). Voor Hugo’s hoofd was het in ieder geval goed.

Na het eten bleek een van onze luchtbedden het begeven te hebben, dus ik ben nog even naar de camping winkel gewandeld. Helaas was mijn Spaans nog niet helemaal toerijkend om te vragen of ze ook een eenpersoonsluchtbed hadden, maar met handen en voeten wisten ze me duidelijk te maken dat ze alleen een tweepersoons hadden. Gelukkig hebben we ook self-inflatable matjes bij ons, dus uiteindelijk die maar uitgepakt. En Hugo heeft er als een roos op geslapen… heerlijk zo’n frisse nacht!